«نمای دیگری از قلب و روح سرخ و مهمان سبزشان»
----------------------------------------------
این تصویر تله‌فوتو که در شب ۱۷ اوت (۲۶ امرداد) گرفته شده، پهنه‌ای از آسمان به گستردگی بیش از ۱۰ درجه را در صورت‌های فلکی شمالی ذات‌الکرسی (کاسیوپه) و برساووش را نشان می‌دهد که این شب‌ها پذیرای مهمانی ناخوانده شده: دنباله‌دار ۲۱پی/جیاکوبینی-زینر (یا ژیاکوبینی-زینر) که با گیسوی سبزفامش در سمت چپ خودنمایی می‌کند.
این یک دنباله‌دار دوره‌ای زاینده‌ی بارش شهابی اژدهایی است که در میانه‌های مهرماه آغاز خواهد شد.
بر پایه‌ی پیش‌بینی، #دنباله‌دار جیاکوبینی-زینر در ماه آینده به اوج روشنایی خواهد رسید. در این عکس آن را در میان ستارگان دوردست می‌بینیم، ولی در حقیقت فاصله‌اش از زمین تنها ۴ دقیقه‌ی نوریست.
این دنباله‌دار در اوج روشنایی‌اش -چند شب دیگر- به قدر ۷ می‌رسد که درست زیر آستانه‌ی دید انسانست و بنابراین با چشم نامسلح دیده نخواهد شد، مانند همین دو سحابی قلب رو روح که در مرکز این چارچوب دیده می‌شوند و برای ثبتشان نیاز به یک دوربین دیجیتال حسمند بوده.
ولی دو خوشه‌ی ستاره‌ای باز اچ و خی برساووش که آنها را در سمت راست چارچوب می‌بینید، با چشم نامسلح نیز در آسمان‌های تاریک دیده می‌شوند.
سحابی‌های قلب و روح و خوشه‌های ستارگان درونشان سنی حدود یک میلیون سال دارند. پهنای هر یک از آنها بیش از ۲۰۰ سال نوریست و ۶ تا ۷ هزار سال نوری هم از زمین فاصله دارند. این دو بخشی از یک مجموعه‌ی بزرگ و فعال ستاره‌زایی در بازوی مارپیچی برساووشِ کهکشان راه شیری‌اند.
اچ و خی برساووش که با هم به نام "خوشه‌ی دتایی" شناخته می‌شوند نیز تقریبا در همین فاصله از زمینند.
در سپتامبر ۱۹۸۵ یک فضاپیمای زمینی با جیاکوبینی-زینر دیدار کرد. در آن هنگام کاوشگر بازیافت شده‌ی ICE از میان دُم آن گذشت.
در همین زمینه: * دیدار یک دنباله‌دار با قلب و روح آسمان
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180823.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
----------------------------------------------
این تصویر تله‌فوتو که در شب ۱۷ اوت (۲۶ امرداد) گرفته شده، پهنه‌ای از آسمان به گستردگی بیش از ۱۰ درجه را در صورت‌های فلکی شمالی ذات‌الکرسی (کاسیوپه) و برساووش را نشان می‌دهد که این شب‌ها پذیرای مهمانی ناخوانده شده: دنباله‌دار ۲۱پی/جیاکوبینی-زینر (یا ژیاکوبینی-زینر) که با گیسوی سبزفامش در سمت چپ خودنمایی می‌کند.
این یک دنباله‌دار دوره‌ای زاینده‌ی بارش شهابی اژدهایی است که در میانه‌های مهرماه آغاز خواهد شد.
بر پایه‌ی پیش‌بینی، #دنباله‌دار جیاکوبینی-زینر در ماه آینده به اوج روشنایی خواهد رسید. در این عکس آن را در میان ستارگان دوردست می‌بینیم، ولی در حقیقت فاصله‌اش از زمین تنها ۴ دقیقه‌ی نوریست.
این دنباله‌دار در اوج روشنایی‌اش -چند شب دیگر- به قدر ۷ می‌رسد که درست زیر آستانه‌ی دید انسانست و بنابراین با چشم نامسلح دیده نخواهد شد، مانند همین دو سحابی قلب رو روح که در مرکز این چارچوب دیده می‌شوند و برای ثبتشان نیاز به یک دوربین دیجیتال حسمند بوده.
ولی دو خوشه‌ی ستاره‌ای باز اچ و خی برساووش که آنها را در سمت راست چارچوب می‌بینید، با چشم نامسلح نیز در آسمان‌های تاریک دیده می‌شوند.
سحابی‌های قلب و روح و خوشه‌های ستارگان درونشان سنی حدود یک میلیون سال دارند. پهنای هر یک از آنها بیش از ۲۰۰ سال نوریست و ۶ تا ۷ هزار سال نوری هم از زمین فاصله دارند. این دو بخشی از یک مجموعه‌ی بزرگ و فعال ستاره‌زایی در بازوی مارپیچی برساووشِ کهکشان راه شیری‌اند.
اچ و خی برساووش که با هم به نام "خوشه‌ی دتایی" شناخته می‌شوند نیز تقریبا در همین فاصله از زمینند.
در سپتامبر ۱۹۸۵ یک فضاپیمای زمینی با جیاکوبینی-زینر دیدار کرد. در آن هنگام کاوشگر بازیافت شده‌ی ICE از میان دُم آن گذشت.
در همین زمینه: * دیدار یک دنباله‌دار با قلب و روح آسمان
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180823.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«دنباله‌دار سبز به نزدیک‌ترین فاصله از زمین می‌رسد»
--------------------------------------------------
در روز ۱۰ سپتامبر (۱۹ شهریور)، دنباله‌دار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر (یا تنها ۲۱پی) به نزدیک‌ترین فاصله‌اش از زمین در ۷۲ سال گذشته می‌رسد- تنها ۵۸ میلیون کیلومتر. این دنباله‌دار کوچک ولی فعال که قدر روشنایی‌اش ۷ است را با دوربین دوچشمی یا تلسکوپی کوچک به سادگی می‌توان دید.
تصویری که اینجا می‌بینید را میشاییل یاگر از وایزنکرشن اتریش در روز ۷ سپتامبر گرفته و ۲۱پی را در میان ستارگان صورت فلکی ارابه‌ران نشان می‌دهد.
امسال گذشتن ۲۱پی از نزدیک‌ترین فاصله‌اش به زمین همزمان با نو شدن ماهست و بنابراین زمینه‌ی آسمان برای گذر و رصد این #دنباله‌دار تیرگی خوبی خواهد داشت. بهترین زمان برای دیدنش ساعت‌های پیش از طلوع آفتاب است، هنگامی که صورت فلکی ارابه‌ران در خاور آسمان جای دارد.
روشنی این دنباله‌دار درست زیر آستانه‌ی دید چشم نامسلح است. اگر بخواهید تاریخی برای عکاسی از آن یادداشت کنید، بهترین روز ۱۵ سپتامبر (۲۴ شهریور) است زیرا در آن شب درست از میان خوشه‌ی ستاره‌ای باز ام۳۵ در صورت فلکی دوپیکر (جوزا) خواهد گذشت [البته تنها از دیدگاه ما از درونش می‌گذرد نه واقعا]. باب کینگ، ستاره‌شناس از نشریه‌ی اسکای اند تلسکوپ می‌گوید: «نمای آن از پشت دوربین دوچشمی بی‌نظیر خواهد بود، با خوشه‌ای که انگار یک دُم در آورده!»
دنباله‌دار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر مادر بارش شهابی اژدهایی است که به طور معمول در ۸ اکتبر (۱۶ مهر) به بیشینه می‌رسد. آیا این بارشِ دمدمی امسال نمایش خوبی خواهد داشت؟ بارش‌های اژدهایی بیشتر در سال‌هایی به اوج و شدت ناگهانی می‌رسند که دنباله‌دار به خورشید نزدیک است (مانند امسال). ولی پیش‌بینی‌کنندگان برای امسال اوج خوبی را برای آن پیش‌بینی نکرده‌اند. اگر اشتباه کرده باشند و امسال سال خوبی برای این بارش باشد، پس در ماه آینده باید همگی چشم به کانون آن، یعنی صورت فلکی #اژدها بدوزیم.
اگر یک تلسکوپ خودکار (GOTO) دارید می‌توانید این مختصات مداری را وارد آن کنید. نقشه‌های دقیق آسمان هم کمک خوبی خواهند بود. (لینک‌ها را در وبلاگ یا در تلگرام ببینید)
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/21P.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
--------------------------------------------------
در روز ۱۰ سپتامبر (۱۹ شهریور)، دنباله‌دار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر (یا تنها ۲۱پی) به نزدیک‌ترین فاصله‌اش از زمین در ۷۲ سال گذشته می‌رسد- تنها ۵۸ میلیون کیلومتر. این دنباله‌دار کوچک ولی فعال که قدر روشنایی‌اش ۷ است را با دوربین دوچشمی یا تلسکوپی کوچک به سادگی می‌توان دید.
تصویری که اینجا می‌بینید را میشاییل یاگر از وایزنکرشن اتریش در روز ۷ سپتامبر گرفته و ۲۱پی را در میان ستارگان صورت فلکی ارابه‌ران نشان می‌دهد.
امسال گذشتن ۲۱پی از نزدیک‌ترین فاصله‌اش به زمین همزمان با نو شدن ماهست و بنابراین زمینه‌ی آسمان برای گذر و رصد این #دنباله‌دار تیرگی خوبی خواهد داشت. بهترین زمان برای دیدنش ساعت‌های پیش از طلوع آفتاب است، هنگامی که صورت فلکی ارابه‌ران در خاور آسمان جای دارد.
روشنی این دنباله‌دار درست زیر آستانه‌ی دید چشم نامسلح است. اگر بخواهید تاریخی برای عکاسی از آن یادداشت کنید، بهترین روز ۱۵ سپتامبر (۲۴ شهریور) است زیرا در آن شب درست از میان خوشه‌ی ستاره‌ای باز ام۳۵ در صورت فلکی دوپیکر (جوزا) خواهد گذشت [البته تنها از دیدگاه ما از درونش می‌گذرد نه واقعا]. باب کینگ، ستاره‌شناس از نشریه‌ی اسکای اند تلسکوپ می‌گوید: «نمای آن از پشت دوربین دوچشمی بی‌نظیر خواهد بود، با خوشه‌ای که انگار یک دُم در آورده!»
دنباله‌دار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر مادر بارش شهابی اژدهایی است که به طور معمول در ۸ اکتبر (۱۶ مهر) به بیشینه می‌رسد. آیا این بارشِ دمدمی امسال نمایش خوبی خواهد داشت؟ بارش‌های اژدهایی بیشتر در سال‌هایی به اوج و شدت ناگهانی می‌رسند که دنباله‌دار به خورشید نزدیک است (مانند امسال). ولی پیش‌بینی‌کنندگان برای امسال اوج خوبی را برای آن پیش‌بینی نکرده‌اند. اگر اشتباه کرده باشند و امسال سال خوبی برای این بارش باشد، پس در ماه آینده باید همگی چشم به کانون آن، یعنی صورت فلکی #اژدها بدوزیم.
اگر یک تلسکوپ خودکار (GOTO) دارید می‌توانید این مختصات مداری را وارد آن کنید. نقشه‌های دقیق آسمان هم کمک خوبی خواهند بود. (لینک‌ها را در وبلاگ یا در تلگرام ببینید)
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/21P.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«مهمان سبز بر بستری رنگین»
----------------------------
دنباله‌دار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر این شب‌ها برای دوربین‌های دوچشمی یا تلسکوپ‌های کوچک به اندازه‌ی کافی پرنور است. در این تصویر تله‌فوتوی ۱۰ درجه‌ای که با نوردهی بلند گرفته شده، این مهمان سبز آسمان را در میان خوشه‌های ستاره‌ای و سحابی‌های صورت فلکی پربار ارابه‌ران می‌بینیم.
در شب ۱۸ شهریور (۹ سپتامبر) که این عکس گرفته شده، گیسوی سبز و دم افشان ۲۱پی در کنار ستارگان رنگارنگ و سحابی‌های گسیلشی سرخ‌فام این بخش از کهکشان راه شیری آرایه‌ای زیبا و خیره‌کننده را پدید آورده بود. در آن شب، #دنباله‌دار تقریبا به نزدیک‌ترین فاصله‌اش از زمین رسیده بود و تنها حدود ۲۰۰ ثانیه‌ی نوری با زمین فاصله داشت.
درست بالاتر از دم دنباله‌دار، و در میان ستارگان پس‌زمینه، خوشه‌های ستاره‌ای ام۳۸ (سمت چپ مرکز) و ام۳۶ (سمت راست) در فاصله‌ی ۴۰۰۰ سال نوری زمین به چشم می‌خورند.
بالا سمت چپ چشم‌انداز، منطقه‌ی گسیلشی آی‌سی ۴۰۵ را می‌بینیم که تنها ۱۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و به نام چشمگیرترِ سحابی ستاره‌ی شعله‌ور نیز شناخته می‌شود.
سمت راست آن، و در فاصله‌ی ۱۲۰۰۰ سال نوری زمین، آی‌سی ۴۱۰ جای دارد که به داشتن مناطقی ستاره‌زا به نام "بچه‌قورباغه‌های کیهانی" شهره است.
ژاکوبینی-زینر، فرزند کوچک سامانه ی خورشیدی خودمان، یک دنباله‌دار دوره‌ایست که هر ۶.۵ سال یک بار به گرد خورشید می‌چرخد. این دنباله‌دار جرم مادری بارش شهابی اژدهایی است که در ماه اکتبر به بیشینه می‌رسد.
عکس از: محمد نوروزی
این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر (۴.۴ مگ)
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180913.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
----------------------------
دنباله‌دار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر این شب‌ها برای دوربین‌های دوچشمی یا تلسکوپ‌های کوچک به اندازه‌ی کافی پرنور است. در این تصویر تله‌فوتوی ۱۰ درجه‌ای که با نوردهی بلند گرفته شده، این مهمان سبز آسمان را در میان خوشه‌های ستاره‌ای و سحابی‌های صورت فلکی پربار ارابه‌ران می‌بینیم.
در شب ۱۸ شهریور (۹ سپتامبر) که این عکس گرفته شده، گیسوی سبز و دم افشان ۲۱پی در کنار ستارگان رنگارنگ و سحابی‌های گسیلشی سرخ‌فام این بخش از کهکشان راه شیری آرایه‌ای زیبا و خیره‌کننده را پدید آورده بود. در آن شب، #دنباله‌دار تقریبا به نزدیک‌ترین فاصله‌اش از زمین رسیده بود و تنها حدود ۲۰۰ ثانیه‌ی نوری با زمین فاصله داشت.
درست بالاتر از دم دنباله‌دار، و در میان ستارگان پس‌زمینه، خوشه‌های ستاره‌ای ام۳۸ (سمت چپ مرکز) و ام۳۶ (سمت راست) در فاصله‌ی ۴۰۰۰ سال نوری زمین به چشم می‌خورند.
بالا سمت چپ چشم‌انداز، منطقه‌ی گسیلشی آی‌سی ۴۰۵ را می‌بینیم که تنها ۱۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و به نام چشمگیرترِ سحابی ستاره‌ی شعله‌ور نیز شناخته می‌شود.
سمت راست آن، و در فاصله‌ی ۱۲۰۰۰ سال نوری زمین، آی‌سی ۴۱۰ جای دارد که به داشتن مناطقی ستاره‌زا به نام "بچه‌قورباغه‌های کیهانی" شهره است.
ژاکوبینی-زینر، فرزند کوچک سامانه ی خورشیدی خودمان، یک دنباله‌دار دوره‌ایست که هر ۶.۵ سال یک بار به گرد خورشید می‌چرخد. این دنباله‌دار جرم مادری بارش شهابی اژدهایی است که در ماه اکتبر به بیشینه می‌رسد.
عکس از: محمد نوروزی
این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر (۴.۴ مگ)
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180913.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«نمک، فلفل، و یخ در آسمان!»
-----------------------------
این شب‌ها آسمان سیاره‌ی زمین میزبان یک دنباله‌دار خوش‌عکس است.
دنباله‌دار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر که روشنایی‌اش اندکی زیر آستانه‌ی دید چشم نامسلح است، اکنون دُمی بلند برای خودش درست کرده که نمایی زیبا و مناسب برای دوربین‌های دوچشمی و دوربین‌های حسمند از آن پدید آورده است.
در این ویدیوی زمان‌گریز که ۹۰ دقیقه را در ۲.۵ ثانیه فشرده کرده، حرکت دنباله‌دار ۲۱پی در هفته‌ی گذشته را بر پهنه‌ی بخشی از آسمان می‌بینیم.
چیزی که اینجا شاید عجیب به نظر برسد اینست که دم ۲۱پی همراستا با مسیر آن نیست. دلیلش اینست که دم دنباله‌دارها همیشه در راستای خورشید است، ولی خود این دنباله‌دار در زمان گرفتن این عکس‌ها رو به خورشید حرکت نمی‌کرد.
در پس‌زمینه‌ی دوردست آسمان، بالا سمت چپ، ام۳۷ را می‌بینیم که به نام خوشه‌ی ستاره‌ای نمک و فلفل نیز شناخته می‌شود. در میانه‌ی تصویر هم ستاره‌ی درخشان و سرخ‌فام وی۴۴۰ ارابه‌ران به چشم می‌خورد.
این گلوله برفی گلی ۲ کیلومتری که دارد خاک و غبارش را در اثر گرمای خورشید به فضا پس می‌زند، همین یک هفته پیش از نزدیک‌ترین نقطه‌ی مسیرش به خورشید و زمین گذشت و اکنون با پیشروی به سوی آسمان جنوب، از نورش هم کم و کمتر می‌شود.
#دنباله‌دار ۲۱پی را تا حدود یک ماه دیگر نیز می‌توان با دوربین‌های ثابت پیدا کرد و نماهای خوبی از آن ثبت کرد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180918.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-----------------------------
این شب‌ها آسمان سیاره‌ی زمین میزبان یک دنباله‌دار خوش‌عکس است.
دنباله‌دار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر که روشنایی‌اش اندکی زیر آستانه‌ی دید چشم نامسلح است، اکنون دُمی بلند برای خودش درست کرده که نمایی زیبا و مناسب برای دوربین‌های دوچشمی و دوربین‌های حسمند از آن پدید آورده است.
در این ویدیوی زمان‌گریز که ۹۰ دقیقه را در ۲.۵ ثانیه فشرده کرده، حرکت دنباله‌دار ۲۱پی در هفته‌ی گذشته را بر پهنه‌ی بخشی از آسمان می‌بینیم.
چیزی که اینجا شاید عجیب به نظر برسد اینست که دم ۲۱پی همراستا با مسیر آن نیست. دلیلش اینست که دم دنباله‌دارها همیشه در راستای خورشید است، ولی خود این دنباله‌دار در زمان گرفتن این عکس‌ها رو به خورشید حرکت نمی‌کرد.
در پس‌زمینه‌ی دوردست آسمان، بالا سمت چپ، ام۳۷ را می‌بینیم که به نام خوشه‌ی ستاره‌ای نمک و فلفل نیز شناخته می‌شود. در میانه‌ی تصویر هم ستاره‌ی درخشان و سرخ‌فام وی۴۴۰ ارابه‌ران به چشم می‌خورد.
این گلوله برفی گلی ۲ کیلومتری که دارد خاک و غبارش را در اثر گرمای خورشید به فضا پس می‌زند، همین یک هفته پیش از نزدیک‌ترین نقطه‌ی مسیرش به خورشید و زمین گذشت و اکنون با پیشروی به سوی آسمان جنوب، از نورش هم کم و کمتر می‌شود.
#دنباله‌دار ۲۱پی را تا حدود یک ماه دیگر نیز می‌توان با دوربین‌های ثابت پیدا کرد و نماهای خوبی از آن ثبت کرد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180918.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
Telegram
یک ستاره در هفت آسمان
عکسی تازه از دنباله‌دار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر که خوزه چامبو از اسپانیا گرفته. این #دنباله‌دار سرچشمه‌ی بارش شهابی اژدهایی است که در ۸ اکتبر به اوج خود می‌رسد.
در زمان گرفتن این عکس، ۲۱پی حدود ۶۰ میلیون کیلومتر از زمین فاصله داشت و در میان صورت‌های فلکی دوپیکر (جوزا) و شکارچی بود، و در همسایگیِ زاویه‌ایِ سحابی گسیلشی "سر میمون" یا ان‌جی‌سی ۲۱۷۴ [بالا، سمت چپ تصویر] دیده می‌شد. فاصله‌ی این سحابی از زمین ۶۴۰۰ سال نوری است.
@onestar_in_sevenskies
در زمان گرفتن این عکس، ۲۱پی حدود ۶۰ میلیون کیلومتر از زمین فاصله داشت و در میان صورت‌های فلکی دوپیکر (جوزا) و شکارچی بود، و در همسایگیِ زاویه‌ایِ سحابی گسیلشی "سر میمون" یا ان‌جی‌سی ۲۱۷۴ [بالا، سمت چپ تصویر] دیده می‌شد. فاصله‌ی این سحابی از زمین ۶۴۰۰ سال نوری است.
@onestar_in_sevenskies
«دنباله‌دار کوهستانی»
--------------------
اینجا بخشی از دنباله‌دار ۶۷پی/سی-جی یا همان ۶۷پی را می‌بینیم. این عکس را فضاپیمای روزتا، در ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۴ و تنها یک ماه و نیم پس از رسیدن به این دنباله‌دار گرفته. در آن هنگام فضاپیما ۲۸.۲ کیلومتر از مرکز دنباله‌دار (حدود ۲۶.۲ کیلومتر از سطح) فاصله داشت. این چشم‌انداز از گزینش و پیوند سه عکس که در طول موج‌های گوناگون و به کمک دوربین زاویه-باریک اوسیریس روزتا گرفته شده بودند به دست امده.
در مرکز و سمت چپ چارچوب، ست (Seth)، یکی از مناطق زمین‌شناختی روی لوب بزرگ‌ترِ دنباله‌دار را می‌بینیم که رو به منطقه‌ی هموارترِ هاپی (Hapi) در"گردن" دنباله‌دار که دو لوب آن را به هم می‌پیوندد شیب دارد. در زمینه‌ی دورتر، نشانه‌هایی از مناطق بابی (Babi) و آقر (Aker) دیده می‌شود که هر دو روی لوب بزرگ‌تر جای دارند. [می‌دانید که دنباله‌دار ۶۷پی از دو لوبِ به هم چسبیده درست شده]
نمای بخش پایینی عکس پرتگاه اسوان را نشان می‌دهد، یک دیواره به بلندی ۱۳۴ متر که بخش‌های ست و هاپی را جدا می‌کند. عکس‌هایی که #روزتا اندکی پیش از رسیدن دنباله‌دار به نقطه‌ی پیراهور (حضیض) مدارش در ۱۳ اوت ۲۰۱۵ گرفته بود نشان می‌داد که تکه‌ای از این دیواره فرو ریخته- چیزی که نتیجه‌ی افزایش فعالیت در #دنباله‌دار به دلیل نزدیک شدنش به خورشید بود.
🔴 این تصویر در اندازه‌ی بسیار بزرگ‌تر (۱۲.۲ مگ)
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/67P.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
--------------------
اینجا بخشی از دنباله‌دار ۶۷پی/سی-جی یا همان ۶۷پی را می‌بینیم. این عکس را فضاپیمای روزتا، در ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۴ و تنها یک ماه و نیم پس از رسیدن به این دنباله‌دار گرفته. در آن هنگام فضاپیما ۲۸.۲ کیلومتر از مرکز دنباله‌دار (حدود ۲۶.۲ کیلومتر از سطح) فاصله داشت. این چشم‌انداز از گزینش و پیوند سه عکس که در طول موج‌های گوناگون و به کمک دوربین زاویه-باریک اوسیریس روزتا گرفته شده بودند به دست امده.
در مرکز و سمت چپ چارچوب، ست (Seth)، یکی از مناطق زمین‌شناختی روی لوب بزرگ‌ترِ دنباله‌دار را می‌بینیم که رو به منطقه‌ی هموارترِ هاپی (Hapi) در"گردن" دنباله‌دار که دو لوب آن را به هم می‌پیوندد شیب دارد. در زمینه‌ی دورتر، نشانه‌هایی از مناطق بابی (Babi) و آقر (Aker) دیده می‌شود که هر دو روی لوب بزرگ‌تر جای دارند. [می‌دانید که دنباله‌دار ۶۷پی از دو لوبِ به هم چسبیده درست شده]
نمای بخش پایینی عکس پرتگاه اسوان را نشان می‌دهد، یک دیواره به بلندی ۱۳۴ متر که بخش‌های ست و هاپی را جدا می‌کند. عکس‌هایی که #روزتا اندکی پیش از رسیدن دنباله‌دار به نقطه‌ی پیراهور (حضیض) مدارش در ۱۳ اوت ۲۰۱۵ گرفته بود نشان می‌داد که تکه‌ای از این دیواره فرو ریخته- چیزی که نتیجه‌ی افزایش فعالیت در #دنباله‌دار به دلیل نزدیک شدنش به خورشید بود.
🔴 این تصویر در اندازه‌ی بسیار بزرگ‌تر (۱۲.۲ مگ)
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/67P.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«دنباله‌دار سال می‌آید؟»
---------------------
ستاره‌شناسان دنباله‌دار ۴۶پی/ویرتنن را"دنباله‌دار سال" می‌خوانند. این گلوله یخی گل‌آلود ۱.۲ کیلومتری در ۱۶ دسامبر (۲۵ آذر) به فاصله‌ی ۱۱.۵ میلیون کیلومتری زمین می‌رسد و به احتمال بسیار تا چند هفته برای چشم نامسلح دیدارپذیر خواهد بود.
البته ۶۴پی/ویرتنن هنوز دنباله‌دار سال نشده. ماکسیمیلیان تئودورسکو که این عکس را در روز ۵ اکتبر از ماگورله در رومانی گرفته می‌گوید: «دنباله‌دار ویرتنن هنوز بسیار کم‌نور است.» لکه‌ی محوی که در میانه‌ی تصویر تئودورسکو دیده می‌شود همان دنباله‌دار ۴۶پی/ویرتنن است که در شب ۵ اکتبر داشت از درون صورت فلکی جنوبی کوره می‌گذشت.
پیش‌بینی می‌شود روشنی این #دنباله‌دار تا ماه دسامبر ۲۰۰ برابر شود. دنباله‌دارها را اغلب نمی‌توان پیش‌بینی کرد و به همین دلیل بیشینه‌ی درخشش این دنباله‌دار هم نامعلوم است. ولی برخی پیش‌بینی کرده‌اند که۴۶پی/ویرتنن می‌تواند در اوج روشنایی‌اش به قدر ۳+ یا ۴+ برسد و بنابراین یک دنباله‌دار بزرگ نخواهد بود، ولی دستکم یک دنباله‌دار بسیار خوب می‌شود که با چشم نامسلح دیده خواهد شد و از پشت دوربین‌های دوچشمی و تلسکوپ‌های کوچک هم نمایی شگفت‌انگیز خواهد داشت.
دنباله‌دار ویرتنن هر ۵.۴ سال یک بار از بخش درونی سامانه‌ی خورشیدی می‌گذرد. این دنباله‌دار اکنون نزدیک مدار بهرام است و دارد به سوی ما می‌آید.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/46P.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
---------------------
ستاره‌شناسان دنباله‌دار ۴۶پی/ویرتنن را"دنباله‌دار سال" می‌خوانند. این گلوله یخی گل‌آلود ۱.۲ کیلومتری در ۱۶ دسامبر (۲۵ آذر) به فاصله‌ی ۱۱.۵ میلیون کیلومتری زمین می‌رسد و به احتمال بسیار تا چند هفته برای چشم نامسلح دیدارپذیر خواهد بود.
البته ۶۴پی/ویرتنن هنوز دنباله‌دار سال نشده. ماکسیمیلیان تئودورسکو که این عکس را در روز ۵ اکتبر از ماگورله در رومانی گرفته می‌گوید: «دنباله‌دار ویرتنن هنوز بسیار کم‌نور است.» لکه‌ی محوی که در میانه‌ی تصویر تئودورسکو دیده می‌شود همان دنباله‌دار ۴۶پی/ویرتنن است که در شب ۵ اکتبر داشت از درون صورت فلکی جنوبی کوره می‌گذشت.
پیش‌بینی می‌شود روشنی این #دنباله‌دار تا ماه دسامبر ۲۰۰ برابر شود. دنباله‌دارها را اغلب نمی‌توان پیش‌بینی کرد و به همین دلیل بیشینه‌ی درخشش این دنباله‌دار هم نامعلوم است. ولی برخی پیش‌بینی کرده‌اند که۴۶پی/ویرتنن می‌تواند در اوج روشنایی‌اش به قدر ۳+ یا ۴+ برسد و بنابراین یک دنباله‌دار بزرگ نخواهد بود، ولی دستکم یک دنباله‌دار بسیار خوب می‌شود که با چشم نامسلح دیده خواهد شد و از پشت دوربین‌های دوچشمی و تلسکوپ‌های کوچک هم نمایی شگفت‌انگیز خواهد داشت.
دنباله‌دار ویرتنن هر ۵.۴ سال یک بار از بخش درونی سامانه‌ی خورشیدی می‌گذرد. این دنباله‌دار اکنون نزدیک مدار بهرام است و دارد به سوی ما می‌آید.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/46P.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«تصویری تازه از "دنباله‌دار سال"»
--------------------------------
ستاره‌شناسان دنباله‌دار ۴۶پی/ویرتنن را"دنباله‌دار سال" می‌خوانند.
این گلوله یخی گل‌آلود ۱.۲ کیلومتری در ۱۶ دسامبر (۲۵ آذر) به فاصله‌ی ۱۱.۵ میلیون کیلومتری زمین می‌رسد و یکی از ۱۰ دنباله‌دار نزدیک به زمین در عصر فضا خواهد شد. دنباله‌دار ۴۶پی به احتمال بسیار تا چند هفته برای چشم نامسلح دیدارپذیر خواهد بود. اینجا تازه‌ترین نمایی تازه از آن را می‌بینیم.
یاسوشی آئوشیما از ژاپن، این عکس را به کمک تلسکوپ ۱۲ اینچی خود گرفته. در این تصویر جوِ یا همان گیسوی سبزفام دنباله‌دار ۴۶پی را می‌بینیم که بسیار گسترده شده، با قطری حدود دو برابر قطر سیاره‌ی مشتری. این تابش سبز از کربن دواتمی (C2) می‌آید- ماده ی گازی رایجی در گیسوی دنباله‌دارها که در فضای تقریبا خلا به رنگ سبز می‌درخشد [در حقیقت این تابش سبزفام دستاورد انگیزتابی (فلورسنس) این مولکول‌ها در فضای خلا و زیر نور خورشید است].
نور یکپارچه‌ی این #دنباله‌دار اکنون به اندازه‌ی روشنایی ستاره‌ای از قدر ۱۰ است- یعنی کم‌نور. ولی پیش‌بینی می‌شود تا ماه دسامبر، روشنایی آن تا ۲۰۰ بابر افزایش یابد. اگر پیش‌بینی‌ها درست باشد، ۴۶پی می‌تواند در پایان به قدر ۳+ برسد و بنابراین یک "دنباله‌دار بزرگ" (Great Comet) نمی‌شود ولی دنباله‌دار بسیار خوبی خواهد شد که با چشم نامسلح دیده می‌شود و برای دوربین‌های دوچشمی و تلسکوپ‌های کوچک هدفی خوب و آسان خواهد بود.
دنباله‌دار ۴۶پی/ویرتنن هر ۵.۴ سال یک بار از بخش درونی سامانه‌ی خورشیدی می‌گذرد. این دنباله‌دار اکنون نزدیک مدار بهرام است و دارد به سوی ما می‌آید.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/Comet46P.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
--------------------------------
ستاره‌شناسان دنباله‌دار ۴۶پی/ویرتنن را"دنباله‌دار سال" می‌خوانند.
این گلوله یخی گل‌آلود ۱.۲ کیلومتری در ۱۶ دسامبر (۲۵ آذر) به فاصله‌ی ۱۱.۵ میلیون کیلومتری زمین می‌رسد و یکی از ۱۰ دنباله‌دار نزدیک به زمین در عصر فضا خواهد شد. دنباله‌دار ۴۶پی به احتمال بسیار تا چند هفته برای چشم نامسلح دیدارپذیر خواهد بود. اینجا تازه‌ترین نمایی تازه از آن را می‌بینیم.
یاسوشی آئوشیما از ژاپن، این عکس را به کمک تلسکوپ ۱۲ اینچی خود گرفته. در این تصویر جوِ یا همان گیسوی سبزفام دنباله‌دار ۴۶پی را می‌بینیم که بسیار گسترده شده، با قطری حدود دو برابر قطر سیاره‌ی مشتری. این تابش سبز از کربن دواتمی (C2) می‌آید- ماده ی گازی رایجی در گیسوی دنباله‌دارها که در فضای تقریبا خلا به رنگ سبز می‌درخشد [در حقیقت این تابش سبزفام دستاورد انگیزتابی (فلورسنس) این مولکول‌ها در فضای خلا و زیر نور خورشید است].
نور یکپارچه‌ی این #دنباله‌دار اکنون به اندازه‌ی روشنایی ستاره‌ای از قدر ۱۰ است- یعنی کم‌نور. ولی پیش‌بینی می‌شود تا ماه دسامبر، روشنایی آن تا ۲۰۰ بابر افزایش یابد. اگر پیش‌بینی‌ها درست باشد، ۴۶پی می‌تواند در پایان به قدر ۳+ برسد و بنابراین یک "دنباله‌دار بزرگ" (Great Comet) نمی‌شود ولی دنباله‌دار بسیار خوبی خواهد شد که با چشم نامسلح دیده می‌شود و برای دوربین‌های دوچشمی و تلسکوپ‌های کوچک هدفی خوب و آسان خواهد بود.
دنباله‌دار ۴۶پی/ویرتنن هر ۵.۴ سال یک بار از بخش درونی سامانه‌ی خورشیدی می‌گذرد. این دنباله‌دار اکنون نزدیک مدار بهرام است و دارد به سوی ما می‌آید.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/Comet46P.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«تیری در قلب مرغ دریایی»
---------------------------
این عکس یک شهاب، یک #دنباله‌دار، و یک سحابی خوش‌عکس را یکجا در خود دارد. از این میان، نزدیک‌ترین جرم همان شهاب گریزپا است که در بالا، سمت راست دیده می‌شود- این #شهاب در کمتر از یک ثانیه آمد و رفت.
این شهاب که در جو زمین سوخت و از هم پاشید به احتمال بسیار تکه‌ی جدا شده‌ی کوچکی از هسته‌ی دنباله‌دار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر بود، دنباله‌داری که دست بر قضا خودش هم در این تصویر دیده می‌شود.
دنباله‌دار ۲۱پی که اکنون در بخش درونی سامانه‌ی خورشیدی است، با دم غباری بلندش که از چپ به راست کشیده شده در تصویر خودنمایی می‌کند. این دنباله‌دار در چند ماه گذشته از پشت دوربین‌های دوچشمی دیده می‌شده ولی اکنون دارد به سوی مدار مشتری می‌رود و دارد کم کم ناپدید می‌شود.
۳۵۰۰ سال نوری دورتر از همه‌ی اینها، سحابی آی‌سی ۲۱۷۷ را می‌بینیم، سحابی مرغ دریایی که در سمت چپ با رنگ سرخش نمایانست. سحالی به نسبت پهناور مرغ دریایی که پهنای بال‌های گشوده‌اش به حدود ۲۵۰ سال نوری می‌رسد، به احتمال بسیار صدها هزار سالست که دیده می‌شود.
کم‌نورترین بخش‌های این تصویر، چند هفته پیش در ایواکی ژاپن، با نوردهی بلند گرفته شده بوده و به هم پیوند داده شده بودند.
شما هم می‌توانید شهابی مانند این را ببینید- و شاید این کار را زودتر از آنچه فکر می‌کنید: این شب‌ها زمان اوج بارش شهابی شکارچی (جباری) است [در حقیقت بیشینه‌ی آن دیشب بود]
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ap181021.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
---------------------------
این عکس یک شهاب، یک #دنباله‌دار، و یک سحابی خوش‌عکس را یکجا در خود دارد. از این میان، نزدیک‌ترین جرم همان شهاب گریزپا است که در بالا، سمت راست دیده می‌شود- این #شهاب در کمتر از یک ثانیه آمد و رفت.
این شهاب که در جو زمین سوخت و از هم پاشید به احتمال بسیار تکه‌ی جدا شده‌ی کوچکی از هسته‌ی دنباله‌دار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر بود، دنباله‌داری که دست بر قضا خودش هم در این تصویر دیده می‌شود.
دنباله‌دار ۲۱پی که اکنون در بخش درونی سامانه‌ی خورشیدی است، با دم غباری بلندش که از چپ به راست کشیده شده در تصویر خودنمایی می‌کند. این دنباله‌دار در چند ماه گذشته از پشت دوربین‌های دوچشمی دیده می‌شده ولی اکنون دارد به سوی مدار مشتری می‌رود و دارد کم کم ناپدید می‌شود.
۳۵۰۰ سال نوری دورتر از همه‌ی اینها، سحابی آی‌سی ۲۱۷۷ را می‌بینیم، سحابی مرغ دریایی که در سمت چپ با رنگ سرخش نمایانست. سحالی به نسبت پهناور مرغ دریایی که پهنای بال‌های گشوده‌اش به حدود ۲۵۰ سال نوری می‌رسد، به احتمال بسیار صدها هزار سالست که دیده می‌شود.
کم‌نورترین بخش‌های این تصویر، چند هفته پیش در ایواکی ژاپن، با نوردهی بلند گرفته شده بوده و به هم پیوند داده شده بودند.
شما هم می‌توانید شهابی مانند این را ببینید- و شاید این کار را زودتر از آنچه فکر می‌کنید: این شب‌ها زمان اوج بارش شهابی شکارچی (جباری) است [در حقیقت بیشینه‌ی آن دیشب بود]
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ap181021.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
