ЗАЛАЦIСТЫ ПРАМЕНЬ

Была чорнаю ноч, нiбы сажа,
Ды заззяў залацiсты прамень,
«Добры ранак» – мне сонейка кажа,
Пачынаецца радасны дзень.
Ўсё цяплом жыватворным сагрэта:
Птушак спеў, дзiўны бусла палёт,
Праслаўляюць цудоўнае лета
Плынь ракi, плёскат рыб i чарот.
Вакол доўжыцца радасць бясконца,
Я прамень залацiсты лаўлю,
Нiбы мацi, чароўнае сонца
Дабрынёй шчодра песцiць Зямлю.
#Каб_мова_родная_гучала
#Стреньковский_ЯС_НШ

СУНIЦЫ

Дзень ясны, сонейка ў зенiце,
Ды зоркi полымем гараць!
Бо на зялёным аксамiце
Сунiцы спелыя ляжаць,
Як неба ноччу, без падману,
Ды яно ў лесе, на зямлi,
Сунiцы смела на паляну
Начнымi зоркамi ляглi.
Гады ляцяць, як ў коле спiцы,
Ўпляцецца часам лес у сны:
Збiраем спелыя сунiцы,
Кiдаем чырвань у збаны.
Ў сваё чароўнае маленства
Не раз у думках завiтаў,
Ў вачах сунiцы – як шаленства,
Цудоўна, што я iх збiраў!
#Каб_мова_родная_гучала
#Стреньковский_ЯС_НШ

Прыказкі і прымаўкі
пра Купалле

На Івана ноч адарвана.
На Купала што зробяць — усё адарвана.
На Купалу раса — будуць агуркі.
Часамі Ян дасць ягад збан.
Святы Ян пчол садзіць.
Авёс да Яна хварэе, а пасля Яна шалее.
Калі не выліняў конь (карова) да Яна, то няхай ідзе да другога пана.
На Купала чэрці ў вадзе купаюцца.
На Яна не выганяй карову рана.
#Каб_мова_родная_гучала
#Стреньковский_ЯС_НШ

СIНЬ ВАДЫ

Клiчуць сiнявокiя азёры,
Берагi высокiя ракi,
Залаты пясочак, як на моры,
Вабяць з iзумруду мурагi.
Як нявеста, цягне к сабе лета,
Спеў яго адвечна малады,
Радасцю заўжды душа сагрэта,
Як глядзець бясконца ў сiнь вады.
#Каб_мова_родная_гучала
#Стреньковский_ЯС_НШ

ЦУДОЎНАЕ ЛЕТА

Хоць вабiць снега прыгажосць
Або бярозы пазалота,
Ды лепей цёплы летнi дождж,
А часам нават i спякота.
Бо лета лашчыцца заўжды,
Ў душу прыходзiйь асалода,
Ад сонца i рачной вады
У целе дзiўная пяшчота.
Ўсе поры года любы мне,
I я удзячны iм за гэта,
Але шкада, калi мiне
Цудоўнае, як мара, лета.
#Каб_мова_родная_гучала
#Стреньковский_ЯС_НШ

ЛЕТНIЯ ХАЛАДЫ

Дождж, хмары, вецер, халады –
Як быццам восенi прыкмета,
Так ў лiпенi амаль заўжды,
Цяплом не хоча песцiць лета.
Ды зелянее ўсё вакол,
Дзень цягнецца амаль бясконца,
Адсуне вецер хмары, зноў
З нябёс ласкава гляне сонца...
#Каб_мова_родная_гучала
#Стреньковский_ЯС_НШ

Прыказкі і прымаўкі пра дождж

Хмары не будзе – гром не ўдарыць.
 Не ўсякая хмара дажджу дае.
Адкуль хмары, адтуль дождж.
Ластаўкі нізка лятаюць – дождж будзе.
Куры церабяцца і купаюцца – дождж будзе.
Будзе дождж – будуць і грыбы
Як кот на пячы – холадна на двары.
 Вада камень прабівае.
#Каб_мова_родная_гучала
#Стреньковский_ЯС_НШ

На лузе

Добра ў лузе ў час палудны!
Лёгка там дыхнуць!
Хмаркі белыя марудна
За лясы плывуць.
Ветрык краскі чуць калыша,
Травы шалясцяць,
Луг зялёны жыццем дыша –
Конікі трашчаць.
Ў лозах шчэбет не сціхае,
Шум стаіць і свіст,
Ў яркім бляску спачывае
На ракіце ліст.
Спевам-гоманам і звонам
Поўніцца ўвесь луг,
I дрыжыць над ім, зялёным,
Жыватворчы дух.

Якуб Колас
#Каб_мова_родная_гучала
#Стреньковский_ЯС_НШ

Туман над поплавам раскiнуўся шырока,
I толькi голавы прыкметны у стагоў,
Як быццам малаком, ахутана дарога,
Аблокi хутка падымаюцца з лугоў...
#Каб_мова_родная_гучала
#Стреньковский_ЯС_НШ

РАМОНКI

Спеў лета пачаўся узнёслы i звонкi,
I радуе вока абшар,
Як сонейка ў белых аблоках, рамонкi –
Цудоўны зямлi боскi дар.
#Каб_мова_родная_гучала
#Стреньковский_ЯС_НШ

НАЙЛЕПШЫЯ ЧАСЫ

Як сонейка пашле свае падаркi,
Чароўныя, бы казка, прамянi,
Аблокi аздабляе колер яркi,
Нiбы на iх запалены агнi.
I рэчка дыяментамi iскрыцца,
I, нiбы жэмчуг, на траве раса,
Бо ззянне сонца – любая крынiца,
Заўжды з яе ў душу цячэ краса.
Калi няма на небе анi хмаркi,
Лугi, палi смяюцца i лясы,
Бо сонца дорыць добрыя падаркi,
Для ўсiх дае найлепшыя часы.
#Каб_мова_родная_гучала
#Стреньковский_ЯС_НШ