@pendarenic

آدمیزاد، فقط با آب و نان و هوا نیست که زنده است.
این را دانستم و می‌دانم که آدم، به آدم است که زنده است؛
آدم به عشق آدم زنده است!


#محمود_دولت_آبادی
#کلیدر
@pendarenic

زندگی همون بادکنکی است در دستان کودکان
که همیشه ترس از ترکیدن آن
لذت داشتن آن را از بین میبرد.

#محمود_دولت_آبادی
📚رمان کلیدر
@pendarenic

ستایش قدرت از سوی نادارانِ ناتوان، ریشه در باور به ضعف ابدیِ خویش دارد. هنگامی که برابری با قدرت در توان نباشد، امید برابری با آن هم نباشد، در فرومایگان، سازشی درونی رخ می نماید و این سازش راهی به ستایش می یابد. بسا که پاره ای از فرومایگانِ مردم، در گذر از نقطه ی ترس و سپس سازش، به حد ستایش دژخیم خود رسیده اند و تمام عشق های گم کرده ی خویش را در او جستجو کرده و به پندار یافته اند! این هیچ نیست، مگر پناه گرفتن در سایه ی ترس، از ترس.

#محمود_دولت_آبادی
#کلیدر

@pendarenic

@pendarenic

مگر می شود در یک نقطه ماند ؟
مگر می توان ؟
تا کی و تا چند می توانی
چون سگی کتک خورده
درون لانه ات کز کنی ؟
در این دنیای بزرگ ،
جایی هم آخر برای تو هست.
راهی هم آخر برای تو هست.
در ِ زندگانی را که گِل نگرفته اند !

جای خالی سلوچ

#محمود_دولت_آبادی

@pendarenic

در من چیزی کم بود و در این زندگی چیزی کج
میان ما و زندگانی یک چیزی گنگ بود.
ما دیر آمدیم یا زود
هر چه بود به موقع نیامدیم !

#کلیدر
#محمود_دولت_آبادی

@pendarenic

@pendarenic
بله میکشند ، میکشند
همه را میکشند،
اما مگر تو طفلی هستی و تازه از
مکتب خانه بیرون آمده ای که اینجور
داری تاثر بروز میدهی؟
کشتن ، کشتار و خونریزی مگر
برای تو نوبرانه است؟
بله میکشند،
چند هزار سال است که میکشند،
این سرزمین کم از این قربانی ها
به چشم خود ندیده...

#محمود_دولت_آبادی
#کلیدر
@pendarenic

شیرینی زندگانی، بیش از یک بار به

کام آدم نمی نشیند.

اما تلخی هایش

هر بار تازه اند، هر بار تازه تر...

#محمود_دولت_آبادی



@pendarenic

آرام؟
آرام برای چه باید گرفت؟
وقتی بمیریم، خود به خود آرام می گیریم!
پیش از آنکه بمیریم که نباید بمیریم!

#محمود_دولت_آبادی

@pendarenic

‍ شکست ِمرد که در می‌رسد، مردانه‌تر آن است که چون چنار بشکند که زندگانی جایی دارد و مرگ هم جایی.
وقتی که زندگانی به راه‌ ِپلشتی خواست کله‌پا بشود، پس زنده باد مرگ!

#محمود_دولت_آبادی
@pendarenic

این جماعتی
که من میشناسم،
به دو چیز عادت کرده‌اند

«نکبت و قدرت»

نکبت را با قناعت
تحمل میکنند
و قدرت را با ترس و پرستش ...

#محمود_دولت_آبادی
@PendareNic

هر آدم بدرد بخوری در این مملکت یا باید كشته بشود،
یا باید تن به نوكری بدهد؛
یا این که خودش را نابود كند،
درست مثل #هدایت

لنین گفته بود: ما در این كشور آدم دانشمند كم نداریم،
آنچه كم داریم انسانِ شریف است!

#محمود_دولت_آبادی

@PendareNic

من یک عمر است توی این مملکت دارم دنبال پدر و مادرم در ادبیات میگردم ؛
بیخود ی نیست که می روم تاریخ سیستان را میخوانم ؛
بیخودی نیست که می روم و مولوی را میخوانم و میخوام پیدا کنم پیشینه ام را ؛
میخواهم پیدا بکنم ؛ آخر تکه پاره کرده اند؛
هر کدامشان را یک گوشه خاک کرده اند ؛ هر کدام شان را سوزانده اند ؛
باید بنیاد گذاشته بشود ؛
یک سنت درست بایستی گذاشته بشود ؛
آخر ما بچه های پدر مادر گم کرده ای هستیم .
هر که آمد قتل عام کرد و رفت ؛
قلع و قمع کرد و سوزاند و رفت ؛
غارت کرد و سوزاند و برداشت و برد و رفت ؛
و آنهایی هم که بر قدرت ماندند کم از تاراجگران نیاوردند ؛
این است که من عطار را روی چشمم میگذارم ؛
یک بار کسی دید که من نیچه میخوانم ؛ طعنه زد که آقا را ؛؛ نیچه میخواند !!
گفتم خاک بر سر من ، آخر ما اگر یک نیچه می داشتیم ازش دو تا ماکسیم گورکی در می آمد .
در هر حال به نظر من آن حرف معروف نلپلئون کاملا درست است که انسان دنبال آن چیزی میرود که ندارد ؛
شاید رغبت و شیفتگی ما هم نسبت به گذشته و گذشتگان با چنین معنایی توجیه بشود ؛
اما درست یا نا درست ؛ من همیشه دنبال آن چیزی رفته ام که نداریم و نداشته ایم ؛
و کوشش کرده ام بعنوان پسری که پدرش را گم کرده این پدر را در خودش پیدا بکند ؛
کوششم را کرده ام ؛
اگر یک کوشش ارادی در کار من بوده ؛ همین است :
خود را باز یافتن .
خود را باز یافتن .

#محمود_دولت_آبادی

@PendareNic

یك لحظه فکر کردم نکند زندگی این‌قدرها که من بهش اهمیت می‌دهم، اهمیت نداشته باشد!
و جوابم این بود چه فرقی می‌کند طرح این سوال؟
چون وقتی یک آدم دچار خلق و خوی خودش می‌شود حدّ و ارزش و اهمیت‌ها هم در ذهن و در نظر او، حدود ویژه‌ای دارند که تاثیرات‌شان روی عواطفش امری نیست که به اراده‌ی او باشد...

#محمود_دولت_آبادی
@PendareNic

ای سرزمین!
کدام فرزندها
در کدام نسل
تو را آزاد،آباد و سربلند؛
با چشمان باور خود خواهند دید؟
ای مادر ما،ایران !
جان زخمی تو در کدام روز هفته التیام
خواهد پذیرفت؟
چشمان ما به راه عافیت تو سفید شد؛
ای ما نثار عافیت تو!

#محمود_دولت_آبادی
@PendareNic

این جماعتی
که من میشناسم،
به دو چیز عادت کرده‌اند
«نکبت و قدرت»
نکبت را با قناعت
تحمل میکنند
و قدرت را با ترس و پرستش

#محمود_دولت_آبادی
@PendareNic

چرا خوب غذا نمی‌خوری؟ چرا شب‌ها به موقع نمی‌خوابی؟ چرا این قدر به خودت ستم می‌کنی؟ تو چه می‌خواهی از این دنیا؟
من به بهانه‌ی رسیدن به زندگی همیشه زندگی را كشته‌ام...
فاجعه ی زندگی من این است كه یكبار زندگی را مثل زهر نوشیده‌ام و گذشته‌ام و اكنون با اندیشیدن بدان بازگشته‌ام احساس می‌كنم همان جام زهر را بی نهایت بار از نو و از نو می‌نوشم و می‌نوشم.
اگر به این می‌اندیشی كه دیگران چگونه به تو می‌اندیشند یا از دیگران می‌ترسی یا به خودت باور نداری.

#محمود_دولت_آبادی
@PendareNic

جنایت، آری جنایت.
کشتن روح انسان جنایت بی خون و خنخری ست که زن، فقط زن می تواند آن را با ظرافت تمام به انجام برساند و تو را وانهد با کالبدی انباشته از نفرت...

#محمود_دولت‌_آبادی
@PendareNic

یک مردمی با دست خالی، پای برهنه و شکم گرسنه چه می توانند بکنند؟
انقلاب! فقط می تواند انقلاب کند و نه هیچ کار دیگری!
انقلاب؟!
فقط انقلاب! اگر ملتی می خواهد زندگانی کند، باید بتواند بجنگد.
جنگ با دشمنی که مشخصا آن را می شناسد.
خودت می گویی ما مردمی هستیم با دست خالی، پای برهنه و شکم گرسنه. خوب؛ دراین جنگ انقلاب، ما مردم چی از دست می دهیم؟!
جانمان؛ جانمان چی؟!
جانمان؟!
وقتی که جان آدم ذلیل و برده شده باشد، دیگر چه قیمتی دارد؟!

#محمود_دولت_آبادی

@PendareNic

مردم از ترسوها خوششان نمی آید، اگرچه خودشان چندان هم شجاع نیستند. آنها از ضعیف و ناتوان بیزارند. اگرچه خودشان هم کمتر قوی و توانا هستند. این مردمی که من دیده ام خود به خود حامی قدرت هستند. پشت کسی هستند که توانا باشد. اما اگر آن قدرت ضعیف شود، مردم خود به خود از او دور می شوند. اگر قدرتی که می پسندند از پا دربیاید، آنوقت همین مردم لگدش می کنند و از رویش می گذرند، همین مردم..!


#محمود_دولت_آبادی

@PendareNic

هر آدم به‌دردبخوری در این مملکت
یا باید كشته بشود،
یا باید تن به نوكری بدهد؛
یا این که خودش را نابود كند،
درست مثل هدایت.

لنین گفته بود؛ ما در این كشور
آدم دانشمند كم نداریم،
آنچه كم داریم انسانِ شریف است!

#محمود_دولت_آبادی

@pendareNic