«برای حفظ تعادل به چقدر گرانش نیاز داریم؟»
—---------------------------------------------
* فضانوردانی که روی کرهی ماه گام نهادند، به هنگام راه رفتن روی آن بارها تعادل خود را از دست میدادند، ولی این به دلیل "دست و پا چلفتی" بودنشان نبود! مقصر، نیروی گرانش ماه بود: نیروی گرانش ماه به اندازهی کافی برای آن که به فضانوردان کمک کند تا "بالا" را از "پایین" تشخیص دهند نبود.
سر پا ماندن در محیطی که گرانش کمی دارد کار آسانی نیست، و اسناد ناسا پر از نمونههایی از افتادن فضانوردان بر روی سطح ماه است. بر پایهی پژوهش دانشمندان،، دلیل همهی این رخدادهای ناگوار در کرهی ماه میتوانسته این باشد که نیروی گرانش آنجا به اندازهی کافی نبود که بتواند به فضانوردان اطلاعات بیابهامی دربارهی آن که "بالا" کجاست بدهد.
دانشمندان برای شبیهسازی میدانهای گرانشی با شدتهای گوناگون، شماری از داوطلبان را در یک دستگاه #مرکزگریز (سانتریفیوژ) بازو-کوتاه ساخت سازمان فضایی اروپا گذاشته و چرخاندند. به این داوطلبان در هنگام چرخش، نماهایی از چشماندازها و یا حرف "p" را نشان می دادند، به گونهای که آنها بسته به این که برداشت و احساسشان از "سمت بالا" چه بود، این حرف را "p" یا "d" میخواندند.
این پژوهش نشان داد که انسانها برای حس کردن و تشخیص این که "بالا" کجاست، نیاز به گرانشی دستکم ۱۵ درصد گرانش زمین دارند. گرانش ماه ۱۷ درصد گرانش زمین است، ولی محیطش نیز برای انسانها بیگانه و نامانوس است؛ گرانش اندک و چشم انداز نامعمول توضیحیست بر این که چرا فضانوردان حتی با آن که مشکلی نداشتند، زمین میخوردند [حتما میدانید که اینجا واژهی "زمین" به معنای سطح سیارهی زمین نیست!! -م].
این نکتهی خوبی برای ماموریتهای آینده به سیارهی بهرام است، جایی که در آن، فضانوردان گرانشی در حدود ۳۸ درصد گرانش زمین را حس خواهند کرد. دانستن "جهتِ بالا" به بازدیدکنندگان بهرام کمک خواهد کرد تا ایمن باشند، زاویهی تپهها را درست برآورد کنند یا اگر نیاز بود، مسیر یک گریزگاه را به درستی تشخیص دهند. این می تواند برای هدفهای معمولیتر نیز کاربرد داشته باشد.
مایکل جنکین، یکی از رهبران این پژوهش میگوید: «فرض کنید یک کلید برق مدل آمریکای شمالی دارید که در آن، با فشردن بخش "بالایی" کلید، دستگاه روشن میشود. اگر در بیرون از زمین باشیم و ندانیم "بالا" در کدام جهت است، از کجا میتوانیم بفهمیم کلید "روشن" است یا "خاموش" (on یا off)؟ در همهی چالشهایی که ماموریتهای سرنشین دارِ آینده در بهرام با آن روبرو خواهند بود، میدان گرانشی میبایست یک نشانهی به اندازهی کافی نیرومند برای تشخیص درست "جهت بالا" فراهم کند.»
لاورنس هریس، همکار جنکین نیز میگوید: «درک جهتگیری نسبی خود و جهان نه تنها برای حفظ تعادل مهم است، بلکه در بسیاری از دیگر جنبههای دریافتی (ادراکی)، مانند تشخیص چهرهها و شناسایی اشیا و پیشبینی رفتار اجسامی که در حال افتادن یا پرتابند نیز اهمیت دارد. تفسیر نادرستِ این که "بالا" کجاست میتواند به خطاهای دریافتی بیانجامد و اگر کسی برای پایدار نگه داشتن خود نقطهی مرجع نادرستی را به کار ببرد تعادلش به خطر خواهد افتاد.»
#آپولو #کره_ماه #گرانش #فضاتورد
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2014/09/blog-post_89.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—---------------------------------------------
* فضانوردانی که روی کرهی ماه گام نهادند، به هنگام راه رفتن روی آن بارها تعادل خود را از دست میدادند، ولی این به دلیل "دست و پا چلفتی" بودنشان نبود! مقصر، نیروی گرانش ماه بود: نیروی گرانش ماه به اندازهی کافی برای آن که به فضانوردان کمک کند تا "بالا" را از "پایین" تشخیص دهند نبود.
سر پا ماندن در محیطی که گرانش کمی دارد کار آسانی نیست، و اسناد ناسا پر از نمونههایی از افتادن فضانوردان بر روی سطح ماه است. بر پایهی پژوهش دانشمندان،، دلیل همهی این رخدادهای ناگوار در کرهی ماه میتوانسته این باشد که نیروی گرانش آنجا به اندازهی کافی نبود که بتواند به فضانوردان اطلاعات بیابهامی دربارهی آن که "بالا" کجاست بدهد.
دانشمندان برای شبیهسازی میدانهای گرانشی با شدتهای گوناگون، شماری از داوطلبان را در یک دستگاه #مرکزگریز (سانتریفیوژ) بازو-کوتاه ساخت سازمان فضایی اروپا گذاشته و چرخاندند. به این داوطلبان در هنگام چرخش، نماهایی از چشماندازها و یا حرف "p" را نشان می دادند، به گونهای که آنها بسته به این که برداشت و احساسشان از "سمت بالا" چه بود، این حرف را "p" یا "d" میخواندند.
این پژوهش نشان داد که انسانها برای حس کردن و تشخیص این که "بالا" کجاست، نیاز به گرانشی دستکم ۱۵ درصد گرانش زمین دارند. گرانش ماه ۱۷ درصد گرانش زمین است، ولی محیطش نیز برای انسانها بیگانه و نامانوس است؛ گرانش اندک و چشم انداز نامعمول توضیحیست بر این که چرا فضانوردان حتی با آن که مشکلی نداشتند، زمین میخوردند [حتما میدانید که اینجا واژهی "زمین" به معنای سطح سیارهی زمین نیست!! -م].
این نکتهی خوبی برای ماموریتهای آینده به سیارهی بهرام است، جایی که در آن، فضانوردان گرانشی در حدود ۳۸ درصد گرانش زمین را حس خواهند کرد. دانستن "جهتِ بالا" به بازدیدکنندگان بهرام کمک خواهد کرد تا ایمن باشند، زاویهی تپهها را درست برآورد کنند یا اگر نیاز بود، مسیر یک گریزگاه را به درستی تشخیص دهند. این می تواند برای هدفهای معمولیتر نیز کاربرد داشته باشد.
مایکل جنکین، یکی از رهبران این پژوهش میگوید: «فرض کنید یک کلید برق مدل آمریکای شمالی دارید که در آن، با فشردن بخش "بالایی" کلید، دستگاه روشن میشود. اگر در بیرون از زمین باشیم و ندانیم "بالا" در کدام جهت است، از کجا میتوانیم بفهمیم کلید "روشن" است یا "خاموش" (on یا off)؟ در همهی چالشهایی که ماموریتهای سرنشین دارِ آینده در بهرام با آن روبرو خواهند بود، میدان گرانشی میبایست یک نشانهی به اندازهی کافی نیرومند برای تشخیص درست "جهت بالا" فراهم کند.»
لاورنس هریس، همکار جنکین نیز میگوید: «درک جهتگیری نسبی خود و جهان نه تنها برای حفظ تعادل مهم است، بلکه در بسیاری از دیگر جنبههای دریافتی (ادراکی)، مانند تشخیص چهرهها و شناسایی اشیا و پیشبینی رفتار اجسامی که در حال افتادن یا پرتابند نیز اهمیت دارد. تفسیر نادرستِ این که "بالا" کجاست میتواند به خطاهای دریافتی بیانجامد و اگر کسی برای پایدار نگه داشتن خود نقطهی مرجع نادرستی را به کار ببرد تعادلش به خطر خواهد افتاد.»
#آپولو #کره_ماه #گرانش #فضاتورد
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2014/09/blog-post_89.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
1Star7Sky
برای حفظ تعادل به چقدر گرانش نیاز داریم؟
* فضانوردانی که روی کرهی ماه گام نهادند، به هنگام راه رفتن روی آن بارها تعادل خود را از دست میدادند، ولی این به دلیل "دست و پا چلفتی" بو...