کیهان شناسی مدرن

⚛ داستان جهان

〽️ بیگ بنگ، اتم ها، سحابی ها، کهکشان ها، خورشید، زمین، ماه، حیات، فرگشت، پیشرفت، نابودی
ناسا فارسی

✍یک پنجره
به باغ نگاهت سبز
گل داده ای
میان پنجره زیبا
می روید از خیال تو
تا سرو
می کوچد از خیال من اما
هزار قمری مست
تا آشیان کنند
در بیشه نگاه تو سرخوش

#بینا(ایرج)
درود شبتان بخیر وزیبا شادمان باشید

✍آن کس که مثبت می اندیشد برای خودش بسوی آرامـــــش و روشنایی راه می گشاید
و کسی که منفی نگراست به بدیها و ناآرامی های پیرامونش بال و پر می دهد...

بال و پر دادن به بدیها ما را به سرزمین سیاهی ها و تاریکی ها
می کشاند...
اولین راه برای دوری از تاریکی و تباهی، دوری از افکار منفی است

مثبت باشید ومثبت فکر کنید

هشدار مهم به تمام رانندگان، مخصوصا خانمها، که اگر جدی نگیرند، دیر یا زود پشیمان می شوند! وقتی داخل ماشین نشسته اید و فردی به سمت شما می آید، حتما موارد هشدار دهنده داخل کلیپ را رعایت کنید! لطفا جدی بگیرید و اطلاع رسانی کنید!

از زبان یک زن
تقدیم به زنان میهنم

شاهنامه تصحیح خالقی مطلق. جلد یکم. نیویورک. 1987

شاهنامه فردوسی

✍رد تورا گرفته ام
به ساحل می رسد
شاید دل به دریا زده ای
که میان ماسه ها
گم شده است
رد پاهایت
#بینا(ایرج)
#س.پ.کو
درود شب زیبایتان به خیر وشادی
🔅

✍چپاول در فرهنگهای
بیمار حکم چرخه ی حیات را دارد ٬
فرد غارت شده ناچار تبدیل خواهد شد به یک غارتگر تا از صحنه جامعه حذف نشود...

#یاسر_اسلامی_نوکنده
واین تازه آغاز مصیبت جامعه است

به‌وقت نرگس‌های زرد
که می‌دانند
هدف از زیستن بالیدن است
چگونه را به خاطر بسپار
چرا را فراموش کن

به‌وقت یاسمن‌ها که ادعا می‌کنند
هدف از بیدار شدن ، رؤیا دیدن است
چنین را به خاطر بسپار
انگار را فراموش کن

به‌وقت گل‌های سرخ 
که ما را اکنون و این‌جا
با بهشت شگفت‌زده می‌کنند
آری را به خاطر بسپار
اگر را فراموش کن

به‌وقت همه چیزهای دل‌پذیر
که از دسترس درک ما دورند
جست‌وجو را به‌خاطر بسپار
یافتن را فراموش کن

و در راز زیستن
به‌وقتی که زمان ما را 
از قید زمان می‌رهاند
مرا به خاطر بسپار
مرا فراموش کن


▪️ادوارد استیلن کامینگز

🦠همراه‌باکادردرمان‌تاریشه‌کنی‌کرونا🦠
دوشنبه
🍊 ۱۳ بهمن ۱۳۹۹ 🍊
۱۸ جمادی الثانی۱۴۴۲
۰۱ فوریه ۲۰۲۱
۳۱۹ روز گذشته ۴۷ روز مانده

#بیژن_عظیمی

📻رویدادها ومناسبت‌ها📻
💦روز جهانی تالابها
World Wetlands Day

این روز در ۱۳ بهمن ۱۳۴۹ در شهر رامسر ایران، در کنوانسیون معاهده بین‌المللی رامسر، به منظور حفاظت و بهره‌برداری سازگار با محیط زیست و استفاده از تالاب‌ها در رامسر به امضا رسید. 
روز جهانی تالابها برای اولین بار در سال ۱۳۷۵خ جشن گرفته شد.

📝۱۳۵۷خ- دکتر سنجابی رهبر جبهه ملی خواستار استعفا کابینه بختیار شد

📝۱۳۵۷خ- سخنگوی وزارت خارجه آمریکا اعلام کرد:
اظهارات ضد آمریکائی امام خمینی به هنگام ورود به تهران، هیچ تغییری در مواضع آمریکا نسبت به ایران نداده است. وی افزود علاقه ما بازگشت نظم و ثبات به ایران است به شکلی که ملت ایران بتواند در مورد آینده خود تصمیمی بگیرد

📝۱۳۵۷خ- خبرگزاری رویتر اعلام کرد: دولت اسرائیل از بازگشت آیت الله خمینی به ایران ابراز نگرانی شدید کرد.
و گفت ممکن است ورود آیت الله به ایران باعث بروز تندروی های خشن گردد و کوشش های صلح خاورمیانه را به خطر بیندازد

📝۱۳۵۷خ- خبرگزاری فرانسه خبر داد: مقامات ایران به دولت انگلیس اطلاع داده اند که قرارداد ۵۰۰ میلیون لیره خرید اسلحه به ویژه تانکهای چیفتن لغو می گردد

📝۱۳۶۲خ- اعتراف رسمی دولت عراق به حملات هوایی و موشکی شهرهای دزفول، اندیمشک، اهواز، کرمانشاه، ایلام،آبادان، شوش، رامهرمز، 
مسجدسلیمان، بندر امام خمینی و بهبهان

📝 ۱۳۲۱خ- به دنبال استقلال دانشگاه تهران رؤسای دانشكده ها در نشست امروز دكتر علی اكبر سياسی رئيس دانشكده ادبيات تهران را به اتفاق آراء به رياست دانشگاه تهران برگزيدند.

📝۱۳۲۲خ- عباسقلی گلشائيان به شهرداری تهران انتخاب شد

📝۱۲۲۶خ- تب طلا در کالیفرنیا: اولین کشتی مهاجران چینی به سانفرانسیسکو می‌رسد

📝۱۳۰۰خ- کتاب اولیس اثری از جیمز جویس‌ منتشر می‌ شود

📝۱۳۵۲خ- هواپیمای اف-۱۶ فایتینگ فالکن برای اولین بار به پرواز درمی‌آید.

📝۱۳۴۴خ- روادید ورود اتباع ايران به فرانسه لغو شد

📝۱۱۳۶خ- رادمردی كريم خان زند،
برگزاری مراسم ترحيم رسمی برای دشمن مقتول
شكست محمدحسنخان رئيس وقت ايل مغول تبار قاجار را در جنگ با شيخ علی خان زند
در اين جنگ كه در مازندران، ناحيه اشرف (بهشهر) روی داد محمدحسنخان كشته شد و فتنه شمال پايان يافت.
شيخ علی خان سر ِ بريده محمدحسنخان را به شیراز نزد كريمخان فرستاد كه اين رادمرد از اين عمل به خشم آمد و ضمن ارسال يك نامهِ توبيخ برای شيخ علی خان، دستور داد كه سر ِ محمدحسنخان را با گلاب شستند و با تشريفات ويژه به خاك سپردند و برايش مراسم ترحيم رسمی (با شرکت مقامات) برپا داشتند.


📝۱۳۶۸خ- اف. دبلیو. دی کلرک رئیس دولت سفیدپوستان آفریقای جنوبی به سیاست تبعیض نژادی دهها ساله در این سرزمین پایان داد و اعلام کرد که از این پس فعالیت احزاب و جنبش های سیاهپوستان ازجمله جنبش «کنگره ملی آفریقا» آزاد است و نلسون ماندلا بزودی از زندان ۲۷ ساله آزاد خواهد شد، مجازات اعدام لغو و انتشار روزنامه آزاد خواهد بود و انتخابات بعدی با مشارکت همگان صورت خواهد گرفت و جدایی نژادی در کار نخواهد بود.

💝زادروزها
🎊۱۲۹۸خ- آیت‌الله مرتضی مطهری

🎊۱۳۲۹خ- فریدون فروغی، آهنگساز، نوازنده (گیتار، پیانو، درام)، شاعر و خواننده(زاده ۱۳ بهمن ۱۳۲۹)

🎊۱۲۸۲خ- بزرگ علوی، نویسنده

🎊۱۲۵۳خ- فریتز کرایسلر، آهنگساز و نوازندهٔ ویلن آمریکایی

🎊۱۲۶۰خ- جیمز جویس، نویسندهٔ ایرلندی

🎊۱۳۵۶خ- شکیرا، خواننده، ترانه سرا و تهیه کننده 

🎊۱۱۸۷خ- فلیکس مندلسون، آهنگساز آلمانی

🎊۱۱۹۹خ- الیزابت بلکول، نخستین پزشک زن در آمریکا، مبارز راه حقوق زنان و مخالف برده‌داری

🖤سالمرگ‌ها
◾️۱۳۸۵خ- پرویز یاحقی، آهنگساز ایرانی و نوازندهٔ ویولن (زادهٔ ۱۳۱۵)
◾️۱۳۹۲خ- دکتر رضا سیروس صبری، معمار، استاد دانشگاه و پژوهشگر (زادهٔ ۱۳۳۳)

◾️۱۲۸۵خ- دمیتری مندلیف، شیمیدان روس؛ پایه‌گذار جدول تناوبی عناصر شیمیائی

◾️۱۳۴۸خ- برتراند راسل، فیلسوف و منتقد اجتماعی بریتانیایی

▪️۱۳۶۳خ- دكتر ارنست هينكل
Ernst H. Heinkel
سازنده هواپيماهای نظامی آلمان در دو جنگ جهانی است که در ۷۰سالگی فوت شد.
وی همچنين در ساختن هواپيمای دريایی به ژاپن و جت جنگنده اف ــ ۱۰۴به آمريكا كمك كرد.

‍ ‍☘☘ برگی از تقویم تاریخ ☘☘

۱۳ بهمن سالروز درگذشت ویسلاوا شیمبورسکا

( زاده ۱۲ تیر، ۲ ژوئیه ۱۹۲۳ لهستان -- درگذشته ۱۳ بهمن، ۱ فوریه ۲۰۱۲) شاعر، مقاله‌نویس، مترجم

شیمبورسکا در سال ۱۹۹۶ برنده جایزه نوبل ادبیات شد. داوران کمیته ادبی جایزه نوبل در توصیف وی، او را «موتزارت شعر» خوانده بودند؛ کسی که ظرافت‌های زبانی را با «شور و هیجان‌های بتهوونی» در هم آمیخته بود.اشعار وی به زبان‌های انگلیسی و بسیاری از زبان‌های اروپایی، چینی، فارسی، عبری و عربی ترجمه شده‌است. چندین مجموعه شعر و کتاب‌های بسیاری که ترجمه او از زبان فرانسه به زبان لهستانی است، در کنار ده‌ها مقاله ادبی دیگر از او به جا مانده است.

زندگی‌نامه:
او هشت ساله بود که همراه با پدر و مادرش، به کراکوف مهاجرت کرد. بین سال‌های ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۸ در دانشگاه یاگیلونیا به تحصیل در رشته ادبیات و جامعه‌شناسی پرداخت. اولین شعرش در سال ۱۹۴۵ در روزنامه‌ای در کراکوف چاپ شد. مجموعه شعرش با نام برای این است که زنده‌ایم، آشکارا تحت تأثیر سبک ادبی رسماً تأیید شده از سوی رژیم کمونیستی لهستان، نظریه رئالیسم سوسیالیستی بود. او در سال ۱۹۵۳ به عضویت هیئت تحریریه یک مجله ادبی با گرایش‌های روشنفکری درآمد و تا سال ۱۹۸۱ در آن مجله حضور داشت. در طی این مدت نه تنها به عنوان یک شاعر؛ که در مقام منتقد کتاب و مترجم شعر نیز به شهرت دست پیدا کرد.
شیمبورسکا، در ۸۹ سالگی درگذشت.

کتاب‌شناسی:
برای این است که زنده‌ایم ۱۹۵۲
پرسش‌گری از خود ۱۹۵۴
فراخواندن یتی ۱۹۵۷
نمک ۱۹۶۲ (ترجمهٔ رضا عظیمی و عرفان کریمی نجات، نشر آنیما)
یکصد و یک شعر ۱۹۶۶
کُلی حال ۱۹۶۷
اشعار منتخب ۱۹۶۷
می شُد ۱۹۷۲
به هر حال ۱۹۷۲
یک عدد بزرگ ۱۹۷۶
مردمِ روی پل (آدم‌های روی پل) ۱۹۸۶(ترجمه مارک اسموژینسکی و شهرام شیدایی و چوکا چکاد)
خواندنِ بیخودی ۱۹۹۲
پایان و آغاز ۱۹۹۳
از نگاه یک‌دانه شن ۱۹۹۶
صد شعر، صد شادی ۱۹۹۷
لحظه ۲۰۰۲
نغمه‌هایی برای بچه‌های گنده ۲۰۰۳
دونقطه ۲۰۰۵
اینجا ۲۰۰۹
عجیب‌ترین کلمات (ترجمه بابک زمانی)

ترجمهٔ آثار به فارسی:
پیشکسوتان ترجمه اشعار شیمبورسکا از زبان اصلی به زبان فارسی، دو گروه مترجم بودند که هر یک از آن صاحب گزینه اشعار شیمبورسکا به شکل کتاب است: مارک اسموژینکسی و شهرام شیدایی و چوکا چکاد با "آدمها روی پل" (تهران ۱۳۷۷) و علیرضا دولتشاهی و ایونا نویسکا با "عکس‍ی‌ از ی‍ازده‌ س‍پ‍ت‍ام‍ب‍ر" (تهران ۱۳۸۲). هر دوی این ترجمه‌ها، حاصل همکاری یک ایرانشناس لهستانی با شعرا یا شاعر ایرانی بوده‌است.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ☘☘ برگی از تقویم تاریخ ☘☘

۱۳ بهمن سالروز درگذشت رضا سیروس‌صبری

( زاده ۱۸ مرداد ۱۳۳۳ تهران -- درگذشته ۱۳ بهمن ۱۳۹۲ تهران ) استاد معماری

سیروس‌صبری در سال ۱۳۵۷ با درجه کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه ملی ایران "شهید بهشتی" با رتبه اول فارغ‌التحصیل و موفق به کسب بورس تحصیلی در آمریکا شد و باعلاقه‌ به رشته طراحی شهری، در دانشگاه پنسیلوانیا به تحصیل پرداخت و موفق به کسب دومین مدرک کارشناسی ارشد در سال ۱۳۶۰ شد. وی در مدت تحصیل در آمریکا زیر نظر استادان بزرگی چون ادموند بیکن، جان لنگ و ایان مک هارگ تحصیلات خود را به پایان رساند و دکترای معماری با گرایش معماری منظر از دانشگاه پنسیلوانیا در سال ۱۳۷۴ گرفت.
او در طول فعالیت حرفه‌ای‌اش مقالات، سخنرانی‌ها و پژوهش‌های بسیاری در زمینه‌های طراحی شهری، معماری منظر، روانشناسی محیط، معماری و فلسفه و بوم‌شناسی در طراحی منظر داشت و شاگردان فراوانی چه در ایران و چه در خارج از کشور تربیت کرد. وی باوجود داشتن موقعیت برای اقامت دائم در کشور آمریکا، به دلیل علاقه فراوان به کشورش، شش ماه از سال به ایران سفر می‌کرد تا در ترم‌های فرد در دانشگاه‌های ایران به تدریس بپردازد.
از جمله کتابهای منتشر شده توسط او "هنرمحیطی: تاملی در عناصر معنی دهنده به منظر" "تحول در طراحی: فرآیند طراحی با اسطوره، تصور و ذهن طراحانه" "طراحی منظر شهری" و ترجمه سری کتاب‌ها با عنوان "سرشت نظم" نوشته کریستوفر الکساندر است. همچنین کتاب "تحلیل بصری منظر" از دیگر تألیفات اوست.
وی به ارتباط جدانشدنی فرایند طراحی و تحقیق بسیار معتقد بود و علاوه بر تدریس در دانشگاه به فعالیت‌های حرفه‌ای طراحی در پروژه‌های معماری منظر و طراحی شهری چه در داخل و چه در خارج از کشور می‌پرداخت. او جزو معدود افرادی بود که در ایران در رشته معماری به مرتبه استادی (استاد تمام) نائل شده بود.
از جمله فعالیت‌های حرفه‌ای او در ایران می‌توان به طراحی شهری و معماری منظر محوطه برج میلاد، مشاور و طراح معماری منظر محوطه دانشگاه علم و صنعت ایران "مسیر ورودی جنوبی تا خوابگاه‌ها" طراحی شهری و منظر شهری بلوار کشاورز و مشاور علمی کارگاه‌های طراحی شهر بم "یونیسف" برای بازسازی این شهر اشاره کرد.
رضا سیروس‌صبری تا واپسین روز زندگی خود مشغول به تدریس و پژوهش بود و در ۵۹ سالگی درگذشت و در قطعه نام آوران بهشت زهرا به‌خاک سپرده شد.

کتابشناسی
تألیف:
هنر محیطی: تأملی در عناصر معنی دهنده به منظر
تحول در طراحی: فرایند طراحی با اسطوره، تصور و ذهن طراحانه
استخوان بندی شهر تهران
طراحی منظر شهری
تحلیل بصری منظر (در دست چاپ)
ترجمه
مجموعه کتابهای «سرشت نظم» نوشته کریستوفر الکساندر
کافه لینتز نوشته کریستوفر الکساندر

افتخارات:
پژوهشگر نمونه دومین جشنواره انتخاب برترین‌های پژوهش و نوآوری در حوزه مدیریت شهری، دریافت تندیس و لوح از شهردار تهران، مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران، شهرداری تهران ۲۳ آذر ۱۳۸۷
داور کتاب سال، گروه معماری و شهرسازی، معاونت پژوهشی، وزارت ارشاد ۱۳۷۵–۱۳۷۸
تقدیرنامه برای سخنرانی کلیدی و حضور مؤثر در کارگاه آموزشی توسعه پایدار، مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهیدبهشتی۳ اسفند ۱۳۷۷
تقدیرنامه به نشان پژوهش برتر برای پژوهش «هنر محیطی» ریاست دانشگاه شهیدبهشتی ۱۳۸۴
اولین دبیرکل انجمن معماران منظر ایران، تهران ۱۳۸۴.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ☘☘ برگی از تقویم تاریخ ☘☘

۱۳ بهمن سالروز درگذشت بابا مُخَیِر

( زاده سال ۱۳۲۰ اردبیل -- درگذشته ۱۳ بهمن ۱۳۹۱ تهران ) دکترای دامپزشکی

بابامخیر دارای دکتری دامپزشکی از دانشگاه تهران و دکترای تخصّصی علوم زیستی "اقیانوس شناسی" از دانشگاه پاریس و عضو پیوسته فرهنگستان علوم و استاد بیماری‌ها و انگل‌های ماهی دانشگاه تهران بود. کتاب بیماری‌های ماهیان پرورشی تألیف او در دوره چهارم انتخاب کتاب سال ایران از طرف وزارت ارشاد به‌عنوان کتاب سال برگزیده شد. وی مدت‌ها رئیس گروه علوم دامپزشکی و رئیس شاخه شیلات فرهنگستان علوم بود و مدتی نیز معاونت علمی و پژوهشی فرهنگستان علوم ایران را به‌عهده‌ داشت. او در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار در رشته پزشکی و علوم تجربی انتخاب شد. دکتر بابا مخیر در ۷۱ سالگی درگذشت.

سوابق:
دکترای دامپزشکی از دانشگاه تهران.
کارشناسی ارشد اقیانوس شناسی از دانشگاه پاریس.
دکترای تخصصی علوم زیستی "اقیانوس شناسی" از دانشگاه پاریس.
دامپزشک نمونه جهان در سال ۱۹۹۷.
مرد علمی سال ۱۹۹۸ "مرکز بین‌المللی بیوگرافی کمبریج"

فعالیت‌های آموزشی:
عناوین دروس آموزشی ارائه شده توسط مخیر: کارشناسی • پرورش ماهی • اقیانوس شناسی• انگل‌شناسی و بیماری انگلی • بهداشت و صنایع موادغذایی دریایی • بیماری‌ها و انگلهای آبزیان • بیماری‌های انگلی ماهی • بیماری‌های ماهی • بیماری‌های محیط یوت اغذیه آبزیان • سیستماتیک و تشریح ماهی • فارکولوژیو مسمومیتهای آبزیان • قارچ‌شناسی و بیماری قارچ • کنترل کیفی و بهداشتی اغذیه دریا • ماهی‌شناسی سیستماتیک • ماهی‌شناسی عمومی • ویروس‌شناسی و بیماری ویروسی کارشناسی ارشد • اکولژی دریا و ماهی‌شناسی • بهداشت ماهی و مبارزه با آفات دکتری • پروژه تحقیقاتی آبزیان • بیماری‌های انگلی ماهی • بیماری‌های ماهی • قارچ‌شناسی • ویروس‌شناسی و بیماری ویروسی

آثارعلمی:
بیماری‌های ماهیان پرورشی
ماهیان خلیج فارس
فرهنگ کشاورزی و منابع طبیعی.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ‍ ‍ ☘☘ برگی از تقویم تاریخ ☘☘

‍ ۱۳ بهمن سالروز درگذشت کریم اصفهانیان

( زاده ۲۷ آبان ۱۳۱۵ تبریز -- درگذشته ۱۳ بهمن ۱۳۹۴ تهران ) مدیرمسئول پیشین انتشارات بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار

اصفهانیان، پدرانش در اصفهان کارخانه زریبافی داشتند. جدش عبدالحمید تاجر اصفهانی که طرف تجاری حاج‌امین‌الضرب معروف بود، چون آذربایجان دروازه اروپا به شمار می‌رفت، به تبریز کوچ کرد.
او تحصیلاتش را در تهران انجام داد و از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران لیسانس گرفت. وی در کلاس‌های دکترای ادبیات و فوق‌لیسانس علوم اجتماعی نیز شرکت کرد، ولی چون متناسب با ذوق ادبی او نبود، ادامه نداد. استادان او عبدالعظیم‌ قریب، جلال‌ همایی، تقی مدرس رضوی، محمد معین، ذبیح‌اله صفا، کاظم عصار، صادق کیا، صادق گوهرین، حسن مینوچهر (دانشیار ملک‌الشعرای بهار) صدیقی، بدیع‌الزمان کردستانی، لطفعلی صورتگر، عیسی سپهبدی، احسان یارشاطر و بدیع‌الزمان فروزانفر بودند.
او در سال ۱۳۴۷ در دانشگاه تهران مشغول به کار شد. نخستین مسئولیتش ریاست دفتر ذبیح‌اله صفا در اداره کل انتشارات دانشگاه تهران و آخرینش معاونت بهرام فره‌وشی، مدیرعامل مؤسسه چاپ و انتشارات دانشگاه تهران بود. او در سال ۱۳۶۰ بازنشسته شد. در سال‌های ۱۳۶۳ تا ۱۳۷۲ مدیر امور اداری مجله آینده و مؤسسه روان‌شناسی دانشگاه تهران به ریاست محمود صناعی بود و از سال ۱۳۷۲ به مدت ۱۰ سال به دبیری شورای تولیت موقوفات محمود افشار یزدی اشتغال داشت و سال‌‌های بسیاری عهده‌دار مسئولیت انتشارات این بنیاد بوده است. وی نیم قرن با استاد ایرج افشار همکاری مستمر داشت، چه در روزگاری که افشار رئیس انتشارات دانشگاه تهران بود و چه دورانی که مجله آینده را به چاپ می‌سپرد و چه در بنیاد موقوفات محمود افشار.
وی چهل سال روی اسناد و مدارک دوره قاجاریه کار کرد. اسناد تاریخی خاندان غفاری در ۷ جلد رهاورد این پژوهش چهل ساله است که چند مجلد از آن منتشر شده است.
همچنین او در کنار ایرج افشار ۱۵ سال به انتشار پژوهش‌های ایرانشناسی (نامواره محمود افشار) مشغول بود که حاصل آن در ۲۲ جلد چاپ شده و چندی نیز به همکاری در چاپ فرهنگ ایران‌زمین پرداخته است.
مخزن‌الوقایع، تاریخ مؤسسات تمدنی جدید در ایران و ستوده‌نامه (یادمان منوچهر ستوده) از آثاری است که به اهتمام اصفهانیان انتشار یافته است.
اشعار وی در مجلات و مجموعه‌ها و یادنامه‌ها با نام‌های مستعار گوناگون از جمله «طراز تبریزی» به چشم می‌خورد.
کریم اصفهانیان در ۷۹ سالگی درگذشت.

تا آخرین نفس ماندیم در قفس
اما نساختیم با مفتی و عسس

هستیم و می‌رویم تا دادگاه عشق
کوهیم چون دنا، رودیم چون ارس

پاییز رفتنی‌ست، می‌آیدم به گوش
آواز الوداع، از ناله جرس
طراز تبریزی

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ‍ ‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۱۳ بهمن زادروز بزرگ علوی

( زاده ۱۳ بهمن ۱۲۸۲ تهران -- درگذشته ۲۸ بهمن ۱۳۷۵ برلین ) نویسنده

علوی فرزند ابوالحسن، از روشنفکران مشروطه خواه بود.
او در نوجوانی همراه پدر به اروپا رفت و در برلین به تحصیل پرداخت و پس از فراغت از تحصیل در رشته تعلیم و تربیت، به ایران بازگشت و در شیراز مشغول تدریس شد.
وی در ۱۳۰۷ به تهران آمد و کار تدریس را دنبال کرد و در همین سالها با سه تن دیگر از جمله صادق هدایت گروه "ربعه" را تشکیل دادند و سلسله بحثهای نوین ادبی را آغاز کردند.
شوق داستان نویسی را صادق هدایت در او بارور ساخت.
مجموعه داستان کوتاه چمدان (۱۳۱۳) نخستین اثر اوست. وی در این مجموعه، با به کارگیری نثر ساده و انشای روان و بازتاباندن فرهنگ عامه و تصویر ناکامی‌ها و سیه روزیهای مردم، به سبک جمالزاده و هدایت نزدیک شده است، با این اختلاف که شخصیتهای داستانهای او به لحاظ تحرک و پویایی اجتماعی با شخصیتهای داستانهای هدایت که "نگرشی دیگرگونه" نسبت به جهان دارند، فرق می‌کنند.
علوی در سال ۱۳۱۵ به اتهام داشتن افکار سوسیالیستی با جمعی دیگر از همفکرانش به زندان افتاد و تا شهریور ۱۳۲۰ در زندان ماند.
یادداشتهای وی در سالهای زندان روی کاغذ قند و سیگار و پاکتهای میوه به صورت پنهانی نوشته می‌شد و پس از آزادی از زندان دستمایه نگارش دو گزارش داستان گونه او بود.
او در شهریور ۱۳۲۰ به اتفاق یاران همفکر خود از زندان آزاد شد و به فعالیتهای حزبی پرداخت و کتاب ورق پاره‌های زندان را در ۱۳۲۰ و پنجاه و سه نفر را در ۱۳۲۱ منتشر کرد.
حوادث سیاسی داخلی او را بار دیگر در سال ۱۳۲۷ به زندان فرستاد و این بار دو سال در زندان ماند و در ۱۳۲۹ از زندان آزاد شد و در زمانی که کشور صحنه تلاش برای ملی کردن صنعت نفت بود، او نیز متاثر از سیاست روز در زمینه‌های گوناگون قلم می‌زد. وی در همین سالها برجسته‌ترین اثر هنری این دوره از نویسندگی خود یعنی داستان نیمه بلند چشمهایش را در ۱۳۳۱ به چاپ رساند.
او در فروردین ۱۳۳۲ برای معالجه چشم به آلمان رفت و برای همیشه در آلمان ماند و در برلین به تدریس زبان و فرهنگ ایران پرداخت.
بزرگ علوی در فروردین ۱۳۵۸ به تهران آمد و پس از چندی دوباره به آلمان بازگشت و سرانجام در ۹۳ سالگی درگذشت.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ‍ ‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۱۳ بهمن زادروز داریوش شایگان

( زادهٔ ۱۳ بهمن ۱۳۱۳ در تهران – درگذشته ۲ فروردین ۱۳۹۷ در تهران) فیلسوف و نویسنده 

شایگان، هندشناس و اندیشمند معاصر، بیشتر آثارش به زبان فرانسه و در حوزه فلسفهٔ تطبیقی بود. پدرش بازرگان ایرانی و مادرش از اهالی گرجستان بود. وی به مدرسه کاتولیک «سن‌لویی» که دروسش به زبان فرانسه تدریس می‌شد رفت و بعد از آن برای تحصیل به خارج از کشور عزیمت کرد و با گرفتن درجه دکترا در رشته هندشناسی در سال ۱۳۴۷ به ایران بازگشت و به تحقیقات خود پیرامون ادیان به‌ویژه ادیان هندی ادامه داد. خواهر وی یگانه شایگان نیز استاد فلسفه بود که در سال ۱۳۸۶ درگذشت. داریوش شایگان از جمله فیلسوفانی بود که نثر فرانسه وی در کتاب‌های درسی فرانسه چاپ می‌شود.

کتاب‌ها:
آسیا در برابر غرب
ادیان و مکتب‌های فلسفی هند در ۲ جلد
تصوف و هندوییسم (آیین هندو و عرفان اسلامی بر مبنای کتاب مجمع‌البحرین نوشته داراشکوه ترجمه به فارسی توسط جمشید ارجمند)
افسون زدگی جدید، هویت چهل تکه و تفکر سیار، ترجمه فاطمه ولیانی
زیر آسمان‌های جهان، گفتگوی رامین جهانبگلو و شایگان، ترجمه نازی عظیما
بت‌های ذهنی و خاطره‌های ازلی، انتشارات امیرکبیر
سرزمین سراب‌ها
انقلاب دینی چیست؟
آمیزش افق‌ها
بینش اساطیری، نشر اساطیر
پنج اقلیم حضور، نشر فرهنگ معاصر
در جستجوی فضاهای گمشده، نشر فرزان روز
نگاه شکسته، ترجمه علیرضا مناف‌زاده، نشر فرزان روز
جنون هشیاری (ترجمه)، نوشته ایو بونفوا، مؤسسه فرهنگی پژوهشی نشر نظر، ۱۳۹۴
فانوس جادویی زمان، نشر فرهنگ معاصر، ۱۳۹۶
از کران تا کران، از دریا به دریا، اشعار داریوش شایگان، ترجمه از فرانسه به فارسی: گلنار گلناریان، نشر شهاب ثاقب، ۱۳۹۷.
داریوش شایگان در ۸۳ سالگی درگذشت.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۱۳ بهمن سالروز درگذشت پرویز یاحقی

( زاده ۳۱ شهریور ۱۳۱۵ تهران -- درگذشته ۱۳ بهمن ۱۳۸۵ تهران ) موسیقیدان، آهنگساز و نوازنده ویلون

صدیقی پارسی معروف به یاحقی، چنانچه خود گفته بود، در کودکی به اقتضای شغل پدر به همراه خانواده به لبنان سفر می‌کند و پس از گذشت مدتی کوتاه به دلیل دور بودن از "معشوقش ویلون" به حال افسردگی و بیماری می‌رود که با توصیه پزشکان، خانواده‌اش تسلیم خواسته وی شده و او را به ایران می‌فرستند تا در کنار دایی هنرمندش حسین یاحقی کسب هنر کند.
او با شاگردی در مکتب هنرمندپرور ابوالحسن صبا و تلفیق نبوغ ذاتی، خلاقیت و استعداد شگرف خویش با این داشته‌ها، هرچه سریع‌تر پله‌های ترقی را پیمود تا جایی که در همان سالهای جوانی در برخی ارکسترها و قطعات، باوجود حضور استادانش، تکنوازی‌ها به او سپرده می‌شد که خود نشان از خارق‌العاده بودن این جوان داشت.
وی ۱۶ ساله بود که به برنامه گلها راه یافت.
این سیر صعودی با ساختن چهار مضراب، قطعات و آهنگ‌هایی جاودانه، تنظیم، تکنوازی و همنوازی‌های فراوان در کنار بزرگان موسیقی آن زمان به بالاترین درجه خویش رسید و او را به‌عنوان یک نوازنده صاحب سبک به جامعه معرفی کرد.
سبکی که منحصر به او و زاده خلاقیت، تکنیک، احساس و نوآوری‌های خود او بود و مقلدان فراوانی نیز پیدا کرد که از آن‌جمله می‌توان: مجتبی میرزاده، سیاوش زندگانی، بیژن مرتضوی، جهانشاه برومند و... را نام برد که هر یک در نوع خود نوازندگانی مطرح هستند، اما همگی به نوعی مستقیم یا غیرمستقیم از وی تأثیر گرفته و انشعابات این سبک محسوب می‌شوند و با وجود داشتن احساس مستقل، هیچ‌گاه نتوانستند در بروز این حس، استقلال کامل نشان دهند.
در سبک پرویز یاحقی با کثرت تکنیک و تنوع در استفاده از آنها فراوان برخورد می کنیم:
چهارمضراب‌ها، آهنگ و رنگ‌های ساخته او که شروع و پایه آنها از سیم های sol و re بوده و قسمت اعظم آنها نیز در همین محدوده است، گواه این مدعاست.
برخی قطعات او با کوک‌های مخصوص و برخی دیگر با کوک افتاده نواخته می‌شود که این دو کوک و به خصوص افتاده (به معنی همصدا بودن دو سیم در کنار هم [mi-mi la mi] از ابداعات یاحقی و مختصات همین مکتب و سبک است که بعدها توسط دیگران نیز مورد استفاده قرار گرفت) ساختن آهنگ‌های ماندگاری همچون: بیداد زمان، می زده شب (ماهور) سراب آرزو (افشاری) غزالان رمیده (شوشتری و همایون) آهنگ زیبای او در چهارگاه با مطلع: [آن که دلم را برده خدایا زندگیم را کرده تبه کو...]. (گل های رنگارنگ شماره ۴۲۰ و ۴۲۸) با تنظیم زیبای زنده‌یاد جواد معروفی و آهنگ‌های دیگری که مجال نام بردن از آنها نیست، افراد بسیاری را به موسیقی ایرانی علاقه‌مند کرده که حتی به‌رغم گذشت سالیان متمادی بر این آهنگ‌ها، هنوز هم ورد زبان عوام و خواص هستند و نیک است بدانیم بخش اعظمی از این آثار حاصل هم نفسی ۵۰ ساله با ترانه سرای معاصر بیژن ترقی بود.
پرویز یاحقی صداى دلنشينى هم داشت به طورى كه مدتى به كار گويندگى روى أورد و مجرى برنامه‌اى در راديو به نام " روزنامه گويا " بود.
‌او با نواختن سه‌تار نیز کاملاً آشنا بود و در صدابرداری هم کاردانی داشت و آ‌رشیوی غنی از موسیقی فراهم آورد که در نوع خود منحصر به فرد است. وی در چند سال آخر زندگی، به علت مصدومیت قادر به نوازندگی نبود و این قضیه لطمه روحی شدیدی به او وارد کرد.
پرویز یاحقی در ۷۰ سالگی به علت ایست قلبی در تنهایی خانه‌اش درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت‌زهرا به خاک سپرده شد.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

"فرهنگ سه خطی"

روزی "فرانتس کافکا" نویسنده مشهور چک تبار، در حال قدم زدن در پارک ، چشمش به دختر بچه‌ای افتاد که داشت گريه می‌کرد. کافکا جلو می‌رود و علت گريه ی دخترک را جويا می شود .
دخترک همانطور که گريه می‌کرد پاسخ می‌دهد : "عروسکم گم شده ..."
کافکا با حالتی کلافه پاسخ می‌دهد : " امان از اين حواس پرت ... گم نشده ، رفته مسافرت ! "
دخترک دست از گريه می‌کشد و بهت زده می‌پرسد : " از کجا می‌دونی ؟! "
کافکا هم می گويد : " برات نامه نوشته و اون نامه پيش منه ... "
دخترک ذوق‌زده از او می پرسد که آيا آن نامه را همراه خودش دارد يا نه ، کافکا می‌گويد : " نه ، توی خونه‌ا‌ست . فردا همين‌جا باش تا برات بيارمش "
کافکا سريعاً به خانه‌اش بازمی‌گردد و مشغول نوشتنِ نامه می‌شود و چنان با دقت که انگار در حال نوشتن کتابی مهم است !
اين نامه‌ نويسی از زبان عروسک را به مدت سه هفته هر روز ادامه می‌دهد و دخترک در تمام اين مدت فکر می‌کرده آن نامه ها به راستی نوشته‌ی عروسکش هستند!
در نهايت کافکا داستان نامه‌ها را با اين بهانه‌ی عروسک که « دارم عروسی می‌کنم » به پايان می‌رساند .
اين ماجرای نگارش كتاب «کافکا و عروسک مسافر » است .
اينکه مردی مانند فرانتس کافکا سه هفته از روزهای سخت عمرش را صرف شادکردن دل کودکی کند و نامه ها را ( به گفته‌ی معشوقه‌اش دورا ) با دقتی حتی بيشتر از کتاب‌ها و داستان‌هايش بنويسد ، واقعا تأثيرگذار است .
او واقعا باورش شده بود. اما باورپذيری بزرگترين دروغ هم بستگی به صداقتی دارد که به آن بيان می‌شود .

" امّا چرا عروسکم برای شما نامه نوشته ؟! "

اين دوّمين سوال کليدی دخترک بود! و او (کافکا) خود را برای پاسخ دادن به آن آماده کرده بود . پس بی هيچ ترديدی گفت : "چون من نامه رسان عروسک ها هستم."

( کافکا دارای دکترای حقوق بود اما هرگز به وکالت نپرداخت؛ از آن رو که روحیات لطیفش این اجازه را نمی داد ومتأسفانه دنیا خیلی زود و در جوانی او را از دست داد.)
جامعه‌ای که در آن راه‌های طولانی ، راه‌های کم ‌رفت و آمد و خلوتی شده ،

جامعه‌ای که در آن هیچ‌کس حوصله‌ی صبر و شکیبایی برای به دست آوردنِ هدفی را ندارد،
جامعه‌ای *استتوسی* است.
جامعه‌ای که برای رسیدنِ به هدفش فقط به اندازه‌ی خواندنِ همان سه خطِ بالای استتوس‌ها زمان می‌گذارد !

*جامعه‌ی مبتلا به «فرهنگِ سه‌خطی» است !*

ما مردمی شده‌ایم لنگه‌ی پینوکیو، که دوست داریم طلاهای‌مان را بکاریم تا درختِ طلا برداشت کنیم !

مردمی که دنبالِ گلد کوییست و پنتاگون و شرکت ‌های هرمی مشابه می‌افتند، یک جای کارِشان *لنگ* می‌زند.
آن جای کار هم اسم‌اش *«فرهنگِ شکیبایی»* است .

"فرهنگ سه‌خطی" به ما می‌گوید اگر نوشته‌ای بیش‌تر از سه سطر شد ، نخوان !

فرهنگِ سه‌خطی به ما می‌گوید راهِ رسیدن به هدف چون درست است، طولانی است پس یا بی‌خیال‌اش بشو یا سراغِ میان‌بُر بگرد!

فرهنگِ سه‌خطی است که نزول‌خوری دارد، اختلاس دارد، دزدی دارد، بی‌سوادی دارد، رشوه دارد، تن‌فروشی دارد، حق‌خوری و هزار جور دردِ بی‌درمانِ دیگر دارد.
فرهنگِ سه‌خطی است که این‌همه آدمِ بی‌کار دارد.
آدم‌های بی‌کاری که توقع دارند یک ساعت در روز کار کنند و ماهی چند میلیون درآمد داشته باشند!

یک پُلی در جایی از مسیرِ فرهنگِ ما شکسته است که هیچ رفتنی به هدف نمی‌رسد. آن پُل، همان فرهنگِ شکیبایی است.

جامعه‌ای که همه چیز را ساندویچی می‌خواهد.
در مطالعه؛ سه خط استاتوس برایش بس است.
در ازدواج؛ بین عشق و نفرتش ده ثانیه زمان می‌برد.
در سیاست؛ بینِ زنده‌باد و مُرده‌بادش، نصفِ روز کافی است.
در کار؛ از فقر تا ثروتش یک اختلاس فاصله دارد.
در تحصیل؛ از سیکل تا دکترایش یک مدرک ساختگی می‌خواهد.
و در هنر ؛ از گم‌نامی تا شهرتش به اندازه‌ی یک فیلم دو دقیقه‌ای در یوتیوب است !

فرهنگِ سه‌خطی به من اجازه می‌دهد چیزی را نخوانده، بپسندم.
موضوعی را نفهمیده، تحلیل کنم.
راهی را نرفته، پیشنهاد بدهم.
دارویی را نخورده، تجویز نمایم.
نظری را ندانسته، نقد کنم و ...

فرهنگِ سه‌خطی به من اجازه می‌دهد به هر وسیله‌ای برای رسیدن به هدف‌ام متوسل شوم. چون حوصله‌ی راه‌های درست را "که طولانی‌تر هم هست" ندارم!


فرهنگ سه خطی: تحلیلی بر کردار و رفتار بسیاری از ایرانیان در عصر حاضر