«پروکسیما قنطورس دور همدم‌هایش می‌گردد!»
—---------------------------------------------------
https://goo.gl/uiftCj
* قنطورسی‌ها چه خانواده‌ی خوشبختی هستند! به گفته‌ی اخترشناسان، این سه ستاره که نزدیک‌ترین ستارگان به سامانه‌ی خورشیدی‌اند همگی دور هم می‌چرخند. این یافته به بحث‌هایی یک سده‌ای پایان داد.
از این سه، نزدیک‌ترین ستاره #پروکسیما_قنطورس است، یک #کوتوله_سرخ که تنها ۴.۲۴ سال نوری از زمین فاصله دارد. این ستاره در ماه اوت، زمانی که دانشمندان پی بردند میزبان یک سیاره‌ی هم‌جرم زمین و با دمای احتمالا مناسب برای آب مایع سطحی است به شدت خبرساز شد.
[خواندید: * کشف نزدیک‌ترین سیاره زیست‌پذیر پیرامون نزدیک‌ترین ستاره (https://goo.gl/S5IsdQ)]
پس از آن، و در فاصله‌ی ۴.۳۷ سال نوری زمین، دو ستاره‌ی درخشان به نام‌های #آلفا_قنطورس اِی و بی جای دارند. این دو هر ۸۰ سال یک بار همکدیگر را دور می‌زنند و به ترتیب رنگی زرد و نارنجی دارند. از دید چشم نامسلح، این دو با هم به شکل سومین ستاره‌ی درخشان آسمان شب دیده می‌شوند.
برخلاف آنها، پروکسیما قنطورس کم‌نورتر از آنست که بدون تلسکوپ دیده شود و از همین رو تا سال ۱۹۱۵ کسی از وجودش آگاه نبود.
از آن هنگام تاکنون، اخترشناسان فکر این را می‌کردند که پروکسیما قنطورس به گرد آلفا قنطورس ای و بی بچرخد- ولی نتوانسته بودند اثباتش کنند.
اگر پروکسیما قنطورس در بند این دو ستاره بود، پس می‌بایست با سرعتی برابر با آنها در فضا جابجا می‌شد وگرنه از بند گرانش این جفت رها شده و می‌گریخت. فاصله‌ی پروکسیما و جفت آلفا قنطورس ۱۳۰۰۰ برابر فاصله‌ی زمین تا خورشید (یکای کیهانی یا #au) است.
سرعت‌های دقیق
در چند سال گذشته، شکارچیان سیاره توانایی این را یافته‌اند که با بررسی جابجایی‌های بسیار جزیی که یک سیاره‌ی کوچک، مانند سیاره‌ای که در مدار پروکسیما قنطورس است، در حرکت ستاره‌اش پدید می‌آورد و آن را نسبت به ما دور و نزدیک می‌کند، سرعت‌هایی بی‌اندازه دقیق را اندازه بگیرند.
پی‌یر کروِلا از رصدخانه‌ی پاریس در فرانسه می‌گوید: «به همین دلیل است که اکنون توانسته‌ایم به وجود یک پیوند گرانشی میان پروکسما و جفت آلفا قنطورس پی ببریم.»
افزون بر آن، این پژوهش برای نخستین بار مدار پروکسیما را آشکار می‌کند. این ستاره هر ۵۵۰ هزار سال یک بار مداری بیضی را می‌پیماید. پروکسیما در نزدیک‌ترین نقطه‌ی مدارش، ۴۳۰۰ یکای کیهانی از همدم‌هایش فاصله دارد؛ در دورترین نقطه‌ی مدارش هم به فاصله‌ی ۱۳۰۰۰ یکای کیهانی می‌رسد، یعنی همین جایی که اکنون هست.
کروِلا و همکارانش برای اندازه‌گیری دقیق سرعت‌ها باید اثرهای بسیار ریزی که بیشتر رصدگران نادیده می‌گیرند را هم در نظر می‌گرفتند . برای نمونه، فوتون‌ها با گریختن از گرانش ستاره انرژی از دست می‌دهند و طول موجشان اندکی به سرخی می‌گراید. از سوی دیگر، سطح ستاره‌ها برآمده شده و فوتون‌هایشان کمی به آبی می‌گراید.
پس از تصحیح این اثرها، این دانشمندان نتیجه گرفتند که سرعت پروکسیما قنطورس در فضا تنها ۲۷۰ متر بر ثانیه با سرعت همدمهای درخشانش تفاوت دارد- نصف سرعتی که برای گریز از چنگ گرانش آنها نیاز است. پس این سه ستاره به طور قطع یک سه‌تایی مداری هستند.
گزارش این پژوهش در تارنمای arXiv منتشر شده.
#سرخگرایی #آبیگرایی
🔹توضیح تصویر: کوتوله‌ی سرخِ پروکسیما قنطورس در سمت راستِ همدمهای درخشانش
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/Proxima-Centauri.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—---------------------------------------------------
https://goo.gl/uiftCj
* قنطورسی‌ها چه خانواده‌ی خوشبختی هستند! به گفته‌ی اخترشناسان، این سه ستاره که نزدیک‌ترین ستارگان به سامانه‌ی خورشیدی‌اند همگی دور هم می‌چرخند. این یافته به بحث‌هایی یک سده‌ای پایان داد.
از این سه، نزدیک‌ترین ستاره #پروکسیما_قنطورس است، یک #کوتوله_سرخ که تنها ۴.۲۴ سال نوری از زمین فاصله دارد. این ستاره در ماه اوت، زمانی که دانشمندان پی بردند میزبان یک سیاره‌ی هم‌جرم زمین و با دمای احتمالا مناسب برای آب مایع سطحی است به شدت خبرساز شد.
[خواندید: * کشف نزدیک‌ترین سیاره زیست‌پذیر پیرامون نزدیک‌ترین ستاره (https://goo.gl/S5IsdQ)]
پس از آن، و در فاصله‌ی ۴.۳۷ سال نوری زمین، دو ستاره‌ی درخشان به نام‌های #آلفا_قنطورس اِی و بی جای دارند. این دو هر ۸۰ سال یک بار همکدیگر را دور می‌زنند و به ترتیب رنگی زرد و نارنجی دارند. از دید چشم نامسلح، این دو با هم به شکل سومین ستاره‌ی درخشان آسمان شب دیده می‌شوند.
برخلاف آنها، پروکسیما قنطورس کم‌نورتر از آنست که بدون تلسکوپ دیده شود و از همین رو تا سال ۱۹۱۵ کسی از وجودش آگاه نبود.
از آن هنگام تاکنون، اخترشناسان فکر این را می‌کردند که پروکسیما قنطورس به گرد آلفا قنطورس ای و بی بچرخد- ولی نتوانسته بودند اثباتش کنند.
اگر پروکسیما قنطورس در بند این دو ستاره بود، پس می‌بایست با سرعتی برابر با آنها در فضا جابجا می‌شد وگرنه از بند گرانش این جفت رها شده و می‌گریخت. فاصله‌ی پروکسیما و جفت آلفا قنطورس ۱۳۰۰۰ برابر فاصله‌ی زمین تا خورشید (یکای کیهانی یا #au) است.
سرعت‌های دقیق
در چند سال گذشته، شکارچیان سیاره توانایی این را یافته‌اند که با بررسی جابجایی‌های بسیار جزیی که یک سیاره‌ی کوچک، مانند سیاره‌ای که در مدار پروکسیما قنطورس است، در حرکت ستاره‌اش پدید می‌آورد و آن را نسبت به ما دور و نزدیک می‌کند، سرعت‌هایی بی‌اندازه دقیق را اندازه بگیرند.
پی‌یر کروِلا از رصدخانه‌ی پاریس در فرانسه می‌گوید: «به همین دلیل است که اکنون توانسته‌ایم به وجود یک پیوند گرانشی میان پروکسما و جفت آلفا قنطورس پی ببریم.»
افزون بر آن، این پژوهش برای نخستین بار مدار پروکسیما را آشکار می‌کند. این ستاره هر ۵۵۰ هزار سال یک بار مداری بیضی را می‌پیماید. پروکسیما در نزدیک‌ترین نقطه‌ی مدارش، ۴۳۰۰ یکای کیهانی از همدم‌هایش فاصله دارد؛ در دورترین نقطه‌ی مدارش هم به فاصله‌ی ۱۳۰۰۰ یکای کیهانی می‌رسد، یعنی همین جایی که اکنون هست.
کروِلا و همکارانش برای اندازه‌گیری دقیق سرعت‌ها باید اثرهای بسیار ریزی که بیشتر رصدگران نادیده می‌گیرند را هم در نظر می‌گرفتند . برای نمونه، فوتون‌ها با گریختن از گرانش ستاره انرژی از دست می‌دهند و طول موجشان اندکی به سرخی می‌گراید. از سوی دیگر، سطح ستاره‌ها برآمده شده و فوتون‌هایشان کمی به آبی می‌گراید.
پس از تصحیح این اثرها، این دانشمندان نتیجه گرفتند که سرعت پروکسیما قنطورس در فضا تنها ۲۷۰ متر بر ثانیه با سرعت همدمهای درخشانش تفاوت دارد- نصف سرعتی که برای گریز از چنگ گرانش آنها نیاز است. پس این سه ستاره به طور قطع یک سه‌تایی مداری هستند.
گزارش این پژوهش در تارنمای arXiv منتشر شده.
#سرخگرایی #آبیگرایی
🔹توضیح تصویر: کوتوله‌ی سرخِ پروکسیما قنطورس در سمت راستِ همدمهای درخشانش
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/Proxima-Centauri.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«کمترین زمان برای رسیدن به یک ستاره دیگر ۶۹ سال است»
—------------------------------------------------------
https://goo.gl/wQq0PL
* شاید فکر کنید از میان همه‌ی ستارگان آسمان، ستاره‌ای که از همه به خورشید نزدیک‌تر است آسان‌ترین مقصد یک سفر میان‌ستاره‌ای برای ماست. ولی این می‌تواند نظر درستی نباشد.
به گفته‌ی رنه هلر از بنیاد ماکس پلانک برای پژوهش‌های سامانه ی خورشیدی (MPS) در گوتینگن آلمان، ما شاید بتوانیم تنها در ۶۹ سال به درخشان‌ترین ستاره‌ی آسمان شب، یعنی شباهنگ (شعرای یمانی) برسیم. این بر خلاف این واقعیت است که شباهنگ دو برابر دورتر از نزدیک‌ترین همسایه‌ی خورشید، سامانه‌ی آلفا قنطورس است که دستکم ۹۰ سال زمان می‌برد تا به آن برسیم.
یک برنامه‌ی خصوصی به نام برنامه‌ی Breakthrough Starshot امید دارد بتواند یک فضاپیمای کوچک و نازک را به آلفا قنطورس فرستاده و سیاره‌های وسوسه‌انگیزش را کاوش کند. برآوردهای پیشین توسط این برنامه نشان داده که می‌توانند با سرعت یک پنجم سرعت نور، در مدت تنها ۲۰ سال به آلفا قنطورس برسند. ولی این برآورد برای یک ماموریت گذر انجام شده که در آن، فضاپیما در مدت تنها چند ثانیه از کنار مقصد بگذرد.
اگر بخواهید در آن جا [درنگ کنید و] چیزی را ببینید، چنین سفری چندان سودی برایتان ندارد: فضاپیما ناچار خواهد بود از سرعتش بکاهد. در اوایل امسال، هلر و یک پژوهشگر مستقل به نام میشاییل هیپکه نشان داده بودند که چگونه می‌توان از نور خود ستارگان برای کاستن از سرعت یک فضاپیما با بادبان نوری بهره جست.
این شیوه می‌تواند #آلفا_قنطورس را برای هدف ما بی‌فایده کند. برای نمونه، هلر برآورد کرده که ماموریتی برای وارد کردن فضاپیما به مدار پیرامون پروکسیما قنطورس حدود ۱۴۰ سال زمان خواهد برد.
#شباهنگ ۸ سال نوری دورتر است، ولی ۱۶ برابر درخشان‌تر است، بنابراین نور آن می‌تواند هم در افزایش سرعت و هم سپس کاهش آن کمک بیشتری به فضاپیما کند.
ریاضیات ساده
این یافته‌ها در آغاز هلر را شگفت‌زده کرد، ولی به گفته‌ی او، ریاضیاتش ساده است.
مدت زمانی که برای رسیدن و سپس ماندن در آنجا نیازست تابعی از فاصله بخش بر ریشه‌ی دوم (جذر) درخشندگی ستاره است، بنابراین زمان رسیدن به شباهنگ کمتر از زمان رسیدن به آلفا قنطورس می‌شود.
اَوی لوب، از دانشگاه هاروارد می‌گوید: «این اندیشه‌ای نوآورانه و جالب است. ولی اگر بخواهید با کسری از سرعت نور به آنجا برسید، نیاز به یک بادبان بی‌اندازه نازک خواهید داشت.»
هلر و هپکه می‌گویند کلید حل این مشکل در "دانش مواد" است.
هلر می‌گوید: «ما برای ساختن #بادبان_نوری نیاز به ماده‌ای داریم که بسیار سبک، سخت، پایدار در برابر گرما، و به شدت بازتابنده باشد که بتواند تا چند صد متر مربع گسترده شود.»
به گفته‌ی وی، این ماده شاید بتواند بر پایه‌ی گرافن با روکشی از فراماده (متامتریال) باشد: «اگر این کارآیی داشته باشد، بشریت به راستی خواهد توانست به سفر میان‌ستاره‌ای برود.»
در همین زمینه:
* سفر به تراپیست-۱ با فناوری امروز چقدر زمان می‌برد؟ (https://goo.gl/KnLmG3)
* نظریه تازه و جنجالی برای فوران‌های اسرارآمیز رادیویی: کار بیگانگان است! (https://goo.gl/KzKZqz)
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/solar-sail.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------------------------------
https://goo.gl/wQq0PL
* شاید فکر کنید از میان همه‌ی ستارگان آسمان، ستاره‌ای که از همه به خورشید نزدیک‌تر است آسان‌ترین مقصد یک سفر میان‌ستاره‌ای برای ماست. ولی این می‌تواند نظر درستی نباشد.
به گفته‌ی رنه هلر از بنیاد ماکس پلانک برای پژوهش‌های سامانه ی خورشیدی (MPS) در گوتینگن آلمان، ما شاید بتوانیم تنها در ۶۹ سال به درخشان‌ترین ستاره‌ی آسمان شب، یعنی شباهنگ (شعرای یمانی) برسیم. این بر خلاف این واقعیت است که شباهنگ دو برابر دورتر از نزدیک‌ترین همسایه‌ی خورشید، سامانه‌ی آلفا قنطورس است که دستکم ۹۰ سال زمان می‌برد تا به آن برسیم.
یک برنامه‌ی خصوصی به نام برنامه‌ی Breakthrough Starshot امید دارد بتواند یک فضاپیمای کوچک و نازک را به آلفا قنطورس فرستاده و سیاره‌های وسوسه‌انگیزش را کاوش کند. برآوردهای پیشین توسط این برنامه نشان داده که می‌توانند با سرعت یک پنجم سرعت نور، در مدت تنها ۲۰ سال به آلفا قنطورس برسند. ولی این برآورد برای یک ماموریت گذر انجام شده که در آن، فضاپیما در مدت تنها چند ثانیه از کنار مقصد بگذرد.
اگر بخواهید در آن جا [درنگ کنید و] چیزی را ببینید، چنین سفری چندان سودی برایتان ندارد: فضاپیما ناچار خواهد بود از سرعتش بکاهد. در اوایل امسال، هلر و یک پژوهشگر مستقل به نام میشاییل هیپکه نشان داده بودند که چگونه می‌توان از نور خود ستارگان برای کاستن از سرعت یک فضاپیما با بادبان نوری بهره جست.
این شیوه می‌تواند #آلفا_قنطورس را برای هدف ما بی‌فایده کند. برای نمونه، هلر برآورد کرده که ماموریتی برای وارد کردن فضاپیما به مدار پیرامون پروکسیما قنطورس حدود ۱۴۰ سال زمان خواهد برد.
#شباهنگ ۸ سال نوری دورتر است، ولی ۱۶ برابر درخشان‌تر است، بنابراین نور آن می‌تواند هم در افزایش سرعت و هم سپس کاهش آن کمک بیشتری به فضاپیما کند.
ریاضیات ساده
این یافته‌ها در آغاز هلر را شگفت‌زده کرد، ولی به گفته‌ی او، ریاضیاتش ساده است.
مدت زمانی که برای رسیدن و سپس ماندن در آنجا نیازست تابعی از فاصله بخش بر ریشه‌ی دوم (جذر) درخشندگی ستاره است، بنابراین زمان رسیدن به شباهنگ کمتر از زمان رسیدن به آلفا قنطورس می‌شود.
اَوی لوب، از دانشگاه هاروارد می‌گوید: «این اندیشه‌ای نوآورانه و جالب است. ولی اگر بخواهید با کسری از سرعت نور به آنجا برسید، نیاز به یک بادبان بی‌اندازه نازک خواهید داشت.»
هلر و هپکه می‌گویند کلید حل این مشکل در "دانش مواد" است.
هلر می‌گوید: «ما برای ساختن #بادبان_نوری نیاز به ماده‌ای داریم که بسیار سبک، سخت، پایدار در برابر گرما، و به شدت بازتابنده باشد که بتواند تا چند صد متر مربع گسترده شود.»
به گفته‌ی وی، این ماده شاید بتواند بر پایه‌ی گرافن با روکشی از فراماده (متامتریال) باشد: «اگر این کارآیی داشته باشد، بشریت به راستی خواهد توانست به سفر میان‌ستاره‌ای برود.»
در همین زمینه:
* سفر به تراپیست-۱ با فناوری امروز چقدر زمان می‌برد؟ (https://goo.gl/KnLmG3)
* نظریه تازه و جنجالی برای فوران‌های اسرارآمیز رادیویی: کار بیگانگان است! (https://goo.gl/KzKZqz)
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/solar-sail.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies