💥. #اعتصاب مناطق کوردنشین برآیند ناکارآمدی حاکمیت در تامین #امنیت‌نرم‌افزاری
✍. نویسنده : #بهزادقوامی
♻️. چند روزی ست که از اعتصاب سراسری بازارهای شهرستانهای مرزی استان کردستان می‌گذرد و آنچه در این میان لازم است به آن توجه جدی شود لزوم بازنگری در معنا و مفهوم مقوله‌ی امنیت در معنای مُدرن و امروزی آن است؛ چون مادامی که ما درک درستی از مفهوم امنیت با رنگ و لعاب امروزی نداشته باشیم، نمی‌توانیم تحلیل واقعگرایانه‌ای از اتفاقات پیرامونی و متعاقباً اتخاذ شیوه‌های موثر در برخورد با این دست اتفاقات برآییم، از این‌رو می‌طلبد که ابتداً واژه‌ی امنیت را باز تعریف نماییم.
امنیت هر جامعه‌ای دو وجه‌ی #سخت‌افزاری و #نرم‌افزاری دارد؛ وجه‌ی سخت‌افزاری آن معطوف به نیروی نظامی و اشراف اطلاعاتی حاکمیت در برخوردِ قهریه و میلیشایی با تهدیدات درون مرزی و برون مرزی‌ست و مهمترین کاراکتر در ایجاد، تقویت و حفظ این وجه از امنیت صرفاً به توان #کمّی نظام سیاسی در بکارگیری عناصر نظامی و امنیتی مرتبط است؛ اما وجه‌ی #نرم‌افزاری امنیت، توان و پتانسیل نظام در همراهی و همدل‌سازیِ حداکثریِ مردم با سیاستهایِ کلان و خُرد در حوزه‌های مختلف از سیاست، فرهنگ، اقتصاد، آموزش و ... را #بدون توسّل به قدرت قهریه شامل می‌شود و مهمترین کاراکتر در برقراری این وجهه از امنیت ایجاد #اعتماد‌دوسویه میان مردم و حاکمیت است، که در اصطلاح جامعه‌شناسی، از امنیت نرم‌افزاری تحت عنوان #سرمایه‌اجتماعی یک نظام یاد می‌شود و این وجهه از امنیت مستقیماً توان #کیفی حاکمیت را در اقناع افکار عمومی بازتاب می‌دهد.
با توجه به مقدمه‌ای که در زمینه‌ی امنیت و وجوه مختلف آن بیان شد، باید اذعان کرد اعتصاب و تعطیلیِ چند روزه‌ی بازار در شهرستانهای مرزی مناطق کوردنشین نتیجه‌ی ناکارآمدی حاکمیت در ایجاد و تقویت امنیت نرم‌افزاری و یا همان ایجاد حس اعتماد دو سویه‌ای‌ست که در غایب بکارگیری سیاستهایِ اقتصادی توسعه‌گرایانه، وضعیت بُغرنج معیشتی در این مناطق را به نحوی رقم زده است که در نهایت هیچ راهی بجز #اعتراض‌مدنی به این وضعیت ناهمگون را برای مردمان آن مناطق باقی نگذاشته است. مهمترین شاهد برای اثبات وضعیت اسفبار معیشتی این مناطق را باید در وجود گسترده‌ی پدیده‌ی شوم و غیرانسانی #کولبری جستجو کرد که علیرغم تمام تبعات جانی و مالی که متوجه #کولبران ساخته است، دهها و شاید صدها هزار نفر از مردمان این مناطق را در نتیجه‌ی استیصال معیشتی وارد چرخه‌ی ناموزونِ اقتصادی نموده است که اثباتاً نتیجه‌ی پیاده‌سازیِ سیاستهای نادرست و تبعیض‌آمیزِ اقتصادی کاربدستان حکومتی در این مناطق بوده است.
در شرایطی که استان کردستان در رنکینگ توسعه‌یافتگی اقتصادی و ایجاد زیرساختهای صنعتی در طول چندین دهه، همواره جزو استانهای محروم و نابرخوردار بوده و مقام #سوم کشور را از این لحاظ به خود اختصاص داده است، مهمترین سوالاتی که بطور جدی مطرح می‌شود این است که :
1⃣. چگونه می‌توان از مردمان این مناطق انتظار داشت که به سیاستهایِ کلانِ اقتصادی دولت #اعتماد نموده و با آن همراه و همدل شوند؟
2⃣. آیا باید مردمان این مناطق کسب‌وکار پُر از محنت خویش را با دستاوردهای شکست‌خورده‌ی دولتی منطبق نمایند که پیامد آن بجز کوچکتر شدن و آب رفتن سفره‌ی معیشتی آنان نتیجه‌ای نداشته است؟
3⃣. در شرایطی که به گفته‌ی کاربدستان نظام نرخ بیکاریِ استان بالای ۴۰درصد است و یا به قول یکی از نمایندگان مجلس که بیان کرده بود جرات مطرح کردن آمار بیکاری استان کردستان را در رسانه‌ها ندارد، آیا می‌توان انتظار داشت که مردم این مناطق تحت این فشار کمرشکن اقتصادی همچنان ساکت بمانند و دم بر نیاورند؟
4⃣. در شرایطی که هر کدام از مبادی رسمی مرزی در شهرستانهای بانه و مریوان سالانه حدود #۲۰هزارمیلیارد تومان برای خزانه کشور درآمدزایی دارند، آیا نباید برای مردمان و کاسب‌کاران این مناطق کمترین انتفاع ممکن را از حیث مالیات و تعرفه‌های گمرکی قائل شد؟
5⃣. در شرایطی که نرخ وصول #مالیات در سال ۹۶ برای تمام استانهای کشور بطور میانگین حدود ۸/۵ درصد افزایش داشته اما برای استان کردستان این افزایش حدود ۳۰درصد بوده است، آیا می‌توان از مردم استان انتظار داشت در قبال این سیاستهای اجحاف‌آمیز اعتراض ننمایند؟
و دهها سوال دیگر که سالهاست در عرصه‌ی افکار عمومی مردم کورد بدون جواب مانده است.
ادامه👇
🔰🔰🔰؏ْৡڪــ
@Qalawi2
✍. نویسنده : #بهزادقوامی
♻️. چند روزی ست که از اعتصاب سراسری بازارهای شهرستانهای مرزی استان کردستان می‌گذرد و آنچه در این میان لازم است به آن توجه جدی شود لزوم بازنگری در معنا و مفهوم مقوله‌ی امنیت در معنای مُدرن و امروزی آن است؛ چون مادامی که ما درک درستی از مفهوم امنیت با رنگ و لعاب امروزی نداشته باشیم، نمی‌توانیم تحلیل واقعگرایانه‌ای از اتفاقات پیرامونی و متعاقباً اتخاذ شیوه‌های موثر در برخورد با این دست اتفاقات برآییم، از این‌رو می‌طلبد که ابتداً واژه‌ی امنیت را باز تعریف نماییم.
امنیت هر جامعه‌ای دو وجه‌ی #سخت‌افزاری و #نرم‌افزاری دارد؛ وجه‌ی سخت‌افزاری آن معطوف به نیروی نظامی و اشراف اطلاعاتی حاکمیت در برخوردِ قهریه و میلیشایی با تهدیدات درون مرزی و برون مرزی‌ست و مهمترین کاراکتر در ایجاد، تقویت و حفظ این وجه از امنیت صرفاً به توان #کمّی نظام سیاسی در بکارگیری عناصر نظامی و امنیتی مرتبط است؛ اما وجه‌ی #نرم‌افزاری امنیت، توان و پتانسیل نظام در همراهی و همدل‌سازیِ حداکثریِ مردم با سیاستهایِ کلان و خُرد در حوزه‌های مختلف از سیاست، فرهنگ، اقتصاد، آموزش و ... را #بدون توسّل به قدرت قهریه شامل می‌شود و مهمترین کاراکتر در برقراری این وجهه از امنیت ایجاد #اعتماد‌دوسویه میان مردم و حاکمیت است، که در اصطلاح جامعه‌شناسی، از امنیت نرم‌افزاری تحت عنوان #سرمایه‌اجتماعی یک نظام یاد می‌شود و این وجهه از امنیت مستقیماً توان #کیفی حاکمیت را در اقناع افکار عمومی بازتاب می‌دهد.
با توجه به مقدمه‌ای که در زمینه‌ی امنیت و وجوه مختلف آن بیان شد، باید اذعان کرد اعتصاب و تعطیلیِ چند روزه‌ی بازار در شهرستانهای مرزی مناطق کوردنشین نتیجه‌ی ناکارآمدی حاکمیت در ایجاد و تقویت امنیت نرم‌افزاری و یا همان ایجاد حس اعتماد دو سویه‌ای‌ست که در غایب بکارگیری سیاستهایِ اقتصادی توسعه‌گرایانه، وضعیت بُغرنج معیشتی در این مناطق را به نحوی رقم زده است که در نهایت هیچ راهی بجز #اعتراض‌مدنی به این وضعیت ناهمگون را برای مردمان آن مناطق باقی نگذاشته است. مهمترین شاهد برای اثبات وضعیت اسفبار معیشتی این مناطق را باید در وجود گسترده‌ی پدیده‌ی شوم و غیرانسانی #کولبری جستجو کرد که علیرغم تمام تبعات جانی و مالی که متوجه #کولبران ساخته است، دهها و شاید صدها هزار نفر از مردمان این مناطق را در نتیجه‌ی استیصال معیشتی وارد چرخه‌ی ناموزونِ اقتصادی نموده است که اثباتاً نتیجه‌ی پیاده‌سازیِ سیاستهای نادرست و تبعیض‌آمیزِ اقتصادی کاربدستان حکومتی در این مناطق بوده است.
در شرایطی که استان کردستان در رنکینگ توسعه‌یافتگی اقتصادی و ایجاد زیرساختهای صنعتی در طول چندین دهه، همواره جزو استانهای محروم و نابرخوردار بوده و مقام #سوم کشور را از این لحاظ به خود اختصاص داده است، مهمترین سوالاتی که بطور جدی مطرح می‌شود این است که :
1⃣. چگونه می‌توان از مردمان این مناطق انتظار داشت که به سیاستهایِ کلانِ اقتصادی دولت #اعتماد نموده و با آن همراه و همدل شوند؟
2⃣. آیا باید مردمان این مناطق کسب‌وکار پُر از محنت خویش را با دستاوردهای شکست‌خورده‌ی دولتی منطبق نمایند که پیامد آن بجز کوچکتر شدن و آب رفتن سفره‌ی معیشتی آنان نتیجه‌ای نداشته است؟
3⃣. در شرایطی که به گفته‌ی کاربدستان نظام نرخ بیکاریِ استان بالای ۴۰درصد است و یا به قول یکی از نمایندگان مجلس که بیان کرده بود جرات مطرح کردن آمار بیکاری استان کردستان را در رسانه‌ها ندارد، آیا می‌توان انتظار داشت که مردم این مناطق تحت این فشار کمرشکن اقتصادی همچنان ساکت بمانند و دم بر نیاورند؟
4⃣. در شرایطی که هر کدام از مبادی رسمی مرزی در شهرستانهای بانه و مریوان سالانه حدود #۲۰هزارمیلیارد تومان برای خزانه کشور درآمدزایی دارند، آیا نباید برای مردمان و کاسب‌کاران این مناطق کمترین انتفاع ممکن را از حیث مالیات و تعرفه‌های گمرکی قائل شد؟
5⃣. در شرایطی که نرخ وصول #مالیات در سال ۹۶ برای تمام استانهای کشور بطور میانگین حدود ۸/۵ درصد افزایش داشته اما برای استان کردستان این افزایش حدود ۳۰درصد بوده است، آیا می‌توان از مردم استان انتظار داشت در قبال این سیاستهای اجحاف‌آمیز اعتراض ننمایند؟
و دهها سوال دیگر که سالهاست در عرصه‌ی افکار عمومی مردم کورد بدون جواب مانده است.
ادامه👇
🔰🔰🔰؏ْৡڪــ
@Qalawi2