«آلفا و اُمگا- دو عکس متفاوت کاسینی از کیوان»
—-------------------------------------------
این دو عکس در کنار هم نشان می‌دهند که #فضاپیمای_کاسینی چه راه دور و درازی را باید می‌پیمود تا به #کیوان (زحل) برسد.
سمت چپ یکی از نخستین عکس‌هاییست که کاسینی در سفرش از بخش درونی به بخش بیرونی سامانه‌ی خورشیدی از این غول حلقه‌دار گرفت. سمت راست نیز یکی از واپسین عکس‌های کاسینی از کیوان را نشان می‌دهد و نقطه‌ای از جو سیاره که کاسینی فردای آن روز به درون آن شیرجه زد را هم در بر دارد.
تصویر سمت چپ در سال ۲۰۰۱ گرفته شده بود، حدود شش ماه پس از گذشتن فضاپیما از کنار مشتری برای دریافت کمک گرانشی از آن (عملیات قلاب‌سنگ گرانشی) گرفته شد و بهترین عکسیست که کاسینی با دوربین وضوح بالای خود (زاویه-باریک) گرفت و مانند چیزیست که تلسکوپ هابل از مدار زمین می‌تواند ببیند. تصویر سمت راست یکی از عکس‌هاییست که کاسینی در اواخر ماموریتش و از فاصله‌ی نزدیک، با دوربین کم‌وضوح‌تر خود (زاویه گسترده) گرفته بود و تنها بخش کوچکی از سیاره را در خود جای داده.
در تصویر سمت چپ کیوان را از زاویه‌ی ۲۰ درجه زیر صفحه‌ی حلقه‌ها نشان می‌دهد. عکس در روز ۱۳ ژوییه‌ی ۲۰۰۱ در طول موج‌هایی از نور فروسرخ در محدوده‌ی ۷۲۷ نانومتر، و با بهره از دوربین زاویه-باریک کاسینی گرفته شده. تصویر سمت راست رو به نقطه‌ای در فاصله‌ی ۶ درجه شمال استوای سیاره، و در طیف دیدنی (مریی)، با دوربین زاویه-گسترده‌ی فضاپیما، در روز ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۷ گرفته شده.
به هنگام گرفتن عکس سمت چپ، فاصله‌ی کاسینی از کیوان حدود ۵۱۰ میلیون کیلومتر بود و هر پیکسل تصویر هم‌ارز ۳۱۰۰ کیلومتر است. تصویر سمت راست از فاصله‌ی حدود ۵۷۹۰۰۰ کیلومتری گرفته شد و هر پیکسلش هم‌ارز ۳۵ کیلومتر است.
فضاپیمای کاسینی ماموریت خود را در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ با فرو رفتن در جو سیاره به پایان برد.
https://goo.gl/mGbf7s
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/AlphaOmega.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—-------------------------------------------
این دو عکس در کنار هم نشان می‌دهند که #فضاپیمای_کاسینی چه راه دور و درازی را باید می‌پیمود تا به #کیوان (زحل) برسد.
سمت چپ یکی از نخستین عکس‌هاییست که کاسینی در سفرش از بخش درونی به بخش بیرونی سامانه‌ی خورشیدی از این غول حلقه‌دار گرفت. سمت راست نیز یکی از واپسین عکس‌های کاسینی از کیوان را نشان می‌دهد و نقطه‌ای از جو سیاره که کاسینی فردای آن روز به درون آن شیرجه زد را هم در بر دارد.
تصویر سمت چپ در سال ۲۰۰۱ گرفته شده بود، حدود شش ماه پس از گذشتن فضاپیما از کنار مشتری برای دریافت کمک گرانشی از آن (عملیات قلاب‌سنگ گرانشی) گرفته شد و بهترین عکسیست که کاسینی با دوربین وضوح بالای خود (زاویه-باریک) گرفت و مانند چیزیست که تلسکوپ هابل از مدار زمین می‌تواند ببیند. تصویر سمت راست یکی از عکس‌هاییست که کاسینی در اواخر ماموریتش و از فاصله‌ی نزدیک، با دوربین کم‌وضوح‌تر خود (زاویه گسترده) گرفته بود و تنها بخش کوچکی از سیاره را در خود جای داده.
در تصویر سمت چپ کیوان را از زاویه‌ی ۲۰ درجه زیر صفحه‌ی حلقه‌ها نشان می‌دهد. عکس در روز ۱۳ ژوییه‌ی ۲۰۰۱ در طول موج‌هایی از نور فروسرخ در محدوده‌ی ۷۲۷ نانومتر، و با بهره از دوربین زاویه-باریک کاسینی گرفته شده. تصویر سمت راست رو به نقطه‌ای در فاصله‌ی ۶ درجه شمال استوای سیاره، و در طیف دیدنی (مریی)، با دوربین زاویه-گسترده‌ی فضاپیما، در روز ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۷ گرفته شده.
به هنگام گرفتن عکس سمت چپ، فاصله‌ی کاسینی از کیوان حدود ۵۱۰ میلیون کیلومتر بود و هر پیکسل تصویر هم‌ارز ۳۱۰۰ کیلومتر است. تصویر سمت راست از فاصله‌ی حدود ۵۷۹۰۰۰ کیلومتری گرفته شد و هر پیکسلش هم‌ارز ۳۵ کیلومتر است.
فضاپیمای کاسینی ماموریت خود را در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ با فرو رفتن در جو سیاره به پایان برد.
https://goo.gl/mGbf7s
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/AlphaOmega.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
«تصویر زیبای کاسینی از انسلادوس در کنار حلقه‌های مادرش»
—------------------------------------------------------—
در این تصویر، انسلادوس، ماه سیاره‌ی #کیوان (زحل) را جلوی حلقه‌های روشن از آفتابِ این سیاره می‌بینیم.
انسلادوس زیر پوسته‌ی یخ‌زده‌اش اقیانوسی از آب مایع پنهان کرده و به طور پیوسته فواره‌هایی از ذرات آب یخ‌زده و مواد دیگری که از همین اقیانوس سرچشمه گرفته‌اند را از شکاف ترَک‌های پوسته‌اش در قطب جنوب (پایین تصویر) به بیرون می‌افشاند.
نقطه‌ی روشن سمت راست انسلادوس یک ستاره‌ی دوردست است.
این عکس را #فضاپیمای_کاسینی ناسا در ۶ نوامبر ۲۰۱۱، در طیف دیدنی (مریی) و با دوربین زاویه-بسته‌ی خود گرفته بود. در زمان گرفتن عکس، فضاپیما حدود ۱۴۵ هزار کیلومتر از انسلادوس فاصله داشت.
فضاپیمای کاسینی ماموریت خود را در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ با فرو رفتن در جو سیاره‌ی کیوان به پایان برد.
https://goo.gl/YYFSR4
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/12/AllAglow.html
—-------------------------------------------------
کانال تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—------------------------------------------------------—
در این تصویر، انسلادوس، ماه سیاره‌ی #کیوان (زحل) را جلوی حلقه‌های روشن از آفتابِ این سیاره می‌بینیم.
انسلادوس زیر پوسته‌ی یخ‌زده‌اش اقیانوسی از آب مایع پنهان کرده و به طور پیوسته فواره‌هایی از ذرات آب یخ‌زده و مواد دیگری که از همین اقیانوس سرچشمه گرفته‌اند را از شکاف ترَک‌های پوسته‌اش در قطب جنوب (پایین تصویر) به بیرون می‌افشاند.
نقطه‌ی روشن سمت راست انسلادوس یک ستاره‌ی دوردست است.
این عکس را #فضاپیمای_کاسینی ناسا در ۶ نوامبر ۲۰۱۱، در طیف دیدنی (مریی) و با دوربین زاویه-بسته‌ی خود گرفته بود. در زمان گرفتن عکس، فضاپیما حدود ۱۴۵ هزار کیلومتر از انسلادوس فاصله داشت.
فضاپیمای کاسینی ماموریت خود را در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ با فرو رفتن در جو سیاره‌ی کیوان به پایان برد.
https://goo.gl/YYFSR4
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/12/AllAglow.html
—-------------------------------------------------
کانال تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
«سیاره کیوان از پشت توری از یخ»
—-------------------------------
حلقه‌های سیاره‌ی کیوان (زحل) که از بی‌شمار تکه‌ی یخی درست شده‌اند، در این تصویر مانند یک پرده‌ی نازک حریر دیده می‌شوند.
پان، ماه کوچک کیوان با پهنای ۲۸ کیلومتری‌اش، در مداری درون شکاف اِنکه در حلقه‌ی A به گرد سیاره می‌چرخد. در آن سوی حلقه‌ها کمانی را می‌بینیم که در واقع لبه‌ی خمیده‌ی خود کیوان است. حلقه‌ها بر روی پیکر آن سایه انداخته و قله‌ی ابرهایش را راه راه کرده‌اند.
این عکس را #فضاپیمای_کاسینی ناسا روز ۱۲ فوریه‌ی ۲۰۱۶، در نور دیدنی (مریی) و با دوربین زاویه باریک خود گرفته بود. در آن هنگام، فضاپیما حدود ۱.۲ میلیون کیلومتر از پان فاصله داشت.
کاسینی ماموریت بسیار موفق خود را در روز ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ با شیرجه در جو #کیوان به پایان برد.
https://goo.gl/uBr7s8
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/VeilofIce.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—-------------------------------
حلقه‌های سیاره‌ی کیوان (زحل) که از بی‌شمار تکه‌ی یخی درست شده‌اند، در این تصویر مانند یک پرده‌ی نازک حریر دیده می‌شوند.
پان، ماه کوچک کیوان با پهنای ۲۸ کیلومتری‌اش، در مداری درون شکاف اِنکه در حلقه‌ی A به گرد سیاره می‌چرخد. در آن سوی حلقه‌ها کمانی را می‌بینیم که در واقع لبه‌ی خمیده‌ی خود کیوان است. حلقه‌ها بر روی پیکر آن سایه انداخته و قله‌ی ابرهایش را راه راه کرده‌اند.
این عکس را #فضاپیمای_کاسینی ناسا روز ۱۲ فوریه‌ی ۲۰۱۶، در نور دیدنی (مریی) و با دوربین زاویه باریک خود گرفته بود. در آن هنگام، فضاپیما حدود ۱.۲ میلیون کیلومتر از پان فاصله داشت.
کاسینی ماموریت بسیار موفق خود را در روز ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ با شیرجه در جو #کیوان به پایان برد.
https://goo.gl/uBr7s8
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/VeilofIce.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
«گرگ و میش رنگین تیتان»
—---------------------—
در این تصویر لایه‌های جدا از همِ ریزگرد در جو بالایی تیتان، بزرگ‌ترین ماه سیاره‌ی #کیوان (زحل) را می‌بینیم. جو تیتان انباشته از مواد شیمیایی پیچیده‌ایست که از متان و نیتروژن ریشه گرفته، مولکول‌های پیچیده‌ای را ساخته، و در پایان مه‌دودی که تیتان را در میان گرفته را پدید آورده‌اند.
این تصویر رنگ طبیعی در روز ۳۱ مارس ۲۰۱۵، به کمک دوربین زاویه-گسترده‌ی فضاپیمای کاسینی در نور دیدنی (مریی) گرفته شده بود. در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی کاسینی از تیتان حدود ۳۳,۰۸۳ کیلومتر، و دیدگاهش رو به منطقه‌ی قطب شمال تیتان در سمت شب آن بود. بخشی از هلال روشنِ سمت روز تیتان هم در سمت راست دیده می‌شود.
ماموریت پربار #فضاپیمای_کاسینی در روز ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷، با فرورفتن این فضاپیما در جو کیوان به پایان رسید.
https://goo.gl/8WcYSp
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/TitanHaze.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—---------------------—
در این تصویر لایه‌های جدا از همِ ریزگرد در جو بالایی تیتان، بزرگ‌ترین ماه سیاره‌ی #کیوان (زحل) را می‌بینیم. جو تیتان انباشته از مواد شیمیایی پیچیده‌ایست که از متان و نیتروژن ریشه گرفته، مولکول‌های پیچیده‌ای را ساخته، و در پایان مه‌دودی که تیتان را در میان گرفته را پدید آورده‌اند.
این تصویر رنگ طبیعی در روز ۳۱ مارس ۲۰۱۵، به کمک دوربین زاویه-گسترده‌ی فضاپیمای کاسینی در نور دیدنی (مریی) گرفته شده بود. در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی کاسینی از تیتان حدود ۳۳,۰۸۳ کیلومتر، و دیدگاهش رو به منطقه‌ی قطب شمال تیتان در سمت شب آن بود. بخشی از هلال روشنِ سمت روز تیتان هم در سمت راست دیده می‌شود.
ماموریت پربار #فضاپیمای_کاسینی در روز ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷، با فرورفتن این فضاپیما در جو کیوان به پایان رسید.
https://goo.gl/8WcYSp
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/TitanHaze.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«تیتان، ماه سیاره کیوان هم مانند زمین "سطح دریا" دارد»
—------------------------------------------------—
* تیتان، بزرگ‌ترین ماه سیاره‌ی #کیوان (زحل) از آنچه تاکنون می‌پنداشتیم هم به زمین شبیه‌تر است. بر پایه‌ی پژوهشی تازه، این ماه غول‌پیکر هم یک "سطح دریا"ی سراسری دارد، درست مانند سیاره‌ی خودمان.
بررسی‌های گذشته نشان داده بود که تیتان یک جَوِ چگالِ زمین‌مانند، و همچنین مایعات پایدار روی سطحش دارد- هرچند که پهنه‌های مایع تیتان از هیدروکربن‌هایی چون اتان و متان پر شده‌اند نه آب مایع. به گفته‌ی ناسا، در دو پژوهش تازه‌‌ای که در دانشگاه کرنل انجام شده، یک همانندی خیره‌کننده‌ی دیگر میان زمین و تیتان آشکار شده است.
در پژوهش نخست که با بهره از داده‌های #فضاپیمای_کاسینی ناسا انجام شده، دقیق‌ترین نقشه‌ی مکان‌نگاشتی (توپوگرافیک) تیتان تا به امروز به دست آمده. بر پایه‌ی همین نقشه، پژوهش دوم نشان می‌دهد که بزرگ‌ترین دریاها و دریاچه‌های هیدروکربنی #تیتان همگی یک سطح میانگین یا "سطح دریا"ی برابر دارند، بسیار مانند دریاها و اقیانوس‌های زمین. هر دو پژوهش در نشریه‌ی فیزیکال ریویو لترز منتشر شده.
این نقشه‌ی مکان‌نگاری چند ویژگی دیگر را نیز روی تیتان نشان می‌دهند، از جمله کوه‌هایی که بلندی‌شان به ۷۰۰ متر می‌رسد و گودی‌هایی در مناطق استوایی که یا می‌توانند بازمانده‌ی دریاهای خشک شده‌ی باستانی باشند یا دستاورد جریان موادی باشند که از یخ‌فشان‌ها به بیرون سرازیر شده. نقشه‌ی تازه همچنین نشان می‌دهد که تیتان پَخت‌تر از چیزیست که فکر می‌کردیم (یک کره‌گون، حجمی که کره‌ی کامل نیست)، بنابراین کلفتی پوسته‌ی آن متغیرتر از چشمداشت‌هاست.
دانشمندان به کمک این داده‌های مکان‌نگاشتی پی بردند که بزرگ‌ترین دریاچه‌ها و دریاهای مایع تیتان دارای ارتفاع (بلندی) سطح ثابتی نسبت به کشش گرانشی آن هستند- درست مانند اقیانوس‌های اطلس و آرام زمین.
همچنین پژوهش دوم نشان می‌دهد که دریاهای کوچک‌تر تیتان چند صد پا بلندتر از سطح دریا هستند، باز هم مانند آنچه روی زمین می‌بینیم. برای نمونه، دریاچه‌ی تیتی‌کاکا در رشته کوه آند بیش از ۱۲۰۰۰ پا (۳۶۵۰ متر) بالاتر از سطح دریاست.
ولی همانندی‌های زمین و تیتان همین جا پایان نمی‌پذیرد، بر پایه‌ی این پژوهش، پهنه‌های مایع تیتان از زیر سطح آن به هم وصلند، از راه چیزهایی مانند سامانه‌های آبخوان (سفره‌های زیرزمینی) که در زمین می‌بینیم.
در گزارش ناسا آمده: «به نظر می‌رسد زیر سطح تیتان هیدروکربن مایع روانست، همان گونه که آب زیر سطح زمین، از میان سنگ‌ها و منفذها یا شن‌ها جریان پیدا می‌کند و همین باعث می‌شود دریاچه‌هایی که به هم نزدیکند به هم راه پیدا کنند و سطحشان با هم یکسان شود.»
🔴 تصویر: دریای له‌جیا، دومین پهنه‌ی مایع تیتان و یکی از چندین دریا و دریاچه‌ای که شمالگان تیتان را آراسته‌اند.
https://goo.gl/WS1ZCb
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/TitanSeaLevel.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—------------------------------------------------—
* تیتان، بزرگ‌ترین ماه سیاره‌ی #کیوان (زحل) از آنچه تاکنون می‌پنداشتیم هم به زمین شبیه‌تر است. بر پایه‌ی پژوهشی تازه، این ماه غول‌پیکر هم یک "سطح دریا"ی سراسری دارد، درست مانند سیاره‌ی خودمان.
بررسی‌های گذشته نشان داده بود که تیتان یک جَوِ چگالِ زمین‌مانند، و همچنین مایعات پایدار روی سطحش دارد- هرچند که پهنه‌های مایع تیتان از هیدروکربن‌هایی چون اتان و متان پر شده‌اند نه آب مایع. به گفته‌ی ناسا، در دو پژوهش تازه‌‌ای که در دانشگاه کرنل انجام شده، یک همانندی خیره‌کننده‌ی دیگر میان زمین و تیتان آشکار شده است.
در پژوهش نخست که با بهره از داده‌های #فضاپیمای_کاسینی ناسا انجام شده، دقیق‌ترین نقشه‌ی مکان‌نگاشتی (توپوگرافیک) تیتان تا به امروز به دست آمده. بر پایه‌ی همین نقشه، پژوهش دوم نشان می‌دهد که بزرگ‌ترین دریاها و دریاچه‌های هیدروکربنی #تیتان همگی یک سطح میانگین یا "سطح دریا"ی برابر دارند، بسیار مانند دریاها و اقیانوس‌های زمین. هر دو پژوهش در نشریه‌ی فیزیکال ریویو لترز منتشر شده.
این نقشه‌ی مکان‌نگاری چند ویژگی دیگر را نیز روی تیتان نشان می‌دهند، از جمله کوه‌هایی که بلندی‌شان به ۷۰۰ متر می‌رسد و گودی‌هایی در مناطق استوایی که یا می‌توانند بازمانده‌ی دریاهای خشک شده‌ی باستانی باشند یا دستاورد جریان موادی باشند که از یخ‌فشان‌ها به بیرون سرازیر شده. نقشه‌ی تازه همچنین نشان می‌دهد که تیتان پَخت‌تر از چیزیست که فکر می‌کردیم (یک کره‌گون، حجمی که کره‌ی کامل نیست)، بنابراین کلفتی پوسته‌ی آن متغیرتر از چشمداشت‌هاست.
دانشمندان به کمک این داده‌های مکان‌نگاشتی پی بردند که بزرگ‌ترین دریاچه‌ها و دریاهای مایع تیتان دارای ارتفاع (بلندی) سطح ثابتی نسبت به کشش گرانشی آن هستند- درست مانند اقیانوس‌های اطلس و آرام زمین.
همچنین پژوهش دوم نشان می‌دهد که دریاهای کوچک‌تر تیتان چند صد پا بلندتر از سطح دریا هستند، باز هم مانند آنچه روی زمین می‌بینیم. برای نمونه، دریاچه‌ی تیتی‌کاکا در رشته کوه آند بیش از ۱۲۰۰۰ پا (۳۶۵۰ متر) بالاتر از سطح دریاست.
ولی همانندی‌های زمین و تیتان همین جا پایان نمی‌پذیرد، بر پایه‌ی این پژوهش، پهنه‌های مایع تیتان از زیر سطح آن به هم وصلند، از راه چیزهایی مانند سامانه‌های آبخوان (سفره‌های زیرزمینی) که در زمین می‌بینیم.
در گزارش ناسا آمده: «به نظر می‌رسد زیر سطح تیتان هیدروکربن مایع روانست، همان گونه که آب زیر سطح زمین، از میان سنگ‌ها و منفذها یا شن‌ها جریان پیدا می‌کند و همین باعث می‌شود دریاچه‌هایی که به هم نزدیکند به هم راه پیدا کنند و سطحشان با هم یکسان شود.»
🔴 تصویر: دریای له‌جیا، دومین پهنه‌ی مایع تیتان و یکی از چندین دریا و دریاچه‌ای که شمالگان تیتان را آراسته‌اند.
https://goo.gl/WS1ZCb
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/TitanSeaLevel.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
https://goo.gl/aJTFu1
در این تصویر ره‌آ، ماه سیاره‌ی #کیوان را می‌بینیم که دارد از برابر تیتان می‌گذرد. تفاوت‌های میان این دو ماه بزرگ به سادگی اینجا دیده می‌شود- هر چقدر که ره‌آ پر از دهانه و بی‌هوا است، تیتان جَوی پر از نیتروژن دارد که حتی از هوای زمین هم چگال‌تر است و نمایی یکدست به آن داده.
این تصویر در روز ۱۹ نوامبر ۲۰۰۹، توسط #فضاپیمای_کاسینی ناسا در طیف دیدنی (مریی) گرفته شده. در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی کاسینی از ره‌آ حدود ۱ میلیون و ۱۴۸ هزار کیلومتر بوده.
@onestar_in_sevenskies
در این تصویر ره‌آ، ماه سیاره‌ی #کیوان را می‌بینیم که دارد از برابر تیتان می‌گذرد. تفاوت‌های میان این دو ماه بزرگ به سادگی اینجا دیده می‌شود- هر چقدر که ره‌آ پر از دهانه و بی‌هوا است، تیتان جَوی پر از نیتروژن دارد که حتی از هوای زمین هم چگال‌تر است و نمایی یکدست به آن داده.
این تصویر در روز ۱۹ نوامبر ۲۰۰۹، توسط #فضاپیمای_کاسینی ناسا در طیف دیدنی (مریی) گرفته شده. در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی کاسینی از ره‌آ حدود ۱ میلیون و ۱۴۸ هزار کیلومتر بوده.
@onestar_in_sevenskies
«ترانه نور و یخ!»
—---------------
در این عکس که #فضاپیمای_کاسینی ناسا در ۱ نوامبر ۲۰۰۹ گرفته بود، یکی از فریبنده‌ترین و وسوسه‌انگیزترین اجرام سامانه‌ی خورشیدی -انسلادوس، ماه سیاره‌ی کیوان- را می‌بینیم که از پشت با نور خورشید روشن شده. این نورپردازی شگفت‌انگیز فواره‌های پیوسته افشانِ جنوب این ماهِ ۵۰۵ کیلومتری را به خوبی آشکار کرده است.
این فواره‌های یخ که خود کاسینی در سال ۲۰۰۵ آنها را یافته بود، به نظر می‌رسد از اقیانوسی از آب مایع در زیر پوسته‌ی یخ‌زده‌ی انسلادوس سرچشمه می‌گیرند. موادی که آنها به فضا می‌افشانند یکی از حلقه‌های بیرونی و تنُک کیوان (حلقه‌ی E) را پر کرده و همچنین سطح خود انسلادوس را به سپیدی و بازتابندگی برف نموده است.
حلقه‌های یخی کیوان هم نوری که از خورشید بر پشتشان تابیده را رو دوربین‌های کاسینی پراکنده کرده‌اند. در آن سوی حلقه‌ها یکی دیگر از ماه‌های کیوان را می‌بینیم، پاندورا با پهنای ۸۴ کیلومتر که سمت شبش از نور طلایی‌رنگ کم‌جانی که از خود #کیوان بازتابیده روشن شده است.
این عکس در طیف دیدنی (مریی) گرفته شده و رنگ طبیعی این اجرام را نشان می‌دهد. در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی کاسینی از انسلادوس حدود ۲۴۰,۸۰۰ کیلومتر و از پاندورا حدود ۵۶۶,۸۰۰ کیلومتر بود.
🔴 عنوانِ "ترانه‌ی یخ و آتش" برگردانِ عنوان این مطلب در تارنمای اصلی ناسا است: A Song of Ice and Light
#apod
https://goo.gl/xMkRFo
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/02/ap180215.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—---------------
در این عکس که #فضاپیمای_کاسینی ناسا در ۱ نوامبر ۲۰۰۹ گرفته بود، یکی از فریبنده‌ترین و وسوسه‌انگیزترین اجرام سامانه‌ی خورشیدی -انسلادوس، ماه سیاره‌ی کیوان- را می‌بینیم که از پشت با نور خورشید روشن شده. این نورپردازی شگفت‌انگیز فواره‌های پیوسته افشانِ جنوب این ماهِ ۵۰۵ کیلومتری را به خوبی آشکار کرده است.
این فواره‌های یخ که خود کاسینی در سال ۲۰۰۵ آنها را یافته بود، به نظر می‌رسد از اقیانوسی از آب مایع در زیر پوسته‌ی یخ‌زده‌ی انسلادوس سرچشمه می‌گیرند. موادی که آنها به فضا می‌افشانند یکی از حلقه‌های بیرونی و تنُک کیوان (حلقه‌ی E) را پر کرده و همچنین سطح خود انسلادوس را به سپیدی و بازتابندگی برف نموده است.
حلقه‌های یخی کیوان هم نوری که از خورشید بر پشتشان تابیده را رو دوربین‌های کاسینی پراکنده کرده‌اند. در آن سوی حلقه‌ها یکی دیگر از ماه‌های کیوان را می‌بینیم، پاندورا با پهنای ۸۴ کیلومتر که سمت شبش از نور طلایی‌رنگ کم‌جانی که از خود #کیوان بازتابیده روشن شده است.
این عکس در طیف دیدنی (مریی) گرفته شده و رنگ طبیعی این اجرام را نشان می‌دهد. در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی کاسینی از انسلادوس حدود ۲۴۰,۸۰۰ کیلومتر و از پاندورا حدود ۵۶۶,۸۰۰ کیلومتر بود.
🔴 عنوانِ "ترانه‌ی یخ و آتش" برگردانِ عنوان این مطلب در تارنمای اصلی ناسا است: A Song of Ice and Light
#apod
https://goo.gl/xMkRFo
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/02/ap180215.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«نگاهی به پایان»
—-------------
در این تصویر سمت شب سیاره‌ی کیوان (زحل) را می‌بینیم که از نور خورشید که از حلقه‌هایش بازتابیده (پرتوی حلقه‌تاب) کمی روشن شده است.
این یک تصویر موزاییکی است که از پیوند شماری از واپسین عکس‌های گرفته شده با دوربین‌های فضاپیمای کاسینی درست شده، و جایی را نشان می‌دهد که فضاپیما باید تا چند ساعت دیگر از آنجا وارد جو سیاره می‌شد.
اگرچه این نقطه که با بیضی سفید نشان داده شده در زمان گرفتن این عکس‌ها در سمت شب سیاره بود، ولی به هنگام شیرجه‌ی کاسینی به درون جو بالایی کیوان برای پایان دادن به ماموریت پرافتخار ۱۳ ساله‌اش، این نقطه هم دیگر با چرخش سیاره وارد روشنایی روز شده بود.
عکس‌هایی که این تصویر از پیوندشان درست شده با فیلترهای طیفی سرخ، سبز و آبی گرفته شده بودند و با هم چشم‌اندازی با رنگ تقریبا طبیعی را پدید آورده‌اند.
این عکس‌ها در روز ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۷، به کمک دوربین زاویه-گسترده‌ی کاسینی و از فاصله‌ی حدود ۶۳۴۰۰۰ کیلومتری #کیوان گرفته شده بودند.
#فضاپیمای_کاسینی ناسا ماوریتش را در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ به پایان برد.
https://goo.gl/ouimNS
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/02/FinalFrontier.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—-------------
در این تصویر سمت شب سیاره‌ی کیوان (زحل) را می‌بینیم که از نور خورشید که از حلقه‌هایش بازتابیده (پرتوی حلقه‌تاب) کمی روشن شده است.
این یک تصویر موزاییکی است که از پیوند شماری از واپسین عکس‌های گرفته شده با دوربین‌های فضاپیمای کاسینی درست شده، و جایی را نشان می‌دهد که فضاپیما باید تا چند ساعت دیگر از آنجا وارد جو سیاره می‌شد.
اگرچه این نقطه که با بیضی سفید نشان داده شده در زمان گرفتن این عکس‌ها در سمت شب سیاره بود، ولی به هنگام شیرجه‌ی کاسینی به درون جو بالایی کیوان برای پایان دادن به ماموریت پرافتخار ۱۳ ساله‌اش، این نقطه هم دیگر با چرخش سیاره وارد روشنایی روز شده بود.
عکس‌هایی که این تصویر از پیوندشان درست شده با فیلترهای طیفی سرخ، سبز و آبی گرفته شده بودند و با هم چشم‌اندازی با رنگ تقریبا طبیعی را پدید آورده‌اند.
این عکس‌ها در روز ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۷، به کمک دوربین زاویه-گسترده‌ی کاسینی و از فاصله‌ی حدود ۶۳۴۰۰۰ کیلومتری #کیوان گرفته شده بودند.
#فضاپیمای_کاسینی ناسا ماوریتش را در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ به پایان برد.
https://goo.gl/ouimNS
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/02/FinalFrontier.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«از پشت حجاب نور»
—------------------
فضاپیمای کاسینی ناسا به هنگام گرفتن این عکس، سیاره‌ی کیوان (زحل) و حلقه‌هایش را از پشت پرده‌ای از نور خیره‌کننده‌ی خورشید که بر عدسی دوربینش افتاده بوده نگاه می‌کرده. اگر شما هم می‌توانستید به آنجا بروید و هنگامی که خورشید از زاویه‌ای ویژه می‌تابد، از پشت پنجره‌ی فضاپیما بیرون را نگاه کنید چشم‌اندازی بسیار همانند این را خواهید دید.
این تصویر از پیوند عکس‌هایی درست شده که با بهره از فیلترهای طیفی سرخ، سبز و آبی گرفته شده‌اند و با هم نمایی به رنگ طبیعی را پدید آورده‌اند. این عکس‌ها به کمک دوربین زاویه‌گسترده‌ی فضاپیمای کاسینی، در روز ۲۳ ژوئن ۲۰۱۳، و از فاصله‌ی حدود ۷۹۰۵۰۰ کیلومتری کیوان گرفته شده بودند.
#فضاپیمای_کاسینی در روز ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ ماموریت خود را با شیرجه در جو سیاره‌ی #کیوان به پایان برد.
https://goo.gl/CqdvHF
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/glare.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—------------------
فضاپیمای کاسینی ناسا به هنگام گرفتن این عکس، سیاره‌ی کیوان (زحل) و حلقه‌هایش را از پشت پرده‌ای از نور خیره‌کننده‌ی خورشید که بر عدسی دوربینش افتاده بوده نگاه می‌کرده. اگر شما هم می‌توانستید به آنجا بروید و هنگامی که خورشید از زاویه‌ای ویژه می‌تابد، از پشت پنجره‌ی فضاپیما بیرون را نگاه کنید چشم‌اندازی بسیار همانند این را خواهید دید.
این تصویر از پیوند عکس‌هایی درست شده که با بهره از فیلترهای طیفی سرخ، سبز و آبی گرفته شده‌اند و با هم نمایی به رنگ طبیعی را پدید آورده‌اند. این عکس‌ها به کمک دوربین زاویه‌گسترده‌ی فضاپیمای کاسینی، در روز ۲۳ ژوئن ۲۰۱۳، و از فاصله‌ی حدود ۷۹۰۵۰۰ کیلومتری کیوان گرفته شده بودند.
#فضاپیمای_کاسینی در روز ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ ماموریت خود را با شیرجه در جو سیاره‌ی #کیوان به پایان برد.
https://goo.gl/CqdvHF
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/glare.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«ماه‌ها، حلقه‌ها، سایه‌ها، و ابرها در کنار هم»
—---------------------------------------
هنگام پرواز به گرد سیاره‌ی کیوان (زحل) باید به دنبال چشم‌اندازهایی تماشایی باشیم که از هم‌کناری ماه‌ها، حلقه‌ها و سایه‌های این سیاره پدید می‌آیند. یکی از این آرایش‌های بسیار دیدنی در سال ۲۰۰۵ توسط #فضاپیمای_کاسینی که در آن زمان به گرد کیوان می‌گشت به تصویر کشیده شد.
در این تصویر، حلقه‌های نازک کیوان را تقریبا از لبه می‌بینیم و ماه‌های تتیس و میماس را هم در دو سوی آن. سایه‌های تیره‌ای از حلقه‌های گسترده‌ی کیوان روی بخش بالایی آن افتاده و پیچیدگی‌های چشمگیر آنها را نمایش می‌دهد.
این عکس از فاصله‌ی ۱.۲ میلیون کیلومتری کیوان، و در طیف بنفش نور دیدنی (مریی) گرفته شده و بافت ابرهای آن را نمایان کرده است.
فضاپیمای روباتیک کاسینی که گشت و گذار در سامانه‌ی #کیوان را در سال ۲۰۰۴ آغاز کرده بود، در سپتامبر گذشته در شیرجه‌ای برنامه‌ریزی شده به درون ابرهای این سیاره فرو رفت تا در آن سوخته و نابود شود، زیرا سوختی که برای تغییر مسیر نیاز داشت رو به پایان بود و هر آن امکان داشت با یکی از ماه‌های سیاره برخورد کرده و محیط دست‌نخورده‌ی آن را به میکروب‌های زمینی بیالاید.
#apod
https://goo.gl/Gyx98v
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/04/ap180402.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—---------------------------------------
هنگام پرواز به گرد سیاره‌ی کیوان (زحل) باید به دنبال چشم‌اندازهایی تماشایی باشیم که از هم‌کناری ماه‌ها، حلقه‌ها و سایه‌های این سیاره پدید می‌آیند. یکی از این آرایش‌های بسیار دیدنی در سال ۲۰۰۵ توسط #فضاپیمای_کاسینی که در آن زمان به گرد کیوان می‌گشت به تصویر کشیده شد.
در این تصویر، حلقه‌های نازک کیوان را تقریبا از لبه می‌بینیم و ماه‌های تتیس و میماس را هم در دو سوی آن. سایه‌های تیره‌ای از حلقه‌های گسترده‌ی کیوان روی بخش بالایی آن افتاده و پیچیدگی‌های چشمگیر آنها را نمایش می‌دهد.
این عکس از فاصله‌ی ۱.۲ میلیون کیلومتری کیوان، و در طیف بنفش نور دیدنی (مریی) گرفته شده و بافت ابرهای آن را نمایان کرده است.
فضاپیمای روباتیک کاسینی که گشت و گذار در سامانه‌ی #کیوان را در سال ۲۰۰۴ آغاز کرده بود، در سپتامبر گذشته در شیرجه‌ای برنامه‌ریزی شده به درون ابرهای این سیاره فرو رفت تا در آن سوخته و نابود شود، زیرا سوختی که برای تغییر مسیر نیاز داشت رو به پایان بود و هر آن امکان داشت با یکی از ماه‌های سیاره برخورد کرده و محیط دست‌نخورده‌ی آن را به میکروب‌های زمینی بیالاید.
#apod
https://goo.gl/Gyx98v
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/04/ap180402.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«سپیده‌دم یک غول»
—----------------
در این تصویرِ فضاپیمای کاسینی ناسا، هلالی باریک از جو روشن شده از آفتابِ #کیوان (زحل) را می‌بینیم به همراه حلقه‌های یخی آن که مانند نوارهای تیره‌ای در پیش‌زمینه به چشم می‌خورند.
دیدگاه این تصویر رو به سمت تاریک حلقه‌های کیوان و حدود ۷ درجه زیر صفحه‌ی آنهاست. عکس در نور سبز و با بهره از دوربین زاویه-باز کاسینی، در روز ۳۱ مارس ۲۰۱۷ گرفته شده.
در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی #فضاپیمای_کاسینی از کیوان حدود ۱ میلیون کیلومتر بود. هر پیکسل تصویر هم‌ارز ۶۱ کیلومتر است.
https://goo.gl/PvkaC8
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/04/SaturnianDawn.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—----------------
در این تصویرِ فضاپیمای کاسینی ناسا، هلالی باریک از جو روشن شده از آفتابِ #کیوان (زحل) را می‌بینیم به همراه حلقه‌های یخی آن که مانند نوارهای تیره‌ای در پیش‌زمینه به چشم می‌خورند.
دیدگاه این تصویر رو به سمت تاریک حلقه‌های کیوان و حدود ۷ درجه زیر صفحه‌ی آنهاست. عکس در نور سبز و با بهره از دوربین زاویه-باز کاسینی، در روز ۳۱ مارس ۲۰۱۷ گرفته شده.
در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی #فضاپیمای_کاسینی از کیوان حدود ۱ میلیون کیلومتر بود. هر پیکسل تصویر هم‌ارز ۶۱ کیلومتر است.
https://goo.gl/PvkaC8
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/04/SaturnianDawn.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
«کارت پستالی از درون صفحه!»
—----------------------------
در روز ۱۳ مارس ۲۰۰۶، فضاپیمای کاسینی ناسا با دوربین زاویه-باریک خود این عکس را از سیاره‌ی کیوان (زحل) و حلقه‌هایش که تقریبا درست از لبه دیده می‌شدند گرفت. به جز کیوان و حلقه‌ها، سه ماه از ده‌ها ماه این سیاره هم در چارچوب دیده می‌شوند: میماس و ژانوسِ کوچک در بالای حلقه‌ها، و تتیس هم پایین حلقه‌ها. اینجا "بالا" و "پایین"ِ حلقه‌ها بیشتر بستگی به چشم‌انداز ما دارد. هر سه‌ی این ماه‌ها به همراه ذرات حلقه‌ها تقریبا در یک صفحه به گرد کیوان می‌چرخند و بنابراین بالا و پایینی در کار نیست.
سمت شبِ میماس کمی از نور "کیوان‌تاب" روشن شده- نور خورشید که از روی ابرهای خود کیوان بازتابیده. زاویه‌ی تابش آفتاب به گونه‌ایست که سایه‌ی حلقه‌ها بر بخش بالایی کیوان افتاده.
این تصویر از پیوند عکس‌های گرفته شده از پشت فیلترهای طیفی سرخ، آبی، و سبز درست شده و نمایی با رنگ طبیعی را پدید آورده است. در زمان گرفتن این عکس‌ها، فاصله‌ی کاسینی از کیوان حدود ۲.۷ میلیون کیلومتر بود.
#فضاپیمای_کاسینی ماموریت درخشان خود را در روز ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ با شیرجه در جو #کیوان به پایان برد.
https://goo.gl/SrVuQ9
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/05/RingPlane.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—----------------------------
در روز ۱۳ مارس ۲۰۰۶، فضاپیمای کاسینی ناسا با دوربین زاویه-باریک خود این عکس را از سیاره‌ی کیوان (زحل) و حلقه‌هایش که تقریبا درست از لبه دیده می‌شدند گرفت. به جز کیوان و حلقه‌ها، سه ماه از ده‌ها ماه این سیاره هم در چارچوب دیده می‌شوند: میماس و ژانوسِ کوچک در بالای حلقه‌ها، و تتیس هم پایین حلقه‌ها. اینجا "بالا" و "پایین"ِ حلقه‌ها بیشتر بستگی به چشم‌انداز ما دارد. هر سه‌ی این ماه‌ها به همراه ذرات حلقه‌ها تقریبا در یک صفحه به گرد کیوان می‌چرخند و بنابراین بالا و پایینی در کار نیست.
سمت شبِ میماس کمی از نور "کیوان‌تاب" روشن شده- نور خورشید که از روی ابرهای خود کیوان بازتابیده. زاویه‌ی تابش آفتاب به گونه‌ایست که سایه‌ی حلقه‌ها بر بخش بالایی کیوان افتاده.
این تصویر از پیوند عکس‌های گرفته شده از پشت فیلترهای طیفی سرخ، آبی، و سبز درست شده و نمایی با رنگ طبیعی را پدید آورده است. در زمان گرفتن این عکس‌ها، فاصله‌ی کاسینی از کیوان حدود ۲.۷ میلیون کیلومتر بود.
#فضاپیمای_کاسینی ماموریت درخشان خود را در روز ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ با شیرجه در جو #کیوان به پایان برد.
https://goo.gl/SrVuQ9
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/05/RingPlane.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«باران مواد آلی از حلقه‌های کیوان بر سرش می‌بارد»
-------------------------------------------------
* حجم شگفت‌آوری از مولکول‌های آلی پیچیده از حلقه‌های سیاره‌ی #کیوان بر جو آن می‌بارد.
#فضاپیمای_کاسینی مُرده، ولی میراثش هنوز زنده و پویاست. این فضاپیما پیش از خودکشی در جو کیوان، در ۲۲ مدار پایانی از میان این غول گازی و حلقه‌هایش گذشت. در این "پایان بزرگ"، دستگاه طیف‌سنج جرمی INMS کاسینی آب یخ‌زده و مولکول‌های آلی پیچیده‌ای را ردیابی کرد که از حلقه‌ها به درون جو سیاره روان بودند: "باران حلقه‌ای". ولی به گفته‌ی هانتر ویت از بنیاد پژوهشی جنوب باختر (SwRI): «این باران حلقه‌ای بیشتر مانند بارشی سیل‌آسا است.»
خود باران چیز شگفت‌انگیزی نبود. کلی میلر از SwRI می‌گوید: «دانشمندان بر پایه‌ی پژوهش‌های گذشته انتظار بارش آب از حلقه‌ها به جو کیوان را داشتند.» میلر می‌افزاید کاسینی حتی به گونه‌ای جهت‌گیری شده بود که آنتن رادیویی‌اش بتواند "مانند یک چتر"، آن را در برابر این ذرات نگاهبانی کند. چیزی که مایه‌ی شگفتی بود شدت باران بود: "بسیار سریع‌تر از چیزی بود که تصورش می‌رفت". بر پایه‌ی داده‌ها، در هر ثانیه ۱۰ هزار کیلوگرم مواد از حلقه‌ها بر سر سیاره فرومی‌ریزد. این خیلی است.
داده‌های INMS نشان می‌دهند که این باران دربردارنده‌ی مولکول هیدروژن، آب، و حتی بوتان و پروپان است که از دید اخترشناسان، به دلیل داشتن اتم‌های زیاد کربن به عنوان "مواد آلی پیچیده" شناخته می‌شوند. هیدروژن ماده‌ی عمده‌ی جو کیوان است و پژوهشگران انتظار داشتند چیزی که از حلقه‌ها بر سیاره می‌ریزد همین هیدروژن (و آب) باشد، ولی این که مولکول‌های آلی پیچیده هم به همراه آنها ببارد کمتر انتظارش می‌رفت.
دستگاه INMS نشان داد که در هر یک از مدارهای ۲۲-گانه‌ی کاسینی، تغییراتی در این "بارندگی" وجود دارد. این می‌تواند نشانگر این باشد که یا بخش‌های خاصی از حلقه‌ی D، درونی‌ترین حلقه‌ی سیاره، از نظر فیزیکی با هم تفاوت دارند و نسبت به بخش‌های دیگر مقدار متفاوتی باران تولید می‌کنند، یا این که تنها خود این بارش است که کلا نرخش با گذشت زمان تغییر می‌کند.
دانشمندان پیش از انتشار نتایج این پژوهش، به مدت چندین ماه آنها را به دقت بررسی کردند. از آنجایی که سرعت فضاپیما در گذشتن از میان حلقه‌ها و سیاره بسیار بالا بود، آشکارسازِ دستگاه INMS می‌توانست ذرات را که به آن کوبیده شده و خرد می‌شدند حس کند. ولی این سرعت بالا نه تنها کار تفسیر نتایج را دشوارتر کرد، بلکه باعث شد بخشی از ترکیباتی که در این باران شناسایی شدند تنها ذراتی از هم پاشیده باشند، و تصویری که کاسینی به دست داده شاید ناقص باشد.
ویت می‌گوید با این وجود ارزشش را داشت. وی توضیح می‌دهد که این حجم غول‌آسا از مواد که از حلقه‌ی D به سوی سیاره روانست به احتمال بسیار نقشی در همنهش شیمیایی جو کیوان دارد. افزون بر این، این برون‌ریزی پیوسته از حلقه‌ی D به این معناست که این حلقه احتمالا به طور منظم بازسازی می‌شود.
🔹 یکی دیگر از نتایج علمی مدارهای پایان بزرگ کاسینی اینست که بر خلاف همه‌ی سیاره‌های دارای میدان مغناطیسی در سامانه‌ی خورشیدی، میدان مغناطیسی کیوان تقریبا درست هم‌تراز با محور چرخش آنست. این داده‌ها نشان می‌دهند که کجی (انحراف) محور مغناطیسی این سیاره نسبت به محور چرخش آن کمتر از ۰.۰۰۹۵ درجه است (این زاویه برای زمین ۱۱ درجه است). بر پایه‌ی هر آنچه دانشمندان درباره‌ی چگونگی پیدایش میدان مغناطیسی سیاره‌ها می‌دانند، کیوان نباید میدان مغناطیسی داشته باشد و این رازیست که باید گشوده شود.
🔸 دانشمندان به کمک این داده‌ها همچنین یک کمربند تابشی تازه را پیرامون کیوان، نزدیک به آن یافتند که از ذرات پرانرژی تشکیل شده. آنها پی بردند که اگرچه این کمربند با درونی‌ترین حلقه برخورد دارد، ولی این حلقه به اندازه‌ای تنُک است که جلوی پیدایش کمربند را نگرفته.
گزارش این پژوهشگران در شماره‌ی ۴ اکتبر نشریه‌ی ساینس منتشر شده است.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ringrain.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-------------------------------------------------
* حجم شگفت‌آوری از مولکول‌های آلی پیچیده از حلقه‌های سیاره‌ی #کیوان بر جو آن می‌بارد.
#فضاپیمای_کاسینی مُرده، ولی میراثش هنوز زنده و پویاست. این فضاپیما پیش از خودکشی در جو کیوان، در ۲۲ مدار پایانی از میان این غول گازی و حلقه‌هایش گذشت. در این "پایان بزرگ"، دستگاه طیف‌سنج جرمی INMS کاسینی آب یخ‌زده و مولکول‌های آلی پیچیده‌ای را ردیابی کرد که از حلقه‌ها به درون جو سیاره روان بودند: "باران حلقه‌ای". ولی به گفته‌ی هانتر ویت از بنیاد پژوهشی جنوب باختر (SwRI): «این باران حلقه‌ای بیشتر مانند بارشی سیل‌آسا است.»
خود باران چیز شگفت‌انگیزی نبود. کلی میلر از SwRI می‌گوید: «دانشمندان بر پایه‌ی پژوهش‌های گذشته انتظار بارش آب از حلقه‌ها به جو کیوان را داشتند.» میلر می‌افزاید کاسینی حتی به گونه‌ای جهت‌گیری شده بود که آنتن رادیویی‌اش بتواند "مانند یک چتر"، آن را در برابر این ذرات نگاهبانی کند. چیزی که مایه‌ی شگفتی بود شدت باران بود: "بسیار سریع‌تر از چیزی بود که تصورش می‌رفت". بر پایه‌ی داده‌ها، در هر ثانیه ۱۰ هزار کیلوگرم مواد از حلقه‌ها بر سر سیاره فرومی‌ریزد. این خیلی است.
داده‌های INMS نشان می‌دهند که این باران دربردارنده‌ی مولکول هیدروژن، آب، و حتی بوتان و پروپان است که از دید اخترشناسان، به دلیل داشتن اتم‌های زیاد کربن به عنوان "مواد آلی پیچیده" شناخته می‌شوند. هیدروژن ماده‌ی عمده‌ی جو کیوان است و پژوهشگران انتظار داشتند چیزی که از حلقه‌ها بر سیاره می‌ریزد همین هیدروژن (و آب) باشد، ولی این که مولکول‌های آلی پیچیده هم به همراه آنها ببارد کمتر انتظارش می‌رفت.
دستگاه INMS نشان داد که در هر یک از مدارهای ۲۲-گانه‌ی کاسینی، تغییراتی در این "بارندگی" وجود دارد. این می‌تواند نشانگر این باشد که یا بخش‌های خاصی از حلقه‌ی D، درونی‌ترین حلقه‌ی سیاره، از نظر فیزیکی با هم تفاوت دارند و نسبت به بخش‌های دیگر مقدار متفاوتی باران تولید می‌کنند، یا این که تنها خود این بارش است که کلا نرخش با گذشت زمان تغییر می‌کند.
دانشمندان پیش از انتشار نتایج این پژوهش، به مدت چندین ماه آنها را به دقت بررسی کردند. از آنجایی که سرعت فضاپیما در گذشتن از میان حلقه‌ها و سیاره بسیار بالا بود، آشکارسازِ دستگاه INMS می‌توانست ذرات را که به آن کوبیده شده و خرد می‌شدند حس کند. ولی این سرعت بالا نه تنها کار تفسیر نتایج را دشوارتر کرد، بلکه باعث شد بخشی از ترکیباتی که در این باران شناسایی شدند تنها ذراتی از هم پاشیده باشند، و تصویری که کاسینی به دست داده شاید ناقص باشد.
ویت می‌گوید با این وجود ارزشش را داشت. وی توضیح می‌دهد که این حجم غول‌آسا از مواد که از حلقه‌ی D به سوی سیاره روانست به احتمال بسیار نقشی در همنهش شیمیایی جو کیوان دارد. افزون بر این، این برون‌ریزی پیوسته از حلقه‌ی D به این معناست که این حلقه احتمالا به طور منظم بازسازی می‌شود.
🔹 یکی دیگر از نتایج علمی مدارهای پایان بزرگ کاسینی اینست که بر خلاف همه‌ی سیاره‌های دارای میدان مغناطیسی در سامانه‌ی خورشیدی، میدان مغناطیسی کیوان تقریبا درست هم‌تراز با محور چرخش آنست. این داده‌ها نشان می‌دهند که کجی (انحراف) محور مغناطیسی این سیاره نسبت به محور چرخش آن کمتر از ۰.۰۰۹۵ درجه است (این زاویه برای زمین ۱۱ درجه است). بر پایه‌ی هر آنچه دانشمندان درباره‌ی چگونگی پیدایش میدان مغناطیسی سیاره‌ها می‌دانند، کیوان نباید میدان مغناطیسی داشته باشد و این رازیست که باید گشوده شود.
🔸 دانشمندان به کمک این داده‌ها همچنین یک کمربند تابشی تازه را پیرامون کیوان، نزدیک به آن یافتند که از ذرات پرانرژی تشکیل شده. آنها پی بردند که اگرچه این کمربند با درونی‌ترین حلقه برخورد دارد، ولی این حلقه به اندازه‌ای تنُک است که جلوی پیدایش کمربند را نگرفته.
گزارش این پژوهشگران در شماره‌ی ۴ اکتبر نشریه‌ی ساینس منتشر شده است.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ringrain.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
