سعید محمدی کیش
ادبیات غنایی، بنا به تعریف شامل توصیف شاعرانة احساسات و عواطف شخصی است که در یونان باستان به همراهی ساز بربط خوانده میشد. در این سبک ادبی، شاعران بر حسب ظرفیت های موجود در شعر غنایی و شاخصه های اصیل آن،

سعید محمد حسنی تو سهمی از نفسی بودی كه می‌كشيدم و می‌دانستم از من دريغی تو سهمی از هوا كه شكل ريه‌هايم را به دست‌های بسته‌ی تنهايم

خاطره محمدی سواری از دور می آید. جلوی پایم می ایستد. تیغ آفتاب نمی گذارد صورتش را ببینم. کیسه ای کوچک دستم می دهد و چهارپایش مثل باد می رود. سرِکیسه را شل می کنم. سکه ای از آن بیرون می آورم. نقش

نگین فرهود می‌گویند: -مردم! -مردم! و نام می‌بری از او که در بُن چاه افتاده اسمش بالا نیامده از دالان‌ِ دهان‌

نازنین عسگری نویسنده و شاعر سوئدی است. او در سال 1998 با انتشار مجموعه شعر «کاری کن باب میل درد باشم» آغاز به کار کرد. موفقیت مهم خود را در سال 2011 با مجموعه داستان کوتاه «حمله ی شدید» کسب کرد که شامل

نازنین عسگری در ششم دسامبر 1972 به دنیا آمد. او نویسنده ای آمریکایی و خالق ادبیات فانتزی و داستانی است. علاوه بر خلق مجموعه داستان ها و رمان کودکان، بروک مایر نویسنده ی رمان های «روشنایی» و «تاریخچه ی مختصری از مردگان» است.

مازیار عارفانی وقتی بدیع‌الزمان مشغول خندیدن است، چه کسی مشغول دریدن است؟ دندانِ خشمگین توی فَکِ بالایی‌ها می‌خندد اتفاقن اکثرِ اوقات، خیلی هم سفید و تمیز وگرنه مردمِ پایین که دندان، چندان ندارند بعدِ بیست‌سالگی

نیما صفار سفلایی س نگو نمی‌دونستی اونی که بدهکار این حرفا نیست گوشش منم! خودش! نشنوی حرف جماعت! نگو تو نبودی پایین پلّه‌ها، هر سه‌تا، زار و نزار، مثل مسلمونی دیده‌کافرحربی و پیِ بی‌شباهتی

علیرضا شعبانی قانون خون بشر این است از انگور شراب خواهی ساخت از سنگ چخماق آتش و از بوسه‌ها انسان

نبی شهبازی به توده‌ای که میان روده‌ای نشسته است خزعبلات چه می‌گویی؟! اگر علفی باشم که از نمودِ لقاح‌اش نگران است چرا کندن تو

سودابه زنگنه در خواب‌هایم حقایقی راه می‌روند از جنس آدم‌هایی سرگردان که سمت نگاهشان بسوی ناکجاآباد است

سریا داودی حموله
زنان بخش تاثیرگذاری از تنه ی ادبیات ایران هستند.به خصوص در عرصه ی شعر معاصر نگاه تازه ای به مضامین جهانی داشته اند. و با فرم های مختلف بر ظرفیت های زبان پارسی افزوده ا ند. در نگاه جدی به

بنیامین دیلم کتولی اسماعیل خویی ، زاده ۹ تیر ۱۳۱۷ در مشهد دوران آموزش ابتدایی و متوسطه را در مشهد گذراند و در سال ۱۳۳۶ برای ادامه تحصیل به تهران رفت. پس از فارغ‌التحصیلی از دانشسرای عالی با بورس تحصیلی شاگرد اولی به انگلستان

ثریا خلیق خیاوی همه چیز مثل دیروز است خواب ابریشمی تن‌ات کوه‌های برفی بینگول* پشیمانی‌ها دردها

ناصر تیموری همه به اسم کوچک صداش می‌کردند؛ «مالک.» شاید به دلیل نام فامیلی‌اش بود که بدجوری توی دهان می‌چرخید. «قلندربگلو» ولی او کمتر کسی را به اسم صدا می‌کرد، مگر به ضرورت. به همه می‌گفت: «دوست من.» انکار نمی‌کرد که سال‌هاست جز اشعار

بهرام پارسا بی‌کسِ رزق‌مرده‌ای که منم شده رزاق کرکسی که منم بال سیال جَلد ول شده‌ام رفته در جِلد محبسی که منم

یاشار پیرسلطان زندگان از خدمت‌گذاریِ مردگان به تنگ آمدند. عشق‌ها به سایه‌ی جدایی‌ها مبدل شدند نامِ هر چیزی که انتظار کشیده می‌شود، عشق چنین گفت شَمَنِ اعظم

زامان پاشازاده گلمه‌دی تله‌سدیم / گونش گلسین دئیه گلمه‌دی پالید ساچلارینی مرمر ساغری‌لارینین سیجاق سئحرینه تؤکموش

ابوالفضل پاشا مرگ از عشق آسان‌تر است - «آراگون» هم می‌گفت - و بدان که دوست داشتن شبیه مرگ است کلمه‌ها شعله‌های آتش‌اند و زندگیِ شاعران سیاه است