کانال پاسداران کمیته انقلاب اسلامی ایران
637 subscribers
19.9K photos
10.6K videos
200 files
1.53K links
سفارش تبلیغات مذهبی کانال و گروه های ولایی پذیرفته می شود↙️

مدیر کانال Abdlpoor@
Download Telegram
✳️ غمِ فراقِ امام را داری؟!

یوسف وقتی گم شد و از جلوی چشم یعقوب علیهماالسلام دور شد، در تمامی این مدت یعقوب او را فراموش نکرد و دائم به یاد او بود و گریه می‌کرد، به طوری که دیگران با جسارت به او می‌گفتند: «به خدا تو آن‌قدر یاد یوسف می‌کنی تا در آستانه‌ی مرگ قرار گیری، یا هلاک گردی»! اما برادرانش با اینکه سبب دوری و فراق یوسف شدند، او را فراموش کرده و به‌دنبال کار و زندگی خود بودند.

وقتی امام زمان (عج) که بزرگترین نعمت الهی فراموش شود و از یاد برود و هر کس دنبال کار خود باشد، امام غریب می‌ماند. یکی از شباهت‌های امام زمان (عج) به یوسف این است که همه جز اندکی از او غافل‌اند. همانطور که برادران یوسف از او غافل بودند و فقط کسی مثل یعقوب غم فراق او را داشت.

👤 #استاد_مسعود_عالی
📚 از کتاب #قبله_آخرین | ج۲
📖 صفحات ۱۷۱ و ۱۷۲


✳️ باید مضطر و بیچارهٔ او شویم!

مهم این است که بدانیم کلید کار این است که باید «مضطر» و بیچارهٔ او شویم، و تنها «علم» و «معرفت»، با همهٔ ارزشی که دارد، راه به جایی نمی‌برد.

اگر لیوان آبی در مقابلمان باشد، یقین به وجودش داریم. خاصیت آب را هم می‌دانیم. اگر یک دانشمند فیزیک یا شیمی باشیم، ترکیب شیمیایی و خواص فیزیکی و شیمیایی آن را هم می‌دانیم؛ اما این علم و یقین حرکتی در ما ایجاد نمی‌کند تا به سمت آن دست دراز کنیم. چرا؟ چون «تشنه» نیستیم؛ «عطش» نداریم؛ دردِ آب نداریم. ولی اگر در یک بیابان خشک تشنه شدیم و به عطش شدید گرفتار شدیم و جگرمان سوزش پیدا کرد، آن وقت یقین به وجود آب هم لازم نیست. حتی اگر احتمال بدهیم که در چند کیلومتری آب وجود دارد، به طرفش می‌دویم!

🔺 پس آنچه حرکت و تلاش و شور و گرمی می‌آورد، «نیاز» و «احتیاج» و «اضطرار» و «دردمندی» است؛ نه علم و یقین.

👤 #استاد_مسعود_عالی
📚 از کتاب #قبله_آخرین | ج۱
📖 ص ۲۴
🔴 اکتفا به وظایف فردی در رابطه با ظهور کافی نیست!

آیا صرفا اکتفا کردن به مسائل قلبى و عاطفی در رابطه با حضرت، بدون اینکه وارد عینیت زندگی ما شود، یا پرداختن به مسائل و «وظایف فردی»، بدون اینکه جامعه‌ی خود و حتی جامعه‌ی جهانی را به سمت «ظهور» ببریم کافی است؟ و آیا دوستان حضرت تنها با انجام وظایف فردی وظیفه‌شان را انجام داده‌اند؟

خداوند در قرآن می‌فرماید: «يا أيها الذين آمنوا اصبروا وصابروا ورابطوا واتقوا الله لعلكم تفلحون»؛ بر اساس روایات «اصبروا» «صبر فردی» بر مصیبت‌ها و فشارها، صبر بر «گناهان»، صبر بر انجام «واجبات» و طاعات، صبر بر «بلاها»، صبر بر خواهش‌ها و طغیان‌های نفس در میدان‌های شهوت و غضب است.

و «صابروا» صبر در مقابل «دشمن» است. استقامتی است که جامعه‌ی مؤمنان در مقابل دستگاه و تمدن مادی باید از خود نشان دهد و دست از «فرهنگ» و «اعتقادات» و «ارزش‌های» خود برندارد. آن وقت با این دو مرحله‌ی صبر و استقامت فردی و اجتماعی نوبت به مرحله‌ی بعد، یعنی به ارتباط با او می‌رسیم.

🔺 «رابطوا» یعنی «و رابطوا إمامکم المنتظر»؛ [پیوند خود را با امام منتظرتان مستحکم کنید.]

👤 #استاد_مسعود_عالی
📚 از کتاب #قبله_آخرین | ج۲
📖 ص ۳۱
#⃣ #انتظار #وظایف_منتظران
🙏 #خدایا_منجی_را_برسان
🔴 نگاهمان را تربیت کنیم

بیایید نگاهمان را به عالم و آدم، به خودمان، به تقدیرات خدا، به مخلوقات خدا اصلاح کنیم. نگاهمان را تربیت کنیم. تربیت نگاه یکی از مهم‌ترین کارهایی است که یک مؤمن اگر انجام دهد، فضیلت‌ها از آن زاییده می‌شود.

نگاه وقتی درست باشد، در سنگین‌ترین و سخت‌ترین بلاها آدم صبور و مقاوم است، نمی‌شکند، امیدوار است، متوکل علی الله است، راضی به قضا و تقديرات الهی است، با خدا درگیر نمی‌شود، افسردگی ندارد و نشاط دارد. همهٔ فضیلت‌ها از همین نگاه درست به عالم زاییده می‌شود.

👤 #استاد_مسعود_عالی
📚 از کتاب #تربیت_دیدگاه
📖 ص ۳۹


فریاد «هل من ناصر» امام حسین، برای دستگیری از ماست!

🔻 دعوتی که امام حسین (ع) در روز عاشورا کرد، همان «هل من ناصر» اباعبدالله (ع) که فرامکانی و فرازمانی است و برای کل تاریخ است، به‌ظاهر کمک‌خواستن است، اما در واقع امام حسین می‌خواهد کمک بدهد! سیدالشهدا (ع) می‌خواهد دستگیری بکند. کمک خواستن امام حسین، شبیه کمک خواستن خداست. خدا در قرآن کمک خواسته است؛ «ان تنصروالله ینصرکم» هر کسی خدا را یاری بکند، خدا هم او را یاری می‌کند. خدا نعوذبالله عاجز نیست که کسی بیاید و کمکش کند! یا اینکه خدا در قرآن قرض خواسته است؛ «من ذا الذی یقرض الله قرضا حسنة» کیست که به خدا قرض بدهد؟ نعوذبالله خدا که احتیاج ندارد! این زبان رحمت است؛ یعنی درواقع خدا می‌خواهد چیزی بدهد و کمکی بکند.

👤 #استاد_مسعود_عالی
🎙 #پیاده‌شده_سخنرانی
🏴 شب اول محرم 1403 | هیئت آیین حسینی