بازار آزاد نظامی است که درآن آدمهایی که روی دیدن هم را ندارند، به رغم تعصباتشان، می توانند به کارآمدترین شکل با هم همکاری و به هم کمک کنند.
میلتون فریدمن
@politicalculture
میلتون فریدمن
@politicalculture
نام پروژه: Kuiper
این نام پروژه ای است که شرکت آمازون در دست اقدام دارد و قرار است ۳۲۳۶ ماهواره را برای فراهم کردن اینترنت ماهواره ای پرسرعت در مدار پایینی زمین و برای استفاده همه مردم جهان مستقر کند .
@politicalculture
این نام پروژه ای است که شرکت آمازون در دست اقدام دارد و قرار است ۳۲۳۶ ماهواره را برای فراهم کردن اینترنت ماهواره ای پرسرعت در مدار پایینی زمین و برای استفاده همه مردم جهان مستقر کند .
@politicalculture
فرهنگ درست
یادمان باشد این سوال ها حریم خصوصیست و نباید پرسید!
- چرا ازدواج نمی کنی؟
- بچه دار نشدین؟
- چه قدر چاق شدی؟
- چه قدر حقوق می گیری؟
@politicalculture
یادمان باشد این سوال ها حریم خصوصیست و نباید پرسید!
- چرا ازدواج نمی کنی؟
- بچه دار نشدین؟
- چه قدر چاق شدی؟
- چه قدر حقوق می گیری؟
@politicalculture
ترامپ : ایوانکا گزینه خوبی برای بانک جهانی بود!
دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکا گفت: دخترم ایوانکا در محاسبات خوب است و اگر صحبت از پارتی بازی نبود برای گزینه ریاست بانک جهانی عالی بود.
دونالد ترامپ در مصاحبه ای با مجله آتلانتیک گفت: دخترم ایوانکا ترامپ را بعنوان نامزد در مشاغل مختلف از جمله ریاست بانک جهانی در نظر گرفته بودم.
وی افزود: دخترم از آنجایی که در محاسبات خوب است برای بانک جهانی می‌توانست بسیار خوب باشد. ترامپ تصریح کرد، ایوانکا را برای پُست های مختلفی از جمله سفیر آمریکا در سازمان ملل در نظر گرفته بودم؛ اما به دلیل پرهیز از پارتی بازی از آن منصرف شدم.
رییس جمهور آمریکا گفت: دخترم ذاتا یک دیپلمات است و می‌توانست در سازمان ملل عالی باشد. وی تصریح کرد: اگر او را نامزد می‌کرد، می‌گفتند که پارتی بازی می‌کند. البته کاخ سفید پیش از این اعلام کرده بود که ایوانکا ترامپ درگیر فرآیند انتخاب برای ریاست بانک جهانی شد؛ اما رقیبی برای این پُست نبود. دختر رییس جمهور آمریکا در طرح‌های خلاقانه بانک جهانی در حوزه توسعه اقتصادی زنان مشغول بکار است و در ۲ سال اخیر هم همکاری نزدیکی را با این بانک داشته است.
دیوید مالپاس رییس جدید بانک جهانی در ماه فوریه توسط ترامپ نامزد این پُست شد و از چهره های وفادار به ترامپ و منتقد چین محسوب می شود/ بلومبرگ
@politicalculture
دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکا گفت: دخترم ایوانکا در محاسبات خوب است و اگر صحبت از پارتی بازی نبود برای گزینه ریاست بانک جهانی عالی بود.
دونالد ترامپ در مصاحبه ای با مجله آتلانتیک گفت: دخترم ایوانکا ترامپ را بعنوان نامزد در مشاغل مختلف از جمله ریاست بانک جهانی در نظر گرفته بودم.
وی افزود: دخترم از آنجایی که در محاسبات خوب است برای بانک جهانی می‌توانست بسیار خوب باشد. ترامپ تصریح کرد، ایوانکا را برای پُست های مختلفی از جمله سفیر آمریکا در سازمان ملل در نظر گرفته بودم؛ اما به دلیل پرهیز از پارتی بازی از آن منصرف شدم.
رییس جمهور آمریکا گفت: دخترم ذاتا یک دیپلمات است و می‌توانست در سازمان ملل عالی باشد. وی تصریح کرد: اگر او را نامزد می‌کرد، می‌گفتند که پارتی بازی می‌کند. البته کاخ سفید پیش از این اعلام کرده بود که ایوانکا ترامپ درگیر فرآیند انتخاب برای ریاست بانک جهانی شد؛ اما رقیبی برای این پُست نبود. دختر رییس جمهور آمریکا در طرح‌های خلاقانه بانک جهانی در حوزه توسعه اقتصادی زنان مشغول بکار است و در ۲ سال اخیر هم همکاری نزدیکی را با این بانک داشته است.
دیوید مالپاس رییس جدید بانک جهانی در ماه فوریه توسط ترامپ نامزد این پُست شد و از چهره های وفادار به ترامپ و منتقد چین محسوب می شود/ بلومبرگ
@politicalculture
شانس چیست؟
شانس همان کار مثبتی هست، که تو در
طبیعت انجام دادی و طبیعت به تو، یک کار خوب یا یک انرژی مثبت بدهکار است و باید به تو، یک سود بدهد یا یک انرژی مثبت برساند.
چند راه بازگشت انرژی:
از نظر سنتی:
تو نیکی میکن و در دجله انداز،
که ایزد در بیابانت دهد باز
از نظر قرآن:
هر کس ذره‌ای بدی و خوبی کند به او بازمیگردد
از نظر بودا:
قانون 'کارما' یعنی هر چیزی کار ماست و به ما بر میگردد.
از نظر متافیزیک:
انرژی در طبیعت از بین نمیرود. وقتی انرژی‌ای رها میکنی حالتش عوض میشود و بر میگردد...
دکتر الهی قمشه‌‌ای
@politicalculture
شانس همان کار مثبتی هست، که تو در
طبیعت انجام دادی و طبیعت به تو، یک کار خوب یا یک انرژی مثبت بدهکار است و باید به تو، یک سود بدهد یا یک انرژی مثبت برساند.
چند راه بازگشت انرژی:
از نظر سنتی:
تو نیکی میکن و در دجله انداز،
که ایزد در بیابانت دهد باز
از نظر قرآن:
هر کس ذره‌ای بدی و خوبی کند به او بازمیگردد
از نظر بودا:
قانون 'کارما' یعنی هر چیزی کار ماست و به ما بر میگردد.
از نظر متافیزیک:
انرژی در طبیعت از بین نمیرود. وقتی انرژی‌ای رها میکنی حالتش عوض میشود و بر میگردد...
دکتر الهی قمشه‌‌ای
@politicalculture
ايرانی ها در سال ۱۳۵۵ راننده های كره ای را به راحتی استخدام نميكردند ! به هندی و پاكستانی اصلا كار نمی دادند!!
اصغر قندچی پايه گذار شركت ايران
كاوه و سازنده كاميون های ماك می گويد:
🔹در سال ۱۳۵۵ تعدادی راننده کره‌ای آمده بودند برای کار، آن زمان به پاکستانی و هندی نمی‌شد کار داد. می‌گفتند مدارک خیلی از آنها قلابی است.
🔹البته بودند هندی و پاکستانی هايی
که از انگلستان آمده بودند و در مشاغلی
مثل پزشکی کار می‌کردند.
🔹کره‌ای‌ها اگر میخواستند کار کنند،
باید در ایران امتحان می‌دادند.
🔹در آن سال یک شرکت حمل و نقلی
بود که راننده می‌خواست، ۴۰۰
تا کارگر کره‌ای آورده بود.
🔹شرایط هم گذاشته بودند برای کار در ایران،
تا جایی که یادم هست داشتن دیپلم و
مجرد بودن از شرایط بود، همچنین فقط
سالی یک بار می‌توانستند از ایران به
کشورشان مراجعت کنند.
🔹اینجا به آنها پانسیون می‌دادند با ناهار و شام و اگر اشتباه نکنم، ماهی ۲ هزار دلار و یک بلیط مجانی در سال برای سفر به کره.
منبع: مجله كارخانه‌دار
@politicalculture
اصغر قندچی پايه گذار شركت ايران
كاوه و سازنده كاميون های ماك می گويد:
🔹در سال ۱۳۵۵ تعدادی راننده کره‌ای آمده بودند برای کار، آن زمان به پاکستانی و هندی نمی‌شد کار داد. می‌گفتند مدارک خیلی از آنها قلابی است.
🔹البته بودند هندی و پاکستانی هايی
که از انگلستان آمده بودند و در مشاغلی
مثل پزشکی کار می‌کردند.
🔹کره‌ای‌ها اگر میخواستند کار کنند،
باید در ایران امتحان می‌دادند.
🔹در آن سال یک شرکت حمل و نقلی
بود که راننده می‌خواست، ۴۰۰
تا کارگر کره‌ای آورده بود.
🔹شرایط هم گذاشته بودند برای کار در ایران،
تا جایی که یادم هست داشتن دیپلم و
مجرد بودن از شرایط بود، همچنین فقط
سالی یک بار می‌توانستند از ایران به
کشورشان مراجعت کنند.
🔹اینجا به آنها پانسیون می‌دادند با ناهار و شام و اگر اشتباه نکنم، ماهی ۲ هزار دلار و یک بلیط مجانی در سال برای سفر به کره.
منبع: مجله كارخانه‌دار
@politicalculture
آدمهایی که دنیا را نجات می بخشند!
مردی که در باغچه‌اش کار می‌کند،
آن سان که ولتر آرزو داشت.
آن کس که از وجود موسیقی سپاسگزار است.
آن کس که از یافتن ریشه واژه‌ای لذت می‌برد.
آن دو کارگری که در کافه‌ای در جنوب، سرگرم بازی خاموش شطرنجند.
کوزه‌گری که درباره رنگ یا شکل کوزه‌ای می‌اندیشد.
حروف‌چینی که این صفحه را خوب می‌آراید، هرچند برایش چندان رضایتبخش نباشد.
زن و مردی که آخرین مصراع‌های بند معینی از یک شعر بلند را می‌خوانند.
آن کس که دست نوازشی بر سر حیوان خفته‌ای می‌کشد.
آن کس که ظلمی را که بر او رفته توجیه می‌کند یا دلش می‌خواهد که توجیه کند.
آن کس که ترجیح می‌دهد حق با دیگران باشد.
این آدم‌ها، ناخودآگاه، دنیا را نجات می‌بخشند.
خورخه لوئيس بورخس
@politicalculture
مردی که در باغچه‌اش کار می‌کند،
آن سان که ولتر آرزو داشت.
آن کس که از وجود موسیقی سپاسگزار است.
آن کس که از یافتن ریشه واژه‌ای لذت می‌برد.
آن دو کارگری که در کافه‌ای در جنوب، سرگرم بازی خاموش شطرنجند.
کوزه‌گری که درباره رنگ یا شکل کوزه‌ای می‌اندیشد.
حروف‌چینی که این صفحه را خوب می‌آراید، هرچند برایش چندان رضایتبخش نباشد.
زن و مردی که آخرین مصراع‌های بند معینی از یک شعر بلند را می‌خوانند.
آن کس که دست نوازشی بر سر حیوان خفته‌ای می‌کشد.
آن کس که ظلمی را که بر او رفته توجیه می‌کند یا دلش می‌خواهد که توجیه کند.
آن کس که ترجیح می‌دهد حق با دیگران باشد.
این آدم‌ها، ناخودآگاه، دنیا را نجات می‌بخشند.
خورخه لوئيس بورخس
@politicalculture
فقر جامعه را به فساد می کشاند
و نابود می کند.
هر فقیر صد برابر یک فرد عادی
برای جامعه هزینه دارد و مانند یک
بمب ساعتی است که هر لحظه
آماده انفجار است.
شینزو آبه- نخست وزیر ژاپن
@politicalculture
و نابود می کند.
هر فقیر صد برابر یک فرد عادی
برای جامعه هزینه دارد و مانند یک
بمب ساعتی است که هر لحظه
آماده انفجار است.
شینزو آبه- نخست وزیر ژاپن
@politicalculture
آزادی به این معنا نیست که هر کاری
دلت خواست انجام دهی
بلکه بدین معناست که
مجبور نباشی آن کاری را انجام دهی
که دلت نمیخواهد...!
ژان ژاک روسو
@politicalculture
دلت خواست انجام دهی
بلکه بدین معناست که
مجبور نباشی آن کاری را انجام دهی
که دلت نمیخواهد...!
ژان ژاک روسو
@politicalculture
ایجاد سازوکار مشابه اینستکس در روابط ایران و ترکیه
وزیر امور خارجه: ایران و ترکیه توافق کردند که در حوزه‌های تعرفه ترجیحی، همکاری در حوزه انرژی و بانکی، استفاده از پول مشترک دو کشور و ایجاد سازوکاری مشابه اینستکس همکاری کنند.
@politicalculture
وزیر امور خارجه: ایران و ترکیه توافق کردند که در حوزه‌های تعرفه ترجیحی، همکاری در حوزه انرژی و بانکی، استفاده از پول مشترک دو کشور و ایجاد سازوکاری مشابه اینستکس همکاری کنند.
@politicalculture
مخالفت با قدرتمندان!
نوشته جالبی از سایت هاروارد بیزنس ریویو به چگونگی بیان نظر مخالف در برابر کسی که از شما قدرتمندتر است پرداخته است. به نظر می رسد مسئله ای است که بسیاری با آن روبه رو می شوند.
توصیه کارساز باتجربه ها در کشور ما اینست که سرت به کار خودت باشد، بگو چشم و کارت را انجام بده، راهی بدی هم نیست. در اینجا چند باید و نباید را در اینباره گفته است که شاید بتواند برای فرهنگ خاص ایران هم گاهی اوقات کارساز باشد:
باید ها
1- بگویید که نظر متفاوتی دارید و اجازه بخواهید که آن را شرح دهید.
2- نظر اولیه را که نسبت به آن نقد دارید را یک بار دیگر بیان کنید که نشان دهید آن را گرفته اید.
3- آرام سخن بگویید (سریع و باهیجان صحبت نکنید)
نبایدها
1- فکر نکنید که با مخالفت با رئیس زمین و زمان به هم می ریزد، پیامدها اغلب بسیار ملایمتر از چیزی هستند که به نظر می آیند.
2- نظر خود را همچون واقعیت و فکت جلوه ندهید، باید آن را با شواهد مناسب پشتیبانی کرد، ولی از قطعیت بیش ازحد بپرهیزید.
3- از واژه هایی که بار قضاوت دارند بپرهیزید، توصیه می شود از صفت ها در گفته خود بسیار کم استفاده کنید.
@politicalculture
نوشته جالبی از سایت هاروارد بیزنس ریویو به چگونگی بیان نظر مخالف در برابر کسی که از شما قدرتمندتر است پرداخته است. به نظر می رسد مسئله ای است که بسیاری با آن روبه رو می شوند.
توصیه کارساز باتجربه ها در کشور ما اینست که سرت به کار خودت باشد، بگو چشم و کارت را انجام بده، راهی بدی هم نیست. در اینجا چند باید و نباید را در اینباره گفته است که شاید بتواند برای فرهنگ خاص ایران هم گاهی اوقات کارساز باشد:
باید ها
1- بگویید که نظر متفاوتی دارید و اجازه بخواهید که آن را شرح دهید.
2- نظر اولیه را که نسبت به آن نقد دارید را یک بار دیگر بیان کنید که نشان دهید آن را گرفته اید.
3- آرام سخن بگویید (سریع و باهیجان صحبت نکنید)
نبایدها
1- فکر نکنید که با مخالفت با رئیس زمین و زمان به هم می ریزد، پیامدها اغلب بسیار ملایمتر از چیزی هستند که به نظر می آیند.
2- نظر خود را همچون واقعیت و فکت جلوه ندهید، باید آن را با شواهد مناسب پشتیبانی کرد، ولی از قطعیت بیش ازحد بپرهیزید.
3- از واژه هایی که بار قضاوت دارند بپرهیزید، توصیه می شود از صفت ها در گفته خود بسیار کم استفاده کنید.
@politicalculture
ترامپ، استاد اقتصادِ توجه!
در روزگار انفجار اطلاعات معادلۀ ساده‌ای وجود دارد که هر کس به آن پی ببرد، در بسیاری از حوزه‌های کوچک و بزرگ، برنده است. در زمانۀ ما اطلاعات و مجاری کسب اطلاعات «بی‌پایان» و «نامحدود» است؛ اما «توجه» «تمام‌شدنی» و «محدود» است. «توجه» مانند کالاست، مانند نان و بنزین و مواد خام است، «کمّیت» دارد. به این ترتیب، نسبت ساده‌ای در جهان ما وجود دارد: هر چه اطلاعات فراوان‌تر شود، توجه کمیاب‌تر میشود؛ زیرا اطلاعات نامحدود و توجه محدود است. در واقع، «توجه» که «امری محدود» است، با فوران اطلاعات، دائم میان واحدهای بیش‌تری تقسیم میشود. این مباحث در «اقتصاد توجه» (Attention economy) مطرح میشود. «توجه» دقیقاً همان ثروتی است که سلبریتی‌ها دارند.
کسی که می‌خواهد در دنیای سیاست برنده شود، باید «اقتصاد توجه» بداند و یکی از دلایل موفقیت ترامپ این است که او «استاد اقتصاد توجه» است و این دانش تجربی را از شغل خود، یعنی دنیای بیزینس، با خود به سیاست آورده است. او می‌دانست چطور از کالای کمیابِ «توجه» بهره برد و به همین شیوه خود را به جمهوری‌خواهان تحمیل کرد. حال توضیح می‌دهیم ترامپ چگونه خود را نامزد جمهوری‌خواهان کرد، با آنکه بزرگان جمهوری‌خواه به او می‌تاختند.
ترامپ شانزدهم ژوئن ۲۰۱۵، برای انتخابات ۲۰۱۶ اعلام نامزدی کرد. از همان ابتدا بر نقاطی که به گمانش «توجه»برانگیز بود انگشت فشرد: مسئلۀ مهاجران مکزیکی. او گفت (نقل به مضمون): «مکزیکی‌ها خوب‌هاشون رو نمی‌فرستند آمریکا! اون‌هایی که به آمریکا میان، جرم و جنایت و مواد مخدر با خودشون میارن!» همین گفته بس بود تا خیلی‌ها از همان اول از او فاصله بگیرند، دو شبکۀ بزرگ، ان‌بی‌سی و یونیویزیون (پرمخاطب‌ترین شبکۀ اسپانیایی‌زبان آمریکا) و شمار زیادی از جمهوری‌خواهان!
حالا باید پرسید، نتیجۀ این «بی‌ادبیِ سیاسی» چه بود (پیش‌تر در نوشتاری دربارۀ «ادب سیاسی» (political correctness) صحبت کرده‌ام). نتیجۀ این پشت کردن به آداب سیاسیِ دنیای سیاستمداران برای ترامپ بسیار خوب بود: تنها یک ماه بعد، اواسط ژوئیه، ترامپ در نظرسنجی‌ها شانه‌به‌شانۀ جِب بوش، نامزد پرامید جمهوری‌خواهان؛ قرار گرفت (جِب، برادر جورج بوشِ پسر بود). او ابتدا آداب سیاسیِ رایج را زیر پا می‌گذاشت و در مرحلۀ بعد با بزرگان جمهوری‌خواه درگیر می‌شد (گام دوم «کسب توجه»).
در همین برهه با مک‌کِین، یکی از بزرگان جمهوری‌خواهان درگیر شد. مک‌کین در جنگ ویتنام خلبان بود. در جنگ، هواپیمایش سرنگون شد و با چند شکستگی شدید اسیر شد. بیش از پنج سال در اسارت بود و شکنجه می‌شد. پدر مک‌کین فرمانده کل نیروهای آمریکایی در پاسیفیک بود. ویتنامی‌ها میخواستند او را زودتر آزاد کنند، اما خود مک‌کین نمی‌پذیرفت، زیرا این را امتیازی اخلاقی برای دشمن می‌دانست. مک‌کین قهرمان جنگ بود. اما ترامپ گفت، مک‌کین قهرمان نیست، چون اسیر شده بود! ترامپ یک بار دیگر ارزش‌های سیاسی آمریکا و جمهوری‌خواهان را زیر پا گذاشت (همان سیاستِ بی‌ادبیِ سیاسی و توجه‌برانگیزیِ سلبریتی‌گونه). نتیجۀ این رفتار او چه بود؟ با آنکه خشم و انزجار از ترامپ در حزب جمهوری‌خواه به اوج رسیده بود، اواخر همان ماه ژوئیه، ترامپ در نظرسنجی‌ها رقبای جمهوری‌خواه را با فاصلۀ زیاد پشت سر گذاشت: ترامپ ۲۰، جِب بوش ۱۴ و اسکات واکر ۱۳ درصد. موضع ترامپ روشن بود، به صراحت می‌گفت: «من وقتی برای آداب سیاسی ندارم!»
در پرده‌ای دیگر، وقتی میگن کِلی، مجری زن فاکس نیوز، مصاحبه‌ای تند با ترامپ انجام داد، ترامپ با اشارۀ تلویحی زشت به قاعدگی ماهانۀ زنان گفت: «از همه‌جای کِلی خون می‌چکید!» تا مثلاً تندمزاجی زن مصاحبه‌گر را توضیح دهد. چنین حرفی که آشکارا تمسخر جنسیتی در خود دارد، بدترین شکلِ زیر پا گذاشتن آداب سیاسی بود، اما نتیجه چه شد؟ تمایل مخاطبان فاکس نیوز به ترامپ بیشتر شد و مدیر این شبکه ترجیح داد با ترامپ سازش کند.
حالا ترامپ می‌توانست جمهوری‌خواهان را کیش‌ومات کند:
او دائم تهدید می‌کرد به طور مستقل در انتخابات شرکت خواهد کرد و با این رأیی که تا اینجا جمع کرده بود، خروج او از اردوگاه جمهوری‌خواهان تنها یک نتیجه داشت: آرای جمهوری‌خواهان می‌شکست و احتمالاً هیلاری آن سوی میدان برنده‌ای بی‌رقیب می‌شد! نتیجه این شد که رئیس کمیتۀ ملی جمهوری‌خواهان با فشار جمهوری‌خواهان در سپتامبر از ترامپ «تعهد وفاداری» گرفت، یعنی تعهد دهد به طور مستقل نامزد نخواهد شد. اما این امتیاز بزرگی برای ترامپ بود، چون دیگر جمهوری‌خواهان چاره‌ای جز پذیرش او نداشتند... تا آخر سال ۲۰۱۵ ترامپ به صدر نظرسنجی‌ها رسید...
مهدی تدینی
@politicalculture
در روزگار انفجار اطلاعات معادلۀ ساده‌ای وجود دارد که هر کس به آن پی ببرد، در بسیاری از حوزه‌های کوچک و بزرگ، برنده است. در زمانۀ ما اطلاعات و مجاری کسب اطلاعات «بی‌پایان» و «نامحدود» است؛ اما «توجه» «تمام‌شدنی» و «محدود» است. «توجه» مانند کالاست، مانند نان و بنزین و مواد خام است، «کمّیت» دارد. به این ترتیب، نسبت ساده‌ای در جهان ما وجود دارد: هر چه اطلاعات فراوان‌تر شود، توجه کمیاب‌تر میشود؛ زیرا اطلاعات نامحدود و توجه محدود است. در واقع، «توجه» که «امری محدود» است، با فوران اطلاعات، دائم میان واحدهای بیش‌تری تقسیم میشود. این مباحث در «اقتصاد توجه» (Attention economy) مطرح میشود. «توجه» دقیقاً همان ثروتی است که سلبریتی‌ها دارند.
کسی که می‌خواهد در دنیای سیاست برنده شود، باید «اقتصاد توجه» بداند و یکی از دلایل موفقیت ترامپ این است که او «استاد اقتصاد توجه» است و این دانش تجربی را از شغل خود، یعنی دنیای بیزینس، با خود به سیاست آورده است. او می‌دانست چطور از کالای کمیابِ «توجه» بهره برد و به همین شیوه خود را به جمهوری‌خواهان تحمیل کرد. حال توضیح می‌دهیم ترامپ چگونه خود را نامزد جمهوری‌خواهان کرد، با آنکه بزرگان جمهوری‌خواه به او می‌تاختند.
ترامپ شانزدهم ژوئن ۲۰۱۵، برای انتخابات ۲۰۱۶ اعلام نامزدی کرد. از همان ابتدا بر نقاطی که به گمانش «توجه»برانگیز بود انگشت فشرد: مسئلۀ مهاجران مکزیکی. او گفت (نقل به مضمون): «مکزیکی‌ها خوب‌هاشون رو نمی‌فرستند آمریکا! اون‌هایی که به آمریکا میان، جرم و جنایت و مواد مخدر با خودشون میارن!» همین گفته بس بود تا خیلی‌ها از همان اول از او فاصله بگیرند، دو شبکۀ بزرگ، ان‌بی‌سی و یونیویزیون (پرمخاطب‌ترین شبکۀ اسپانیایی‌زبان آمریکا) و شمار زیادی از جمهوری‌خواهان!
حالا باید پرسید، نتیجۀ این «بی‌ادبیِ سیاسی» چه بود (پیش‌تر در نوشتاری دربارۀ «ادب سیاسی» (political correctness) صحبت کرده‌ام). نتیجۀ این پشت کردن به آداب سیاسیِ دنیای سیاستمداران برای ترامپ بسیار خوب بود: تنها یک ماه بعد، اواسط ژوئیه، ترامپ در نظرسنجی‌ها شانه‌به‌شانۀ جِب بوش، نامزد پرامید جمهوری‌خواهان؛ قرار گرفت (جِب، برادر جورج بوشِ پسر بود). او ابتدا آداب سیاسیِ رایج را زیر پا می‌گذاشت و در مرحلۀ بعد با بزرگان جمهوری‌خواه درگیر می‌شد (گام دوم «کسب توجه»).
در همین برهه با مک‌کِین، یکی از بزرگان جمهوری‌خواهان درگیر شد. مک‌کین در جنگ ویتنام خلبان بود. در جنگ، هواپیمایش سرنگون شد و با چند شکستگی شدید اسیر شد. بیش از پنج سال در اسارت بود و شکنجه می‌شد. پدر مک‌کین فرمانده کل نیروهای آمریکایی در پاسیفیک بود. ویتنامی‌ها میخواستند او را زودتر آزاد کنند، اما خود مک‌کین نمی‌پذیرفت، زیرا این را امتیازی اخلاقی برای دشمن می‌دانست. مک‌کین قهرمان جنگ بود. اما ترامپ گفت، مک‌کین قهرمان نیست، چون اسیر شده بود! ترامپ یک بار دیگر ارزش‌های سیاسی آمریکا و جمهوری‌خواهان را زیر پا گذاشت (همان سیاستِ بی‌ادبیِ سیاسی و توجه‌برانگیزیِ سلبریتی‌گونه). نتیجۀ این رفتار او چه بود؟ با آنکه خشم و انزجار از ترامپ در حزب جمهوری‌خواه به اوج رسیده بود، اواخر همان ماه ژوئیه، ترامپ در نظرسنجی‌ها رقبای جمهوری‌خواه را با فاصلۀ زیاد پشت سر گذاشت: ترامپ ۲۰، جِب بوش ۱۴ و اسکات واکر ۱۳ درصد. موضع ترامپ روشن بود، به صراحت می‌گفت: «من وقتی برای آداب سیاسی ندارم!»
در پرده‌ای دیگر، وقتی میگن کِلی، مجری زن فاکس نیوز، مصاحبه‌ای تند با ترامپ انجام داد، ترامپ با اشارۀ تلویحی زشت به قاعدگی ماهانۀ زنان گفت: «از همه‌جای کِلی خون می‌چکید!» تا مثلاً تندمزاجی زن مصاحبه‌گر را توضیح دهد. چنین حرفی که آشکارا تمسخر جنسیتی در خود دارد، بدترین شکلِ زیر پا گذاشتن آداب سیاسی بود، اما نتیجه چه شد؟ تمایل مخاطبان فاکس نیوز به ترامپ بیشتر شد و مدیر این شبکه ترجیح داد با ترامپ سازش کند.
حالا ترامپ می‌توانست جمهوری‌خواهان را کیش‌ومات کند:
او دائم تهدید می‌کرد به طور مستقل در انتخابات شرکت خواهد کرد و با این رأیی که تا اینجا جمع کرده بود، خروج او از اردوگاه جمهوری‌خواهان تنها یک نتیجه داشت: آرای جمهوری‌خواهان می‌شکست و احتمالاً هیلاری آن سوی میدان برنده‌ای بی‌رقیب می‌شد! نتیجه این شد که رئیس کمیتۀ ملی جمهوری‌خواهان با فشار جمهوری‌خواهان در سپتامبر از ترامپ «تعهد وفاداری» گرفت، یعنی تعهد دهد به طور مستقل نامزد نخواهد شد. اما این امتیاز بزرگی برای ترامپ بود، چون دیگر جمهوری‌خواهان چاره‌ای جز پذیرش او نداشتند... تا آخر سال ۲۰۱۵ ترامپ به صدر نظرسنجی‌ها رسید...
مهدی تدینی
@politicalculture
سؤالی که موجب دگرگونى شديدى در زندگى عده اى، از جمله پيتر دراکر (نظریه پرداز معروف مدیریت) شده است!!
معلم او در سيزده سالگى، سؤالى پرسيده و گفته انتظار ندارم بتوانيد به سؤال من پاسخ دهيد. اما اگر در پنجاه سالگى هم نتوانيد پاسخى براى آن بيابيد، در اين صورت، حتم بدانيد که زندگي تان را ضايع کرده ايد.
آن سؤال اين است:
" به خاطر چه چيزي بايد از شما ياد كنند؟"
@politicalculture
معلم او در سيزده سالگى، سؤالى پرسيده و گفته انتظار ندارم بتوانيد به سؤال من پاسخ دهيد. اما اگر در پنجاه سالگى هم نتوانيد پاسخى براى آن بيابيد، در اين صورت، حتم بدانيد که زندگي تان را ضايع کرده ايد.
آن سؤال اين است:
" به خاطر چه چيزي بايد از شما ياد كنند؟"
@politicalculture