«توفان خروشان مشتری»
—---------------------

این عکس با رنگ‌های بهبودیافته توسط فضلپیمای جونوی ناسا به هنگام نهمین دیدارش با مشتری گرفته شده و یک توفان‌ خروشان در نیمکره‌ی شمالی این غول گازی را نشان می‌دهد.

عکس در ساعت ۱۰:۳۲ بامداد ۲۴ اکتبر ۲۰۱۷ به وقت اقیانوس آرام گرفته شده. در آن هنگام، فضاپیما حدود ۱۰,۱۰۸ کیلومتر از قله‌ی ابرهای مشتری در عرض ۴۱.۸۴ درجه فاصله داشت. هر پیکسل تصویر در اندازه‌ی اصلی هم‌ارز ۶.۷ کیلومتر است.

چرخش این توفان پادساعتگرد است و ابرهایی با فرازاهای بسیار گوناگون دارد. گمان می‌رود ابرهای تیره‌تر در ژرفای بیشتری از جو هستند تا ابرهای روشن‌تر. در برخی از "بازوها"ی روشن این توفان ابرهایی کوچک و بزرگ دیده می‌شود که برخی‌شان بر سمت راست تصویر سایه انداخته‌اند (نور خورشید از سمت چپ می‌تابد).

این ابرهای روشن و سایه‌هایشان درازا و پهنایی گوناگون، از ۷ تا ۱۲ کیلومتر دارند. آنها همانند ابرهای کوچک در دیگر بخش‌های روشن #مشتری به نظر می‌رسند که #فضاپیمای_جونو تاکنون دیده، و گمان می‌رود دستاورد بالارَویَ بلورهای یخ آمونیاک، احتمالا آمیخته با بلورهای یخ آب باشند.
https://goo.gl/xzRcM5
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/Storm.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«هیچ نامی نمی‌توان روی این همه زیبایی گذاشت!»
—------------------------------------------—

در این تصویر تازه‌ی فضاپیمای جونوی ناسا، ابرهای سیاره‌ی #مشتری را در سایه‌رنگ‌های آبی خیره‌کننده‌ و شگفت‌انگیز می‌بینیم.

جونو این عکس را از فاصله‌ی تنها ۱۸,۹۰۶ کیلومتری قله‌ی ابرهای مشتری گرفت- فاصله‌ای که تقریبا برابر با راه میان شهر نیویورک و پرت استرالیاست.

این عکس یک سامانه‌ی ابری در نیمکره‌ی شمالی سیاره را نشان می‌دهد و در روز ۲۴ اکتبر ۲۰۱۷، ساعت ۱:۲۴ بعد از ظهر به وقت وقت خاور آمریکا گرفت. در آن هنگام #فضاپیمای_جونو در عرض ۵۷.۵۷ درجه‌، تقریبا سه پنجم راه از استوا تا قطب شمال سیاره بود و داشت نهمین گذرش از کنار این غول گازی را انجام می‌داد.

مقیاس فضایی این تصویر ۱۲.۵ کیلومتر بر پیکسل است، به عبارت دیگر، هر پیکسل آن هم‌ارز ۱۲.۵ کیلومتر است.

زاویه‌ی گام (زاویه‌ی جونو-مشتری-خورشید) در زمان گرفتن عکس به گونه‌ای بود که ابرهای فراز بالاتر، بر پیرامونشان سایه انداخته‌اند. این رفتار در سفیدترین بخش‌ها بهتر از جاای دیگر دیده می‌شود ولی در تک و توکی از نقاط در بخش‌های سمت راست و بخش‌های پایین نیز به چشم‌ می‌خورد.

این عکس توسط دو شهروند-دانشمند از پردازش و بهبود رنگ عکس‌های دوربین جونوکم فضاپیما به دست آمده.
https://goo.gl/xjGsG8
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/12/JovianClouds.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«آشکار شدن بخش دیگری از رازهای لکه سرخ بزرگ مشتری»
—---------------------------------------------------------
https://goo.gl/D3n7Cn
داده‌هایی که فضاپیمای جونوی ناسا در نخستین گذر خود از فراز لکه‌ی سرخ بزرگ مشتری در ژوییه‌ی ۲۰۱۷ گرد آورده بود نشان می‌دهد که این ساختار پرآوازه تا ژرفای جو مشتری در زیر ابرهای آن ادامه دارد. این ماموریت دستاوردهای دیگری نیز داشته از جمله این که مشتری دارای دو منطقه‌ی تابشی که پیش از این ناشناخته بوده‌اند است. این یافته‌ها در روز دوشنبه در نشست سالانه‌ی انجمن ژئوفیزیک آمریکا در نیواورلئانز ارایه شد.

اسکات بولتون، پژوهشگر ارشد جونو در بنیاد پژوهشی جنوب باختر در سن آنتونیو می‌گوید: «یکی از پرسش‌های بنیادی درباره‌ی لکه‌ی سرخ بزرگ مشتری اینست: تا چه ژرفایی نفوذ دارد؟ داده‌های جونو نشان می دهند که این پرآوازه‌ترین توفان سامانه‌ی خورشیدی دارای پهنایی حدود یک و نیم برابر زمین است، و ریشه‌هایش تا حدود ۳۰۰ کیلومتر در جو این سیاره نفوذ کرده.»

لکه‌ی سرخ بزرگ مشتری یک ساختار بیضی غول‌پیکر از ابرهای زرشکی‌رنگ در نیمکره‌ی جنوبی مشتری است که در اثر بادهایی سریع‌تر از هر توفان زمینی، در جهت پادساعتگرد محیط این بیضی را دور می‌زنند. بر پایه‌ی سنجشی که روز ۳ آوریل ۲۰۱۷ انجام شد، پهنای لکه‌ی سرخ بزرگ مشتری ۱۶۰۰۰ کیلومتر، هم‌ارز ۱.۳ پهنای زمین است.

اندی اینگرسول، استاد سیاره‌شناسی کلتک و یکی از پژوهشگران جونو می‌گوید: «جونو پی برد که ریشه‌های #لکه‌_سرخ_بزرگ به ژرفاهایی ۵۰ تا ۱۰۰ برابر ژرفای اقیانوس‌های زمین می‌رسد و در بخش پایه‌اش گرم‌تر از بالا است. بادها با تغییر دما ارتباط دارند، و گرمی پایه‌ی لکه، سرعت و خشونت بادهایی که در بالای لکه می‌بینیم را توضیح می‌دهد.»

دگرگونی‌های آینده‌ی لکه‌ی سرخ بزرگ هنوز به بررسی نیاز دارد. این توفان در سال ۱۸۳۰ یافته شد و احتمال می‌رود بیش از ۳۵۰ سال از عمرش می‌گذرد. در سده‌ی ۱۹ میلادی، پهنای لکه‌ی سرخ بزرگ بسیار بیش از دو برابر زمین بود، ولی بر پایه‌ی سنجش‌ها و اندازه‌گیری‌های تلسکوپ‌های روی زمین و فضاپیماها، به نظر می‌رسد دارد کوچک می‌شود. هنگامی که وویجرهای ۱ و ۲ ناسا سر راهشان به سوی کیوان و بیرون از سامانه‌‌ی خورشیدی، از کنار #مشتری گذشتند، پهنای لکه‌ی سرخ بزرگ دو برابر قطر زمین بود. امروزه، اندازه‌گیری‌های زمینی و فضایی نشان می‌دهند این بیضی که #فضاپیمای_جونو هم از فرازش گذشته، پهنایش به اندازه‌ی یک سوم و درازایش به اندازه‌ی یک هشتم از زمان دیدار با وویجرها کمتر شده.

جونو همچنین یک منطقه‌ی تابشی تازه را هم کشف کرده، درست بالای جو این غول گازی، نزدیک استوا. این منطقه در بردارنده‌ی یون‌های پرانرژی هیدروژن، اکسیژن، و گوگرد است که با سرعتی نزدیک به سرعت نور در حرکتند.

هایدی بکر، سربازرس ماموریت دیده‌بانی پرتوهای جونو می‌گوید: «هر چه به مشتری نزدیک‌تر می‌شویم آن را اسرارآمیزتر می‌یابیم. ما می‌دانستیم که تابش‌ها احتمالا شگفت‌زده‌مان می‌کنند، ولی فکرش را نمی کردیم که یک منطقه‌ی تابشی تازه نزدیک سیاره ببینیم. ما آن را تنها به این دلیل یافتیم که جونو با ویژگی نمونه‌‌ی مدارش به ما اجازه می‌دهد تا در گذرهای علمی‌اش از کنار سیاره، بسیار به قله‌ی ابرهای آن نزدیک شویم و به معنای واقعی کلمه از درون آنها بگذریم.»

این منطقه‌ی تازه با بهره از دستگاه "آشکارساز ذرات پرانرژی مشتری" (JEDI) یافته‌ شد. باور بر اینست که این ذرات دستاورد اتم‌های پرانرژی خنثایی (یون‌های پرسرعت بدون بار الکتریکی) هستند که در گازهای پیرامون آیو و اروپا، دو تا از ماه‌های مشتری پدید می‌آیند. این اتم‌های خنثا سپس در برهم‌کنش با جو بالایی مشتری، الکترون‌هایشان را از دست می‌دهند و به یون تبدیل می‌شوند.

جونو همچنین نشانه‌هایی از توده‌های یون سنگین پرانرژی در لبه‌های درونی کمربند تابش نسبیتی الکترون مشتری یافته- منطقه‌ای از الکترون‌هایی با سرعت نزدیک به سرعت نور. این نشانه‌ها به هنگام دیدار جونو با کمربند الکترونی مشتری در عرض بالا دیده شدند، در منطقه‌ای که پیش از این هرگز هیچ فضاپیمایی بررسی نکرده بود. این که این سرچشمه‌ی ذرات چیست و دقیقا چه گونه‌ ذراتی هستند هنوز به خوبی شناخته نشده. جونو با دوربین دستگاه SRU-1 خود این توده‌ها را به شکل نوفه‌های (نویزهای) بی‌اندازه شدیدی در عکس‌هایی دید که در بخش "بررسی پرتوها"ی ماموریتش گرفته بود.

جونو تا امروز هشت دور مدارش را به گرد مشتری کامل کرده. نهمین گذر علمی این فضاپیما در ۱۶ دسامبر انجام خواهد شد.

—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/12/GreatRedSpot.html
—-------------------------------------------------
کانال تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

https://goo.gl/Hj2DcM

فضاپیمای جونوی ناسا در زمان گرفتن این عکس شگفت‌انگیز از سیاره‌ی مشتری، کمی بیش از قطر زمین از جو پرآشوب آن فاصله داشت.

عکس کمی بهبود رنگ داده شده و مشتری به طور کامل چارچوب آن را پوشانده است . کمی از خط سایه‌مرز (جایی از سطح که در آن، سیاره از روشنایی روز وارد تاریکی شب می‌شود) هم در بالا، سمت راست مرکز دیده می‌شود. هیچ بخشی از لبه‌ی خمیده‌ی سیاره در اینجا به چشم نمی‌خورد.

#فضاپیمای_جونو این عکس را در ۱۶ دسامبر ۲۰۱۷، از فاصله‌ی ۱۳,۳۴۵ کیلومتری قله‌ی ابرهای #مشتری در عرض ۴۸.۹ درجه‌ی شمالی آن گرفت. هر پیکسل تصویر هم‌ارز ۹.۳ کیلومتر است.


@onestar_in_sevenskies

«کمربندهای ابری رنگارنگ مشتری»
—------------------------------—

در این تصویرِ فضاپیمای جونوی ناسا کمربندهایی از ابرهای چرخان و رنگارنگ را در نیمکره‌ی جنوبی مشتری می‌بینیم.

در این عکس که بهبود رنگ یافته، مشتری مانند پرده‌ی پرنقش و نگاری از نوارهای ابری و توفان‌های خروشنده دیده می‌شود منطقه‌ی تیره‌ در انتهای سمت چپ، کمربند معتدل جنوبی نام دارد. ساختار شبحگونی از ابرهای سفید لغزنده این کمربند را قطع کرده. این گسترده‌ترین ویژگی در عرض‌های پایین مشتریست که یک چرخند است (چرخشی ساعتگرد دارد).

#فضاپیمای_جونو این عکس روز ۱۶ دسامبر ۲۰۱۷ و در دهمین گذرش از کنار #مشتری گرفته بود. در زمان گرفتن عکس، جونو حدود ۱۳,۶۰۴ کیلومتر از قله‌ی ابرهای مشتری در عرض ۲۷.۹ جنوبی فاصله داشت. هر پیکسل تصویر در اندازه‌ی اصلی هم‌ارز ۹.۱ کیلومتر است.
https://goo.gl/Xw7de9
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/jupiter-cloud-belts.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

این عکس که توسط فضاپیمای جونوی ناسا، در زمانی نزدیک به پایان دهمین دیدارش با مشتری گرفته شده و ابرهای پرپیچ و تاب جنوبگان این غول گازی را نشان می‌دهد.

فضای "خالی" بالا و پایین مشتری در این تصویر می‌تواند ذهن ما را به بازی بگیرد به گونه‌ای که این سیاره را که بزرگ‌ترین سیاره‌ی سامانه‌ی خورشیدیست کمتر از چیزی که هست احساس می‌کنیم. ولی در واقعیت مشتری به اندازه‌ای بزرگ است که۱۱ زمین برای پوشاندن قطر ان نیازست.

#فضاپیمای_جونو این عکس که بهبود رنگ داده شده را در ۱۶ دسامبر ۲۰۱۷، هنگامی که فاصله‌اش از قله‌ی ابرهای #مشتری در عرض ۸۳.۹ درجه‌ی جنوبی (تقریبا درست روی قطب جنوب سیاره) حدود ۱۰۴,۴۴۶ کیلومتر بود گرفت.

هر پیکسل تصویر در اندازه‌ی اصلی هم‌ارز ۷۰.۲ کیلومتر است.
https://goo.gl/8RxdSB

—------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

https://goo.gl/mws3fu
در این تصویر تازه‌ی #فضاپیمای جونو ی ناسا، کمربند قطبی شمالی سیاره‌ی مشتری را می‌بینیم.

این عکس که بهبود رنگ داده شده، در روز ۱۶ دسامبر ۲۰۱۷، ساعت ۹:۴۷ به وقت اقیانوس آرام، و در دهمین گذر جونو از کنار #مشتری گرفته بود. در زمان گرفتن عکس، جونو حدود ۸۷۸۷ کیلومتر از قله‌ی ابرهای مشتری در عرض ۳۸.۴ شمالی فاصله داشت.

@onestar_in_sevenskies

https://goo.gl/EqVN2q
نمای زیبایی از ساختارهای ابری پرپیچ و تاب در کمربند معتدل شمالی #مشتری. این عکس را #فضاپیمای_جونو در یازدهمین گذرَش از کنار مشتری که روز ۷ فوریه انجام شد گرفته. در آن هنگام، فاصله‌ی جونو از قله‌ی ابرهای مشتری در عرض ۳۹.۹ درجه‌ی آن حدود ۸۱۸۶ کیلومتر بود.

@onestar_in_sevenskies

نمایی نزدیک از یک توفان با ابرهای روشن در نیمکره‌ی شمالی سیاره‌ی مشتری. این عکس را #فضاپیمای جونو در روز ۷ فوریه، از فاصله‌ی ۱۲۱۹۵ کیلومتری #مشتری در عرض شمالی ۴۹.۲ درجه گرفته
@onestar_in_sevenskies

اثر انتزاعی زیبایی که از پردازش هنری عکس‌های #فضاپیمای_جونو و به کمک فیلتر رنگ روغن پدید آمده و توفان‌های نیمکره‌ی شمالی سیاره‌ی #مشتری را نشان می‌دهد

@onestar_in_sevenskies

عکس زیبایی که #فضاپیمای_جونو در ۱ آوریل از ساختارهای ابری نیمکره شمالی #مشتری و از فاصله ۱۲۳۲۶ کیلومتری آنها گرفته

@onestar_in_sevenskies

«آیو از چشم فضاپیمای جونو سراپا در آتش است»
—-------------------------------------------

نخستین بار دانشمند ناسا، لیندا مورابیتو بود که با بررسی عکس‌های فضاپیمای وویجر ۱ به وجود فعالیت‌های آتشفشانی در آیو، ماه سیاره‌ی مشتری پی برد. وی در آغاز چیزی که دیده بود را یک ماه ناشناخته پنداشت ولی اندکی بعد فهمید که این امکان ندارد زیرا اگر یک ماه بود می‌بایست مدت‌ها پیش در عکس‌های تلسکوپی دیده می‌شد. مورابیتو و گروهش به زودی دریافتند که آنچه دیده‌اند یک توده‌ی خاکستر آتشفشانی است که تا ۳۰۰ کیلومتر از سطح آیو بالا رفته. این نخستین بار در تاریخ بود که یک آتشفشان فعال در جایی بیرون از زمین دیده می‌شد.

امروزه می‌دانیم که آیو دارای دستکم ۴۰۰ آتشفشان است* که بیش از ۱۳۰ تای آنها فعالند و بنابراین می‌توان آن را آتشفشانی‌ترین جای سامانه‌ی خورشیدی دانست.

فضاپیمای جونو در هفتمین گذرش از کنار مشتری (بخش پیرامشتری مدارش) با بهره از دستگاه "نقشه‌بردار شفقی فروسرخ مشتری" خود (جیرام، JIRAM) عکس‌هایی تماشایی از این ماه گرفت.

آیو در عکس‌های #فضاپیمای_جونو مانند اینست که دارد در آتش می‌سوزد. دستگاه جیرام در طیف فروسرخ (نوری که ما آن را به عنوان گرما حس می‌کنیم) کار می‌کند و از همین رو توانسته نشانه‌های دستکم ۶۰ تفتگاه (نقطه‌ی داغ) را در هر دو سمت شب (چپ) و روز آیو ببیند.

آیو جایی دوزخین پر از آتشفشان‌هاییست که دمایشان به ۱۳۰۰ درجه‌ی سانتیگراد می‌رسد. بیشتر گدازه‌های آن از بازالت تشکیل شده‌اند، گونه‌ای سنگ آذرین (آتشفشانی) که روی زمین هم فراوانست، ولی بخشی از گدازه‌های آن از گوگرد و دی‌اکسید گوگرد است که رنگ‌های ویژه‌ای به چشم‌انداز لکه‌دار آن داده.

آیوی کوچک با داشتن فاصله‌ی بیش از ۶۴۰ میلیون کیلومتر از خورشید و قطری که تنها چند صد کیلومتر بزرگ‌تر از ماه زمینست، چگونه اینقدر داغ شده؟

بخشی از تقصیر بر گردن گانیمد و اروپا، دو ماه دیگرِ مشتری است. این دو با آیو در بازآوایی یا رزنانس مداری هستند (در هر یک دور گردش آیو، اروپا دو دور، و گانیمد چهار دور کامل می‌زند). یکی از نتایج این زمانبندی منظم اینست که اروپا و گانیمد با وارد کردن کشش گرانشی بر آیو، مدار آن به گرد مشتری را برون‌مرکز (بیضی کشیده) کرده‌اند به گونه‌ای که در مدارش به مشتری بسیار نزدیک و از آن بسیار دور می‌شود.

این دوری و نزدیکی باعث کم و زیاد شدن شدیدِ کشش گرانشی #مشتری بر آن می‌شود و این کش واکش هم به نوبه‌ی خود باعث می‌شود اصطکاکی کشندی درون آیو پدید آید که بخش‌های درونی آن را داغ کرده و آب می‌کند. #آیو هم این گرمای کشندی نهان را به شکل آتشفشان‌ها، تفتگاه‌ها و جریان‌های غول‌پیکر گدازه‌ای آزاد می‌کند.
https://goo.gl/gQr9H8
—------------------------------------------
🔴آیو هم مانند بسیاری از اجرام سامانه‌ی خورشیدی، شماری از ساختارهایش به نام‌های برگرفته از فرهنگ ایرانی نامیده شده‌:
اهورامزدا، میترا، اشا، آذر، زال، و کاوه

—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/04/Io.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«نقشه میدان مغناطیسی سیاره مشتری»
—---------------------------------

فضاپیمای جونوی ناسا نخستین نماها از دینام، یا موتورِ پدیدآورنده‌ی میدان مغناطیسی سیاره‌ی مشتری را تهیه کرده. در این نقشه‌ی سرتاسری تازه که با بهره از داده‌های جونو به دست آمده بی‌نظمی‌هایی نامنتظره و مناطقی با شدتی شگفت‌انگیز را در این میدان می‌بینیم.

بخش‌های سرخ‌رنگ جاهایی را نشان می‌دهند که خطوط #میدان_مغناطیسی از سطح سیاره بیرون زده‌اند و بخش‌های آبی‌رنگ هم جاهایی را که خطوط میدان به درون سیاره برگشته‌اند.

#فضاپیمای_جونو با ادامه‌ی ماموریتش بر شناخت ما از محیط مغناطیسی پیچیده‌ی #مشتری را افزایش خواهد داد.

—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/04/Juno.html
—-------------------------------------------------

تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

https://goo.gl/scpeMP


این تصویر با رنگ‌های بهبودیافته، از پیوند سه عکسی درست شده که #فضاپیمای_جونو در روز ۱ آوریل ۲۰۱۸، به هنگام دوازدهمین دور مداری‌اش از سیاره‌ی #مشتری گرفته بود، و لکه‌ی سرخ بزرگ آن را در میان منطقه‌های پرآشوب پیرامونش نشان می‌دهد

در زمان گرفتن این عکس‌ها فاصله‌ی جونو از قله‌ی ابرهای مشتری افزایش می‌یافت و از حدود ۲۴۷۴۹ کیلومتر به ۴۹۲۹۹ کیلومتر رسید و دیدگاهش هم از عرض جنوبی ۴۳.۲ درجه‌ی سیاره به ۶۲.۱ درجه تغییر یافت.

@onestar_in_sevenskies