«کهکشان ما هم از دور به این شکل دیده می‌شود»
—------------------------------------------—
https://goo.gl/LAKM0n
کهکشان مارپیچی بزرگ و زیبای ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ با داشتن پهنایی نزدیک به ۱۷۵۰۰۰ سال نوری، از کهکشان خودمان، راه شیری هم بزرگ‌تر است. این کهکشان یکی از همسان‌ترین کهکشان‌ها به راه شیری در کیهان نزدیک است و چشم‌اندازش به خوبی نشان می‌دهد که کهکشان ما از دید مسافران گذرنده‌ی فضایی چگونه ممکن است دیده شود.
ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ با فاصله‌ی حدود ۳۰ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی جنوبی طاووس جای دارد و از پشت تلسکوپ‌های کوچک، مانند جسمی کم‌نور و پهن دیده می‌شود.
قرص بزرگ این جزیره‌ی کیهانی از دید ما، نمایی از روبرو، ولی کمی کج دارد. این تصویر رنگین پهنه‌ای به اندازه‌ی زاویه‌ایِ یک قرص کامل ماه را می‌پوشاند.
هسته‌ی زردفام این کهکشان غول پیکر از نور ستارگان پیر و سرد می‌درخشد، و بازوان مارپیچی کهکشان با انبوه خوشه‌های ستاره‌ای آبی و جوان و مناطق ستاره‌زایی صورتی‌رنگ آن را در میان گرفته‌اند.
در گوشه‌ی پایین، سمت چپ، پشت بازوان کهکشان هم یک کهکشان کوچک‌تر دیده می‌شود که ماهواره‌ی ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ است و هر دو با هم ما را به یاد راه شیری خودمان و ماهواره‌اش، ابر بزرگ ماژلان می‌اندازند.
#NGC_6744
#apod #صورت_فلکی_طاووس #کهکشان_مارپیچی
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/NGC6744.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------------------—
https://goo.gl/LAKM0n
کهکشان مارپیچی بزرگ و زیبای ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ با داشتن پهنایی نزدیک به ۱۷۵۰۰۰ سال نوری، از کهکشان خودمان، راه شیری هم بزرگ‌تر است. این کهکشان یکی از همسان‌ترین کهکشان‌ها به راه شیری در کیهان نزدیک است و چشم‌اندازش به خوبی نشان می‌دهد که کهکشان ما از دید مسافران گذرنده‌ی فضایی چگونه ممکن است دیده شود.
ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ با فاصله‌ی حدود ۳۰ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی جنوبی طاووس جای دارد و از پشت تلسکوپ‌های کوچک، مانند جسمی کم‌نور و پهن دیده می‌شود.
قرص بزرگ این جزیره‌ی کیهانی از دید ما، نمایی از روبرو، ولی کمی کج دارد. این تصویر رنگین پهنه‌ای به اندازه‌ی زاویه‌ایِ یک قرص کامل ماه را می‌پوشاند.
هسته‌ی زردفام این کهکشان غول پیکر از نور ستارگان پیر و سرد می‌درخشد، و بازوان مارپیچی کهکشان با انبوه خوشه‌های ستاره‌ای آبی و جوان و مناطق ستاره‌زایی صورتی‌رنگ آن را در میان گرفته‌اند.
در گوشه‌ی پایین، سمت چپ، پشت بازوان کهکشان هم یک کهکشان کوچک‌تر دیده می‌شود که ماهواره‌ی ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ است و هر دو با هم ما را به یاد راه شیری خودمان و ماهواره‌اش، ابر بزرگ ماژلان می‌اندازند.
#NGC_6744
#apod #صورت_فلکی_طاووس #کهکشان_مارپیچی
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/NGC6744.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«چرخه‌ای از رنگ»
—---------------—
با وجود پیشرفت‌های چند دهه‌ی گذشته، هنوز چگونگی پیدایش و فرگشت کهکشان‌ها یکی از پرونده‌های باز در اخترشناسی است. نظریه‌های گوناگونی در این باره ارایه شده، ولی به دلیل تنوع ساختار کهکشان‌ها -از جمله ساختارهای مارپیچی، بیضیگون، و نامنظم- تاکنون هیچ نظریه‌ی یگانه‌ای نتوانسته به گونه‌ی خرسندکننده‌ای ریشه‌ی همه‌ی کهکشان‌هایی که در کیهان می‌بینیم را توضیح دهد.
برای شناسایی مدل درست، اخترشناسان به جستجوی نشانه‌های بارز فرآیندهای فیزیکی گوناگون می‌پردازند. یک نمونه از این نشانه‌ها، "تاج‌های کهکشانی" است، مناطق غول‌پیکر و نادیدنی از گاز داغ که بخش دیدارپذیر کهکشان را در بر گرفته و پیکره‌ای کره‌مانند ساخته‌اند. آنها به اندازه‌ای داغند که با تابش پرتوهای X از جاهایی بسیار دورتر از شعاع دیدنی #کهکشان خود را نشان می‌دهند. تاج‌ها بسیار تُنُک هستند، از همین رو شناسایی‌شان بی‌اندازه دشوار است.
در سال ۲۰۱۳، اخترشناسان با بهره از #تلسکوپ_فضایی_هابل ناسا کهکشان ان‌جی‌سی ۶۷۵۳ در #صورت_فلکی_طاووس را رصد کرده و به تصویر کشیدند، یکی از تنها ۲ کهکشان مارپیچیِ شناخته شده‌ای که هم به اندازه‌ی کافی پرجرم بود و هم به اندازه‌ی کافی نزدیک که بتوان تاجشان را با جزییات مشاهده کرد. گفتن ندارد که ان‌جی‌سی ۶۷۵۳ تنها در استاندارد کیهانی به ما نزدیک است: این کهکشان حدود ۱۵۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.
ان‌جی‌سی ۶۷۵۳ در این تصویر چرخه‌ای از رنگ‌‌هاست: لکه‌های آبی در بازوان مارپیچی آن مناطقی انباشته از ستارگان جوانند که در طیف فرابنفش به شدت می‌درخشند، و جاهای سرخ‌تر نیز پر از ستارگان پیرتریست که پرتوهای سردترِ فروسرخ-نزدیک از خود می‌گسیلند.
#کهکشان_مارپیچی
https://goo.gl/XrQDbj
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/NGC6753.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—---------------—
با وجود پیشرفت‌های چند دهه‌ی گذشته، هنوز چگونگی پیدایش و فرگشت کهکشان‌ها یکی از پرونده‌های باز در اخترشناسی است. نظریه‌های گوناگونی در این باره ارایه شده، ولی به دلیل تنوع ساختار کهکشان‌ها -از جمله ساختارهای مارپیچی، بیضیگون، و نامنظم- تاکنون هیچ نظریه‌ی یگانه‌ای نتوانسته به گونه‌ی خرسندکننده‌ای ریشه‌ی همه‌ی کهکشان‌هایی که در کیهان می‌بینیم را توضیح دهد.
برای شناسایی مدل درست، اخترشناسان به جستجوی نشانه‌های بارز فرآیندهای فیزیکی گوناگون می‌پردازند. یک نمونه از این نشانه‌ها، "تاج‌های کهکشانی" است، مناطق غول‌پیکر و نادیدنی از گاز داغ که بخش دیدارپذیر کهکشان را در بر گرفته و پیکره‌ای کره‌مانند ساخته‌اند. آنها به اندازه‌ای داغند که با تابش پرتوهای X از جاهایی بسیار دورتر از شعاع دیدنی #کهکشان خود را نشان می‌دهند. تاج‌ها بسیار تُنُک هستند، از همین رو شناسایی‌شان بی‌اندازه دشوار است.
در سال ۲۰۱۳، اخترشناسان با بهره از #تلسکوپ_فضایی_هابل ناسا کهکشان ان‌جی‌سی ۶۷۵۳ در #صورت_فلکی_طاووس را رصد کرده و به تصویر کشیدند، یکی از تنها ۲ کهکشان مارپیچیِ شناخته شده‌ای که هم به اندازه‌ی کافی پرجرم بود و هم به اندازه‌ی کافی نزدیک که بتوان تاجشان را با جزییات مشاهده کرد. گفتن ندارد که ان‌جی‌سی ۶۷۵۳ تنها در استاندارد کیهانی به ما نزدیک است: این کهکشان حدود ۱۵۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.
ان‌جی‌سی ۶۷۵۳ در این تصویر چرخه‌ای از رنگ‌‌هاست: لکه‌های آبی در بازوان مارپیچی آن مناطقی انباشته از ستارگان جوانند که در طیف فرابنفش به شدت می‌درخشند، و جاهای سرخ‌تر نیز پر از ستارگان پیرتریست که پرتوهای سردترِ فروسرخ-نزدیک از خود می‌گسیلند.
#کهکشان_مارپیچی
https://goo.gl/XrQDbj
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/NGC6753.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
Forwarded from 👑یک ستاره در هفت آسمان👑 (یک ستاره در هفت آسمان)
«کهکشان ما هم از دور به این شکل دیده می‌شود»
—------------------------------------------—
https://goo.gl/LAKM0n
کهکشان مارپیچی بزرگ و زیبای ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ با داشتن پهنایی نزدیک به ۱۷۵۰۰۰ سال نوری، از کهکشان خودمان، راه شیری هم بزرگ‌تر است. این کهکشان یکی از همسان‌ترین کهکشان‌ها به راه شیری در کیهان نزدیک است و چشم‌اندازش به خوبی نشان می‌دهد که کهکشان ما از دید مسافران گذرنده‌ی فضایی چگونه ممکن است دیده شود.
ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ با فاصله‌ی حدود ۳۰ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی جنوبی طاووس جای دارد و از پشت تلسکوپ‌های کوچک، مانند جسمی کم‌نور و پهن دیده می‌شود.
قرص بزرگ این جزیره‌ی کیهانی از دید ما، نمایی از روبرو، ولی کمی کج دارد. این تصویر رنگین پهنه‌ای به اندازه‌ی زاویه‌ایِ یک قرص کامل ماه را می‌پوشاند.
هسته‌ی زردفام این کهکشان غول پیکر از نور ستارگان پیر و سرد می‌درخشد، و بازوان مارپیچی کهکشان با انبوه خوشه‌های ستاره‌ای آبی و جوان و مناطق ستاره‌زایی صورتی‌رنگ آن را در میان گرفته‌اند.
در گوشه‌ی پایین، سمت چپ، پشت بازوان کهکشان هم یک کهکشان کوچک‌تر دیده می‌شود که ماهواره‌ی ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ است و هر دو با هم ما را به یاد راه شیری خودمان و ماهواره‌اش، ابر بزرگ ماژلان می‌اندازند.
#NGC_6744
#apod #صورت_فلکی_طاووس #کهکشان_مارپیچی
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/NGC6744.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------------------—
https://goo.gl/LAKM0n
کهکشان مارپیچی بزرگ و زیبای ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ با داشتن پهنایی نزدیک به ۱۷۵۰۰۰ سال نوری، از کهکشان خودمان، راه شیری هم بزرگ‌تر است. این کهکشان یکی از همسان‌ترین کهکشان‌ها به راه شیری در کیهان نزدیک است و چشم‌اندازش به خوبی نشان می‌دهد که کهکشان ما از دید مسافران گذرنده‌ی فضایی چگونه ممکن است دیده شود.
ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ با فاصله‌ی حدود ۳۰ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی جنوبی طاووس جای دارد و از پشت تلسکوپ‌های کوچک، مانند جسمی کم‌نور و پهن دیده می‌شود.
قرص بزرگ این جزیره‌ی کیهانی از دید ما، نمایی از روبرو، ولی کمی کج دارد. این تصویر رنگین پهنه‌ای به اندازه‌ی زاویه‌ایِ یک قرص کامل ماه را می‌پوشاند.
هسته‌ی زردفام این کهکشان غول پیکر از نور ستارگان پیر و سرد می‌درخشد، و بازوان مارپیچی کهکشان با انبوه خوشه‌های ستاره‌ای آبی و جوان و مناطق ستاره‌زایی صورتی‌رنگ آن را در میان گرفته‌اند.
در گوشه‌ی پایین، سمت چپ، پشت بازوان کهکشان هم یک کهکشان کوچک‌تر دیده می‌شود که ماهواره‌ی ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ است و هر دو با هم ما را به یاد راه شیری خودمان و ماهواره‌اش، ابر بزرگ ماژلان می‌اندازند.
#NGC_6744
#apod #صورت_فلکی_طاووس #کهکشان_مارپیچی
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/NGC6744.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies