چنین بود تا بود گردان سپهر
گهی پر ز درد و گهی پر ز مهر.
شب اورمزد آمد از ماه دی
ز گفتن بیاسای و بردار می🍷
✍️ #فردوسی_بزرگ

روز رویش چون برانداخت نقاب از سر زلف
گویی از روز قیامت شب یلدا برخاست.
✍️ #سعدی_شیرازی

صحبت حکام ظلمت شب یلداست
نور ز خورشید جو بو که بر آید.
✍️ #حافظ_شیرازی

شب هجرانت ای دلبر شب یلداست پنداری
رخت نوروز و دیدار تو عید ماست پنداری.
✍️ #اوحدی_مراغه‌ای

به صاحب دولتی پیوند اگر نامی همی جویی
که از پیوند با عیسا چنان معروف شد یلدا.
✍️ #سنایی

تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود
سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود.
حلقه پیر مغان از ازلم در گوش است
بر همانیم که بودیم و همان خواهد بود.
✍️ #حافظ_شیرازی
.
#جش_شب_چله بر شما ایرانیان تبارمند و مهین دوست فرخنده و خجسته باد🍉🍇🍎
#ایــرانـیـان_زرتـشــتــی🔥
@Persianzoroastrians 🔥
اینستاگرام👇
https://www.instagram.com/persian_zoroastrians
فیسبوک👇
https://www.facebook.com/IranianZartoshti/
تلگرام👇
https://t.me/persianzoroastrians/
وبلاگ👇
http://iranianzorosatrians.blogsky.com/

به هر برزنی جشن‌گاهی سده
همه گرد بر گردش آتش‌کده.
✍️ #فردوسی_بزرگ (شاهنامه)

#گرامی_باد_جشن_سده


🔥جشن_سده🔥
به تو آذرپاک رخشان درود
تو ای آتش مهر ایران درود
گشایی دو بالت به اوج فلک
رسانی پیامم به گوش ملک
اهورا تو را بهر جان آفرید
برای زمین و زمان آفرید
نماد خدایی و ، هم ایزدی
به هر خشک داری، ثمر میدهی
سده جشن آتش ز هوشنگ شد
که ایران از آن، پر ز فرهنگ شد
نخستین دهه چون ز بهمن گذشت
هیاهوی سرما ز میهن گذشت
سده آید و رنج سرما برد
رخ زرد را از بر ما برد
چو سد روز بگذشت از عمر زم
سده گشت، جشن بزرگی به جم
چو تا روز نوروز، سد روز و شب
بماند که تا نغمه آید به لب.
✍️ #منیژه_ملکی‌ریزی
----
خشک دار= درخت خشک
زم = سرما

#ایــرانـیـان_زرتـشــتــی🔥
@persianzoroastrians 🔥

سپندارمز پاسبان تو باد
ز خرداد روشن‌روان تو باد.
✍️ #فردوسی_بزرگ


پیام هنرمندان گرامی کشورمان، آقایان استادان:
#کورش_یغمایی🥂
و
#بهزاد_فراهانی🥂
و
#رضا_بنفشه‌خواه🥂

به مناسبت و خجستگی
#جشن_سپندارمزگان (#جشن_اسپندگان).


اگر جهانیان اندکی درباره جشن سپندارمزگان ما(ایرانیان) می‌دانستند، هرگز به ولنتاین دل خوش نمی‌کردند و سپندارمزگان، جشن بزرگداشت زن می‌شد.
✍️ #جلال‌الدین_کزازی - نویسنده، مترجم، استاد دانشگاه، شاهنامه‌پژوه و پژوهشگر برجسته ایرانی در زبان و ادب پارسی.
ایشان زاده #روستای_کزاز استان مرکزی اراک هستند.🍷


مردم ایران، از میان مردمانی هستند که زندگی‌شان با جشن و شادمانی پیوند فراوان داشته و دارد و باز خواهد داشت. ایرانیان برای هر رخداد تازه و گونه‌گونی، جشن گرفته و با سرور و شادمانی روزگار گذرانده‌اند. این جشن‌ها نشان دهنده‌ی فرهنگ، روش زندگی، رفتار و خو، فلسفه زندگی و روی‌هم‌رفته جهان‌بینی ما ایرانیان است.

و در پایان
#برای_تو_ای_کهن_بوم_بر
#سرزمین_پر_گهرم_ایران:
#نه_عربی_شدن_را
#نه_غربی_شدن_را
#دوست_دارم

به امید آگاهی و دانایی و خردمندی روز افزون ایرانیان

@Persianzoroastrians🔥

بر ستیغ افتخارات وطن
میدرخشد نام فرمند سه تن

نام #زرتشت اولین یکتاپرست
افسری بر تارک این قله است

راستی و مهر و نیکی دین اوست
صلح و انسان باوری آیین اوست

مردمان در چشم او یکسان بُدَند
چون که آنان جملگی انسان بُدَند

با سه اصل جاودان و سرمدی
شد نمادی از فروغ ایزدی

بعد از او هم #کورش روشن روان
آن ابر مرد جهان باستان

پرچم آزادگی را برفراشت
او حقوق هر کسی را پاسداشت

مهرورزی کرد با هرکس که بود
پارسی و ماد و لیدی و یهود

لوحه‌اش بنیان آزادی بود
بذر آزادی برش شادی بود

زان سپس #فردوسی آزادمرد
خفتگان را در وطن بیدار کرد

شعرهایش جان ز نو در تن دمید
شور ملی در تن میهن دمید

برد پی بر ریشه‌ها و بیخ ما
روشنی بخشید بر تاریخ ما

داد با شهنامه ایران را توان
آن توان شد آرمانی جاودان

گرچه بس ایرانی فرزانه نیز
بهر ما هستند پر ارج و عزیز

لیک بیتایند در هر روزگار
آن سه انسان باور ایران تبار.

گرامی باد روز #فردوسی_بزرگ 💚🤍❤️
@persianzoroastrians🔥

امروز ۲۵ اردیبهشت ماه است و روز گرامیداشت #فردوسی_بزرگ می‌باشد. همین‌گونه روز پاسداشت #زبان_پارسی💚🤍❤️
این روز فرخنده و خجسته را گرامی می‌داریم
💐🌼🌺🌸🌷🥀🌼🌺🌸🌷🥀

بدانید که این چرخ ناپایدار
نه پرورده داند نه پروردگار.
✍ #فردوسی_بزرگ

بسی رنج بردم در این سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی.
✍ #فردوسی_توسی

پی افکندم از نظم کاخی بلند
که از بد و باران نیابد گزند.
✍ #فردوسی_توسی

نمیرم از این پس که من زنده‌ام
که تخم سخن را من پراکنده‌ام.
✍ #فردوسی_خردمند

ندانی که ایران نشست من است
جهان سر به سر زیر دست من است.
✍ #فردوسی_بزرگ

هنر نزد ایرانیان است و بس
ندادند شیر ژیان را به کس.
✍ #فردوسی_توسی

همه یک دلانند یزدان شناس
به نیکی ندارند از بد هراس.
✍ #فردوسی_خردمند

چنین گفت موبد که مرد بنام
به از زنده دشمن بر او شاد کام.
✍ #فردوسی_فرزانه

@persianzoroastrians🔥

👆#فردوسی_توسی و بانو #هما_ارژنگی💚🤍❤️



✅۲۵ اردیبهشت روز ملی پاسداشت #زبان_پارسی و بزرگداشت #فردوسی گرامی باد.


در تاریخ و تقویم ملی ایران:

✅۲۷ شهریور روز ملی «شعر و ادب پارسی» و بزرگداشت شهریار است.

✅۲۵ اردیبهشت روز ملی پاسداشت #زبان_پارسی و بزرگداشت #فردوسی_بزرگ است.

✅همچنین : روز ۲۵ اسفندماه زرتشتی( یا ۱۹ اسفند خورشیدی نو ) باید روز «گرامیداشت شاهنامه» باشد ( درواقع سال‌روز پایان سرایش شاهنامه در تاریخ ۳۸۸ خورشیدی است).

✅زادروز فردوسی؟ بر اساس خود شاهنامه می‌توان گفت زادروز فردوسی حوالی دی - بهمن سال ۳۲۰ خورشیدی بوده است که بصورت نمادین روز ۱ بهمن را بعنوان زادروز فردوسی در نظر می‌گیرند.

@iranzamin777✍️
@persianzoroastrians🔥

#جشن_شب_چله

❇️ خاورشناسان و تاریخ نویسان هم سخن كه ايرانيان بیش از چهار هزار سال است كه شب چله آخرين شب پاييز از آذر ماه را كه درازترين و تاريک‌ترين شب در درازای سال است تا سپيده‌دم بيدار مانده، در كنار يكديگر خود را سرگرم كرده تا اندوه غيبت خورشيد و تاريكي و نيز سردی هوا روحيه آنان را سست نكند و با به روشنی گرایيدن آسمان (موجب اطمينان از بازگشت خورشيد در پی يک شب دراز و سياه كه زایش تازه آن عنوان شده است)
پيشتر، ايرانيان (مردم سراسر ايران‌زمين) روز پس از شب چله (يكم دی‌ماه) را «خور روز» و «دی‌گان» می‌خواندند و به آرمیدن می‌پرداختند و آسوده روز همگانی بود. در اين روز به اين نگر از كار دست می‌كشيدند كه نمی‌خواستند احيانا انجام دهنده بدی كردن شوند كه ميترائيسم انجام هر كار بد، كوچک را در روز زایش خورشيد بزه‌ای بزرگ می‌شمرد.
«هرمان هيرت» زبان‌شناس بزرگ آلمانی كه گرامر تطبيقی زبان‌های آريايی را نوشته است كه پارسی از جمله اين زبان‌ها است نگر داده كه «دی» به چم «روز» به اين دليل بر اين ماه ايرانی گذارده شده كه ماه زایش دوباره خورشيد است. بايد دانست كه انگليسی يک زبان گرمانيک (خانواده زبان‌های آلمانی) و ازخانواده بزرگتر زبانهای آريايی (آرين) است. هرمان هيرت در آستانه «دی‌گان» به دنيا آمده بود و به زادروز خود كه برابر با زایش دوباره خورشيد بود، مباهات بسيار می‌كرد.
#فردوسی بزرگ به استناد بن‌مایه‌های خود، چله و «خور روز» را به هوشنگ از شاهان پيشدادی ايران ( كيانيان كه از سيستان پارس برخاسته بودند) نسبت داده و در اين زمينه از جمله گفته است:

كه ما را ز دين بهي ننگ نيست
به گيتی به از دين هوشنگ نيست

همه راه داد است و آيين مهر
نظر كردن اندر شمار سپهر.

آداب شب چله در درازای زمان دگرگونی نكرده و ايرانيان در اين شب، باقيمانده ميوه‌هايی را كه انبار كرده‌اند و خشكبار و شبچره می‌خورند و دور هم گرد هيزم افروخته و بخاری روشن می‌نشينند تا سپيده‌دم بشارت شكست تاريكی و آمدن روشنايی و گرمي (در ايران باستان، از ميان نرفتن و زنده بودن خورشيد كه بدون آن حيات نخواهد بود) را بدهد، زيرا كه به پندار آنان در اين شب، تاريكی و سياهی در اوج خود است.
«خور روز (دی‌گان)، يكم دی ماه» در ايران باستان در عين حال روز برابری انسان‌ها بود. در اين روز همگان از جمله شاه تنپوش ساده می‌پوشيدند تا يكسان به دید آيند و كسی حق دستور دادن به ديگری را نداشت و كارها به میل انجام می‌گرفت، نه زیر امر. در اين روز جنگ كردن و خونريزی، حتا كشتن گوسفند و مرغ هم بازداشته بود. اين باره را نيروهای دشمن ايرانيان می‌دانستند و در جبهه‌ها پیش‌رو گیری می‌كردند و خونريزی گذرا پایان می‌یافت و بسيار ديده شده است كه همين پایان گذرا پیکار، به سازش مدید و خوشی انجاميده بود.

واژه «چله» از دوران #ساسانيان كه متمايل به بكار گيری دبیره سريانی (الفبای از راست به چپ) شده بودند بكار رفته است. «يلدا» همان "ميلاد" به چم زايش، زادروز يا تولد است كه از آن زبان سامی وارد پارسی شده است. بايد دانست كه هنوز در بسياری از جای ايران بویژه در جنوب و جنوب خاوری برای ناميدن بلندترين شب سال، به جای شب يلدا از واژه مركب شب چله (۴۰روز مانده به جشن سده، شب سياه و سرد) استفاده می‌شود.

مراسم شب يلدا (شب چله) از مسیر ايران به قلمرو روميان راه يافت و جشن «ساتورن» خوانده می‌شد. جشن ساتورن پس از مسيحی شدن رومی‌ها هم ارج خود را از دست نداد و ادامه يافت كه در همان نخستين سده آزاد شدن پيروی از مسيحيت در ميان روميان، با برنهادن رئيس هنگام كليسا، كريسمس (مراسم ميلاد مسيح ) را ۲۵دسامبر قراردادند كه چهار روز و در سال‌هاي كبيسه سه روز پس از چله (شب ۲۱دسامبر) است و چم هر دو واژه هم يكی است. از آن پس اين دو زادروز تقريبا باهم بر گزار می‌شده‌اند. آراستن سرو و كاج در كريسمس هم از ايران باستان اقتباس شده است، زيراكه ايرانيان به اين دو درخت بویژه سرو به چم نماد ایستاده‌گی در برابر تاريكي و سرما می‌نگريستند و در «خور روز» در برابر سرو می‌ايستادند و پیمان می‌كردند كه تا سال پسین يک نهال سرو ديگر كشت كنند.

دل جهان است ایرانشهر 🔥
#پاینده_ایران
✍️ #رنسانس_ایرانی
@persianzoroastrians🔥

نیاکان نیک و باهوش و دلیر ایرانی‌مان و سرزمین‌مان ایران کهن پرگهر اهورایی‌مان را از زبان دکتر #ایرج_حسابی فرزند زنده یاد #پرفسور_حسابی بهتر بشنوید💚🤍❤️

باری،
#فردوسی_بزرگ از نابسامانی‌های روزگار گذشته #ایرانشهرمان دریغ و افسوس می‌خورد:

دریغ است ایران که ویران شود
دریغ این همه رنج و پیکار ما

دریغ آن شده روزگارانِ من
دریغ آن شده رنج‌های کهن

دریغ آن دل و دانش و رای تو
دریغ آن نکو روی همرنگِ ماه

دریغ آن‌چنان مرد نام آورا
دریغ آن رخ و برز و بالای تو

دریغ آن همه مردی و رای تو
دریغ این غم و حسرت جان گسل

دریغ آن نکو روی و بالای او
دریغ آن شه پروریده به ناز

دریغ آن نبرده سوار هژیر
دریغ آن رخ مجلس آرای شاه

دریغ آن سر و افسر و تخت اوی
دریغ آن سر و نام و تاج و نژاد

دریغ آن‌چنان خسروِ ماه‌روی
دریغ آن بزرگی و این فر و بخت

دریغ آن دلیران و چندین سپاه
دریغ آن بلنداختر و رای او

دریغ آن فرودِ سیاوش دریغ
دریغ آن دل و نام جنگی فرود

دریغا برادر فرود جوان
دریغا سوارانِ گودرزیان

دریغا سوارا، شها، خسروا
دریغا که شادان شود دشمنم.



به امید آگاهی و دانایی و خردمندی بخش دیگری از ایرانیان
@Persianzoroastrians🔥
@zoroaster33

آیا یکم بهمن ماه، زادروز #فردوسی_بزرگ است؟

یکم بهمن ماه در برخی از نسک‌ها و سایت‌ها به عنوان زادروز #فردوسی بزرگ، یاد شده است، چنانچه ‌چهار تن از استادان بزرگ که سالیانی را در زمینه‌ی شاهنامه و فردوسی به پژوهش پرداخته‌اند، چنین می‌فرمایند:

به درستی نمی‌دانم چرا یکم بهمن زادروز فردوسی شمرده شده است.
✍️ #دکتر جلال‌الدین_کزازی

درباره‌ی روز زادروز فردوسی، هیچ آگاهی نداریم.
✍️ #دکتر_جلال_خالقی‌مطلق

درباره‌ی زندگی فردوسی ما آگاهی اندکی داریم، گِرداگِرد او، مانند هر بزرگ دیگری در ایران افسانه تنیده شده است و در درازای این دورانِ دراز، مردم او را از پشت هاله‌ی افسانه دیده‌اند، تنها بن‌مایه درخور نگرش ما، خودِ شاهنامه است که از لابلای آن گوشه‌هایی از زندگی این مرد تراوش می‌کند، آنچه از آن بیرون می‌آید اینهاست:
فردوسی پیرامون سال‌های۹۴۰ تا ۹۴۱ میلادی در تابرانِ توس خراسان زاده شده است.
خانواده‌اش از نجیب‌زادگانِ خُرده مالک شهر بودند که "دهگان" خوانده می‌شدند، بیش از دو سوم زندگانی خود را در رفاه نسبی گذرانده،ولی از ۶۰ بدان سو، در ۲۰ سال آخر زندگانی، گرفتار پیری و بیماری و نداری بوده، پسری داشته که هنگامی که او ۶۵ ساله بوده در سی‌و‌هفت سالگی مُرده است، از زنی که گویا همسر اوست در دیباچه ی بیژن و منیژه با مهر فراوان یاد می‌کند.
مرگ او را در نزدیک ۴۱۱ه.ق ( ۱۰۲۰ م) نوشته‌اند که آن‌زمان اندکی بیش از ۸۰ سال داشته است. چنانکه دیده می‌شود همه‌ی این تاریخ‌ها تقریبی است، تا اینجا آنچه گفته شد نزدیک به یقین است.
✍️ #دکتر_ندوشن می‌نویسند:
📘سرو سایه‌ فکن: ۱۳۹ ب۳ و ۴

البته که همه روزها، روز فردوسی و روز شاهنامه و بزرگداشت فرهنگ ایران و دانش نیاکان است، اما یاد کرد تاریخ زایش به روز و ماه برای فردوسی و رودکی و دیگر سرایندگان بزرگ زبان پارسی، بویژه زندگان در سده سوم تا پنجم، جعلی و برساخته است. بنابر زندگی نامه‌ها و بیت‌های افزوده به شاهنامه، فردوسی ۳۰سال از زمان خود را به سرودن شاهنامه ویژه نمود و اگر چنان‌که فردوسی در پایان شاهنامه فرموده
«ز هجرت شده پنج هشتاد بار...» در سال ۴۰۰هجری سرایش شاهنامه به پایان رسیده، آغاز سرایش شاهنامه ،گویا در سال ۳۷۰ قمری (۳۵۸ خورشیدی) بوده است و این، تنها تاریخ مستندی است که پیرامون فردوسی و شاهنامه در دست است.
✍️ استاد #فریدون_جنیدی

روان فردوسی ایران شادباد

#ایران
#فردوسی
#شاهنامه
https://t.me/iran_shatra
@Persianzoroastrians🔥

یکی جشن کرد آن شب و باده خورد
سده نام آن جشن فرخنده کرد
ز هوشنگ ماند این سده یادگار
بسی باد چون او دگر شهریار
✍️ #فردوسی_بزرگ

🔥 آتش روشن کننده تاریکی‌ست.
روشن بین باشیم.

🔥 آتش گرمابخش زندگی‌ست.
گرم و زندگی‌بخش باشیم.

🔥 آتش فروزان و درخشنده است.
پاک و بی‌آلایش باشیم.

🔥 آتش نیرو و انرژی‌بخش است.
مثبت و سود رسان باشیم.

🔥 آتش زداینده آلودگی‌ست.
با آلودگی و بدی در ستیز باشیم.

🔥 آتش بالا رونده است.
به‌سوی ترقی و پیشرفت باشیم.
به‌سوی انسانیت و مرتوگانی گام برداریم.

🔥 آتش پرتو اهورایی‌ست.


«ایرانیان به آتش به چشم یک ایزد می‌نگرند و هرگز آن را آلوده نمی‌کنند».
✍️#هرودوت


گرامی می‌داریم
#آتش🔥جشن‌ها را
#آتش🔥جشن سده را
#آتش🔥آتشکده‌ها را
#آتش🔥آیین‌ نیک نیاکانی را.

می‌ستاییم
#فرهنگ_ناب، #تمدن_بزرگ، #تاریخ_کهن و #آیین_نیک #نیاکان_ایرانی‌مان_را.

#جشن_سده گرامی باد🔥

#پیروزی_روشنایی بر #تاریکی خجسته باد🔥

#همه‌ی
#جشن‌های_ملی_میهنی‌مان_شادباد💚🤍❤️

#ایران‌زمین🔥
#اشوزرتشت🔥
#آتش_آتشکده🔥
#جشن_سده🔥

@Persianzoroastrians🔥✍️

بر ستیغ افتخارات وطن
میدرخشد نام فرمند سه تن

نام #زرتشت اولین یکتاپرست
افسری بر تارک این قله است

راستی و مهر و نیکی دین اوست
صلح و انسان باوری آیین اوست

مردمان در چشم او یکسان بُدَند
چون که آنان جملگی انسان بُدَند

با سه اصل جاودان و سرمدی
شد نمادی از فروغ ایزدی

بعد از او هم #کورش روشن روان
آن ابر مرد جهان باستان

پرچم آزادگی را برفراشت
او حقوق هر کسی را پاسداشت

مهرورزی کرد با هرکس که بود
پارسی و ماد و لیدی و یهود

لوحه‌اش بنیان آزادی بود
بذر آزادی برش شادی بود

زان سپس #فردوسی آزادمرد
خفتگان را در وطن بیدار کرد

شعرهایش جان ز نو در تن دمید
شور ملی در تن میهن دمید

برد پی بر ریشه‌ها و بیخ ما
روشنی بخشید بر تاریخ ما

داد با شهنامه ایران را توان
آن توان شد آرمانی جاودان

گرچه بس ایرانی فرزانه نیز
بهر ما هستند پر ارج و عزیز

لیک بیتایند در هر روزگار
آن سه انسان باور ایران تبار.

گرامی باد روز #فردوسی_بزرگ 💚🤍❤️
@persianzoroastrians🔥

بدانید که این چرخ ناپایدار
نه پرورده داند نه پروردگار.
✍ #فردوسی_بزرگ

ندانی که ایران نشست من است
جهان سر به سر زیر دست من است.
✍ #فردوسی_بزرگ

هنر نزد ایرانیان است و بس
ندادند شیر ژیان را به کس.
✍ #فردوسی_توسی

همه یک دلانند یزدان شناس
به نیکی ندارند از بد هراس.
✍ #فردوسی_خردمند

چنین گفت موبد که مرد بنام
به از زنده دشمن بر او شاد کام.
✍ #فردوسی_فرزانه

بسی رنج بردم در این سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی.
✍ #فردوسی_بزرگ

پی افکندم از نظم کاخی بلند
که از بد و باران نیابد گزند.
✍ #فردوسی_توسی

نمیرم از این پس که من زنده‌ام
که تخم سخن را من پراکنده‌ام.
✍ #فردوسی_خردمند

باری،
امروز ۲۵ #اردیبهشت‌_ماه است و #روز_بزرگداشت #فردوسی_بزرگ چکامه‌سرای #ملی_و_میهنی‌.
به‌ پاس زنده نگه‌‌داشتن #زبان_پارسی و گستراندن #فرهنگ_ناب و #آیین_نیک و #تاریخ_کهن #ایران‌زمین و #هویت_ایرانی این روز بزرگ را گرامی می‌داریم.

ایرانیان تبارمند فرزندان فردوسی هستند و در دامان او پرورش یافته‌اند چراکه شاهنامه، نامه هزاره‌های فرهنگ و هنر ایرانی‌ست.
اگر فردوسی در تاریخ نمی‌بود و شاهنامه نمی‌سرود بیگمان ایرانیان امروز با زبان پارسی سخن نمی‌گفتند و عرب می‌شدند.

از #محمدحسنین_هیکل نویسنده نامدار مصری پرسیدند: شما مصریان با آن پیشینه تاریخی و فرهنگی چه شد که عرب زبان شدید؟
او پاسخ داد:
ما عرب زبان شدیم چون فردوسی نداشتیم.

باری،
#شاهنامه_شناسنامه_هر_ایرانی‌ست.
تاریخ گواه است که ایرانیان زبان پارسی را به تلاش اندیشمندانش نگه داشت و گسترش داد.
از حرکت یعقوب لیث‌صفاری که گفت: سخنی که من اندر نیابم چرا باید گفت؟ آغاز شد با #رودکی #دقیقی #عنصری سنگ بنای آن گذاشته و با #شاهنامه شاهکار #فردوسی به سترگی رسید.

انديشمند توس در شاهنامه اهميت دانش اندوزی را چنين نگاشت:

بياموز و بشنو ز هر دانشی
بيابی ز هر دانشی رامشی
ز خورد و ز بخشش مياسای هيچ
همه دانش و داد دادن بسيچ
دگر با خردمند مردم نشين
كه نادان نباشد بر آيين و دين
كه دانا تو را دشمن جان بود
به از دوست مردی كه نادان بود
هنرمند بـا مردم بی هنر
به فرجام هم خاک دارد بر
وليكن از آموختن چاره نيست
كه گويد كه دانا و نادان يكی‌ست.

آری،
به پای خیزید و ریشه تنومند و فرهنگ ناب ایرانی خود بازشناسید و جایگاه خویش و کشورتان ایران را در جهان بازیابید و ارزش دستاوردهای بی‌شمار فرهنگی پدران و مادران خویش را در پهنه میدان فرهنگ جهانی باز بینید و در این زمان که هیاهویی خفیف، از جنبش آبخیزهای ژرفای دریای جان ایرانیان به گوش می‌رسد، و از همه سو جنبش‌های فرهنگی تازه را پدید می‌آورد... این زمان زرین را، که همهمه نهفته بیداری جان ایرانیان، نرم‌نرمک آشکار می‌شود از دست مدهید این تپش، تپش دل فرهنگ ایران است، آن را دریابید این دم، دم گرم جان نیاکان است آن را فروبرید»
هزار و‌نه سال از سرایش شاهنامه توسط فردوسی می‌گذرد.

#۲۵_اردیبهشت_ماه #روز_بزرگداشت_فرزانه_توس #فردوسی_پاکزاد #خجسته_باد

#فردوسی_نماد_باشکوه_هویت_ایران

#زبان_پارسی
#فردوسی_بزرگ
#نسک_شاهنامه
#تاریخ_ایران
#تمدن_ایران
#فرهنگ_ایران
#دین_ایرانیان
#آیین_ایرانی

۲۵ اردیبهشت ماه، روز گرامیداشت #فردوسی_خردمند، و روز پاسداشت #زبان_پارسی گرامی باد
💐🌻🌺🌸🌷🥀🌼💐
@Persianzoroastrians🔥

گرامی باد روز ملی بزرگداشت #فردوسی_بزرگ
امروز که یک ایرانی توان و افتخار آنرا دارد خود را «ایرانی» بخواند، به تاریخ چندین هزارساله‌اش، به دستاوردهای نیاکانش ببالد و بزبانی سخن گوید که ریشه‌هایش به دیرینگی تاریخ است، بدین خاطر می‌باشد که زنجیر هویت و پیوندش با نیاکان باستانی‌اش از هم گسسته نشده است و این گسسته نشدن، تنها بخاطر خرد، کوشش و فداکاری یک بزرگ‌مرد بوده است: فردوسی بزرگ.

هزاران کتاب و نوشته بلند و کوتاه گوناگون در باره این بزرگ‌مرد ایرانی و شاهنامه بقلم کشیده شده است، اما بزرگی شخصیت و شکوه شاهکارش را در یک جمله میتوان یافت، گفته‌ای که به حسنین هیکل، روزنامه نگار و پژوهشگر سرشناس مصری منسوب است. هیکل در پاسخ به پرسش به اینکه چگونه مصریان با آن دیرینگی تاریخی، تمدن و فرهنگ باشکوه باستانی 'عرب' گشتند، گفته بود:
«ما عرب شدیم، زیرا که فردوسی را نداشتیم.»

کار مهم فردوسی رهانیدن "هویت ملی و فرهنگ ایرانی" از مرگ و نابودی بود.

این روز بزرگ ملی، بر همه ایرانیان، پارسی زبانان و دوستداران فرهنگ، ادب و تمدن ایران خجسته و شاد باد.
✍️ #شاپور_سورنپهلو

ز نا پارسایان، مدارید امید
که زنگی به شستن نگردد سپید

ز بد گوهران بد نباشد عجب
سیاهی نشاید بریدن ز شب.
✍️ #فردوسی_بزرگ


و اینکه:

هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد
هم رونق زمان شما نیز بگذرد

وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب
بر دولت‌آشیان شما نیز بگذرد

باد خزان نکبت ایام ناگهان
بر باغ و بوستان شما نیز بگذرد

آب اجل که هست گلوگیر خاص و عام
بر حلق و بر دهان شما نیز بگذرد

ای تیغتان چو نیزه برای ستم دراز
این تیزی سنان شما نیز بگذرد

چون داد عادلان به جهان در بقا نکرد
بیداد ظالمان شما نیز بگذرد

در مملکت چو غرش شیران گذشت و رفت
این عوعو سگان شما نیز بگذرد

آنکس که اسب داشت غبارش فرو نشست
گرد سم خران شما نیز بگذرد

بادی که در زمانه بسی شمع‌ها بِکشت
هم بر چراغدان شما نیز بگذرد

زین کاروانسرای بسی کاروان گذشت
ناچار کاروان شما نیز بگذرد

این نوبت از کسان به شما ناکسان رسید
نوبت ز ناکسان شما نیز بگذرد

بیش از دو روز بود از آن دگر کسان
بعد از دو روز از آن شما نیز بگذرد

بر تیر جورتان ز تحمل سپر کنیم
تا سختی کمان شما نیز بگذرد.
✍️ #سیف_فرغانی

@persianzoroastrians🔥

به فراخور #جشن_نیلوفر، که می‌توان روز
#ایران_دخت‌های_ایران‌زمین نیز در شمار آورد.

چو فرزند را باشد آیین و فَر
گرامی به دل بر چه ماده، چه نَر
✍️ #فردوسی_بزرگ

#ریشه_شناسی_واژه_دختر

چم پاژنام "دختر "در ایران باستان و جایگاه والای دختران در سرزمین سپند ما!
دختر، در زبان سانسکریت، دو هی تر خوانده می‌شود که دوشنده‌ی شیر بوده است و این پاژنام، از هنگام دامپروری و گله‌داری آریاییان است که این کار،از خویشکاری دختران و بانوان بوده است.

فردوسی بزرگ فرماید:
اگر پارسا باشد و رای زن
یکی گنج باشد پرآگنده، زن
به ویژه که باشد به بالا بلند
فروهشته تا پای،مشکین کمند
خردمند و با دانش و ناز و شرم
سخن گفتن نیک و آوای نرم.

هیچ سرزمینی در پاسداشت جایگاه و پایگاه بانوان و دختران، چنین ارج و بهایی قایل نبوده است.

دختر در زبان سانسکریت (دوهی تَرَ) خوانده می‌شد و به چَم دوشنده‌ی شیر است (این پاژنام از دوران دامپروری و گله داری آریاییان است).
این واژه در اوستا "دوغذَر" و در زبان پهلوی "دوخت" و "دوختر" و در پارسی "دخت" و "دختر" است وانگهی فرای این، ایرانیان در درازنای زمان دو پاژنام زیبای دیگر به او داده اند.
نخست "کنیزک" که به چم زن کوچک است و از پاژنام دختر، کهن تر می باشد،
دو دیگر، "دوشیزه" به چَم (معنی) دوست داشتنی کوچک است که از همین واژه، "دوشَست" پهلوی به چم معشوق و دوشارم به چم عشق نیز به کار برده می‌شده است.
.
در همان زمانی که در کشورهای دیگر، دختران را با سنگدلی می‌کشتند و به آتش می‌کشاندند و کودک‌همسری داشتند و دختران و زنان را به برده‌گی و روسپیگری وا می‌داشتند و یا به تیرها می‌بستند، زن ایرانی در اوج والایی و شکوه می‌زیست و آزاد و آزادمنش بود و او را گرامی و بزرگ می‌داشتند.
آنگاه می‌توان این دگردیسیِ فرهنگ ایرانی با دگر نگرش‌ها را اندریافت، که به پیشینه‌ی پایگاه زن در همبودگاه و ریشه‌ی نام‌گزاری آنان در زبان ایرانی و انیرانی نگاهی افکنیم.
در زبان انگلیسی مرد "man" و زن "woman" و در فرانسوی مرد "homme" و زن "femme" خوانده می‌شود که نام زن در هر دو زبان به نام مرد پیوستگی دارد و به سخنی دیگر، مرد در آن دو همبودگاه(:جامعه) ستون و پایه‌ی زندگی است و زن به او پیوسته می‌باشد.

این پیوستگی از دورترین زمان‌ها که این واژه ها پدید آمده اند بوده و تاکنون نیز پابرجاست زیرا که زن اروپایی در این زمان نیز تا به شوهر نرفته است با نام خانوادگی خود زندگی می‌کند و همین‌که به خانه‌ی شوهر رفت، نامش دیگر می‌شود و او را به نام شوهرش می‌خوانند تا آنجایی که اگر از شوی خویش جدا شود، باز باید همان نام را به کار بَرَد، مگر آنکه پَسان(:بعدا) با مردِ دیگری پیوندِ زناشویی بندد، که باز، نام مردِ تازه بر روی او است و دیگر این زن هرگز نمی‌تواند به نام خانوادگی خویش بازگردد.
ریشه‌ی زن در پارسی، از "کئی نی" اوستایی و کَن پهلوی، برآمده که به چَمِ(:معنی) خانه و خانه دار(صاحب خانه) است.

⚪️ این پاژنام زن به چَم دارنده‌ی خانه گرچه هنوز در ایران برای زنان به کار می‌رود، وانگهی در درازنای چند هزار سال، زن در فرهنگ ایرانی نام‌های دیگر نیز به خود گرفته است که شایسته‌ی نگرش است :

زن در اوستا افزون بر "جِنیکا" (از همان ریشه‌ی ژِن و کَن) با پاژنام "نائیریکا" نیز خوانده شده است.
"نئیری"، دلیر و جنگ آور و پهلوان است و به مردان پهلوان گفته می‌شده و همین واژه به گونه‌ی مادینه برای زنان دلیر و نام آور به کار می‌رفته : "نائیریکا".( این واژه در زبان پهلوی به گونه‌ی نائیریک آمده است)

پاژنام دیگری که زن ایرانی از دوران اوستایی تا کنون برخود دارد "بانو" است که در اوستا به چم فروغ و روشنایی است و بانو و زنِ خانه، روشنایی و چراغ خانه به شمار می‌رفته و می‌رود (در پهلوی به گونه‌ی بانوک و در پارسی بانو است فرای آن پاژنام کَدبانو نیز به همان چم به کار می‌رود) افزون بر اینها، مردان، زنان خود را همدوش [= همکار در همه‌ی کارهای زندگی] و یا همسر [= کسی که با مرد در همه کس و همه جا برابر است] می‌خواندند.

در اندرزِ گواه‌گیران یا پیوند زناشویی در ایران باستان، نخست از دختر می‌پرسیدن که آیا می‌پذیرد که مرد نامزد را به همسری و هم تنی و هم روانی بپذیرد؟

درود بر فروهر پاک نیاکان پر خرد ایرانی‌مان💚🤍❤️.

برگرفته از نسک زیبای حقوق جهان در ایران باستان نوشته‌ی استاد #فریدون_جنیدی، برگه ۴۴_۴۵

@iran_shatra
@Persianzoroastrians🔥