«ابرهای یک میلیون ساله»
—----------------------

"سحابی گام" که نامش را از شکارچی ابرهای کیهانی، اخترشناس استرالیایی کالین استنلی گام (۱۹۶۰-۱۹۲۴) گرفته، به اندازه‌ای بزرگ و نزدیک است که عملا به سختی تشخیص داده می‌شود.

در حقیقت، ما تنها حدود ۴۵۰ سال نوری از لبه‌ی جلویی، و ۱۵۰۰ سال نوری از لبه‌ی پشتی این پهنه‌ی گسترده‌ از هیدروژن برافروخته‌ی میان‌ستاره‌ای فاصله داریم.

این تصویر تکرنگ با پهنای +۴۰ درجه، از پیوند عکس‌های گرفته شده در طیف هیدروژن-آلفا درست شده و این منطقه‌ی گسیلشی کم‌نور را بر پس‌زمینه‌ی ستارگان کهکشان راه شیری نشان می‌دهد.

گمان می‌رود این سحابی پیچیده یک #پسماند_ابرنواختر باشد که در پی یک انفجار ابرنواختری در زمانی بیش از یک میلیون سال پدید آمده و در پهنه‌ی صورت‌های فلکی #بادبان و #کشتی‌دُم در آسمان نیمکره‌ی جنوبی پخش و پراکنده شده.

در این تصویر گسترده‌ی چشمگیر همچنین اجرام بسیاری را هم درون خود سحابی گام می‌بینیم، از جمله پسماند ابرنواختر بادبان که سنی بسیار کمتر از خود سحابی گام دارد- حدود ۱۱ هزار سال.
#apod #سحابی_گسیلشی
https://goo.gl/yBgeqD
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/05/ap180524.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«در قلب ماکیان»
——————--

ستاره‌ی ابرغول گامای ماکیان در مرکز چلیپای شمالی، اخترگانِ (صورتواره‌ی) آشنای صورت فلکی #ماکیان جای دارد.

این ستاره‌ی درخشان که نام رایجش صدر یا صدر دجاجه است را می‌توانید در میانه‌ی این نمای پرزرق و برق آسمان ببینید، به همراه مجموعه‌ای از ستارگان، ابرهای غبار، و سحابی‌های برافروخته و تابناک که همگی در صفحه‌ی کهکشان راه شیری جای گرفته‌اند.

گستره‌ی این نما در آسمان تقریبا ۴ درجه (هشت برابر قرص کامل ماه) است و #سحابی_گسیلشی آی‌سی ۱۳۱۸ و خوشه‌ی ستاره‌ای بازِ ان‌جی‌سی ۶۹۱۰ را هم در خود جای داده.

سحابی آی‌سی ۱۳۱۸ در سمت چپ گامای ماکیان مانند دو بالِ درخشان کیهانی دیده می‌شود که با رگه‌ی بلندی از غبار تیره از هم جدا شده‌اند و از همین رو به نام سحابی پروانه نیز شناخته می‌شود [با سحابی پروانه (ان‌جی‌سی ۶۳۰۲) فرق دارد-م].

بالا و سمت چپ گامای ماکیان هم ستارگان جوان خوشه‌ی ان‌جی‌سی ۶۹۱۰ را می‌بینیم که هنوز کاملا کنار همند.

ابرغول گامای ماکیان بر پایه‌ی برخی از برآوردها حدود ۱۸۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد ولی فاصله‌ی آی‌سی ۱۳۱۸ و ان‌جی‌سی ۶۹۱۰ از زمین چیزی میان ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ سال نوری برآورد شده.

#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180804.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«دیدار یک دنباله‌دار با قلب و روح آسمان»
---------------------------------------

دنباله‌دار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر این شب‌ها دارد به زمین نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود تا در روز ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۸ (۱۹ شهریور) با فاصله‌ی ۰.۳۹ یکای نجومی از کنار سیاره‌مان بگذرد. هر یکای نجومی برابر با فاصله‌ی زمین تا خورشیدست، بنابراین ۰.۳۹ یکای نجومی هم‌ارز ۵۸ میلیون کیلومتر خواهد بود که در استاندارد سامانه‌ی خورشیدی فاصله‌ی کمی‌ست، ولی ترسناک نیست.

عکاسان نجومی چندیست این #دنباله‌دار را دنبال می‌کنند و تاکنون عکس‌های زیبا و چشمگیری از نزدیک شدنِ آن گرفته‌اند. در روز ۱۷ اوت میشاییل یاگر از وایزنکرشن اتریش، دنباله‌دار ژاکوبینی-زینر را که داشت از کنار سحابی های گسیلشی قلب و روح در صورت فلکی ذات‌الکرسی (خداوند اورنگ) می‌گذشت به تصویر کشید.

در هفته‌های آینده این دنباله‌دار به قدر روشنایی ۷ (درست زیر آستانه‌ی دید چشم نامسلح) می‌رسد و هدفی خوب برای تلسکوپ‌های آماتور خواهد بود.

در این پیوند (لینک) می‌توانید یک نقشه‌ی سه-بعدی برهم‌کنشی (تعاملی) از مدار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر، و مسیر گذرِ آن از کنار زمین ببینید. این نقشه بر پایه‌ی داده‌های ناسا، جی‌پی‌ال درست شده.
#سحابی_گسیلشی

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/21P.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«روحی که ستاره می‌زاید!»
-------------------------

"روح ملکه‌ی اتیوپی" ستاره می‌زاید.

در حقیقت، یک منطقه‌ی ستاره‌زایی گسترده به نام سحابی روح وجود دارد که آن را می‌توان در صورت فلکی ملکه‌ی افسانه‌ای اتیوپی، کاسیوپه (#ذات‌الکرسی، خداوند اورنگ) مشاهده کرد. کاسیوپه در اسطوره‌های یونان باستان به عنوان همسر خودبین و سرکش پادشاهی شناخته می‌شود که مدت‌ها پیش بر سرزمین‌های بالادست نیل فرمان می‌راند.

سحابی روح (آی‌سی ۱۸۴۸) زادگاه چندین خوشه‌ی ستاره‌ای باز، و همچنین میزبان یک چشمه‌ی بزرگ پرتوهای رادیویی به نام دبلیو۵، و حباب‌های تهی‌شده‌ی غول‌پیکری است که در اثر وزش بادهای نیرومند از ستارگان جوان و پرجرم پدید آمده‌اند.

فاصله‌ی این #سحابی_گسیلشی (نشری) از زمین ۶۵۰۰ سال نوریست و پهنایش هم به حدود ۱۰۰ سال نوری می‌رسد. معمولا در عکس‌هایی که از سحابی روح گرفته می‌شود، آن را به همراه همسایه‌ی کیهانیش، سحابی قلب (آی‌سی ۱۸۰۵) می‌بینیم.

این تصویر از همگذاری سه نوردهی جداگانه در سه رنگ طیفی گوناگون درست شده: رنگ سرخ نور گسیلیده از گاز هیدروژن را نشان می‌دهد، رنگ زرد نور گسیلیده از گوگرد، و رنگ آبی هم نور گسسیلیده از اکسیژن.

#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180821.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«بوم کیهانی با رنگ‌های متضاد»
------------------------------

این نمای رنگین کیهانی با رنگ‌های گوناگون و متضادش ستارگان، غبار، و گازهای برافروخته و درخشان پیرامون ان‌جی‌سی ۶۹۱۴ را نشان می‌دهد. این مجموعه سحابی‌های بازتابی با فاصله‌ی حدود ۶۰۰۰ سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی بلندپروازِ شمالی #ماکیان و صفحه‌ی کهکشان راه شیری جای دارند.

در این بوم نقاشی کیهانی هم ابرهای غبار میان‌ستاره‌ای را می‌بینیم که بر زمینه‌ی ستارگان پشتشان به حالت ضدنور و تیره در آمده‌اند، و هم سحابی‌های گسیلشی که از برافروختگی گازهای هیدروژن آنها را سرخ‌فام کرده، و هم سحابی‌های بازتابی آبی‌فامی که از بازتاب نور ستارگان توسط ابرهای غبار پدید آمده‌اند.

پرتوهای فرابنفشِ ستارگان بزرگ، داغ و جوان انجمن ستاره‌ای گسترده‌ی ماکیان اوبی۲ (Cygnus OB2) گازهای هیدروژن اتمی منطقه را یونیده کرده؛ بازپس‌گیری الکترون‌های جدا شده توسط این اتم‌ها، رنگ سرخ ویژه‌ای را به این ابرها داده است.

رنگ آبی سحابی‌های بازتابی این منطقه هم دستاورد بازتاب نور آبی همین ستارگان انجمن ماکیان اوبی۲ از روی ابرهای غبار است.

این چشم‌انداز تلسکوپی میدان به اندازه‌ی حدود ۱ درجه را نشان می دهد که در فاصله‌ی برآوردی ان‌جی‌سی ۶۹۱۴، تقریبا هم‌ارز ۱۰۰ سال نوریست.

#apod #سحابی_گسیلشی #سحابی_بازتابی

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180830.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«بخشی از یک پرده میان‌ستاره‌ای»
-------------------------------

این رشته‌های برافروخته و درخشان گازی با نمای زیبا و دلپذیرشان، بخش باختری یک سحابی به نام #سحابی_پرده را پدید آورده‌اند که آسمان سیاره‌ی زمین در صورت فلکی ماکیان را آراسته.

خود سحابی پرده یک پسماند بزرگ ابرنواختر است، یک ابر گسترنده که از انفجار مرگبار ستاره‌ای بزرگ به جا مانده. نور انفجار آن ابرنواختر بیش از ۵۰۰۰ سال پیش به زمین رسیده بود. موج شوک میان ستاره‌ای که در پی این رویداد سهمگین و فاجعه‌بار پدید آمد در فضا به پیش رفت و با برخورد به مواد میان ستاره‌ای، آنها را برانگیخت.

این افروزه‌ها (رشته‌های برافروخته) در واقع بیشتر مانند چین‌هایی در یک برگه هستند که تقریبا از لبه دیده می‌شود، و به گونه‌ی چشمگیری به دو بخش گاز اتمی هیدروژن (سرخ) و اکسیژن (آبی-سبز) تقسیم شده است.

سحابی پرده که به نام حلقه‌ی ماکیان هم شناخته می‌شود حدود ۳ درجه، یا تقریبا ۶ برابر قطر زاویه‌ای ماه کامل را در آسمان می‌پوشاند. با در نظر گرفتن فاصله‌ی برآورد شده‌ی این سحابی از زمین که ۱۵۰۰ سال نوریست، گستردگی‌اش به بیش از ۷۰ سال نوری می‌رسد و پهنای این تصویر دوتکه از بخش باختری آن هم حدود نصف این اندازه می‌شود.

بخش‌های درخشان‌تر در محدوده‌ی باختری سحابی پرده به عنوان سحابی‌هایی جداگانه شناسایی شده‌اند، از جمله سحابی "جاروی جادوگر" (ان‌جی‌سی ۶۹۶۰) در بالای تصویر و سحابی "سه‌گوش پیکرینگ" یا مثلث پیکرینگ (ان‌جی‌سی ۶۹۷۹) زیر و سمت راست مرکز تصویر.
#apod #سحابی_گسیلشی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180906.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«پیله سرخ ماکیان»
------------------

سحابی پیله در دل خود خوشه‌ای از ستارگان نوزاد و رو به رشد را پنهان کرده. این پیله‌ی کیهانی که بالا، سمت راست دیده می‌شود همچنین دنباله‌ی بلندی از ابرهای غبار تیره‌ی میان‌ستاره‌ای در سمت چپ خود دارد.

#سحابی_گسیلشی زیبای پیله که به نام آی‌سی ۵۱۴۶ نیز شناخته می‌شود، حدود ۱۵ سال نوری گستردگی دارد و به فاصله‌ی حدود ۳۳۰۰ سال نوری از زمین در راستای صورت فلکی شمالی #ماکیان دیده می‌شود.

سحابی پیله هم مانند دیگر مناطق ستاره‌زایی، ابرهای گاز هیدروژنی دارد که از تابش پرانرژی ستارگان داغ و جوان برانگیخته شده و پرتوی سرخ‌فام ویژه‌ای از خود می‌گسیلند، و همچنین مناطقی از غبار در لبه‌ی یک ابر مولکولی تقریبا نادیدنی، که نور ستارگان را به رنگ آبی بازمی‌تابانند.

در حقیقت، ستاره‌ی درخشان نزدیک مرکز این سحابی به احتمال بسیار تنها چند صد هزار سال سن دارد و نه تنها باعث برافروختگی سحابی شده بلکه با پس زدن و پراکندن گاز و غبار ستاره‌زاییِ ابر مولکولی، در آن یک حفره هم پدید آورده است.

این نمای رنگی بسیار ژرف (با نوردهی بلند) از سحابی پیله ویژگی‌های فریبنده‌ای را درون و پیرامون این پرورشگاه غبارآلود ستاره‌ای نشان می‌دهد.
#apod

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180919.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«غار سرخ و چشم‌انداز رنگینش»
-------------------------------

این نمای رنگین آسمان پهنه‌ای به اندازه‌ی حدود دو قرص کامل ماه (۱ درجه) را از میدان های پرستاره و پر از سحابیِ صفحه‌ی کهکشان راه شیری در صورت فلکی شمالی شاهانه‌ی #قیفاووس می‌پوشاند.

پایین و سمت راست مرکز چارچوب، ناحیه‌ی گسیلشی درخشان و سرخ‌فام شارپلس ۱۵۵ (یا اس‌اچ ۱۵۵) را می‌بینیم که به نام سحابی غار نیز شناخته می‌شود. این سحابی با فاصله‌ی حدود ۲۴۰۰ سال نوری از زمین، نزدیک لبه‌ی ابر مولکولی بزرگِ این منطقه جای دارد .

پهنای این غار کیهانی به حدود ۱۰ سال نوری می‌رسد و دیواره‌های گازی درخشان آن در اثر پرتوی فرابنفش ستارگان داغ و جوان یونیده شده و این چنین برافروخته شده است.

سحابی‌های پرغبار و آبی‌فام بازتابی -مانند وی‌دی‌بی ۱۵۵- در بالا، سمت چپ، و همچنین ابرهای تیره‌ی غبار نیز در این بوم نقاشی میان‌ستاره‌ای فراوان به چشم می‌خورد.

پژوهش‌های دانشمندان نشانه‌های چشمگیرِ دیگری از فرآیند ستاره‌زایی را در این منطقه آشکار کرده، از جمله نقطه‌ی سرخ درخشان هربیگ-هارو ۱۶۸ یا اچ‌اچ ۱۶۸ نزدیک بالا، سمت راست چارچوب. درخشش این جرم هربیگ-هارو ناشی از فواره‌هایی پرانرژی‌ست که دارند از یک ستاره‌ی نوزاد بیرون می‌زنند.
#سحابی_گسیلشی #APOD

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/blog-ap180928.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«درون و بیرون سحابی عقاب»
----------------------------

از دور همه چیز مانند یک عقاب دیده می‌شود. ولی به این "سحابی عقاب" که نزدیک‌تر می‌شویم می‌بینیم این منطقه‌ی درخشان در حقیقت پنجره‌ای به مرکز پوسته‌ی تاریک و بزرگ‌تری‌ از غبار کیهانیست.

درون این پنجره، کارگاهی بسیار روشن پدیدار می‌شود که یک خوشه‌ی ستاره‌ایِ باز کامل دارد در آن ساخته می‌شود. ستون‌های بلند و گویچه‌های گِردِ غبار تیره و گاز مولکولی سرد هم هنوز آنجا در کنار ستارگان مانده‌اند.

چندین ستاره‌ی جوان درخشان و آبی با پرتوهای پرانرژی و بادهای خود رشته‌ها و دیواره‌های گاز و غبار باقی‌مانده‌ی پیرامونشان را پس می‌زنند.

#سحابی_گسیلشی عقاب یا ام۱۶ با فاصله‌ی حدود ۶۵۰۰ سال نوری از ما، پهنایی نزدیک به ۲۰ سال نوری دارد و آن را می‌توان با یک دوربین دوچشمی در صورت فلکی #مار مشاهده کرد.

این عکس دستاورد یک تصویربرداری ۲۵ ساعته است و از پیوند سه رنگ که نمایانگر گسیلش‌های گوگرد (رنگ سرخ)، هیدروژن (زرد)، و اکسیژن (آبی) بوده درست شده است.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ap181015.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«اشباح سرخ و آبی در آسمان»
----------------------------

لبه‌های روشن و پیکره‌های شناور در این عکس، نمایی مانند اشباح را در مقیاس کیهانی ساخته‌اند.

این چشم‌انداز تلسکوپی رنگین، بخشی از محدوده‌ی صورت فلکی خداوند اورنگ (#ذات‌الکرسی) را نشان می‌دهد و در آن ابرهایی که به پشت جاروب شده و به شکل دنباله‌دار در آمده‌اند به نام‌های آی‌سی ۵۹ (چپ) و آی‌سی ۶۳ را می‌بینیم.

فاصله‌ی این دو ابر از ما حدود ۶۰۰ سال نوریست و دارند در اثر پرتوهای پرانرژی ستاره‌ی داغ و درخشان گاما ذات‌الکرسی به آرامی محو و ناپدید می‌گردد. این ستاره تنها ۳ یا ۴ سال نوری از سحابی‌ها فاصله دارد و درست بیرون از لبه‌ی این چارچوب، بالا سمت راست جای دارد.

آی‌سی ۶۳ که کمی به گاما ذات‌الکرسی نزدیک‌تر است بیشتر به رنگ سرخ تابش هیدروژن آلفا دیده می‌شود. این رنگ، نماد اتم‌های هیدروژنیست که در اثر تابش پرتوی فرابنفش ستاره، یونیده شده و با گرفتن دوباره‌ی تک الکترون خود و بازگشت به تراز پایین‌تر انرژ

آی‌سی ۵۹، دورتر از ستاره، تابش هیدروژن-آلفای کمتری دارد ولی تابش آبی‌رنگ بیشتری دارد که نماد ویژه‌ی بازتاب نور ستار‌ه‌ی گاما ذات‌الکرسی از روی غبارهای این سحابی است.

این چشم‌انداز در آسمان حدود یک درجه را می‌پوشاند که بر پایه‌ی فاصله‌ی برآورد شده‌ این ابرها هم‌ارز ۱۰ سال نوریست.
#سحابی_گسیلشی #سحابی_بازتابی

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ap181026.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«فضا هم کالیفرنیا دارد!»
------------------------

کالیفرنیا در فضا چه می کند؟

این تکه ابر کیهانی که در بازوی شکارچی کهکشان مارپیچی راه شیری شناورست، به گونه‌ای شانسی نقشه‌ی ایالت کالیفرنیا در ساحل باختری کشور آمریکا را باز می‌نماید. خورشید ما نیز تنها ۱۵۰۰ سال نوری دورتر از این ابر، درون همین بازوی کهکشان جای دارد.

این سحابی که با نام سحابی کالیفرنیا و همچنین ان‌جی‌سی ۱۴۹۹ شناخته می‌شود، نمونه‌ی خوبی از یک #سحابی_گسیلشی (نشری) است، با درازای نزدیک به ۱۰۰ سال نوری.

در این عکس، رنگ اصلی سحابی کالیفرنیا سرخ است. این رنگ نشان ویژه‌ی اتم‌های هیدروژنی است که در اثر پرتوی پرانرژی ستارگان، یونیده (الکترون از دست داده) و دوباره الکترون گرفته‌اند و تابشی سرخ فام در طول موج بلندتر می‌تابانند.

ستاره‌ای که بیش از همه با نور خود باعث یونش و برافروختگی بیشتر گازهای این سحابی شده، به احتمال بسیار ستاره‌ی داغ، درخشان و آبی‌فام "کیسی برساووش" (ξ Per) است که درست سمت راست سحابی دیده می‌شود.

سحابی کالیفرنیا که یکی از هدف‌های معمول برای عکاسان نجومی است را می‌توان با یک تلسکوپ میدان گسترده، در آسمانی تاریک و در محدوده‌ی صورت فلکی #برساووش، به فاصله‌ی نه چندان دور از خوشه‌ی پروین تماشا کرد.

#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181106.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«اژدهایان در آتشدان کیهانی»
--------------------------

پیکره‌هایی تیره با لبه‌های روشن، به بلندی ده‌ها سال نوری، در ابر غبار ان‌جی‌سی ۶۱۸۸ در پروازند.

این #سحابی_گسیلشی با فاصله‌ی حدود ۴۰۰۰ سال نوری از زمین، نزدیک لبه‌ی یک ابر مولکولی بزرگ و تیره در صورت فلکی جنوبی #آتشدان جای دارد.

ستارگان جوان و پرجرم انجمن ستاره‌ای او.بی.۱ در آتشدان، که بیش از چند میلیون سال از عمرشان نمی‌گذرد، با پس زدن ابر توسط بادها و پرتوهای فرابنفش نیرومند خود چنین پیکره‌های شگفت‌انگیزی را در آن تراشیده‌اند و نیز باعث برافروختگی و تابش سحابی شده‌اند.

خود این ستارگان هم در روند ستاره‌زایی تازه‌ای ساخته شده‌اند که به احتمال بسیار در اثر بادها و انفجارهای ابرنواختری نسل پیشین ستارگان سنگین به راه افتاده بوده، بادها و انفجارهایی که با ضربه‌ی خود، گاز مولکولی را پس زده و فشرده ساختند.

این چشم‌انداز گسترده و فریبنده با بهره از داده‌های رصدخانه‌ی چیلوسکوپ، و به کار بردن نقشه‌ی رنگ هابل درست شده و در آن، تابش اتم‌های گوگرد، هیدروژن، واکسیژن به ترتیب به رنگ‌های سرخ، سبز، و آبی نمایانده شده است.

میدان این تصویر پهنه‌ای به اندازه‌ی ۴ قرص کامل ماه را در آسمان زمین می‌پوشاند که بر پایه‌ی فاصله‌ی برآورد شده‌ی ان‌جی‌سی ۶۱۸۸، هم‌ارز ۱۵۰ سال نوریست.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181107.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«مرداب سرخ هیدروژنی»
-------------------------

سحابی بزرگ و باشکوه مرداب انباشته از گازهای داغ و میزبان ستارگان جوان بسیارست.

این مرداب کیهانی که پهنایش به ۱۰۰ سال نوری می رسد و تنها ۵۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد، به اندازه‌ای بزرگ و درخشان است که بدون تلسکوپ هم می‌شود آن را در صورت فلکی #کمان (قوس) مشاهده کرد.

چندین ستاره‌ی درخشانی که در آن دیده می‌شوند، ستارگان خوشه‌ی ان‌جی‌سی ۶۵۳۰ هستند، یک خوشه‌ی باز که همین چند میلیون سال پیش در دل این سحابی پدید آمده.

این #سحابی_گسیلشی بزرگ که به عنوان ام۸ و ان‌جی‌سی ۶۵۲۳ نیز شناخته می‌شود، به دلیل وجود نوار گرد و غباری که در سمت چپ مرکز خوشه دیده می‌شود، به نام "مرداب" نامیده شده.

این تصویر از پیوند سه رنگ از نورهای گسیلیده از هیدروژن درست شده.

وجود گویچه‌های پرغبار بسیار در سحابی مرداب نشانه‌ایست از این که فرآیند ستاره‌زایی در آن همچنان ادامه خوهد داشت.

#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181112.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«رتیل آتشین‌مزاج کیهانی!»
-------------------------

سحابی رتیل که به نام "۳۰ زرین‌ماهی" نیز شناخته می‌شود، با پهنای بیش از ۱۰۰۰ سال نوری، یک منطقه‌ی ستاره‌زایی غول‌پیکر و در واقع بزرگ‌ترین و خشن‌ترین منطقه‌ی ستاره‌زایی در سرتاسر گروه محلی کهکشان‌هاست که با فاصله‌ی حدود ۱۸۰ هزار سال نوری از زمین، در کهکشان ماهواره‌ی راه شیری، ابر ماژلانی بزرگ (LMC) جای دارد.

در اینجا این عنکبوت کیهانی را می‌بینیم که سرتاسر چارچوب این چشم‌انداز تماشایی را پوشانده. این تصویر از همگذاری داده‌های باریک‌باند درست شده و پرتوهای تابیده از اتم‌های یونیده‌ی هیدروژن را نشان می‌دهد.

درون سحابی رتیل (ان‌جی‌سی۲۰۷۰) خوشه‌ی جوانی از ستارگان بزرگ به نام آر۱۳۶ جای دارد که با پرتوهای پرانرژی، بادهای ستاره‌ای، و شوک‌های ابرنواختری خود تارهای این عنکبوت را برافروخته و آن را به یک #سحابی_گسیلشی درخشان تبدیل کرده‌اند.

در این رتیل هم مناطق #ستاره‌زایی دیگری هم وجود دارد که در هر یک، خوشه‌های ستارگان جوان با افروزه‌ها و ابرهایی که خودشان آنها را به شکل حباب در آورده‌اند را می‌توان دید. در واقع در سمت چپ مرکز این تصویر، جایگاه نزدیک‌ترین ابرنواختر روزگار نوین، یعنی اس‌ان ۱۹۸۷ای را هم می‌توانیم ببینیم.

این میدان دید پُرمایه حدود ۱ درجه از آسمان، هم ارز ۲ فرص کامل ماه را در صورت فلکی جنوبی #زرین‌ماهی می پوشاند. اگر این سحابی به اندازه‌ی سحابی شکارچی (نزدیک‌ترین پرورشگاه ستاره‌ای به زمین با فاصله‌ی ۱۵۰۰ سال نوری) از ما فاصله داشت، پهنه‌ای بیش از ۳۰ درجه (۶۰ برابر قرص کامل ماه) و در واقع نیمی از آسمان سیاره‌ی زمین را می پوشاند.

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181117.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

--------------

اگر به درون این ابر کیهانی که به نام ان‌جی‌سی ۲۸۱ خوانده شده نگاه کنید شاید متوجه ستارگان خوشه‌ی باز آ‌ی‌سی ۱۵۹۰ نشوید، ستارگان جوان و پرجرمی که درون خود سحابی به دنیا آمده‌اند و خود آن‌ها هستند که باعث برافروختگی و تابش آن شده‌اند. [پس این یک #سحابی_گسیلشی است- م]

پیکره‌های چشم‌نوازی که در این تصویرِ ان‌جی‌سی ۲۸۱ دیده می‌شود، ستون‌های تراشیده شده و گویچه‌های غباریِ چگالی به نام "گویچه‌های بوک" هستند که پرتوها و بادهای نیرومند و پرانرژی ستارگان داغ خوشه آنها را تراشیده‌‎اند و در برابر تابش پشتشان به حالت ضدنور دیده می‌شوند. این ساختارهای غبارآلود اگر به اندازه‌ی کافی دوام بیاورند، خودشان می‌توانند جایگاه‌ ستاره‌زایی‌های آینده شوند.

ان‌جی‌سی ۲۸۱ به دلیل نمایی که از کل ساختارش به ذهن می‌آید، به نام "سحابی پکمن" نامیده شده [اینجا پکمن دهانش رو به پایین، سمت راست باز شده. برای بهتر دیدن، از نمایگر فاصله بگیرید- م]. این سحابی با حدود ۱۰,۰۰۰ سال نوری فاصله از زمین، در صورت فلکی #خداوند_اورنگ (#ذات‌الکرسی) دیده می‌شود.

این تصویر باکیفیت از همگذاری داده‌های فیلترهای باریک-باند درست شده و تابش اتم‌های هیدروژن و اکسیژن سحابی را به رنگ‌های سرخ و سبز و آبی نشان می‌د. گستردگی این تصویر در فاصله‌ی برآوردی ان‌جی‌سی ۲۸۱ بیش از ۸۰ سال نوری است.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181122.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«ام۴۳: آبشاری در شکارچی»
---------------------------

آیا آبشاری در صورت فلکی #شکارچی هست؟ نه! ولی بخشی از غبار درون سحابی ام۴۳ از روی زمین مانند آبشار دیده می‌شود.

ام۴۳ بخشی از مجموعه ابر مولکولی بزرگ شکارچی است که اغلب از آن عکس گرفته می‌شود ولی در سایه‌ی سحابی پرآوازه‌ی همسایه‌اش -ام۴۲- کمتر سخنی از آن به میان می‌آید.

ام۴۲ به همراه شماری از ستارگان درخشان خوشه‌ی درونش -خوشه‌ی ذوزنقه- در بالای چشم‌انداز جای دارد. خود ام۴۳ هم یک منطقه‌ی ستاره‌زایی است که اگرچه رگه‌هایی از غبار تیره دارد، ولی به طور عمده از گاز برافروخته‌ی هیدروژن تشکیل شده.

کل میدان شکارچی در فاصله‌ی حدود ۱۶۰۰ سال نوری زمین، انباشته از رشته‌های پیچیده و تماشاییِ غبار است. غبارهای تیره و مات در جو بیرونی تارگان بزرگ و سرد پدید می‌آید و با بادهای نیرومندِ پروتونی و الکترونی آنها در فضای میان‌ستاره‌ای پخش می‌شود.
#apod #سحابی_گسیلشی

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/12/ap181212.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
#onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«آذین‌بندی آسمان با چراغ‌های آبی، سبز و سرخ»
--------------------------------------------

این تصویر رنگارنگ کیهانی که گویی در آن، آسمان را برای جشنی چراغانی کرده‌اند، در نخستین ساعت‌های روز ۱۷ دسامبر، پس از گذشتن #دنباله‌دار ویرتنن از نظریک‌ترین نقطه‌ی مدارش به زمین گرفته شده. دنباله‌دار در آن هنگام تازه برای چشم نامسلح دیدارپذیر شده بود.

جو یا همان گیسوی سبز دوست‌داشتنی دنباله‌دار از نور خورشید تابشی فلورسنس پیدا کرده. این تصویر از پیوند دیجیتالی نماهایی با نوردهی‌های گوناگون به دست آمده و ویرتنن را زیر پای هفت خواهرِ خوشه‌ی ستاره‌ای پروین نشان می‌دهد.

این نوردهی‌ها همچنین پرتوی آبی‌فام خوشه را هم نشان می‌دهد. این پرتو در اثربازتاب نور ستارگان خوشه از روی غبارهایی که آنها را در بر گرفته پدید آمده (#سحابی_بازتابی).

در میانه‌ی چارچوب، سحابی‌های غبارآلود تاریک در لبه‌‌ی ابر مولکولی برساووش را می‌بینیم و سمت چپ تصویرهم به #سحابی_گسیلشی ان‌جی‌سی ۱۴۹۹ یا همان سحابی کالیفرنیا می‌رسیم. تابش سرخ‌فام این ابر کیهانی که تنها با نوردهی‌های بلند آشکار می‌شود دستاورد بازپس‌گیری الکترون‌ها توسط اتم‌های یونیده‌ی هیدروژن است.

دنباله‌دار ۴۶پی/ویرتنن در شب‌های نزدیک به ۲۳ دسامبر (دوم دیماه) با گذشتن از کنار ستاره‌ی درخشان آلفای ارابه‌ران (بزبان، سروش، عیوق) در صورت فلکی ارابه‌ران، چشم‌انداز زیبای دیگری را برای دوربین‌های دوچشمی و تلسکوپ‌های کوچک خواهد آفرید.
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/12/ap181220.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky