غزل
دلم هرچند دور از یار وتنهاست
برایم دولت عشقش فریباست

بهارِ آرزوهای وسیعم
همیشه دلنشین مانند رؤیا ست

از این احساس لبریز از نیازم
وجودم مشتعل غرقِ تمناست

چنان دنیا برایم شد خلاصه
که گویا جنتم آن سروِ والاست

بهارِ بی نشانِ عشقِ من کو
هموکه لاله تک خیز صحراست

شکستم آنچنان از سوزِ هجرش
که تکثیرم چنان آیینه پیداست

تمامِ عمرِ من طی شد به حسرت
ز عمرم مانده این امروز وفرداست

ز چشمانم روان سیلی بسانِ
دو رودخون همیشه سوی دریاست

دراین دنیای غدّارِ کج اندیش
کجا چون من کسی اینگونه شیداست

نگفته «عاشقت» غیر از حقیقت
اسیر نرگسِ آن چشم شهلاست
#اسماعیل_عباسعلی_نژاد

🦋
@poemchame

از عشقِ دلـت نشانـه ای می خواهم
از کُنـجِ لبـت، تـرانـه ای می خواهم

حالا کـه رسیده فصـلِ عـاشق شدنم
یک بوسه ی دلبرانـه ای می خواهم

دوری نکن از دلـم، کـه احساست را
هر لحظه به هر بهانه ای می خواهم

از رفتـن و دل بُـریـدن هـربـار نگـو
چـون دلبـرِ جاودانـه ای می خواهم

حالا کـه بـه دامِ عشقت افتـاده دلم
از دستِ تو آب و دانه ای مۍخواهم

ای عشق بیا و همـدمم باش و بمان
دور از غم و درد شانه ای می خواهم

از عشق چو شاعـرانه ای می خواهم
هم خلوتِ عاشقـانه ای می خواهم

#اسماعیل حاج علیان
🦋
@poemchame