امیدواریم زمانِ زیادی طول نکشد تا نظمی اجتماعی برقرار گردد که در آن دانش‌آموزانی که تاریخ می‌خوانند اصلاً باورشان نشود که روزی روزگاری میلیون‌ها انسان(درنظام سرمایه داری) گرسنگی می‌کشیدند و در همان حال مُشتی آدمِ پولدار به سگ‌های خانگی‌شان خاویار می‌دادند. این واقعیتِ تلخ از نظر ایشان همان‌قدر باورنکردنی و مشمئزکننده خواهد نمود که تصورِ خواجه کردنِ یک مرد به گناهِ بدعت در روزگارِ ما.

"پرسش‌هایی از مارکس"
#تری_ایگلتون



#زنده_باد_مبارزه_مسلحانه_تنها_راه_رهایی


☭@partizan1917


پارتیزان گروهی است مارکسیست لنینیستی ،لینک گروه پارتیزان

https://t.me/+YWuWE_MTjj5lNGEx

اما چرا مارکسیست‌ها انقلاب را به دموکراسی پارلمانی و اصلاحات اجتماعی ترجیح می‌دهند؟ پاسخ این است که ترجیح نمی‌دهند، یا دست‌کم همیشه این‌طور نیست. فقط به اصطلاح چپ‌گرایان افراطی چنین‌اند. یکی از نخستین مصوبات بلشویک‌ها پس از رسیدن به قدرت در روسیه لغو مجازات اعدام بود. اصلاح‌طلب یا انقلابی بودن فرق می‌کند با طرفدار آرسنال یا اِورتون بودن. اکثر انقلابیون طرفدار اصلاحات نیز هستند. نه هر گونه اصلاحی به سیاق سابق، و نه اصلاح‌طلبی به مثابه‌ی نوشدارویی سیاسی؛ با این حال انقلابیون توقع ندارند تحول سوسیالیستی با شتابی بیش از تحولات فئودالی یا سرمایه‌داری تحقق پذیرد... گریزی از اصلاحات نیست؛ اما دیر یا زود به نقطه‌ای خواهید رسید که نظام تن به اصلاح نمی‌دهد و از نظر مارکسیسم این نقطه همان مناسبات اجتماعی تولید است، یا اگر به زبان فنی و زمخت تر بگوییم، نقطه‌ای که در آن طبقه حاکم، که کنترل منابع مادی را در دست دارد، به هیچ روی حاضر نیست آن‌ها را واگذار کند. فقط آن زمان است که انتخاب سرنوشت‌ساز میان اصلاح و انقلاب سر بر می‌آورد.

«پرسش‌هایی از مارکس»
#تری_ایگلتون


#زنده_باد_مبارزه_مسلحانه_تنها_راه_رهایی


☭@partizan1917


پارتیزان گروهی است مارکسیست لنینیستی ،لینک گروه پارتیزان


https://t.me/+BE_e2I1ZP6oyZTZh