او را راحت گذاشتم. نگفتم همه چیز درست می‌شود. ‏برایِ آرام کردنش تلاشی نکردم
‏گاهی اوقات بهتر است همه‌چیز را آن‌طور که هست رها كرد، ‏اندوه را آزاد گذاشت تا دوره‌اش را بگذراند.

گنشینم بالاخره دان :))

ناشناسمم مونده حالا که یادم اومد
زحمتشو بکش لطفا

اگه این آخرش باشه، هیچوقت دلم نمیخواد دوباره شروعش کنم.

به یاد اونی که پارسال بودو امسال نیست و حالشم خوب

استاد اناتومی ترم گذشته از همین تریبون مقدار زیادی فحش بد نثارت میکنم هنوزم .

من و غم نبودت هرشب میشینیم باهم فکر میکنیم به اون چشمای خوشگلت که قرار نیست دیگه حتی یک بار هم به من نگاه کنن و چقدر این دلمو میسوزونه. پس کی قراره فراموش کنم اون ستاره های قشنگ رو که نورشون کل زندگیم رو روشن میکرد؟ پس کی قراره دیگه دلتنگ نوازش کردن مژه های بلند و سیاهت نباشم، کی قراره دلم لک نزنه واسه بوسیدن پلک های بستت وقتی خوابی؟ پس کی قراره تورو یادم بره. حتی دلم نمیاد فراموشت کنم انقدر که برام قشنگی. انقدر که وجودت برام دوست داشتنیه حتی اگه یه توهم باشه؛ و کاش این توهم همیشه برام بمونه.

اره بابا من فقط یبار زندگی‌ میکنم
Im here just for fun So whenever I get tired, i use my depression as a shield.

یه شب دوباره
تو رو میبینمو...
میزنه بم چشمک ستاره
پیشت میشنم و زل میزنم بت
انگار یه خوابه
بیبی برمیگردم باز یه روزی
تهران کنارت...
تهران کنارت....

دلم برای تهران تنگ شد .

-1404/05/30-
آمادگی روانی برای دانشگاه رفتن رو ندارم ولی خب .