گرچه منتقدان و پژوهشگران بی‌شماری درباره ماهیت و چیستی تئاتر و تئاترنویسی پست‌مدرنیستی ادعاهایی داشته‌اند، اما منابع قابل دفاعی در این زمینه در دست نیست تا با مراجعه به آن‌ها بتوان تصور موثقی از جریان تئاترنویسی پست‌مدرنیستی _ که در این کتاب آن را تئاترنویسی سپید نامیده‌ام _ به دست آورد. این مسئله با ادعای بی‌توجهی تئاتر پست‌مدرنیستی به تئاترنویسب، اصالت و جایگاه متن و ادبیات دراماتیک عمیق‌تر می‌شود.
ریچارد فورمن، نویسندگی را از روانشناسی و فلسفه‌ می‌آغازد اما می‌پاید تا مبادا پای آفرینش خردگرایانه آپولونی به زیبایی‌شناسی او باز شود و از شهودِ دیونیزوس استقبال می‌کند. فورمن، در پی آن است تا مخاطب را با زیبایی‌شناسی بدیعی روبه‌رو کند که جایگزین محیطی بخصوص نباشد. شخصیت‌ها دارای عمق روان‌شناختی حیرت‌آوری هستند و فضایی را برمی‌سازند که نه در رویا و نه در کابوس بلکه تنها بر صحنه تئاتر آنتولوجیکال هیستریک دیده می‌شود.
#تئاترنویسی_سپید #سعید_رضا_خوش_شانس #نشر_یکشنبه
شومیز / رقعی / ۱۶۸ صفحه / ۲۵۵۰۰ تومان
#تئاتر #تئاترنویسی #تاریخ_تئاتر #نقد_تئاتر

#پخش_ققنوس
@qoqnoosp
yon.ir/Qg7Qx