https://goo.gl/QcRxKd
«چرا نیمی از قلب پلوتو تغییر نام داد؟»
—---------------------------------------------

* نیمه‌ی باختری قلب پرآوازه‌ی پلوتو نام تازه‌ای پیدا کرده.

سال گذشته، پس از گذر تاریخی فضاپیمای #نیوهورایزنز از کنار #پلوتو و نمایان شدن ویژگی‌های سطحی این #سیاره‌_کوتوله، اعضای گروه ماموریت نیوهورایزنز ناسا نام‌هایی غیررسمی برای این ویژگی‌ها برگزیدند. نیمه‌ی باختری منطقه‌ی هموار و قلبی-شکل پلوتو اکنون نام تازه‌ای پیدا کرده که با ویژگی‌های زمین‌شناختی آن سازگارتر است.

نام این منطقه در آغاز #فلات_ اسپوتنیک (#Sputnik_Planum) بود، ولی اکنون به "هامونه‌ی اسپوتنیک" یا به طور ساده، "#دشت_اسپوتنیک" (Sputnik Planitia) تغییر کرده است. هامونه یا دشت، سطحی پست‌تر از فلات را می‌گویند.

به گفته‌ی #ویلیام_مک‌کینان، دستیار رهبر گروه زمین‌شناسی، ژئوفیزیک و تصویربرداری نیوهورایزنز و یک دانشمند سیاره‌ای در دانشگاه سنت لوییس واشنگتن، دانشمندان گروه در آغاز هم فکر نمی‌کردند این پهنه از سطح پلوتو چندان بلند باشد. ولی در نخستین روزهای پس از گذر، که دنیای کاملا تازه‌ای پیش چشممان نمایان شد، اعضای گروه چنان هیجان‌زده بودند که به سرعت پیشنهادهایی را برای نام ساختارهای آن ارایه کردند.

مک‌کینان با لبخندی اندوهناک به اسپیس دات کام می‌گوید: «شاید زیادی عجله کردیم.» به گفته‌ی مک‌کینان، به احتمال بسیار، دشت اسپوتنیک در روزگار جوانی پلوتو و در پی برخورد یک جرم بزرگ پدید آمد، هر چند که اندازه‌ی گودی آن هنوز ناشناخته است. امروزه به نظر می‌رسد این حوضه‌ی برخوردی با یخ‌های #گریزا (فرٌار) پر شده است. چنان که گروه پیشتر گفته بودند، نیوهورایزنز هیچ #دهانه‌_برخوردی‌ روی این دشت ندیده، که نشان می‌دهد یخ‌های آن کمتر از ۱۰ میلیون سال عمر دارند.

ولی دشت اسپوتنیک شاید باز هم نامش تغییر کند، زیرا هیچ یک از نام‌های کنونی رسمی نیستند. بیش از ۱۵ ماه از گذر نیوهورایزنز گذشته و گروه تاکنون هیچ نامی را در #انجمن_بین‌المللی_اخترشناسی که بر نامگذاری ساختارهای سامانه‌ی خورشیدی نظارت می‌کند ثبت نکرده.

#آلن_استرن، سربازرس نیوهورایزنز از #بنیاد_پژوهشی_جنوب_باختر در کلرادو می‌گوید گروه کوچک آنها به شدت سرشان با داده‌های تازه‌ گرم است. آخرین بسته‌ی داده‌های گذر هم در روز ۲۳ اکتبر دریافت شد. استرن به اسپیس دات کام گفت: «نمی‌خواهیم چیزی حواسمان را پرت کند.»

گرچه تغییر نام از "فلاته" به "دشت" تا اندازه‌ای نو است، ولی به گفته‌ی مک‌کینان، فکر این تغییر از پیش از دریافت داده‌های تازه به سر دانشمندان زده بود و داده‌های تازه تنها در گزینش نام درست به آنها کمک کرد. [در این پست وبلاگ هم اشاره‌ای به آن شده بود: * (https://goo.gl/uR69xx)]

—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_43.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«کشف یک دره غول‌پیکر روی سیاره تیر»
—---------------------------------------------
https://goo.gl/wpFO9g
* کشف یک "دره‌ی بزرگ" در نیمکره‌ی جنوبی سیاره‌ی #تیر (عطارد) گواه دیگریست بر روند کوچک شدن این کوچک‌ترین سیاره‌ی سامانه‌ی خورشیدی.

دانشمندان به کمک تصاویر برجسته‌نمای فضاپیمای #مسنجر ناسا یک نقشه‌ی #مکان‌نگاری (توپوگرافی) بسیار باکیفیت پدید آوردند که پرده از وجود یک دره‌ی بزرگ، به درازای بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر در #دهانه‌_رامبرانت، یکی از جوان‌ترین و بزرگ‌ترین حوضه‌های برخوردی در سیاره‌ی کوچک تیر برمی‌دارد.

دره‌ی بزرگ سیاره‌ی تیر با پهنای حدود ۴۰۰ کیلومتر و ژرفای ۳ کیلومتر، از دره‌وار مارینر در سیاره‌ی بهرام کوچک‌تر است ولی از گرند کنیون در آمریکای شمالی بزرگ‌تر، و از دره‌ی کافتی بزرگ خاور آفریقا پهن‌تر و ژرف‌تر است.

تام واترز، دانشمند ارشد در موزه‌ی ملی هوافضای اسمیتسونین می‌گوید: «دره‌ی بزرگ تیر برخلاف دره‌‌ی کافتی بزرگ زمین، به دلیل کش آمدن و جدا شدن صفحه‌های سنگ‌کره‌ای (لیتوسفری) که در اثر زمین‌ساخت صفحه‌ای رخ می‌دهد به وجود نیامده‌، بلکه دستاورد همکشیدن (انقباض) سرتاسریِ یک سیاره‌ی تک-صفحه‌ای است که دارد آن را کوچک می‌کند.»

واترز نویسنده‌ی اصلی گزارش این پژوهش است که در نشریه‌ی جئوفیزیکال ریسرچ لترز منتشر شده. در این پژوهش از عکس‌هایی که فضاپیمای مسنجر ناسا (MESSENGER) پیش از مرگش، زمانی که در مدار این سیاره بود گرفته بود بهره گرفته شده.

دره‌ی بزرگ تیر به دو #دیواره‌_گسلی بزرگ محدود شده؛ دیواره‌ی گسلی (یا پله‌ی گسلی) یک زمین‌چهر پرتگاه-گونه است که مانند پلکان دیده می‌شود. این پله‌ها روی تیر زمانی پدید آمدند که هسته‌ی بسیار بزرگ سیاره سرد و فشرده شد و پوسته‌ی بسیار نازکش که تنها از یک صفحه‌ی قاره‌ای ساخته شده آغاز به چروکیدن کرد- صخره‌های روی پوسته به یکدیگر فشار آوردند و همدیگر را در راستای خطوط گسل‌‌ها بالا بردند. ولی این دره نه تنها دستاورد دو دیواره‌ی گسلی بزرگ و همراستا است (سطح کف دره کمتر از سطح دو سوی آن بالا رانده شده)، بلکه نشان می‌دهد که احتمالا فرآیند دیگری هم در کار است.

بهترین توضیح برای دره‌ی بزرگ تیر همان کمانشِ طول‌موج-بلندِ پوسته‌ی بیرونی سیاره است که در واکنش به همکشیدن (انقباض) سراسری سیاره رخ داده و در آن، سطح‌هایی که در اثر فشار پایین رفتند کف دره را ساختند. پایین رفتن کف این دره باعث شد بخشی از لبه‌ی دهانه‌ی رامبرانت هم پایین برود.

واترز می‌گوید: «نمونه‌هایی از این ساختارها روی سیاره‌ی خودمان هم دیده شده که هم صفحه‌های اقیانوسی و هم صفحه‌های قاره‌ای در پیدایش آنها دست داشته‌اند، ولی این شاید نخستین مورد از این فرآیند زمین‌شناختی باشد که روی تیر یافته شده.»

#دهانه_برخوردی #دره‌_کافتی_بزرگ #دره‌وار_مارینر #گرند_کنیون #دره

در همین زمینه: * سیاره کوچک تیر دارد آب می رود (https://goo.gl/t7o4ZS)

*** ویدیوی مربوط به این تصویر و همچنین یک عکس دیگر را هم در وبلاگ ببینید.

—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/Mercury-valley.html
—-------------------------------------------------

به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«عکس‌های تازه‌ سرس که فضاپیمای داون از مداری بالاتر گرفته»
—-------------------------------------------------------------------
https://goo.gl/AZQEYx
* در تازه‌ترین تصویر به دست آمده از #فضاپیمای_داون ناسا که با زاویه نسبت به سطح #سرس گرفته شده، درخشان‌ترین منطقه‌ی این #سیاره‌_کوتوله را بر روی یک سطح برخوردی و سایه‌گرفته می‌بینیم.

داون این عکس را در روز ۱۶ اکتبر ۲۰۱۶، از درون پنجمین مدار علمی‌اش گرفته. در این مدار، زاویه‌ی تابش خورشید با مدارهای پیشین تفاوت دارد. در زمان گرفته شدن این عکس، داون ۱۴۸۰ کیاومتر از سطح سرس بالاتر بود- فرازایی (ارتفاعی) که داون در اوایل اکتبر به آن رسیده بود.

#دهانه‌_اوکاتور با منطقه‌ی درخشان مرکزی‌ و چند منطقه‌ی کم‌نورتر دیگرش (که نسبت به منطقه‌ی مرکزی، بازتابندگی کمتری دارند)، به خوبی نزدیک افق سرس دیده می‌شود. اوکاتور با پهنای ۹۲ کیلومتر و ژرفای ۴ کیلومتر، نشانه‌هایی از فعالیت‌های تازه‌‌ی زمین‌شناختی را در خود دارد. بر پایه‌ی آخرین پژوهشی که درین باره انجام شده، مواد روشن درون این دهانه از نمک‌هایی درست شده که پس از بیرون زدن یک مایع شور (نمکی) از زیر سطح، یخ زدن آنها، و سپس فرازش (تصعید) آنها به جا مانده‌اند، یعنی یخ‌ها به طور مستقیم به بخار تبدیل شدند و این #نمک‌ ها را به جا گذاشتند.

برخوردی که میلیون‌ها سال پیش این دهانه را پدید آورد موادی را از زیر سطح بیرون کشید که سطح منطقه‌ی بیرون دهانه را پوشاندند، و احتمالا همان هم باعث بیرون زدن مایع شور شد.

مارک ریمن، سرمهندس و مدیر ماموریت داون در #آزمایشگاه_ پیشرانش_جت ناسا در پاسادنای کالیفرنیا می‌گوید: «این عکس شگفتی پرواز بر فراز دنیای فریبنده و بی‌همتایی را نشان می‌دهد که داون برای نخستین بار بررسی‌اش کرده.»

دانشمندان ماموریت داون همچنین عکسی را از سرس منتشر کرده‌اند که تقریبا رنگ واقعی آن از چشم انسان را نشان می‌دهد. این تصویر که دانشمندان مرکز هوافضای آلمان در برلین درستش کرده‌اند در سال ۲۰۱۵ و زمانی که داون در نخستین مدار علمی‌اش به سر می‌برد گرفته شده بود. داون این عکس را به کمک دوربین تنظیم‌شونده‌ی خود و با بهره از فیلترهای سرخ، سبز و آبی آن گرفته بود. رنگ‌های درون عکس مرکز هوافضای آلمان بر پایه‌ی بازتاب طول موج‌های گوناگون از سطح سرس محاسبه شدند.

داون از زمان رسیدن به سرس در ۶ مارس ۲۰۱۵ تاکنون هزاران عکس و داده‌های فراوان از سرس گردآوری کرده. این فضاپیما پس از گذراندن هشت ماه در فراز ۳۸۵ کیلومتری سرس (از فاصله‌ی ایستگاه فضایی و زمین هم نزدیک‌تر)، در ماه اوت راهی مداری بالاتر شد. در اکتبر، هنگامی که فضاپیما در فراز ۱۴۸۰ کیلومتری بود، عکس‌ها و داده‌های ارزشمندی به زمین فرستاد.

داون در روز ۴ دسامبر رهسپار ششمین مدار علمی‌اش در فراز بیش از ۷۲۰۰ کیلومتری شد. داون تاکنون از مانور مارپیچی برای جابجایی میان مدارهاش استفاده می‌کرد که هنگام پیمودن آن میبایست چندین بار جهتش را تغییر می‌داد، ولی به تازگی مهندسان راهی پیدا کرده‌اند که موتورهای #پیشران_یونی برای بردن فضاپیما به مدار بعدی، در همان جهتی که فضاپیما بوده روشن شوند. این کار باعث می‌شود سوخت #هیدرازین و #زنون کمتری نسبت به عملیات مارپیچی همیشگی مصرف شود.

یکی از هدف‌های داون در ششمین مدار علمی‌اش بهبود و پالایش داده‌هاییست که پیش‌تر گردآوری شده بود. طیف‌سنج پرتو گاما و نوترونی فضاپیما (#GRaND) که همنهش سطح سرس را بررسی می‌کند، در این مدار تابش‌های ناشی از برخورد پرتوهای کیهانی که به سرس ربطی ندارند را [از داده‌ها] جدا می‌کند. این به دانشمندان کمک خواهد کرد که نوفه‌ها (نویزها) را از اندازه‌گیری‌های سرس کم کرده و داده‌ها را دقیق‌تر کنند.

فضاپیمای داون اکنون سالم است و در گام تمدید شده‌ی ماموریتش که از ژوییه آغاز شده به سر می‌برد. داون در زمان ماموریت آغازین به همه‌ی هدف‌های اصلی‌اش در سرس و پیش‌سیاره‌ی وستا -که از ژوییه‌ی ۲۰۱۱ تا سپتامبر ۲۰۱۲ مهمانش بود- دست یافته بود.
#دهانه_برخوردی #دهانه_تاکل #دهانه_کوزوبی
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/dawn-ceres.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

در این عکسِ فضاپیمای داون ناسا از سرس، دهانه‌های تاکل (Takel) و کوزوبی (Cozobi) را می‌بینیم. تاکل که در سمت چپ دیده می‌شود، دهانه‌ای جوان‌تر و با مواد درخشان است. کوزوبی هم دهانه‌ایست که درست زیر مرکز چارچوب به خوبی دیده می‌شود. https://goo.gl/DwGUea
#سرس #دهانه_برخوردی #دهانه_تاکل #دهانه_کوزوبی
@onestar_in_sevenskies

«گودال شگفت‌انگیز در قطب جنوب مریخ»
—---------------------------------—

این عکسِ مدارگرد شناسایی بهرام (ام آراو) در اواخر تابستانِ نیمکره‌ی جنوبی #بهرام (مریخ) گرفته شده، بنابراین خورشید در پایین آسمان بوده و از همین رو پستی و بلندی‌های کوچک سطح سیاره در عکس‌های مداری بهتر و برجسته‌تر دیده می‌شوند.

اینجا چاله‌های کم‌ژرفای بسیاری را می‌بینیم که در #کلاهک_قطبی سیاره که از یخ دی‌اکسید کربن است پدید آمده‌اند و چشم‌اندازی به نام "زمینه‌ی پنیر سوییسی" را در این کلاهک درست کرده‌اند. یک سازند دایره‌ای ژرف‌تر هم دیده می‌شود که تا درون خاک نفوذ کرده. این می‌تواند یک #دهانه‌_برخوردی باشد و یا شاید هم یک چاله‌ی فرونشستی (collapse pit).

تصویری که اینجا می‌بینید هر پیکسلش هم‌ارز ۵۰ سانتیمتر است. [در اندازه‌ی اصلی تصویر، هر پیکسل نماینده‌ی ۴۹.۷ سانتیمتر (با دسته‌بندی ۲ در ۲) است و اجسامی به پهنای ۱۴۹ سانتیمتر پیدا هستند.] شمال، بالای تصویر است.

#مدارگرد_شناسایی_بهرام
https://goo.gl/dZ4K8s
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/06/MRO.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«زخم‌هایی که اثرشان هرگز پاک نمی‌شود»
—-------------------------------------

این نمای نزدیک اپیمتئوس، یکی از پُروضوح‌ترین عکس‌هاییست که تاکنون از آن گرفته شده و سطحی پوشیده از دهانه‌‌ی برخوردی را نشان می‌دهد که یادآور زنده‌ای از خطرهای فضا است.

اپیمتئوس، ماه سیاره‌ی کیوان، با پهنای ۱۱۳ کیلومتر کوچک‌تر از آنست که بتواند با نیروی گرانش هوایی به گرد خود پدید آورد. همچنین کوچک‌تر از آنست که فعالیت زمین‌شناختی داشته باشد. بنابراین هیچ راهی برای پاک کردن زخم‌های به جا مانده از برخورد شهاب‌سنگ‌ها بر پیکر آن وجود ندارد‌، به جز این که برخورد تازه‌ای بر روی یک دهانه‌‌ی کهنه‌تر رخ دهد.

دیدگاه این تصویر رو به سمت پاد-کیوانِ اپیمتئوس است [سمتی که هیچ گاه رو به #کیوان نمی‌شود]. شمال اپیمتئوس بالا است و ۳۲ درجه به سمت راست چرخیده. عکس در روز ۲۱ فوریه‌ی ۲۰۱۷، به کمک دوربین زاویه-باریک #فضاپیمای_کاسینی و با بهره از یک فیلتر طیفی که ویژه‌ی طول موج‌های فروسرخ-نزدیک به مرکزیت ۹۳۹ نانومتر است گرفته شده.

در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی کاسینی از اپیمتئوس حدود ۱۵۰۰۰ کیلومتر، و زاویه‌ی خورشید-اپیمتئوس-فضاپیما (#زاویه‌_گام) نیز ۷۱ درجه بود. هر پیکسل تصویر در اندازه‌ی اصلی هم‌ارز ۸۹ متر است.

#دهانه_برخوردی
https://goo.gl/6iDJR5
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/Epimetheus.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«نمای سه بعدی از گودال های مسیه روی ماه»
—---------------------------------------—

بسیاری از خوشه‌های ستاره‌ای و سحابی‌های درخشان آسمان سیاره‌ی زمین با نام اخترشناس "شارل مسیه" خوانده می‌شوند که در سده‌ی ۱۸ میلادی، کاتالوگ پرآوازه‌ای از این اجرام پدید آورد. نام وی همچنین بر این دو دهانه‌ی بزرگ و چشمگیر روی ماه نیز نهاده شده.

این دو #دهانه_برخوردی که بر روی سطح تیره و هموار دریای باروری ماه جای دارند، به نام‌های مسیه (چپ) و مسیه آ شناخته می‌شوند و اندازه‌هایشان به ترتیب برابر با ۱۵ در ۸ و ۱۶ در ۱۱ کیلومتر است.

شکل این دو دهانه کشیده (بیضی) است، زیرا جسم برخوردی که از چپ به راست حرکت می‌کرده، با زاویه‌ی بسیار کم و بسته‌ای به سطح خورده و این گودال‌ها را پدید آورده بوده.

برخورد با زاویه‌ی بسته همچنین باعث پدید آمدن دو رگه‌ی روشن از مواد شده که روی سطح به سمت راست و تا بیرون از چارچوب تصویر کشیده شده‌اند (پست بعد را ببینید).

این تصویر خیره‌کننده‌ی سه‌بعدی (استریو) که برای دیدنش نیاز به عینک سرخ/آبی (با عدسی سرخ سمت چپ) دارید، از همگذاری دو عکس پُروضوح درست شده که به هنگام سفر #آپولو ۱۱ به #ماه گرفته شده بودند

#apod
https://goo.gl/n3FJSz
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/12/MessierCraters.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«تصویر 3D دهانه‌های ماه از درون مدار آن»
—------------------------------------------—

فرانک بومن، جیمز لاول، و ویلیام آندرس در دسامبر ۱۹۶۸ سفری به #ماه رفتند و سپس به زمین بازگشتند.

در این تصویر سه‌بعدی برجسته‌نما که برای بهتر دیدنش نیاز به عینک‌های ویژه‌ی سرخ/آبی دارید، چشم‌اندازی را می‌بینید که این فضانوردان از مدار ماه می‌دیدند و دهانه‌های برخوردی جنوب باختر دریای باروری ماه را در بر دارد.

بزرگ‌ترین این دهانه‌ها دهانه‌ی بزرگ گکلنیوس است که جلوی چشم‌انداز دیده می‌شود. قطر این دهانه به حدود ۷۰ کیلومتر می‌رسد و کف آن پوشیده از گدازه است و در جای جایش هم ماه‌دره‌ها یا شیارهایی -گودال‌های باریک و بلند- به چشم می‌خورد.

این ماه‌‌دره‌ها که از روی دیواره‌ها و ستیغ مرکزی دهانه هم گذشته‌اند به احتمال بسیار پس از شکل‌گیری خود دهانه پدید آمده‌اند.

دورتر از این دهانه هم سه دهانه‌ی دیگر را می‌بینیم. دو دهانه‌ی بزرگ با کف هموار به نام دهانه‌های کلمب ای (بالایی) و ماژلان شناخته می‌شوند. دهانه‌ی دیگر که سطح آشفته‌ و ناهمواری دارد هم ماژلان ای (Magelhaens A) نام دارد و قطرش به حدود ۳۵ کیلومتر می‌رسد.

#apod #دهانه_برخوردی #آپولو
https://goo.gl/ywbm3p
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/ap180303.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«نمای روشن از لبه یکی از دهانه‌های مریخ»
—---------------------------------------------—

این تصویر باکیفیت که از فضاپیمای #مدارگرد_شناسایی_بهرام ناسا (ام‌آراو) دریافت شده بخشی از دهانه‌ی گراتری روی سیاره‌ی #بهرام (مریخ) را نشان می‌دهد.

این دهانه که در منطقه‌ی گوداله‌های ممنونیا جای دارد، یک دهانه‌ی رگه‌ای به پهنای ۶.۹ کیلومتر است، یعنی ویژگی‌های خطی شعاعی دارد که از مرکزش به بیرون از آن کشیده شده‌اند و نمایی مانند پره‌های چرخ‌های یک دوچرخه دارند. این رگه‌ها از مواد روشن‌تری درست شده که در اثر برخوردی که دهانه را پدید آورد، از زیر سطح بیرون زده و پرتاب شده بودند.

مهندس ناسا، کوین گیل این عکس را با بهره از داده‌های دوربین هایراز (HiRISE) فضاپیمای ام‌آراو درست کرده.

#دهانه_برخوردی
https://goo.gl/UZjM3R
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/GratteriCrater.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«بی‌باک در مریخ »
—----------------

خودروی روباتیک اپورچونیتی (فرصت) گاهی به طور شانسی وارد دهانه‌هایی کوچک در سیاره‌ی بهرام می‌شود. در این تصویر که سال ۲۰۱۰ گرفته شده، یکی از این دهانه‌ها را می‌بینیم- #دهانه‌_برخوردی ۲۰ متری اینترپید (بی‌باک) که اندکی از دهانه‌ی نرئوس که فرصت پیش‌تر آن را پیموده بود بزرگ‌تر است.

این تصویر میدان‌گسترده تقریبا در رنگ ‌های طبیعی است.

نام "بی‌باک" (Intrepid) برگرفته از نام گردونه‌ی ماه نشین Intrepid است که ۴۹ سال پیش، فضانوردان آپولو ۱۲ را بر روی ماه نشاند.

در افق، آنسوی دهانه‌ی بی باک و ورای یکی از بیابان‌های خشک و زنگاربسته‌ی #بهرام، بلندی‌های دیواره‌ی دهانه‌ی بزرگ اندیور (Endeavor) دیده می‌شود.

#خودروی_اپورچونیتی که همچنان سرگرم گشت و گذار در سیاره‌ی سرخ است، به تازگی ۵۰۰۰مین روزِ بهرامی خود را نیز در این سیاره پشت سر گذاشت.
apod
https://goo.gl/ZwiCPw
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/04/ap180404.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«این تخته‌سنگ روی این کوه چکار می‌کند؟!»
—----------------------------------------

این تخته سنگ بزرگ روی نوک کوه مرکزی دهانه‌ی تیکو چه کار می‌کند؟

#دهانه‌_برخوردی تیکو روی سطح ماه یکی از نمایان‌ترین ساختارهای سطح آنست که حتی با چشم نامسلح هم دیده می‌شود (چارچوب پیوست پایین، سمت راست).

ولی در مرکز این دهانه (بالا، سمت چپ) یک چیز شگفت‌انگیز دیده می‌شود- یک سنگ به بزرگی ۱۲۰ متر.

در یک دهه‌ی گذشته، فضاپیمای مدارگرد شناسایی ماه (ال‌آراو) که به گرد ماه می‌چرخد، عکس‌هایی با وضوح بسیار بالا به هنگام طلوع خورشید از این تخته سنگ گرفته.

نظریه‌ی پیشرو درین باره اینست که این سنگ در همان ۱۱۰ میلیون سال پیش، در برخورد سهمگینی که دهانه‌ی تیکو را پدید آورد به بالا پرتاب شده بوده، و از شانس، دوباره برگشته و یکراست در جایی نزدیک نوک کوه مرکزی دهانه که تازه شکل گرفته بود فرود آمده.

در یک میلیارد سال آینده، برخوردهای شهاب‌سنگی و ماه‌لرزه‌ها به آرامی کوه مرکزی تیکو را دگرگون می‌کنند و به احتمال بسیار باعث خواهند شد این تخته‌سنگ ۲۰۰۰ متر بغلتد و با افتادن بر کف دهانه، خرد شود.
#apod
https://goo.gl/dwRLAZ
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/05/ap180507.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky