#هایدگر_شناسی؛
فسلفه ی هایدگر حالت حلقه وار دارد، ضمن اینکه بحث زبانی گسترده ای را هم در خود جای می دهد، برای فهمیدن فسلفه ی او باید با تمامی اصطلاحات زبانی او آشنا شد و هر یک از مفاهیم را در متن خود قرار داد و تفکر و فسلفه ی او را جدا جدا و به صورت شلخته بررسی نکرد، بلکه باید تفکر هایدگر را در یک امتداد خاصی قرار داد و بین هایدگر اول یعنی ماقبل جنگ جهانی و هایدگر دوم بعد از جنگ جهانی ارتباط برقرار کرد چنانچه خودش می گوید هر کس هایدگر اول را نفهمد قطعا هایدگر دوم را هم نخواهد فهمید برای شناختن تفکر و فلسفه ی هایدگر باید این هر دو را کنار هم فهمید.
بنابر این برای آشناشدن و سپس بررسی کردن فلسفه ی هایدگر باید به صورت حلقه وار و پله پله جلو رفت و به هیچ وجه، هیچ عجله ای به خرج نداد، در خواندن هایدگر اگر تعجیل شود به خاطر زبان پیچیده و اصطلاحات دقیق او و همچنین به دلیل آن که هایدگر خود کلماتی جدید اختراع می کند چرا که زبان آلمانی این انعطاف را دارد، به هیچ وجه نمی توان به عمق مطالب و تفکر و فلسفه ی او پی برد.
پس اگر ما می خواهیم هایدگر را بخوانیم و به خوبی فهم کنیم باید پله پله و به صورت پر کردن پازل، اندک اندک پیش رویم و از هایدگر اول و به صورت منسجم و استمراری این مطالعه و بررسی را ادامه دهیم.
بعد ملاحظه خواهیم کرد که هر چقدر جلوتر که می رویم مفاهیم و اصلاحات و در کل زبان هایدگر که پیش تر مطرح شده بود را بیشتر متوجه می شویم و بهتر فهم می کنیم.
هایدگر در سال 1927با طرح کردن مساله ی هستی و زمان و نوشتن این کتاب، فلسفه ی خود را مستقلا مطرح می کند، هستی و زمان یک تحقیق پدیدار شناسی می باشد در مورد هستی!
پدیدار شناسی مد نظر هایدگر در مورد هستی می باشد که می کوشد تا پرسش هایی را طرح کند، پرسش در مورد هستی،چرا که هایدگر پرسش در رابطه با هستی را مساوی تفکر و مختص انسانـدازاین می داند (دازاین را برخی مساوی انسان گرفته اند اما گویا دازاین خود انسان نمی باشد بلکه یک موقعیت و مکانی می باشد که مختص انسان است و انسان با قرار گرفتن در آن می تواند این پرسش هستی را برای خود طرح کند)
پدیدار شناسی هایدگر در مورد هستی، می کوشد تا به این پرسش ها پاسخ دهدکه:
1️⃣معنای هستی چیست؟
2️⃣چگونه باید پرسش هستی را طرح کرد؟
3️⃣این رویارویی( به آلمانی:begegnenبه انگلیسی:encournter)، یعنی رویارویی انسان با هستی چگونه است؟
در ابتدا این سوال پیش می آید که مقصود هایدگر از طرح این پرسش ها چه می باشد؟ او چه چیز را موضوع بنیادین تفکر خود می داند؟
گویا هایدگر هستی شناسی بنیادی را موضوع بنیادین تفکر خود می داند یعنی می خواهد تفکیکی بین امر اونتیکontic و انتولوژیک ontological یا به تعبیری دیگر بین وجود و موجود تفاوت قائل شود و از آن تفکیکی که در سنت فکری متافیزیک غرب مورد غفلت واقع شده است،غفلت نورزد، همچنین او می خواهد ثنویت دکارتی را نیز نقد کند.
اما ثنویت دکارتی چیست؟
(ادامه)👇👇👇
🎯کانال دانش سیاست👇👇👇
@policypaper
فسلفه ی هایدگر حالت حلقه وار دارد، ضمن اینکه بحث زبانی گسترده ای را هم در خود جای می دهد، برای فهمیدن فسلفه ی او باید با تمامی اصطلاحات زبانی او آشنا شد و هر یک از مفاهیم را در متن خود قرار داد و تفکر و فسلفه ی او را جدا جدا و به صورت شلخته بررسی نکرد، بلکه باید تفکر هایدگر را در یک امتداد خاصی قرار داد و بین هایدگر اول یعنی ماقبل جنگ جهانی و هایدگر دوم بعد از جنگ جهانی ارتباط برقرار کرد چنانچه خودش می گوید هر کس هایدگر اول را نفهمد قطعا هایدگر دوم را هم نخواهد فهمید برای شناختن تفکر و فلسفه ی هایدگر باید این هر دو را کنار هم فهمید.
بنابر این برای آشناشدن و سپس بررسی کردن فلسفه ی هایدگر باید به صورت حلقه وار و پله پله جلو رفت و به هیچ وجه، هیچ عجله ای به خرج نداد، در خواندن هایدگر اگر تعجیل شود به خاطر زبان پیچیده و اصطلاحات دقیق او و همچنین به دلیل آن که هایدگر خود کلماتی جدید اختراع می کند چرا که زبان آلمانی این انعطاف را دارد، به هیچ وجه نمی توان به عمق مطالب و تفکر و فلسفه ی او پی برد.
پس اگر ما می خواهیم هایدگر را بخوانیم و به خوبی فهم کنیم باید پله پله و به صورت پر کردن پازل، اندک اندک پیش رویم و از هایدگر اول و به صورت منسجم و استمراری این مطالعه و بررسی را ادامه دهیم.
بعد ملاحظه خواهیم کرد که هر چقدر جلوتر که می رویم مفاهیم و اصلاحات و در کل زبان هایدگر که پیش تر مطرح شده بود را بیشتر متوجه می شویم و بهتر فهم می کنیم.
هایدگر در سال 1927با طرح کردن مساله ی هستی و زمان و نوشتن این کتاب، فلسفه ی خود را مستقلا مطرح می کند، هستی و زمان یک تحقیق پدیدار شناسی می باشد در مورد هستی!
پدیدار شناسی مد نظر هایدگر در مورد هستی می باشد که می کوشد تا پرسش هایی را طرح کند، پرسش در مورد هستی،چرا که هایدگر پرسش در رابطه با هستی را مساوی تفکر و مختص انسانـدازاین می داند (دازاین را برخی مساوی انسان گرفته اند اما گویا دازاین خود انسان نمی باشد بلکه یک موقعیت و مکانی می باشد که مختص انسان است و انسان با قرار گرفتن در آن می تواند این پرسش هستی را برای خود طرح کند)
پدیدار شناسی هایدگر در مورد هستی، می کوشد تا به این پرسش ها پاسخ دهدکه:
1️⃣معنای هستی چیست؟
2️⃣چگونه باید پرسش هستی را طرح کرد؟
3️⃣این رویارویی( به آلمانی:begegnenبه انگلیسی:encournter)، یعنی رویارویی انسان با هستی چگونه است؟
در ابتدا این سوال پیش می آید که مقصود هایدگر از طرح این پرسش ها چه می باشد؟ او چه چیز را موضوع بنیادین تفکر خود می داند؟
گویا هایدگر هستی شناسی بنیادی را موضوع بنیادین تفکر خود می داند یعنی می خواهد تفکیکی بین امر اونتیکontic و انتولوژیک ontological یا به تعبیری دیگر بین وجود و موجود تفاوت قائل شود و از آن تفکیکی که در سنت فکری متافیزیک غرب مورد غفلت واقع شده است،غفلت نورزد، همچنین او می خواهد ثنویت دکارتی را نیز نقد کند.
اما ثنویت دکارتی چیست؟
(ادامه)👇👇👇
🎯کانال دانش سیاست👇👇👇
@policypaper