«کهکشان "دلار نقره"»
—------------------------------—
https://goo.gl/2tSOz0
کهکشان NGC ۲۵۳ نه تنها یکی از درخشان‌ترین کهکشان‌های #مارپیچی در آسمان زمین است، بلکه یکی از پرگردوخاک ترین آنها نیز به شمار می‌آید.
برخی آن را به دلیل نمایی که در تلسکوپ‌های کوچک دارد، کهکشان "دلار نقره" یا"دلار نقره‌ای" (Silver_Dollar) می‌خوانند، و برخی تنها به دلیل جایگاهش در مرزهای صورت فلکی جنوبی #سنگتراش، به عنوان "کهکشان سنگتراش" برای آن بسنده می‌کنند.
این جزیره‌ی غبارآلود کیهانی که تنها ۱۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد، نخستین بار در سال ۱۷۸۳ توسط ستاره‌شناس و ریاضیدان، #کارولینه_هرشل (خواهر ویلیام هرشل) یافته شد. ان‌جی‌سی ۲۵۳ با پهنای حدود ۷۰ هزار سال نوری، بزرگ‌ترین عضو گروه کهکشانی سنگتراش است، نزدیک‌ترین گروه کهکشانی به گروه محلی خودمان.
در این تصویر رنگی باکیفیت، افزون بر رگه‌های مارپیچی غبار، پیچک‌هایی از غبار را نیز می‌بینیم که گویا از صفحه‌ی کهکشان بیرون زده‌اند، صفحه‌ای که خود با خوشه‌های ستاره‌ای جوان و مناطق ستاره‌زایی آراسته شده. [در تصویر این مطلب بهتر دیده می شوند: * کهکشان سنگتراش (https://goo.gl/yo2BlL)]
داشتن غبار فراوان به همراه ستاره‌زایی‌های شدید و آتشین باعث شده ان‌جی‌سی ۲۵۳ به عنوان یک کهکشان #ستاره‌فشان نیز شناخته شود. همچنین کهکشان ان‌جی‌سی ۲۵۳ یک چشمه‌ی نیرومند از پرتوهای X پرانرژی و پرتوهای گاما است که می‌تواند به دلیل وجود سیاهچاله‌ای بزرگ نزدیک مرکزش باشد.
#NGC_253 #گروه_کهکشانی_سنگتراش
#apod #Silver_Dollar
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_3.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------—
https://goo.gl/2tSOz0
کهکشان NGC ۲۵۳ نه تنها یکی از درخشان‌ترین کهکشان‌های #مارپیچی در آسمان زمین است، بلکه یکی از پرگردوخاک ترین آنها نیز به شمار می‌آید.
برخی آن را به دلیل نمایی که در تلسکوپ‌های کوچک دارد، کهکشان "دلار نقره" یا"دلار نقره‌ای" (Silver_Dollar) می‌خوانند، و برخی تنها به دلیل جایگاهش در مرزهای صورت فلکی جنوبی #سنگتراش، به عنوان "کهکشان سنگتراش" برای آن بسنده می‌کنند.
این جزیره‌ی غبارآلود کیهانی که تنها ۱۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد، نخستین بار در سال ۱۷۸۳ توسط ستاره‌شناس و ریاضیدان، #کارولینه_هرشل (خواهر ویلیام هرشل) یافته شد. ان‌جی‌سی ۲۵۳ با پهنای حدود ۷۰ هزار سال نوری، بزرگ‌ترین عضو گروه کهکشانی سنگتراش است، نزدیک‌ترین گروه کهکشانی به گروه محلی خودمان.
در این تصویر رنگی باکیفیت، افزون بر رگه‌های مارپیچی غبار، پیچک‌هایی از غبار را نیز می‌بینیم که گویا از صفحه‌ی کهکشان بیرون زده‌اند، صفحه‌ای که خود با خوشه‌های ستاره‌ای جوان و مناطق ستاره‌زایی آراسته شده. [در تصویر این مطلب بهتر دیده می شوند: * کهکشان سنگتراش (https://goo.gl/yo2BlL)]
داشتن غبار فراوان به همراه ستاره‌زایی‌های شدید و آتشین باعث شده ان‌جی‌سی ۲۵۳ به عنوان یک کهکشان #ستاره‌فشان نیز شناخته شود. همچنین کهکشان ان‌جی‌سی ۲۵۳ یک چشمه‌ی نیرومند از پرتوهای X پرانرژی و پرتوهای گاما است که می‌تواند به دلیل وجود سیاهچاله‌ای بزرگ نزدیک مرکزش باشد.
#NGC_253 #گروه_کهکشانی_سنگتراش
#apod #Silver_Dollar
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_3.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«تصویر هابل از "چرخ گاری"»
—-------------------------------------
https://goo.gl/VUVoGs
برخی جرم سمت راست در این تصویر را مانند چرخ یک گاری می‌دانند. نمای بیضی پیرامونی، که با چیزهایی مانند پره‌های یک چرخ به یک کهکشان در مرکز وصل شده، آن را واقعا مانند چرخ یک گاری کرده است. ولی برخی دیگر آن را تنها به چشم برهمکنش پیچیده‌ای میان کهکشان‌ها می‌بینند.
#کهکشان_چرخ_گاری به همراه دو کهکشان سمت چپ بخشی از یک گروه کهکشانی در فاصله‌ی حدود ۴۰۰ میلیون سال نوری زمین در صورت فلکی سنگتراش‌اند.
لبه‌ی کهکشان چرخ گاری بیش از ۱۰۰ هزار سال نوری قطر دارد و از مناطق ستاره‌زاییِ انباشته از ستارگان بی‌اندازه بزرگ و داغ تشکیل شده است.
نمای چرخ-مانند کهشان چرخ گاری دستاورد آشفتگی‌های گرانشی است که در اثر گذشتن یک کهکشان کوچک‌تر از درون یک کهکشان بزرگ‌تر پدید آمده. در این رویداد، گاز و غبارهای میان‌ستاره‌ایِ درون کهکشان بزرگ‌تر فشرده شدند و موجی از #ستاره‌زایی به راه انداختند که رو به بیرون جابجا شد، درست مانند موجی که از افتادن یک سنگ در یک آبگیر بر سطح آن پدید می‌آید.
#سنگتراش #برخورد_کهکشانی #apod
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/Cartwheel.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—-------------------------------------
https://goo.gl/VUVoGs
برخی جرم سمت راست در این تصویر را مانند چرخ یک گاری می‌دانند. نمای بیضی پیرامونی، که با چیزهایی مانند پره‌های یک چرخ به یک کهکشان در مرکز وصل شده، آن را واقعا مانند چرخ یک گاری کرده است. ولی برخی دیگر آن را تنها به چشم برهمکنش پیچیده‌ای میان کهکشان‌ها می‌بینند.
#کهکشان_چرخ_گاری به همراه دو کهکشان سمت چپ بخشی از یک گروه کهکشانی در فاصله‌ی حدود ۴۰۰ میلیون سال نوری زمین در صورت فلکی سنگتراش‌اند.
لبه‌ی کهکشان چرخ گاری بیش از ۱۰۰ هزار سال نوری قطر دارد و از مناطق ستاره‌زاییِ انباشته از ستارگان بی‌اندازه بزرگ و داغ تشکیل شده است.
نمای چرخ-مانند کهشان چرخ گاری دستاورد آشفتگی‌های گرانشی است که در اثر گذشتن یک کهکشان کوچک‌تر از درون یک کهکشان بزرگ‌تر پدید آمده. در این رویداد، گاز و غبارهای میان‌ستاره‌ایِ درون کهکشان بزرگ‌تر فشرده شدند و موجی از #ستاره‌زایی به راه انداختند که رو به بیرون جابجا شد، درست مانند موجی که از افتادن یک سنگ در یک آبگیر بر سطح آن پدید می‌آید.
#سنگتراش #برخورد_کهکشانی #apod
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/Cartwheel.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«غولی که دارد پوست می‌اندازد»
—---------------------------—
https://goo.gl/LThn9a
* در این تصویر شبح‌وار یک ستاره‌ی #غول_سرخ تپنده‌ی دوردست به نام "آر-سنگتراش" را می‌بینیم.
آر-سنگتراش که با فاصله‌ی ۱۲۰۰ سال نوری از زمین، در صورت فلکی #سنگتراش جای دارد یک ستاره‌ی کربنی از "شاخه‌ی ناهمساوی غول‌ها" (شاخه‌ی مجانبی غول‌ها، ای‌جی‌بی) است، ستاره‌ای که به پایان زندگی‌اش نزدیک شده است. ستارگان کم‌جرم و میان‌جرم در این گام از زندگی خنک شده، پف کرده، جَوی گسترده می‌سازند و بخش بزرگی از جرمشان را از دست می‌دهند- کوتاه سخن، در آستانه‌ی تبدیل شدن به یک سحابی سیاره‌نمای زیبا قرار می‌گیرند.
اگرچه اصول این فرآیندِ از دست دادن جرم شناخته شده است، ولی این که این فرآیند چگونه نزدیک سطح ستاره آغاز می‌شود به خوبی شناخته نشده. میزان جرمی که یک ستاره از دست می‌دهد پیامدهای بسیار بزرگی در روند فرگشت آن دارد، آینده‌اش را تغییر می‌دهد، و آن را به گونه‌های متفاوتی از سحابی‌های سیاره‌نما تبدیل می‌کند.
هنگامی که ستارگان ای‌جی‌بی در پایان زندگی به یک سحابی سیاره‌نما تبدیل می‌شوند، طیف گسترده‌ای از عنصرها را می‌سازند- از جمله ۵۰ درصد از عنصرهای سنگین‌تر از آهن را. این عنصرها سپس به درون کیهان پخش شده و برای ساختن ستارگان و سیاره‌ها و ماه‌های تازه، و سرانجام پدید آوردن اجزای سازنده‌ی زندگی به کار می‌روند.
یکی از ویژگی‌های بارز آر-سنگتراش لکه‌ی درخشان و برجسته‌ی آنست که به نظر می‌رسد دو یا سه برابر روشن‌تر از جاهای دیگرش است. اخترشناسانی که این عکس شگفت‌انگیز را با بهره از تداخل‌سنج تلسکوپ بسیار بزرگ (وی‌ای‌تی‌آی) در رصدخانه‌ی جنوبی اروپا گرفته‌اند به این نتیجه رسیده‌اند که آر-سنگتراش با "توده‌های" غول‌پیکری از غبار ستاره‌ای در بر گرفته شده که دارند از این ستاره کَنده و دور می‌شوند. این لکه‌ی روشن در حقیقت یک منطقه پیرامون ستاره است که غباری ناچیز دارد یا اصلا هیچ غباری ندارد، و به ما امکان می‌دهد تا ژرفای بیشتری را تا سطح ستاره ببینیم.
این عکس بخش بی‌اندازه کوچکی از آسمان را می‌پوشاند: حدود ۲۰در۲۰ میلی ثانیه‌ی قوس. برای این که به کوچک بودنش پی ببرید در نظر بگیرید که قطر زاویه‌ای سیاره‌ی مشتری حدود ۴۰ ثانیه‌ی قوس است.
—------------------------------
درباره‌ی این ستاره اینجا هم خواندید:
* ستاره‌ای که در پایان زندگیش یک مارپیچ ساخته است (https://goo.gl/jF7X1H)
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/02/RSculptoris.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—---------------------------—
https://goo.gl/LThn9a
* در این تصویر شبح‌وار یک ستاره‌ی #غول_سرخ تپنده‌ی دوردست به نام "آر-سنگتراش" را می‌بینیم.
آر-سنگتراش که با فاصله‌ی ۱۲۰۰ سال نوری از زمین، در صورت فلکی #سنگتراش جای دارد یک ستاره‌ی کربنی از "شاخه‌ی ناهمساوی غول‌ها" (شاخه‌ی مجانبی غول‌ها، ای‌جی‌بی) است، ستاره‌ای که به پایان زندگی‌اش نزدیک شده است. ستارگان کم‌جرم و میان‌جرم در این گام از زندگی خنک شده، پف کرده، جَوی گسترده می‌سازند و بخش بزرگی از جرمشان را از دست می‌دهند- کوتاه سخن، در آستانه‌ی تبدیل شدن به یک سحابی سیاره‌نمای زیبا قرار می‌گیرند.
اگرچه اصول این فرآیندِ از دست دادن جرم شناخته شده است، ولی این که این فرآیند چگونه نزدیک سطح ستاره آغاز می‌شود به خوبی شناخته نشده. میزان جرمی که یک ستاره از دست می‌دهد پیامدهای بسیار بزرگی در روند فرگشت آن دارد، آینده‌اش را تغییر می‌دهد، و آن را به گونه‌های متفاوتی از سحابی‌های سیاره‌نما تبدیل می‌کند.
هنگامی که ستارگان ای‌جی‌بی در پایان زندگی به یک سحابی سیاره‌نما تبدیل می‌شوند، طیف گسترده‌ای از عنصرها را می‌سازند- از جمله ۵۰ درصد از عنصرهای سنگین‌تر از آهن را. این عنصرها سپس به درون کیهان پخش شده و برای ساختن ستارگان و سیاره‌ها و ماه‌های تازه، و سرانجام پدید آوردن اجزای سازنده‌ی زندگی به کار می‌روند.
یکی از ویژگی‌های بارز آر-سنگتراش لکه‌ی درخشان و برجسته‌ی آنست که به نظر می‌رسد دو یا سه برابر روشن‌تر از جاهای دیگرش است. اخترشناسانی که این عکس شگفت‌انگیز را با بهره از تداخل‌سنج تلسکوپ بسیار بزرگ (وی‌ای‌تی‌آی) در رصدخانه‌ی جنوبی اروپا گرفته‌اند به این نتیجه رسیده‌اند که آر-سنگتراش با "توده‌های" غول‌پیکری از غبار ستاره‌ای در بر گرفته شده که دارند از این ستاره کَنده و دور می‌شوند. این لکه‌ی روشن در حقیقت یک منطقه پیرامون ستاره است که غباری ناچیز دارد یا اصلا هیچ غباری ندارد، و به ما امکان می‌دهد تا ژرفای بیشتری را تا سطح ستاره ببینیم.
این عکس بخش بی‌اندازه کوچکی از آسمان را می‌پوشاند: حدود ۲۰در۲۰ میلی ثانیه‌ی قوس. برای این که به کوچک بودنش پی ببرید در نظر بگیرید که قطر زاویه‌ای سیاره‌ی مشتری حدود ۴۰ ثانیه‌ی قوس است.
—------------------------------
درباره‌ی این ستاره اینجا هم خواندید:
* ستاره‌ای که در پایان زندگیش یک مارپیچ ساخته است (https://goo.gl/jF7X1H)
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/02/RSculptoris.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«دلار نقره برای یک سنگتراش»
—----------------------------
https://goo.gl/mK4RvB
کهکشان پر زرق و برق ان‌جی‌سی ۲۵۳ نه تنها یکی از درخشان‌ترین کهکشان‌های مارپیچی در آسمان زمین است، بلکه یکی از پرغبارترین آنها نیز به شمار می‌آید.
برخی آن را به دلیل نمایی که در تلسکوپ‌های کوچک دارد، کهکشان "دلار نقره" یا "دلار نقره‌ای" (Silver Dollar) می‌خوانند، و برخی تنها به دلیل جایگاهش در مرزهای صورت فلکی جنوبی #سنگتراش، به عنوان "کهکشان سنگتراش" برای آن بسنده می‌کنند.
این جزیره‌ی غبارآلود کیهانی که تنها ۱۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد، نخستین بار در سال ۱۷۸۳ توسط ستاره‌شناس و ریاضیدان، کارولینه هرشل (خواهر ویلیام هرشل) یافته شد.
ان‌جی‌سی ۲۵۳ با پهنای حدود ۷۰ هزار سال نوری، بزرگ‌ترین عضو گروه کهکشانی سنگتراش است، نزدیک‌ترین گروه کهکشانی به گروه محلی خودمان.
در این تصویر رنگی باکیفیت، افزون بر رگه‌های مارپیچی غبار، پیچک‌هایی از غبار را نیز می‌بینیم که به نظر می‌رسد از صفحه‌ی کهکشان بیرون زده‌اند، صفحه‌ای که خود با خوشه‌های ستاره‌ای جوان و مناطق ستاره‌زایی آراسته شده. [در تصویر این مطلب بهتر دیده می شوند: * کهکشان سنگتراش (https://goo.gl/fwnZGf)]
داشتن غبار فراوان به همراه ستاره‌زایی‌های شدید و آتشین باعث شده ان‌جی‌سی ۲۵۳ به عنوان یک کهکشان ستاره‌فشان نیز شناخته شود. همچنین کهکشان ان‌جی‌سی ۲۵۳ یک چشمه‌ی نیرومند از پرتوهای X پرانرژی و پرتوهای گاما است که می‌تواند به دلیل وجود سیاهچاله‌ای بزرگ نزدیک مرکزش باشد.
#apod #کهکشان_مارپیچی
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/ap180322.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—----------------------------
https://goo.gl/mK4RvB
کهکشان پر زرق و برق ان‌جی‌سی ۲۵۳ نه تنها یکی از درخشان‌ترین کهکشان‌های مارپیچی در آسمان زمین است، بلکه یکی از پرغبارترین آنها نیز به شمار می‌آید.
برخی آن را به دلیل نمایی که در تلسکوپ‌های کوچک دارد، کهکشان "دلار نقره" یا "دلار نقره‌ای" (Silver Dollar) می‌خوانند، و برخی تنها به دلیل جایگاهش در مرزهای صورت فلکی جنوبی #سنگتراش، به عنوان "کهکشان سنگتراش" برای آن بسنده می‌کنند.
این جزیره‌ی غبارآلود کیهانی که تنها ۱۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد، نخستین بار در سال ۱۷۸۳ توسط ستاره‌شناس و ریاضیدان، کارولینه هرشل (خواهر ویلیام هرشل) یافته شد.
ان‌جی‌سی ۲۵۳ با پهنای حدود ۷۰ هزار سال نوری، بزرگ‌ترین عضو گروه کهکشانی سنگتراش است، نزدیک‌ترین گروه کهکشانی به گروه محلی خودمان.
در این تصویر رنگی باکیفیت، افزون بر رگه‌های مارپیچی غبار، پیچک‌هایی از غبار را نیز می‌بینیم که به نظر می‌رسد از صفحه‌ی کهکشان بیرون زده‌اند، صفحه‌ای که خود با خوشه‌های ستاره‌ای جوان و مناطق ستاره‌زایی آراسته شده. [در تصویر این مطلب بهتر دیده می شوند: * کهکشان سنگتراش (https://goo.gl/fwnZGf)]
داشتن غبار فراوان به همراه ستاره‌زایی‌های شدید و آتشین باعث شده ان‌جی‌سی ۲۵۳ به عنوان یک کهکشان ستاره‌فشان نیز شناخته شود. همچنین کهکشان ان‌جی‌سی ۲۵۳ یک چشمه‌ی نیرومند از پرتوهای X پرانرژی و پرتوهای گاما است که می‌تواند به دلیل وجود سیاهچاله‌ای بزرگ نزدیک مرکزش باشد.
#apod #کهکشان_مارپیچی
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/ap180322.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«مارپیچ باشکوه در آسمان جنوب»
—---------------------------—
حدود ۷۰ میلیون سال نوری دورتر، #کهکشان_مارپیچی زیبا و باشکوهی به نام ان‌جی‌سی ۲۸۹ جای دارد که از کهکشان خودمان، راه شیری هم بزرگ‌تر است.
این کهکشان از چشم ما از روبرو دیده می‌شود (یک کهکشان رونما) و از همین رو ساختارهایش را به خوبی می‌توانیم ببینیم، از جمله هسته‌ی درخشانی که با صفحه‌ی مرکزی رنگینی در بر گرفته شده و بازوهای مارپیچی کم‌نور و آبی‌فامی که از آنها بیرون زده. این بازوان گسترده تا بیش از ۱۰۰ هزار سال نوری از مرکز کهکشان به بیرون کشیده شده‌اند.
گوشه‌ی پایین، سمت راست این چشم‌انداز تلسکوپی پُروضوح کهکشان بیضیگون کوچکی دیده می‌شود که به نظر می‌رسد وارد نبردی نابرابر با ان‌جی‌سی ۲۸۹ غول‌پیکر شده.
گفتن ندارد که ستارگان درخشان این چشم‌انداز که تیزی‌های پراش دارند، بسیار به ما نزدیک‌ترند. اینها ستارگان کهکشان خودمانند که در راستای صورت فلکی جنوبی #سنگتراش دیده می‌شوند.
apod
https://goo.gl/kke9WS
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/04/ap180405.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—---------------------------—
حدود ۷۰ میلیون سال نوری دورتر، #کهکشان_مارپیچی زیبا و باشکوهی به نام ان‌جی‌سی ۲۸۹ جای دارد که از کهکشان خودمان، راه شیری هم بزرگ‌تر است.
این کهکشان از چشم ما از روبرو دیده می‌شود (یک کهکشان رونما) و از همین رو ساختارهایش را به خوبی می‌توانیم ببینیم، از جمله هسته‌ی درخشانی که با صفحه‌ی مرکزی رنگینی در بر گرفته شده و بازوهای مارپیچی کم‌نور و آبی‌فامی که از آنها بیرون زده. این بازوان گسترده تا بیش از ۱۰۰ هزار سال نوری از مرکز کهکشان به بیرون کشیده شده‌اند.
گوشه‌ی پایین، سمت راست این چشم‌انداز تلسکوپی پُروضوح کهکشان بیضیگون کوچکی دیده می‌شود که به نظر می‌رسد وارد نبردی نابرابر با ان‌جی‌سی ۲۸۹ غول‌پیکر شده.
گفتن ندارد که ستارگان درخشان این چشم‌انداز که تیزی‌های پراش دارند، بسیار به ما نزدیک‌ترند. اینها ستارگان کهکشان خودمانند که در راستای صورت فلکی جنوبی #سنگتراش دیده می‌شوند.
apod
https://goo.gl/kke9WS
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/04/ap180405.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky