🔵 #مصاحبه «لوبلاگ» با پروفسور #جان_مرشایمر (2)
سیاست خارجی مانند هژمونی لیبرال محکوم به شکست است چرا که برخلاف ملی گرایی و رئالیسم است که از لیبرالیسم قدرت بیشتری دارند. برای مثال ملی گرایی ایدئولوژی است که بر مفهوم تصمیم گیری مستقل و حاکمیت غالب است و در جهان کشورهای بسیاری وجود دارند که علاقه‌ای ندارند کشورهای دیگر در سیاست داخلی آنها دخالت کند.
در نظر بگیرید چقدر آمریکایی‌ها از اینکه ر#وسیه در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ آنها دخالت کرده‌اند عصبانی هستند. حال آنکه هژمونی لیبرال آمریکا را فرا می‌خواند در سیاست همه کشورها در سراسر جهان دخالت کند و طبق آن حتی آمریکا در صورت لزوم حمله و تصرف یک کشور را مجاز می‌شمرد. این سیاست مسلماً پشیمانی و مقاومتی به دنبال خواهد داشت که آن را با شکست مواجه می‌سازد. دلیل اصلی که روسیه با گسترش ناتو مخالف است نیز همین است.
هژمونی لیبرال برای دموکراسی لیبرال کشور نیز مضر است. به ویژه که این سیاست‌های بلندپروازانه به جنگ‌های بی پایان و ساخت «امنیت ملی قوی» منجر می‌شود که مطمئناً آزادی‌های شهروندی را در داخل آمریکا از بین می‌برد.
🔹 آیا ممکن است ظهور چین و تحریک دوباره روسیه آمریکا را دوباره به رئالیسم برگرداند؟
ظهور چین و به پا خاستن دوباره روسیه در سال‌های اخیر به منزله پایان «دوران تک قطبی بودن» بود و منجر به ظهور دنیای چند قطبی شد. این به معنی بازگشت رئالیسم و این نکته است که چین، آمریکا و روسیه باید برای به دست آوردن نیرو به رقابت بپردازند و همچنان به این معنی است که دوران هژمونی لیبرال به عنوان یک استراتژی عمده به پایان رسیده است. چرا که آمریکا دیگر از نظر ایدئولوژیکی در دنبال کردن این استراتژی آزاد نیست و به جای آن باید بر موازنه قدرت تمرکز کند.
🔹 «کنت والتز» در تئوری سیاست بین المللی خود عنوان می‌کند که انتقال از یک نظام چند قطبی به یک نظام دو قطبی به نفع ائتلاف اروپا است. شما در سال ۱۹۹۰ کاری تحت عنوان «بازگشت به سوی آینده: عدم ثبات در اروپا پس از جنگ سرد» نوشتید. اروپای آینده ائتلافی بزرگ‌تر خواهد بود یا احتمال دارد دچار از هم گسیختگی شود؟
فکر نمی‌کنم آینده ائتلاف اروپا که در واقع همان آینده اتحادیه اروپا است ارتباط نزدیکی به انتقال از تک قطبی بودن به چند قطبی بودن داشته باشد. من بر این باورم که اتحادیه اروپا دچار مشکل است و به مرور زمان موقعیت حاضر به جای بهتر شدن بدتر خواهد شد. بخشی از مساله مربوط به یورو است. یورو در اتحادیه اروپا نه از نظر مالی و نه از نظر سیاسی عملکرد خوبی ندارد و فکر هم می‌کنم در آینده هم عملکرد آن بهتر نشود. مشکل دیگر این اتحادیه گرفتار شدن مردم آن در گرایش‌های ملی گرایانه است. برای مثال برگزیت به دلیل مهاجرت تعداد زیادی از اروپای شرقی به بریتانیا است که باعث ناخشنودی‌هایی در حزب خوب این کشور شده است.
اگر موج دیگری از پناهجویان به اروپا بروند باعث مشکلات زیادی در اتحادیه اروپا می‌شود. بسیاری از اروپاییان احساس می‌کنند کشورشان بیش از اندازه تحت حاکمیت بروکسل است در حالی که بروکسل مسئولیت رأی دهندگان را به عهده نمی‌گیرد. در واقع در اینجا یک «نقص دموکراتیک» وجود دارد که باعث بروز دشمنی نسبت به اتحادیه اروپا می‌شود، به ویژه زمانی که این اتحادیه از نظر اقتصادی خوب عمل نکند. من فکر نمی‌کنم اتحادیه اروپا دچار از هم گسیختگی شود ولی برای مشکلات موجود راه حل های عملی زیادی وجود ندارد.
🔹 آیا #تهران آنچنان که بسیاری از لیبرال‌ها نئوکانها (نومحافظه کاران) ادعا دارند تهدید مستقیمی برای آمریکا است؟
تهران نه تنها تهدید مستقیمی برای آمریکا نیست بلکه تهدید غیرمستقیمی هم برای آن به شمار نمی‌رود. #ایران سلاح هسته‌ای ندارد و با قدرت‌های بزرگ دنیا توافقی را امضا کرده که اجازه دسترسی به سلاح هسته‌ای را به ایران نمی‌دهد. ایران موشکی ندارد که بتواند آمریکا را هدف قرار دهد. یروی نظامی معمول ایران تهدیدی برای آن دسته از کشورهای #خاورمیانه که تحت حمایت آمریکا هستند محسوب نمی‌شود. چهارمین مطلب این است که ایران تهدید جدی برای حمله به کشور دیگر در منطقه نیست. شواهدی مبنی بر اینکه ایران در دنیای کنونی حتی یک بار هم برای تهاجم به کشورهای همسایه اش، خود را آماده کرده باشد وجود ندارد و در نهایت پنجم آنکه ایران سرچشمه مشکل تروریسم آمریکا نیست. اگر قرار باشد کشوری سرچشمه این تروریسم باشد آن کشور عربستان سعودی است نه ایران.
واقعیت این است که این آمریکا است که تهدید مستقیمی برای ایران است نه برعکس. #ترامپ با برانگیختن #اسرائیل و #عربستان سعودی ایران را مورد هدف قرار داده است. هدف آمریکا تغییر رژیم در ایران است و شواهدی وجود دارد که ممکن است آمریکا برای رسیدن به این هدف دست به اقدام نظامی نیز بزند.
🔗 https://lobelog.com/interview-with-mearsheimer/
@politicalscholars
سیاست خارجی مانند هژمونی لیبرال محکوم به شکست است چرا که برخلاف ملی گرایی و رئالیسم است که از لیبرالیسم قدرت بیشتری دارند. برای مثال ملی گرایی ایدئولوژی است که بر مفهوم تصمیم گیری مستقل و حاکمیت غالب است و در جهان کشورهای بسیاری وجود دارند که علاقه‌ای ندارند کشورهای دیگر در سیاست داخلی آنها دخالت کند.
در نظر بگیرید چقدر آمریکایی‌ها از اینکه ر#وسیه در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ آنها دخالت کرده‌اند عصبانی هستند. حال آنکه هژمونی لیبرال آمریکا را فرا می‌خواند در سیاست همه کشورها در سراسر جهان دخالت کند و طبق آن حتی آمریکا در صورت لزوم حمله و تصرف یک کشور را مجاز می‌شمرد. این سیاست مسلماً پشیمانی و مقاومتی به دنبال خواهد داشت که آن را با شکست مواجه می‌سازد. دلیل اصلی که روسیه با گسترش ناتو مخالف است نیز همین است.
هژمونی لیبرال برای دموکراسی لیبرال کشور نیز مضر است. به ویژه که این سیاست‌های بلندپروازانه به جنگ‌های بی پایان و ساخت «امنیت ملی قوی» منجر می‌شود که مطمئناً آزادی‌های شهروندی را در داخل آمریکا از بین می‌برد.
🔹 آیا ممکن است ظهور چین و تحریک دوباره روسیه آمریکا را دوباره به رئالیسم برگرداند؟
ظهور چین و به پا خاستن دوباره روسیه در سال‌های اخیر به منزله پایان «دوران تک قطبی بودن» بود و منجر به ظهور دنیای چند قطبی شد. این به معنی بازگشت رئالیسم و این نکته است که چین، آمریکا و روسیه باید برای به دست آوردن نیرو به رقابت بپردازند و همچنان به این معنی است که دوران هژمونی لیبرال به عنوان یک استراتژی عمده به پایان رسیده است. چرا که آمریکا دیگر از نظر ایدئولوژیکی در دنبال کردن این استراتژی آزاد نیست و به جای آن باید بر موازنه قدرت تمرکز کند.
🔹 «کنت والتز» در تئوری سیاست بین المللی خود عنوان می‌کند که انتقال از یک نظام چند قطبی به یک نظام دو قطبی به نفع ائتلاف اروپا است. شما در سال ۱۹۹۰ کاری تحت عنوان «بازگشت به سوی آینده: عدم ثبات در اروپا پس از جنگ سرد» نوشتید. اروپای آینده ائتلافی بزرگ‌تر خواهد بود یا احتمال دارد دچار از هم گسیختگی شود؟
فکر نمی‌کنم آینده ائتلاف اروپا که در واقع همان آینده اتحادیه اروپا است ارتباط نزدیکی به انتقال از تک قطبی بودن به چند قطبی بودن داشته باشد. من بر این باورم که اتحادیه اروپا دچار مشکل است و به مرور زمان موقعیت حاضر به جای بهتر شدن بدتر خواهد شد. بخشی از مساله مربوط به یورو است. یورو در اتحادیه اروپا نه از نظر مالی و نه از نظر سیاسی عملکرد خوبی ندارد و فکر هم می‌کنم در آینده هم عملکرد آن بهتر نشود. مشکل دیگر این اتحادیه گرفتار شدن مردم آن در گرایش‌های ملی گرایانه است. برای مثال برگزیت به دلیل مهاجرت تعداد زیادی از اروپای شرقی به بریتانیا است که باعث ناخشنودی‌هایی در حزب خوب این کشور شده است.
اگر موج دیگری از پناهجویان به اروپا بروند باعث مشکلات زیادی در اتحادیه اروپا می‌شود. بسیاری از اروپاییان احساس می‌کنند کشورشان بیش از اندازه تحت حاکمیت بروکسل است در حالی که بروکسل مسئولیت رأی دهندگان را به عهده نمی‌گیرد. در واقع در اینجا یک «نقص دموکراتیک» وجود دارد که باعث بروز دشمنی نسبت به اتحادیه اروپا می‌شود، به ویژه زمانی که این اتحادیه از نظر اقتصادی خوب عمل نکند. من فکر نمی‌کنم اتحادیه اروپا دچار از هم گسیختگی شود ولی برای مشکلات موجود راه حل های عملی زیادی وجود ندارد.
🔹 آیا #تهران آنچنان که بسیاری از لیبرال‌ها نئوکانها (نومحافظه کاران) ادعا دارند تهدید مستقیمی برای آمریکا است؟
تهران نه تنها تهدید مستقیمی برای آمریکا نیست بلکه تهدید غیرمستقیمی هم برای آن به شمار نمی‌رود. #ایران سلاح هسته‌ای ندارد و با قدرت‌های بزرگ دنیا توافقی را امضا کرده که اجازه دسترسی به سلاح هسته‌ای را به ایران نمی‌دهد. ایران موشکی ندارد که بتواند آمریکا را هدف قرار دهد. یروی نظامی معمول ایران تهدیدی برای آن دسته از کشورهای #خاورمیانه که تحت حمایت آمریکا هستند محسوب نمی‌شود. چهارمین مطلب این است که ایران تهدید جدی برای حمله به کشور دیگر در منطقه نیست. شواهدی مبنی بر اینکه ایران در دنیای کنونی حتی یک بار هم برای تهاجم به کشورهای همسایه اش، خود را آماده کرده باشد وجود ندارد و در نهایت پنجم آنکه ایران سرچشمه مشکل تروریسم آمریکا نیست. اگر قرار باشد کشوری سرچشمه این تروریسم باشد آن کشور عربستان سعودی است نه ایران.
واقعیت این است که این آمریکا است که تهدید مستقیمی برای ایران است نه برعکس. #ترامپ با برانگیختن #اسرائیل و #عربستان سعودی ایران را مورد هدف قرار داده است. هدف آمریکا تغییر رژیم در ایران است و شواهدی وجود دارد که ممکن است آمریکا برای رسیدن به این هدف دست به اقدام نظامی نیز بزند.
🔗 https://lobelog.com/interview-with-mearsheimer/
@politicalscholars
Lobelog
Interview with Mearsheimer – LobeLog
یادداشت عیدانه ی دکتر محمود سریع القلم
استاد دانشگاه شهید بهشتی
👇👇👇👇👇👇👇
در جوامعی که برای هر سوال فقط یک جواب وجود دارد، پناهگاه کسانی که می خواهند فکر کنند، نوشته های استعاره ای است. ایوان تُورگیه نِف (Ivan Turgenev 1818-1883 / 1197-1262 ) یکی از این افراد است. او یک رمان نویس روسی است که سال تولد و مرگش هم زمان با کارل مارکس است. این نویسندۀ غمگین و مأیوس روسی، معاصرِ مشاهیرِ ادبی روسیه مانند تولستوی، گانچاراف، گوگول، و داستایوفسکی بود. هرچند او به اندازۀ تولستوی و داستایوفسکی روان انسان را نشکافت ولی در استفاده از واژه ها، ابهام گویی، استعاره نویسی برای تشریحِ وضعیتِ قرن نوزدهم و بیستمِ جامعۀ روسی، متن های به یاد ماندنی به جای گذاشت. او به فلسفۀ زندگی غرب و اروپا و آزادی عمل ناشی از آن، از طریق مشاهدۀ مستقیم و مقایسه های دائمی آن با جامعه روسی اعتقاد پیدا کرد.
در داستان ها و نمایش نامه ها، تورگیه نف کاراکتر را به سادگی تعریف می کرد و در دوگانگی هایی که خلق می کرد، ذهنِ اروپایی و ذهنِ روسی را به تصویر می کشید. اما او بیشتر توصیف می کرد تا تجزیه و تحلیل. بیشتر به بیان وضعیتِ موجود می پرداخت تا آنکه راه حل ارائه دهد. تورگیه نف معتقد بود روس ها خارج از مدارهایِ دولتی نمی توانند فکر کنند و رفتار آن ها قابل پیش بینی نیست (Inconsistent). او با این تحلیل که فکر طول و عرض دارد، مبارزه می کرد (Anti-dogma). از اینکه به شخصی بگوید چگونه باید باشد پرهیز می کرد و به حریم های فردی به طور اصولی احترام می گذاشت. او از سیاست و سیاست مداران فاصله می گرفت؛ می گفت می خواهد مستقل و مالکِ فکرِ خود باشد. تورگیه نف مبهوتِ زیبایی های طبیعت و زندگی بود به طوری که توصیفات او از جزییاتِ محیطِ روستایی در روسیه، بسیاری را به وجد می آورد. هنری جیمز او را یک نابغۀ زیبا نامید (The beautiful genius). تورگیه نِف می گفت: روس ها دو مشکل دارند: اول یک نیازِ ذاتی که بر آن ها حکومت شود و مهم هم نیست توسط چه کسانی و دوم باورها و نگاه های روس ها به اروپاست که نخواسته اند حتی به صورتِ گزینشی از آن ها بهره گیرند. او می گفت: باید در تمدن سازی فکر کرد و روسیه منابع لازم برای این کار را ندارد و باید میزانِ یادگیری خود را افزایش دهد. بسیاری از رمان هایِ تورگیه نف، به وضعیتِ اسفناکِ ارباب-رعیّتی قرن نوزده روسیه اشاره می کند. او بیشتر از اربابان، از رعایا می گوید که هیچ کدام حاضر نیستند تغییر یابند؛ دغدغه ای که در لابهلایِ خطوطِ رمان هایِ او مشهود است. چون نمی توانست خصوصیات و افکار و خلقیاتِ اربابان را با آزادی بیان کند، بیشتر وضعیتِ رعایا و زجر و نفرت آن ها را تشریح می کرد تا خواننده تلویحا متوجه رفتار و افکار اربابان شود. درRaspberry Water، او داستانِ یک رعیت را می گوید که کیلومترها پیاده خود را به مسکو می رساند تا از ارباب خود بخواهد اجاره اش را کم کند یا او را به جایی با اجارۀ ارزان تر بفرستد یا اینکه به جای پولِ نقد، او بیشتر کار کند. ارباب او را از اتاق بیرون می کند و می گوید چگونه جرأت می کنی مستقیم پیش من بیایی؟! ارباب عصبانی می شود و می گوید جایی نیست که تو را بفرستم. اول باید پول های عقب مانده را بدهی.
ادامه در
https://telegra.ph/sariolghalam-03-29
@politicalscholars
استاد دانشگاه شهید بهشتی
👇👇👇👇👇👇👇
در جوامعی که برای هر سوال فقط یک جواب وجود دارد، پناهگاه کسانی که می خواهند فکر کنند، نوشته های استعاره ای است. ایوان تُورگیه نِف (Ivan Turgenev 1818-1883 / 1197-1262 ) یکی از این افراد است. او یک رمان نویس روسی است که سال تولد و مرگش هم زمان با کارل مارکس است. این نویسندۀ غمگین و مأیوس روسی، معاصرِ مشاهیرِ ادبی روسیه مانند تولستوی، گانچاراف، گوگول، و داستایوفسکی بود. هرچند او به اندازۀ تولستوی و داستایوفسکی روان انسان را نشکافت ولی در استفاده از واژه ها، ابهام گویی، استعاره نویسی برای تشریحِ وضعیتِ قرن نوزدهم و بیستمِ جامعۀ روسی، متن های به یاد ماندنی به جای گذاشت. او به فلسفۀ زندگی غرب و اروپا و آزادی عمل ناشی از آن، از طریق مشاهدۀ مستقیم و مقایسه های دائمی آن با جامعه روسی اعتقاد پیدا کرد.
در داستان ها و نمایش نامه ها، تورگیه نف کاراکتر را به سادگی تعریف می کرد و در دوگانگی هایی که خلق می کرد، ذهنِ اروپایی و ذهنِ روسی را به تصویر می کشید. اما او بیشتر توصیف می کرد تا تجزیه و تحلیل. بیشتر به بیان وضعیتِ موجود می پرداخت تا آنکه راه حل ارائه دهد. تورگیه نف معتقد بود روس ها خارج از مدارهایِ دولتی نمی توانند فکر کنند و رفتار آن ها قابل پیش بینی نیست (Inconsistent). او با این تحلیل که فکر طول و عرض دارد، مبارزه می کرد (Anti-dogma). از اینکه به شخصی بگوید چگونه باید باشد پرهیز می کرد و به حریم های فردی به طور اصولی احترام می گذاشت. او از سیاست و سیاست مداران فاصله می گرفت؛ می گفت می خواهد مستقل و مالکِ فکرِ خود باشد. تورگیه نف مبهوتِ زیبایی های طبیعت و زندگی بود به طوری که توصیفات او از جزییاتِ محیطِ روستایی در روسیه، بسیاری را به وجد می آورد. هنری جیمز او را یک نابغۀ زیبا نامید (The beautiful genius). تورگیه نِف می گفت: روس ها دو مشکل دارند: اول یک نیازِ ذاتی که بر آن ها حکومت شود و مهم هم نیست توسط چه کسانی و دوم باورها و نگاه های روس ها به اروپاست که نخواسته اند حتی به صورتِ گزینشی از آن ها بهره گیرند. او می گفت: باید در تمدن سازی فکر کرد و روسیه منابع لازم برای این کار را ندارد و باید میزانِ یادگیری خود را افزایش دهد. بسیاری از رمان هایِ تورگیه نف، به وضعیتِ اسفناکِ ارباب-رعیّتی قرن نوزده روسیه اشاره می کند. او بیشتر از اربابان، از رعایا می گوید که هیچ کدام حاضر نیستند تغییر یابند؛ دغدغه ای که در لابهلایِ خطوطِ رمان هایِ او مشهود است. چون نمی توانست خصوصیات و افکار و خلقیاتِ اربابان را با آزادی بیان کند، بیشتر وضعیتِ رعایا و زجر و نفرت آن ها را تشریح می کرد تا خواننده تلویحا متوجه رفتار و افکار اربابان شود. درRaspberry Water، او داستانِ یک رعیت را می گوید که کیلومترها پیاده خود را به مسکو می رساند تا از ارباب خود بخواهد اجاره اش را کم کند یا او را به جایی با اجارۀ ارزان تر بفرستد یا اینکه به جای پولِ نقد، او بیشتر کار کند. ارباب او را از اتاق بیرون می کند و می گوید چگونه جرأت می کنی مستقیم پیش من بیایی؟! ارباب عصبانی می شود و می گوید جایی نیست که تو را بفرستم. اول باید پول های عقب مانده را بدهی.
ادامه در
https://telegra.ph/sariolghalam-03-29
@politicalscholars
Telegraph
فَرازُونشیب هایِ روسی برای پیشرفت
در جوامعی که برای هر سوال فقط یک جواب وجود دارد، پناهگاه کسانی که می خواهند فکر کنند، نوشته های استعاره ای است. ایوان تُورگیه نِف (Ivan Turgenev 1818-1883 / 1197-1262 ) یکی از این افراد است. او یک رمان نویس روسی است که سال تولد و مرگش هم زمان با کارل مارکس…
Journal_Rankings_on_Political_Science.pdf
225 KB
عناوین بیش از یکصد و هشتاد ژورنال تخصصی آی اس آی در حوزه روابط بین الملل و علوم سیاسی به ترتیب رنکینگ
✅کانال روابط بین الملل ایرانی (IIR)
به نقل از
@IranianInternationalRelations
@politicalscholars
✅کانال روابط بین الملل ایرانی (IIR)
به نقل از
@IranianInternationalRelations
@politicalscholars
▫️ رفراندوم ترکیه و "نه" کوچکی که اردوغان گرفت
سخنان دیشب اردوغان و توقف ناگهانی روند اعلام نتایج در استانبول از نیمه شب گذشته نشان داد که در انتخابات اخیر اتفاقی غیرمنتظره برای حزب حاکم افتاده است.
سخنرانی اردوغان فاقد لحن ستیزه جویانه معمول بود و با پذیرش ضمنی شکست در شهرهای آنکارا، ازمیر، آنتالیا و آدانا، آن را منطق طبیعی انتخابات دانست و همزمان وعده بازنگری و اصلاح در سیاست ها را داد.
اردوغان همزمان خاطرنشان کرد که این آخرین انتخابات ترکیه تا سال 2023 است. معنای تلویحی این سخن این است که حزب حاکم زیر بار درخواست احتمالی اپوزیسیون برای برگزاری زودهنگام انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی نمی رود.
برخی ناظران معتقدند که انتخابات شهرداریها که نخستین انتخابات پس از تغییر سیستم سیاسی در ترکیه است، به منزله رفراندومی برای سنجش محبوبیت رئیس جمهور ترکیه است و با شکست نسبی حزب حاکم به درخواست ها برای برگزاری انتخابات زودرس دامن خواهد زد.
امری که در شرایط کنونی که نشانه های بحران در معجزه اقتصادی ترکیه هویدا شده، مطلقا به سود حزب حاکم نیست.
تقریبا همزمان با سخنرانی اردوغان اعلام نتایج لحظه ای در کلان شهر استانبول که حاکی از رقابتی تنگاتنگ میان نامزدهای حزب حاکم و حزب رقیب بود، متوقف شد و کوتاه زمانی بعد بن علی یلدریم اعلام پیروزی کرد. ادعایی که با تکذیب فوری نامزد حزب جمهوریخواه خلق مواجه شد.
این امر در کنار اشاره نکردن اردوغان به پیروزی در استانبول که از لحاظ حیثیتی تا حدی تسلی بخش شکست در آنکارا است، این گمانه را تقویت کرده که حزب حاکم انتخابات پایتخت اقتصادی کشور را با فاصله ای اندک باخته است.
این احتمال هم وجود دارد که مساله انتخابات در این شهر به کانون مجادلات آتی تبدیل و با توجه به اتهاماتی که اردوغان قبل از انتخابات درباره فساد نامزدهای رقیب در شهرهایی مانند آنکارا زده، در نهایت با راه حلی مرضی الطرفین خاتمه یابد.
بدین معنی که در ازای کوتاه آمدن دولت بر سر واگذاری شهرداریهای آنکارا و استانبول، اپوزیسیون هم از مطالبه انتخابات زودرس دست بکشد.
اردوغان در بخش دیگری از نطقش به تمجید از "برادران کرد" به دلیل ندادن اراده خود به احزاب تروریست پرداخت. احتمالا منظور وی پیروزی حزب متبوعش در استانهای شرناخ و آگری است.
شکست حزب دموکراتیک خلقها در این دو استان البته با پیروزی پر سر و صدای آنها در ایغدیر که اهمیتی حیثیتی برای هر دو ائتلاف جمهور و ملت داشت، قابل جبران است.
مضافا بر آن حزب کردها توانست کماکان کرسی شهرداریهای شهرهای مهم کردستان ترکیه نظیر دیاربکر، وان و ماردین را بدست آورده و آنها را به مثابه قلعه های ناسیونالیسم کرد از کف ندهد.
در این دوره از انتخابات حزب دموکراتیک خلق ها با خودداری از معرفی نامزد در شهرهای آنکارا و استانبول و ازمیر، عملا در کنار بلوک مخالف حزب حاکم قرار گرفت. امری که عطف به فاصله نزدیک آرای دو بلوک در آنکارا و استانبول، اهمیتی انکار ناپذیر در پیروزی اپوزیسیون در آنها دارد.
با وجود پیروزی نسبی عدالت و توسعه، ناکامی آن در بدست آوردن پنجاه درصد آرا و از دست دادن کلان شهرهای مناطق غربی و ساحلی ترکیه، می تواند به نقطه عطفی در سیاست ترکیه منجر و نقطه عزیمت تحولات تازه ای شود.
کاهش اعتماد به نفس اردوغان در نتیجه افت محبوبیتش در کنار تداوم قابل پیش بینی مشکلات اقتصادی از بلند پروازیهای وی در سیاست داخلی و منطقه ای می کاهد و حتی ممکن است به پروسه عبور از اردوغان در داخل حزب با محوریت کسانی چون عبدالله گل تسریع ببخشد.
یک پیامد احتمالی دیگر این تحول می تواند به صورت انعطاف در سیاست سختگیرانه حاکم علیه کردها و بازگشت به دوره قبل از 2015 خود را نشان دهد. کوتاه سخن اینکه اردوغان از این به بعد نمی تواند در همه جبهه ها بجنگد و مانند تغییر راهبردی که در سیاست خارجی انجام داد، در داخل هم ناچار خواهد شد، بده بستان هایی تازه انجام دهد.
دیپلماسی ایرانی / صلاح الدین خدیو
https://t.me/joinchat/Amle_T8mIYR8sEB74uDyoQ
@Politicalscholars
سخنان دیشب اردوغان و توقف ناگهانی روند اعلام نتایج در استانبول از نیمه شب گذشته نشان داد که در انتخابات اخیر اتفاقی غیرمنتظره برای حزب حاکم افتاده است.
سخنرانی اردوغان فاقد لحن ستیزه جویانه معمول بود و با پذیرش ضمنی شکست در شهرهای آنکارا، ازمیر، آنتالیا و آدانا، آن را منطق طبیعی انتخابات دانست و همزمان وعده بازنگری و اصلاح در سیاست ها را داد.
اردوغان همزمان خاطرنشان کرد که این آخرین انتخابات ترکیه تا سال 2023 است. معنای تلویحی این سخن این است که حزب حاکم زیر بار درخواست احتمالی اپوزیسیون برای برگزاری زودهنگام انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی نمی رود.
برخی ناظران معتقدند که انتخابات شهرداریها که نخستین انتخابات پس از تغییر سیستم سیاسی در ترکیه است، به منزله رفراندومی برای سنجش محبوبیت رئیس جمهور ترکیه است و با شکست نسبی حزب حاکم به درخواست ها برای برگزاری انتخابات زودرس دامن خواهد زد.
امری که در شرایط کنونی که نشانه های بحران در معجزه اقتصادی ترکیه هویدا شده، مطلقا به سود حزب حاکم نیست.
تقریبا همزمان با سخنرانی اردوغان اعلام نتایج لحظه ای در کلان شهر استانبول که حاکی از رقابتی تنگاتنگ میان نامزدهای حزب حاکم و حزب رقیب بود، متوقف شد و کوتاه زمانی بعد بن علی یلدریم اعلام پیروزی کرد. ادعایی که با تکذیب فوری نامزد حزب جمهوریخواه خلق مواجه شد.
این امر در کنار اشاره نکردن اردوغان به پیروزی در استانبول که از لحاظ حیثیتی تا حدی تسلی بخش شکست در آنکارا است، این گمانه را تقویت کرده که حزب حاکم انتخابات پایتخت اقتصادی کشور را با فاصله ای اندک باخته است.
این احتمال هم وجود دارد که مساله انتخابات در این شهر به کانون مجادلات آتی تبدیل و با توجه به اتهاماتی که اردوغان قبل از انتخابات درباره فساد نامزدهای رقیب در شهرهایی مانند آنکارا زده، در نهایت با راه حلی مرضی الطرفین خاتمه یابد.
بدین معنی که در ازای کوتاه آمدن دولت بر سر واگذاری شهرداریهای آنکارا و استانبول، اپوزیسیون هم از مطالبه انتخابات زودرس دست بکشد.
اردوغان در بخش دیگری از نطقش به تمجید از "برادران کرد" به دلیل ندادن اراده خود به احزاب تروریست پرداخت. احتمالا منظور وی پیروزی حزب متبوعش در استانهای شرناخ و آگری است.
شکست حزب دموکراتیک خلقها در این دو استان البته با پیروزی پر سر و صدای آنها در ایغدیر که اهمیتی حیثیتی برای هر دو ائتلاف جمهور و ملت داشت، قابل جبران است.
مضافا بر آن حزب کردها توانست کماکان کرسی شهرداریهای شهرهای مهم کردستان ترکیه نظیر دیاربکر، وان و ماردین را بدست آورده و آنها را به مثابه قلعه های ناسیونالیسم کرد از کف ندهد.
در این دوره از انتخابات حزب دموکراتیک خلق ها با خودداری از معرفی نامزد در شهرهای آنکارا و استانبول و ازمیر، عملا در کنار بلوک مخالف حزب حاکم قرار گرفت. امری که عطف به فاصله نزدیک آرای دو بلوک در آنکارا و استانبول، اهمیتی انکار ناپذیر در پیروزی اپوزیسیون در آنها دارد.
با وجود پیروزی نسبی عدالت و توسعه، ناکامی آن در بدست آوردن پنجاه درصد آرا و از دست دادن کلان شهرهای مناطق غربی و ساحلی ترکیه، می تواند به نقطه عطفی در سیاست ترکیه منجر و نقطه عزیمت تحولات تازه ای شود.
کاهش اعتماد به نفس اردوغان در نتیجه افت محبوبیتش در کنار تداوم قابل پیش بینی مشکلات اقتصادی از بلند پروازیهای وی در سیاست داخلی و منطقه ای می کاهد و حتی ممکن است به پروسه عبور از اردوغان در داخل حزب با محوریت کسانی چون عبدالله گل تسریع ببخشد.
یک پیامد احتمالی دیگر این تحول می تواند به صورت انعطاف در سیاست سختگیرانه حاکم علیه کردها و بازگشت به دوره قبل از 2015 خود را نشان دهد. کوتاه سخن اینکه اردوغان از این به بعد نمی تواند در همه جبهه ها بجنگد و مانند تغییر راهبردی که در سیاست خارجی انجام داد، در داخل هم ناچار خواهد شد، بده بستان هایی تازه انجام دهد.
دیپلماسی ایرانی / صلاح الدین خدیو
https://t.me/joinchat/Amle_T8mIYR8sEB74uDyoQ
@Politicalscholars
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎥 سخنرانی پروفسور نادر انتصار رییس دانشگده علوم سیاسی دانشگاه آلاباما امریکا در مرکز مطالعات خاورمیانه درباب اهمیت رویکرد اقتصاد سیاسی بین الملل(با تمرکز بر کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس)/گروه خلیج فارس
🆘 T.me/siasiuniran
🆘 @siasiuniran_News
@politicalscholars
🆘 T.me/siasiuniran
🆘 @siasiuniran_News
@politicalscholars
The account of the user that created this channel has been inactive for the last 5 months. If it remains inactive in the next 28 days, that account will self-destruct and this channel will no longer have a creator.
The account of the user that created this channel has been inactive for the last 5 months. If it remains inactive in the next 17 days, that account will self-destruct and this channel will no longer have a creator.
The account of the user that created this channel has been inactive for the last 5 months. If it remains inactive in the next 7 days, that account will self-destruct and this channel will no longer have a creator.
راهنمای نگارش گزارش‌های راهبردی
2.2 MB
راهنمای نگارش گزارش‌های راهبردی
@politicalscholars
@politicalscholars
گزیده کتابهای مخاطب واتساپ.pdf
74.9 KB
گزیده کتابهای انتشارات مخاطب
علوم سیاسی،روابط بین الملل و حقوق
علوم سیاسی،روابط بین الملل و حقوق
موسسه تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر تهران منتشر کرد:
✅ روابط بین‌الملل در ایران
از تکثر روایت‌ها تا ضرورت تفکر پارادایمیک
🔸 گردآوری و تالیف: علی اسمعیلی اردکانی
🔸 "مشتمل بر 20 مقاله به قلم اساتید و پژوهشگران حوزه روابط بین الملل"
بلوغ دانش روابط بین‌الملل ایران در گرو توجه بیشتر به تفکر و پژوهش در قالب‌های علمی و حفظ تعادل آن با دغدغه، فرهنگ و سنت انسان ایرانی است. باید در کنار بال‌وپر دادن به نبوغ شاعرانگی و طرح و تدوین نظریه‌ها، رویکردها و رهیافت‌های ایرانی و اسلامی برگرفته از سنت‌های دینی و فکری و روشنفکری‌مان، به ابعاد عقلائی و پارادایمی دانش روابط بین‌الملل نیز توجه کنیم. درحال‌حاضر، اما روابط بین‌الملل در ایران بر لبۀ دوگانه‌ای حرکت می‌کند که اگرچه حرکت به سمت تجربۀ زیستۀ ایرانی را آغاز کرده، ولی توان مفهوم‌سازی آن را با استناد به الزامات پارادایمی روابط بین‌الملل نداشته است. شاید بتوان گفت حال به‌دلیل ناکارآمدی یا نادیده گرفته شدن، کاربردی هم نشده است؛ اما برای رسیدن به وضعیت مطلوب در روابط بین‌الملل، جمع میان این دو، ضروری و نیازمند گفتگو است.
✅ روابط بین‌الملل در ایران
از تکثر روایت‌ها تا ضرورت تفکر پارادایمیک
🔸 گردآوری و تالیف: علی اسمعیلی اردکانی
🔸 "مشتمل بر 20 مقاله به قلم اساتید و پژوهشگران حوزه روابط بین الملل"
بلوغ دانش روابط بین‌الملل ایران در گرو توجه بیشتر به تفکر و پژوهش در قالب‌های علمی و حفظ تعادل آن با دغدغه، فرهنگ و سنت انسان ایرانی است. باید در کنار بال‌وپر دادن به نبوغ شاعرانگی و طرح و تدوین نظریه‌ها، رویکردها و رهیافت‌های ایرانی و اسلامی برگرفته از سنت‌های دینی و فکری و روشنفکری‌مان، به ابعاد عقلائی و پارادایمی دانش روابط بین‌الملل نیز توجه کنیم. درحال‌حاضر، اما روابط بین‌الملل در ایران بر لبۀ دوگانه‌ای حرکت می‌کند که اگرچه حرکت به سمت تجربۀ زیستۀ ایرانی را آغاز کرده، ولی توان مفهوم‌سازی آن را با استناد به الزامات پارادایمی روابط بین‌الملل نداشته است. شاید بتوان گفت حال به‌دلیل ناکارآمدی یا نادیده گرفته شدن، کاربردی هم نشده است؛ اما برای رسیدن به وضعیت مطلوب در روابط بین‌الملل، جمع میان این دو، ضروری و نیازمند گفتگو است.
Forwarded from انجمن علوم سیاسی ایران
ایران و چشم اندازهای تحلیلی امر سیاسی:
ایستادن در آستانه قرن نو خورشیدی
محورهای همایش:
1- هویت ملی در ایران؛ عوامل همگرایی و واگرایی.
2. سرمایه اجتماعی و مسئله اعتماد سیاسی.
3. ایران در عرصه منطقه ای و جهانی.
4. تغییرات اقلیمی و مسائل زیست محیطی.
5. ایران و چشم انداز توسعه.
6. بازار انرژی و آینده اقتصاد سیاسی.
7. آموزش علوم سیاسی در دوره کرونا و پساکرونا.
8. ارائه یافته ها و دستاورد ها در حوزه علوم سیاسی.
⏰ تقویم همایش:
🔺دریافت چکیده و اصل مقاله: 1399/11/15
🔺اعلام نتایج نهایی: 1399/11/20
🔺زمان برگزاری همایش: 1399/12/14
🔶 راه‌های ارتباط با همایش:
📞 دبیرخانه: 09197178723 - 66493412- 021
📩 رایانامه: ipsa1400@gmail.com
🌐 وبسایت: www.ipsa.irا
ایستادن در آستانه قرن نو خورشیدی
محورهای همایش:
1- هویت ملی در ایران؛ عوامل همگرایی و واگرایی.
2. سرمایه اجتماعی و مسئله اعتماد سیاسی.
3. ایران در عرصه منطقه ای و جهانی.
4. تغییرات اقلیمی و مسائل زیست محیطی.
5. ایران و چشم انداز توسعه.
6. بازار انرژی و آینده اقتصاد سیاسی.
7. آموزش علوم سیاسی در دوره کرونا و پساکرونا.
8. ارائه یافته ها و دستاورد ها در حوزه علوم سیاسی.
⏰ تقویم همایش:
🔺دریافت چکیده و اصل مقاله: 1399/11/15
🔺اعلام نتایج نهایی: 1399/11/20
🔺زمان برگزاری همایش: 1399/12/14
🔶 راه‌های ارتباط با همایش:
📞 دبیرخانه: 09197178723 - 66493412- 021
📩 رایانامه: ipsa1400@gmail.com
🌐 وبسایت: www.ipsa.irا
Peace and War: A Theory of International Relations
Raymond Aron
صلح و جنگ اثر اندیشمند لیبرال فرانسوی رمون ارون، همچنان اثری مهم در علم روابط بین الملل به حساب می‌آید که هم جنبه‌های بی‌تغیر حیات ملت‌ها را توصیف می‌کند و هم راهنمای دولتمردان و شهروندان حکومت‌های دموکراتیک است. ارون مضامین مهم این کتاب بلند و پیچیده را که با مجموعه‌‌ای از ابزارهای تحلیلی در چهار سرفصل: نظریه، جامعه شناسی، تاریخ و شناخت کنش انسانی (پراگزولوژی) به هدف اندیشیدن در روابط بین الملل بسط می‌یابند، نظم می‌بخشد (نکتهای که در توصیف و شناخت این ابزارها ارون تاکید دارد آن است که علوم سیاسی، عملیاتی و قابل بهره برداری -آنچه که یک فعال سیاسی دنبال می کند- نیست.) ارون مبتنی بر دو مفهوم قدرت و نظام، چارچوب مفهومی و گسترده‌‌ای از نظریه برپا می‌کند که در آن مفهوم قدرت با مفاهیم هدف و وسیله در سیاست خارجی در پیوند است. به نظر ارون قدرت به عنوان «وسیله» به یک دستگاه سیاسی امکان می‌دهد که ارادهٔ خود را بر دستگاه سیاسی دیگر تحمیل کند که خود مقوم به سه مولفه است: سرزمین، ذخائر و توان اجماع هنگام عمل. ارون بر این نظر تاکید دارد که پیچیدگی روابط بین الملل تقلیل ناپذیر به آن دست تحلیلهای مبتنی بر رویکردهایی ست که کسانی همچون کنث والتس با آن روابط بین الملل را به رقابت‌های ساختاری در قدرت و نفوذ خلاصه می‌کنند یا نئومارکسیست‌هایی همچون نگری که با آن توطئهٔ سرمایه را پشت عمل هر دولت می‌بینند. نظام دیپلماتیک دومین بخش چارچوب «نظریه» است. یک نظام دیپلماتیک شامل واحدهای سیاسی‌‌ای ست که بی‌وقفه خودرا درگیر جنگی عمومی می‌یابند. بر این اساس نظام‌ها را به صورت رژیمهای همگن و ناهمگن و یا ترکیبی از درجاتی از همگنی و ناهمگنی در این واحدهای سیاسی و تصمیم گیری یافت. تاریخ دیگر مفهومی است که ارون از آن چارچوبی برای درک روابط بین الملل فراهم آورده است. تصور تاریخ جهان موخر بر انقلاب فرانسه و امریکا پدید آمد. اصحاب آن دو انقلاب مدعی آغاز عصری جدید برای بشر بودند که با همهٔ ابناء بشر از حیث انسان بودن و صرفنظر از ملیت و شرایط و زندگی آنها سر و کار دارد. این تصور زائیدهٔ پرداختن به سیاست جهانی است. ظهور ملت -دولت‌ها این مفهوم تاریخ جهان را دچار دگرگونی کرد. اما سیاست جهانی ملازم سیاست به مفهوم اعم ماند.
@politicalscholars
Raymond Aron
صلح و جنگ اثر اندیشمند لیبرال فرانسوی رمون ارون، همچنان اثری مهم در علم روابط بین الملل به حساب می‌آید که هم جنبه‌های بی‌تغیر حیات ملت‌ها را توصیف می‌کند و هم راهنمای دولتمردان و شهروندان حکومت‌های دموکراتیک است. ارون مضامین مهم این کتاب بلند و پیچیده را که با مجموعه‌‌ای از ابزارهای تحلیلی در چهار سرفصل: نظریه، جامعه شناسی، تاریخ و شناخت کنش انسانی (پراگزولوژی) به هدف اندیشیدن در روابط بین الملل بسط می‌یابند، نظم می‌بخشد (نکتهای که در توصیف و شناخت این ابزارها ارون تاکید دارد آن است که علوم سیاسی، عملیاتی و قابل بهره برداری -آنچه که یک فعال سیاسی دنبال می کند- نیست.) ارون مبتنی بر دو مفهوم قدرت و نظام، چارچوب مفهومی و گسترده‌‌ای از نظریه برپا می‌کند که در آن مفهوم قدرت با مفاهیم هدف و وسیله در سیاست خارجی در پیوند است. به نظر ارون قدرت به عنوان «وسیله» به یک دستگاه سیاسی امکان می‌دهد که ارادهٔ خود را بر دستگاه سیاسی دیگر تحمیل کند که خود مقوم به سه مولفه است: سرزمین، ذخائر و توان اجماع هنگام عمل. ارون بر این نظر تاکید دارد که پیچیدگی روابط بین الملل تقلیل ناپذیر به آن دست تحلیلهای مبتنی بر رویکردهایی ست که کسانی همچون کنث والتس با آن روابط بین الملل را به رقابت‌های ساختاری در قدرت و نفوذ خلاصه می‌کنند یا نئومارکسیست‌هایی همچون نگری که با آن توطئهٔ سرمایه را پشت عمل هر دولت می‌بینند. نظام دیپلماتیک دومین بخش چارچوب «نظریه» است. یک نظام دیپلماتیک شامل واحدهای سیاسی‌‌ای ست که بی‌وقفه خودرا درگیر جنگی عمومی می‌یابند. بر این اساس نظام‌ها را به صورت رژیمهای همگن و ناهمگن و یا ترکیبی از درجاتی از همگنی و ناهمگنی در این واحدهای سیاسی و تصمیم گیری یافت. تاریخ دیگر مفهومی است که ارون از آن چارچوبی برای درک روابط بین الملل فراهم آورده است. تصور تاریخ جهان موخر بر انقلاب فرانسه و امریکا پدید آمد. اصحاب آن دو انقلاب مدعی آغاز عصری جدید برای بشر بودند که با همهٔ ابناء بشر از حیث انسان بودن و صرفنظر از ملیت و شرایط و زندگی آنها سر و کار دارد. این تصور زائیدهٔ پرداختن به سیاست جهانی است. ظهور ملت -دولت‌ها این مفهوم تاریخ جهان را دچار دگرگونی کرد. اما سیاست جهانی ملازم سیاست به مفهوم اعم ماند.
@politicalscholars
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
فیلم کوتاه آیین نکوداشت دکتر عبدالعلی قوام استاد روابط بین الملل دانشگاه شهید بهشتی- با حضور اساتید علوم سیاسی و روابط بین الملل- خانه اندیشمندان علوم انسانی- اسفند ۱۳۹۷
@politicalscholars
@politicalscholars
پیشنهاد یک شاهکار تاریخی: آینه‌ای در دوردست
«آینه‌ای در دوردست؛ قرن مصیبت‌بار چهاردهم» تاریخ یکی از سیاه‌ترین دوره‌های قرون وسطی و تاریخ بشر است به قلم باربارا تاکمن. در این قرن چنان طاعونی در جهان شایع شد که طبق برآوردها بین یک‌سوم یا نیمی از جمعیت کل جهان در اثر آن مردند (به عدد دقت کنید). این طاعون بزرگترین همه‌گیری تاریخ بشر به حساب می‌آید. همچنین جنگ‌های صدساله بین انگلیس و فرانسه (طولانی‌ترین جنگ تاریخ بعد از جنگ‌های صلیبی) در این قرن آغاز شد و تا نیمی از قرن بعد هم ادامه یافت. درمجموع از دید بسیاری مورخان، قرن چهاردهم سیاه‌ترین قرن تاریخ ثبت‌شده بشر است.
تاکمن برای روایت وقایع این قرن در اروپا (با تاکید بیشتر بر فرانسه) شخصیتی را انتخاب می‌کند که کل تاریخ را از خلال زندگی او به تصویر بکشد: نجیب‌زاده‌ای به نام انگران دو کوسی هفتم که نه از دودمان‌های شاهی است و نه شهروندی عادی. تاکمن هر از چندی روایت را قطع می‌کند تا وجهی از زندگی مردم در آن قرن را توضیح دهد. مثلا وضع زندگی زنان، شرایط کودکان و نگاه مردم به مسئله کودکی و همین‌طور خوراک، پوشاک، رسوم دینی و خرافات در آن دوران.
نکتهای هم درباره نام کتاب: تاکمن این کتاب را اواخر قرن بیستم نوشته، قرنی که به دلیل دو جنگ جهانی و بلایای متعدد دیگر از دید بسیاری سیاه‌ترین قرن تاریخ بشر محسوب می‌شد. تاکمن می‌خواهد بگوید قرن چهاردهم انگار آینه‌ایست از قرن سیاه بیستم در دوردست تاریخ و همان‌‌طور که بعد از آن سیاهی نور روشنگری آمد بعد از این سیاهی هم امید به روشنایی هست.
ا خواندن این کتاب تصویری کلی از زندگی اروپایی‌ها در میانه قرون وسطی پیدا می‌کنید، تصویری که به فهم بعضی از رفتارهای امروز کشورهای اروپایی هم کمک می کند.
«آینه‌ای در دوردست؛ قرن مصیبت‌بار چهاردهم» تاریخ یکی از سیاه‌ترین دوره‌های قرون وسطی و تاریخ بشر است به قلم باربارا تاکمن. در این قرن چنان طاعونی در جهان شایع شد که طبق برآوردها بین یک‌سوم یا نیمی از جمعیت کل جهان در اثر آن مردند (به عدد دقت کنید). این طاعون بزرگترین همه‌گیری تاریخ بشر به حساب می‌آید. همچنین جنگ‌های صدساله بین انگلیس و فرانسه (طولانی‌ترین جنگ تاریخ بعد از جنگ‌های صلیبی) در این قرن آغاز شد و تا نیمی از قرن بعد هم ادامه یافت. درمجموع از دید بسیاری مورخان، قرن چهاردهم سیاه‌ترین قرن تاریخ ثبت‌شده بشر است.
تاکمن برای روایت وقایع این قرن در اروپا (با تاکید بیشتر بر فرانسه) شخصیتی را انتخاب می‌کند که کل تاریخ را از خلال زندگی او به تصویر بکشد: نجیب‌زاده‌ای به نام انگران دو کوسی هفتم که نه از دودمان‌های شاهی است و نه شهروندی عادی. تاکمن هر از چندی روایت را قطع می‌کند تا وجهی از زندگی مردم در آن قرن را توضیح دهد. مثلا وضع زندگی زنان، شرایط کودکان و نگاه مردم به مسئله کودکی و همین‌طور خوراک، پوشاک، رسوم دینی و خرافات در آن دوران.
نکتهای هم درباره نام کتاب: تاکمن این کتاب را اواخر قرن بیستم نوشته، قرنی که به دلیل دو جنگ جهانی و بلایای متعدد دیگر از دید بسیاری سیاه‌ترین قرن تاریخ بشر محسوب می‌شد. تاکمن می‌خواهد بگوید قرن چهاردهم انگار آینه‌ایست از قرن سیاه بیستم در دوردست تاریخ و همان‌‌طور که بعد از آن سیاهی نور روشنگری آمد بعد از این سیاهی هم امید به روشنایی هست.
ا خواندن این کتاب تصویری کلی از زندگی اروپایی‌ها در میانه قرون وسطی پیدا می‌کنید، تصویری که به فهم بعضی از رفتارهای امروز کشورهای اروپایی هم کمک می کند.
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
کلیپ کوتاه از صد سال اول زندگی سیاسی ما ایرانیان
@politicalscholars
@politicalscholars