ای مهربان‌تر از برگ در بوسه‌های باران
بيداری ستاره، در چشم جويباران

آیینه‌ی نگاهت پيوند صبح و ساحل
لبخندِ گاه‌گاهت صبحِ ستاره‌باران

بازآ که در هوايت، خاموشی جنونم
فريادها برانگیخت از سنگِ کوهساران

اي جويبارِ جاري! زين سايه برگ مگريز
کاين گونه فرصت از کف دادند بی‌شماران

گفتی: "به روزگاران مهری نشسته" گفتم:
"بیرون نمی‌توان کرد حتی به روزگاران"

بيگانگی ز حد رفت، ای آشنا مپرهيز
زين عاشق پشيمان، سرخيل شرمساران

پيش از من و تو بسيار بودند و نقش بستند
ديوارِ زندگی را زين گونه يادگاران

وين نغمه‌ی محبت، بعد از من و تو مانَد
تا در زمانه باقی‌ست آوازِ باد و باران

#محمدرضا_شفیعی_کدکنی
@pome_music