#تحلیل
❇️ آیا صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی واقعا بازی پانزی هستند؟
◀️ بر کسی پوشیده نیست که صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی و جسورانه، عملکرد تاریخی قابل قبولی داشته و در بعضی دوره‌ها از شاخص S&P نیز عملکرد بهتری به ثبت رساندند. هرچند در شش ماه ابتدایی امسال به دلیل رکود اقتصادی ایجاد شده، ارزشگذاری‌ها و حجم معاملات کاهش یافته است.
◀️ اخیرا برخی از فعالین صنعت PE ادعا کردند که سرمایه‌گذاری‌های صندوق‌های خصوصی، بازی پانزی است؛ زیرا صندوق‌های PE شرکت‌های سبد سرمایه‌گذار را به صندوق دیگری واگذار می‌کنند و این چرخه می‌تواند ادامه دار باشد. در اثر این معامله، ضرایب مقایسه‌ای و به تبع آن ارزش سهام شرکت‌ها افزایش می‌یابد. بدتر آن‌که بانک‌هایی هستند که معاملات LBO را تامین مالی می‌کنند و این ممکن است به بحران بدهی منجر شود. نشانه دیگری که در راستای حمایت از استدلال فوق مطرح می‌شود، روند رو به رشد تعداد صندوق‌های ادامه‌دار (Continuation Fund) می‌باشد. این صندوق‌ها، شرکت‌هایی از سبد سرمایه‌گذاری را که نیازمند زمان بیشتر جهت خلق ارزش یا گذر از رکود اقتصادی هستند، به یک صندوق دیگر منتقل می‌کنند.
◀️ در نهایت این فعالین مدعی هستند که ادامه روند فوق مخاطراتی را برای اقتصاد به دنبال دارد. هرچند مشخص نکردند که منظور از این مخاطرات چه مواردی هستند؛ اما به نظر می‌رسد که حباب ایجاد شده در ارزشگذاری شرکت‌ها و شرایط رکود فعلی، یکی از این مخاطرات باشد.
◀️ بازی پانزی، نوعی مکانیزم کلاه‌برداری است که در آن فرد یا نهادی ادعا می‌کند که می‌تواند با سرمایه سپرده‌شده به او، بازده خلق کند. اگرچه این بازده محقق می‌شود، اما این سرمایه در جایی سرمایه‌گذاری نشده و سود پرداخت شده از محل سایر سرما‌یه‌های سپرده‌شده است.
◀️ با وجود مخاطرات بازی پانزی، به دو دلیل می‌توان ادعا کرد که استدلال فوق لزوما درست نیست.
1️⃣ تنها 31 درصد خروج صندوق‌های PE به شکل واگذاری شرکت‌های سبد به صندوق PE دیگر بوده است. بخش عظیمی از حجم خروج از سرمایه‌گذاری‌ها مربوط به واگذاری شرکت‌ها به شریک استراتژیک است.
2️⃣ فلسفه وجودی صندوق‌های ادامه‌دار، تلاش برای خلق ارزش در شرکت‌هایی است که علیرغم پتانسیل خود در رهبری بازار، به دلایل رکود اقتصادی و یا صرفا نیاز به زمان بیشتر جهت بهبود بهره‌وری نتوانسته‌اند به بازدهی هدف‌گذاری‌شده دست یابند. به همین دلیل در صورت کنترل سناریوهای تضاد منافع، اتفاقا روند رو به رشد تاسیس این صندوق‌ها نشانه مثبتی از تلاش صنعت PE مبنی بر خلق ارزش در شرکت‌هاست.
⏺ منبع
▶️ @PE_IRAN
❇️ آیا صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی واقعا بازی پانزی هستند؟
◀️ بر کسی پوشیده نیست که صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی و جسورانه، عملکرد تاریخی قابل قبولی داشته و در بعضی دوره‌ها از شاخص S&P نیز عملکرد بهتری به ثبت رساندند. هرچند در شش ماه ابتدایی امسال به دلیل رکود اقتصادی ایجاد شده، ارزشگذاری‌ها و حجم معاملات کاهش یافته است.
◀️ اخیرا برخی از فعالین صنعت PE ادعا کردند که سرمایه‌گذاری‌های صندوق‌های خصوصی، بازی پانزی است؛ زیرا صندوق‌های PE شرکت‌های سبد سرمایه‌گذار را به صندوق دیگری واگذار می‌کنند و این چرخه می‌تواند ادامه دار باشد. در اثر این معامله، ضرایب مقایسه‌ای و به تبع آن ارزش سهام شرکت‌ها افزایش می‌یابد. بدتر آن‌که بانک‌هایی هستند که معاملات LBO را تامین مالی می‌کنند و این ممکن است به بحران بدهی منجر شود. نشانه دیگری که در راستای حمایت از استدلال فوق مطرح می‌شود، روند رو به رشد تعداد صندوق‌های ادامه‌دار (Continuation Fund) می‌باشد. این صندوق‌ها، شرکت‌هایی از سبد سرمایه‌گذاری را که نیازمند زمان بیشتر جهت خلق ارزش یا گذر از رکود اقتصادی هستند، به یک صندوق دیگر منتقل می‌کنند.
◀️ در نهایت این فعالین مدعی هستند که ادامه روند فوق مخاطراتی را برای اقتصاد به دنبال دارد. هرچند مشخص نکردند که منظور از این مخاطرات چه مواردی هستند؛ اما به نظر می‌رسد که حباب ایجاد شده در ارزشگذاری شرکت‌ها و شرایط رکود فعلی، یکی از این مخاطرات باشد.
◀️ بازی پانزی، نوعی مکانیزم کلاه‌برداری است که در آن فرد یا نهادی ادعا می‌کند که می‌تواند با سرمایه سپرده‌شده به او، بازده خلق کند. اگرچه این بازده محقق می‌شود، اما این سرمایه در جایی سرمایه‌گذاری نشده و سود پرداخت شده از محل سایر سرما‌یه‌های سپرده‌شده است.
◀️ با وجود مخاطرات بازی پانزی، به دو دلیل می‌توان ادعا کرد که استدلال فوق لزوما درست نیست.
1️⃣ تنها 31 درصد خروج صندوق‌های PE به شکل واگذاری شرکت‌های سبد به صندوق PE دیگر بوده است. بخش عظیمی از حجم خروج از سرمایه‌گذاری‌ها مربوط به واگذاری شرکت‌ها به شریک استراتژیک است.
2️⃣ فلسفه وجودی صندوق‌های ادامه‌دار، تلاش برای خلق ارزش در شرکت‌هایی است که علیرغم پتانسیل خود در رهبری بازار، به دلایل رکود اقتصادی و یا صرفا نیاز به زمان بیشتر جهت بهبود بهره‌وری نتوانسته‌اند به بازدهی هدف‌گذاری‌شده دست یابند. به همین دلیل در صورت کنترل سناریوهای تضاد منافع، اتفاقا روند رو به رشد تاسیس این صندوق‌ها نشانه مثبتی از تلاش صنعت PE مبنی بر خلق ارزش در شرکت‌هاست.
⏺ منبع
▶️ @PE_IRAN
#تحلیل
✅ دنیای بعد از سقوط SVB
◀️ چندماه گذشته بانک سیلیکون ولی، که به گفته برخی رسانه ها 50 درصد استارتاپهای امریکایی تأمین مالی بدهی خود را از این بانک انجام داده بودند، اعلام ورشکستگی کرد. شرایطی که تا پیش از آن به دلیل افزایش نرخ بهره و سیاست های انقباضی فدرال رزرو برای استارتاپ ها دشوار شده بود، بعد از این هم شکل پیچیده تری به خود گرفت.
◀️ آخرین شواهد نشان می دهد که بانک ها و مؤسسات تأمین مالی شرایط سخت تری را برای اعطای وام در پیش گرفته اند. نرخ های بالاتر، مقادیر پایین تر وام و بندهای قراردادی سختگیرانه تر، از جدی ترین پیامدهای اتفاقات اخیر برای بانک سیلیکون ولی است.
◀️ به صورت کلی، میثاق نامه (Covenant) و بندهای قرارداد تسهیلات را می توان به دو دسته بندهای ایجابی و بندهای سلبی تقسیم بندی کرد؛ برای مثال استارتاپ تعهد می کند که نسبت پوشش بدهی آن همواره بیشتر از عدد مشخصی باشد، یا اینکه نسبت خالص تعهدات به سود عملیاتی از مقدار خاصی بیشتر نشود. همچنین استارتاپ برای مواردی از جمله افزایش سرمایه، تقسیم سود و مخارج تحقیق و توسعه ممکن است نیازمند دریافت موافقت از بانک ها باشد.
◀️ در یک دسته بندی دیگر، بندهای قرارداد تسهیلات می توانند فعال یا منفعلانه باشند. بندهای فعال به معنای رعایت نسبت های مالی و رویه ها در هر زمان است. بندهای منفعلانه به این معناست که استارتاپ صرفا در برخی از رویدادها می بایست نسبت های مالی را در محدوده خاصی نگه دارد. تا قبل از سال 2019 حدود 80 درصد تسهیلات اعطایی از نوع دوم (Covenant-Lite) بود.
◀️ این مقوله که استارتاپ در کنار تأمین مالی از سهام خصوصی بتواند دریافت تسهیلات نیز داشته باشد، برای صندوق های VC هم حائز اهمیت است؛ چرا که در استارتاپ ها معمولا ساختار سهامداری پراکنده بوده و به دلیل جلوگیری از اثرات منفی سناریوهای تضاد منافع و نظم بخشی به استارتاپ، این صندوق ها ترجیح می دهند که استارتاپ بتواند تسهیلات نیز دریافت کند.
⏺️ منبع: WSJ و Preqin
✅ دنیای بعد از سقوط SVB
◀️ چندماه گذشته بانک سیلیکون ولی، که به گفته برخی رسانه ها 50 درصد استارتاپهای امریکایی تأمین مالی بدهی خود را از این بانک انجام داده بودند، اعلام ورشکستگی کرد. شرایطی که تا پیش از آن به دلیل افزایش نرخ بهره و سیاست های انقباضی فدرال رزرو برای استارتاپ ها دشوار شده بود، بعد از این هم شکل پیچیده تری به خود گرفت.
◀️ آخرین شواهد نشان می دهد که بانک ها و مؤسسات تأمین مالی شرایط سخت تری را برای اعطای وام در پیش گرفته اند. نرخ های بالاتر، مقادیر پایین تر وام و بندهای قراردادی سختگیرانه تر، از جدی ترین پیامدهای اتفاقات اخیر برای بانک سیلیکون ولی است.
◀️ به صورت کلی، میثاق نامه (Covenant) و بندهای قرارداد تسهیلات را می توان به دو دسته بندهای ایجابی و بندهای سلبی تقسیم بندی کرد؛ برای مثال استارتاپ تعهد می کند که نسبت پوشش بدهی آن همواره بیشتر از عدد مشخصی باشد، یا اینکه نسبت خالص تعهدات به سود عملیاتی از مقدار خاصی بیشتر نشود. همچنین استارتاپ برای مواردی از جمله افزایش سرمایه، تقسیم سود و مخارج تحقیق و توسعه ممکن است نیازمند دریافت موافقت از بانک ها باشد.
◀️ در یک دسته بندی دیگر، بندهای قرارداد تسهیلات می توانند فعال یا منفعلانه باشند. بندهای فعال به معنای رعایت نسبت های مالی و رویه ها در هر زمان است. بندهای منفعلانه به این معناست که استارتاپ صرفا در برخی از رویدادها می بایست نسبت های مالی را در محدوده خاصی نگه دارد. تا قبل از سال 2019 حدود 80 درصد تسهیلات اعطایی از نوع دوم (Covenant-Lite) بود.
◀️ این مقوله که استارتاپ در کنار تأمین مالی از سهام خصوصی بتواند دریافت تسهیلات نیز داشته باشد، برای صندوق های VC هم حائز اهمیت است؛ چرا که در استارتاپ ها معمولا ساختار سهامداری پراکنده بوده و به دلیل جلوگیری از اثرات منفی سناریوهای تضاد منافع و نظم بخشی به استارتاپ، این صندوق ها ترجیح می دهند که استارتاپ بتواند تسهیلات نیز دریافت کند.
⏺️ منبع: WSJ و Preqin
Telegram
attach 📎