واقعاً یکی از مهم‌ترین نیازهای آدم‌ها حس تعلق به یه جمع و گروهه.

صدای ترسوی درونم ضعیف و کم‌دووم شده و اون یکی که اعتمادبه‌نفس داره سریعتر پیداش میشه و اوضاع روحی رو می‌گیره دستش. راضی‌ام.

بعضی وقتا از تنهایی زیاد قلبش رو طعمه میکنه..

و از اونجایی که قحطی ماهیه، هی هم پیرانا میاد سراغش 😒

دو روزه به خاطر کارها خودم رو بسته‌م به کافئین و الان تپش قلبم رو تا گوشم حس می‌کنم. قلبم از حالا یه خواب سنگین واسه فردا شب رزرو کرده.

ولی غلط کردم. دیگه همچین غلطی نمی‌کنم. :))

شما شاهد باشید.

بعد این همه سال سابقه کار، تاااااازه فهمیدم باید چیکار کنم!

خیلی عجیب و شیرینه وقتی یه روز به خودت میای و می‌بینی شدی مثل همون آدم‌هایی که بهشون غبطه می‌خوردی!

دیروز خیلی زندگی کردم. باتریم فول شارژ شده!

شاید در ظاهر به نظرت میاد استمرارت کاری از پیش نمی‌بره، ولی بعضی اتفاق‌ها یهو می‌افتن. استمرار واسه اینه که وقتی اتفاقه افتاد و فرصته پیش اومد، آماده باشی براش و بتونی بگیریش.

You look like my next heartbreak.

این پستهای کارمندی در ایران 101 Vannie رو بخونین. قشنگ می‌تونه دوره‌شو بذاره اینقدر درسته. تقریبا همه‌ی چیزایی که گفته رو تجربه کردم. خیلی به دردبخوره.

چه شنبه‌ی مهربونیه.

همه چی پوله. خیلی زیاد همه چی پوله. مسیر پیشرفت جلوی دو‌ نفر که یکی پولداره و یکی بی‌پول، مثل دیزنی لند یه‌ کشور اروپاییه در مقایسه با خط مقدم جنگ تو یه کشور خاورمیانه‌ای. هر دو رو میشه طی کرد، نه که نشه، ولی این کجا و آن کجا. هر کی هم گفت اینطور نیست بزنید تو دهنش دندوناش خورد بشه. آهان راستی نمی‌تونید، پول دیه باید بدید.

هنوز همون دختر کوچیک، ضعیف و خسته رو درونم حس می‌کنم. همون که زود خودش رو می‌بازه. ولی حالا یکی دیگه هم کنارشه. یکی که هر چی به وقتش لازم باشه رو بهش میگه. به وقتش دلداری میده، به وقتش هم میگه خودت رو جمع کن و گریه نکن. دیگه تنها و بی‌پناه نیست.

این مثال روانشناسانه‌ی گوگولی رو به کار بردم، ولی راستش دلم خونه که دلدار ندارم و همش خودمم که دارم خودمو دلداری میدم.

بدم میاد تا میبینن ناراحتی میپرسن: شکست عشقی خوردی؟
بابا یه درد و زخمایی تو زندگی هست که شکست عشقی پیشش باید زانو بزنه.

آدمها کسایی رو دوست دارن که اونها مشغول دوست داشتن خودشونن.

ما دهه هفتادیا پوست‌کلفت‌تر از اینیم که پنیک بشیم. ما نهایتش از فشار غصه‌ی زیاد بشینیم یه گوشه یه دل سیر گریه کنیم. بعدش باید بلند شیم و به ادامه‌ی کارامون برسیم که دیرتر ازینی که هست نشه. پنیک و این چیزا مال ماها نیست.