«نمای سه بعدی از دنباله‌دار ۶۷پی»
—---------------------------------
عینک آبی/سرخ خود را بزنید و سطح دنباله‌دار چوریموف-گراسیمنکو یا دنباله‌دار ۶۷پی را به گونه‌ی سه‌بعدی تماشا کنید.
این تصویر برجسته‌نما از پیوند دو عکس درست شده که #فضاپیمای_روزتا با دوربین زاویه‌باریک اوزیریس خود در روز ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۴ گرفته بود.
این چشم‌انداز خشن و ناهموار منطقهای از هسته‌ی دوتکه‌ی این #دنباله‌دار به نام منطقه‌ی ست (Seth) را نشان می‌دهد که پهنایی حدود ۹۸۵ در ۸۲۰ متر دارد و در جای جایش پشته‌های دایره‌ای، گودال، و سطح‌های تخت و همواری که پوشیده از خاک و تخته سنگند به چشم می‌خورد.
گودال دایره‌ای بزرگ با دیواره‌های شیب‌داری که در پیش‌زمینه به چشم می‌خورد قطری به اندازه‌ی ۱۸۰ متر دارد.
ماموریت فضاپیمای روزتا در دیدار با دنباله‌دار #۶۷پی در سپتامبر ۲۰۱۶ پایان یافت. در آن هنگام به این فضاپیما فرمان داده شد تا در مسیری مهارشده، خود را به سطح این دنباله‌دار بکوبد.
#apod
https://goo.gl/nKSz8y
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/67P.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—---------------------------------
عینک آبی/سرخ خود را بزنید و سطح دنباله‌دار چوریموف-گراسیمنکو یا دنباله‌دار ۶۷پی را به گونه‌ی سه‌بعدی تماشا کنید.
این تصویر برجسته‌نما از پیوند دو عکس درست شده که #فضاپیمای_روزتا با دوربین زاویه‌باریک اوزیریس خود در روز ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۴ گرفته بود.
این چشم‌انداز خشن و ناهموار منطقهای از هسته‌ی دوتکه‌ی این #دنباله‌دار به نام منطقه‌ی ست (Seth) را نشان می‌دهد که پهنایی حدود ۹۸۵ در ۸۲۰ متر دارد و در جای جایش پشته‌های دایره‌ای، گودال، و سطح‌های تخت و همواری که پوشیده از خاک و تخته سنگند به چشم می‌خورد.
گودال دایره‌ای بزرگ با دیواره‌های شیب‌داری که در پیش‌زمینه به چشم می‌خورد قطری به اندازه‌ی ۱۸۰ متر دارد.
ماموریت فضاپیمای روزتا در دیدار با دنباله‌دار #۶۷پی در سپتامبر ۲۰۱۶ پایان یافت. در آن هنگام به این فضاپیما فرمان داده شد تا در مسیری مهارشده، خود را به سطح این دنباله‌دار بکوبد.
#apod
https://goo.gl/nKSz8y
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/67P.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«آخرین عکس روزتا پیش از برخورد به دنباله دار ۶۷پی»
—-------------------------------------------------
https://goo.gl/crCD5C
* دانشمندان با بررسی آخرین داده‌های دوری‌سنجی که فضاپیمای روزتا درست پیش از برخوردش به دنباله‌دار ۶۷پی در سال گذشته فرستاده بود، توانستند آخرین عکسی که او از نقطه‌ی برخورد گرفته بود را بازسازی کنند.
این فضاپیما پس از ۱۲ سال سفر در فضا و ۲ سال همراهی با دنباله‌دار ۶۷پی/چوریموف-گراسیمنکو در گردش به دور خورشید، در روز ۳۰ سپتامبر سال ۲۰۱۶ با کوبیدن خود به جایی از سطح #دنباله‌دار که چندین گودال باستانی در آن بود، به ماموریت خود پایان داد.
در تصویر دوم جاهایی تقریبی دیده شده در برخی از آخرین عکس‌های روزتا را می‌بینیم. تو جه داشته باشید که به دلیل زمان‌بندی‌ها و هندسه‌ی دید گوناگون، سایه و روشن‌های عکس‌ها با هم تفاوت دارد.
🔹بالا سمت جپ: نمای سرتاسری از دنباله‌دار #۶۷پی جای پایانی روزتا را نشان می دهد، در منطقه‌ی "ماعت" (Ma’at) روی تکه‌ی کوچک‌ترِ این دنباله‌دار دوتکه. این عکس روز ۵ اوت ۲۰۱۴ به کمک دوربین زاویه-باریک اوسیریس از فاصله‌ی ۱۲۳ کیلومتری گرفته شده بود.
🔹بالا سمت راست: عکسی که دوربین زاویه-باریک اوسیریس از فاصله‌ی ۵.۷ کیلومتری، به هنگام پایین آمدن روزتا در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۶ گرفته بود. تصویر پهنه‌ای به اندازه‌ی حدود ۲۲۵ متر را می‌پوشاند و هر پیکسل آن هم‌ارز ۱۱ سانتیمتر است. نقطه‌ی پایانی برخورد که ساییس (Sais) نام گرفته، پایین، سمت راست تصویر دیده می‌شود و درون یک گودال باستانی کم‌ژرفا جای دارد. زمینه‌ی بدون خاک در دیواره‌های گودال و لبه‌های صخره‌ها دیده می‌شود. توجه داشته باشید که تصویر ۱۸۰ درجه نسبت به زمینه‌ی سرتاسری روزتا در بالا سمت چپ چرخانده شده.
🔹تصویر میانی: عکسی که دوربین زاویه-گسترده‌ی اوسیریس از فاصله‌ی ۳۳۱ متری به هنگام پایین آمدن روزتا در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۶گرفته بود. تصویر پهنه‌ای نزدیک به ۵۵ متر را می‌پوشاند و هر پیکسل آن هم‌ارز تقریبا ۳۳ میلیمتر است. در این تصویر آمیزه‌ای از مواد ریزدانه و درشت‌دانه را می‌بینیم.
🔹پایین سمت راست: تصویر یکی مانده به آخر، که آخرین تصویر کاملی بود که روزتا به هنگام پایین آمدن گرفت و فرستاد؛ در آن هنگام، روزتا ۱.۵±۲۴.۷ متر با سطح دنباله‌دار فاصله داشت.
🔹پایین سمت چپ: واپسین عکس. این تصویر که از فاصله‌ی ۱.۵±۱۹.۵ متر گرفته شده بود، پس از مرگ #فضاپیمای_روزتا بازیابی شده. تصویر پهنه‌ای حدود ۱ متر را می‌پوشاند و هر پیکسل آن هم‌ارز ۲ میلیمتر است.
*****
دو عکس دیگر مربوط به این مطلب را در ادامه ببینید 👇👇👇
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/10/Rosetta.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—-------------------------------------------------
https://goo.gl/crCD5C
* دانشمندان با بررسی آخرین داده‌های دوری‌سنجی که فضاپیمای روزتا درست پیش از برخوردش به دنباله‌دار ۶۷پی در سال گذشته فرستاده بود، توانستند آخرین عکسی که او از نقطه‌ی برخورد گرفته بود را بازسازی کنند.
این فضاپیما پس از ۱۲ سال سفر در فضا و ۲ سال همراهی با دنباله‌دار ۶۷پی/چوریموف-گراسیمنکو در گردش به دور خورشید، در روز ۳۰ سپتامبر سال ۲۰۱۶ با کوبیدن خود به جایی از سطح #دنباله‌دار که چندین گودال باستانی در آن بود، به ماموریت خود پایان داد.
در تصویر دوم جاهایی تقریبی دیده شده در برخی از آخرین عکس‌های روزتا را می‌بینیم. تو جه داشته باشید که به دلیل زمان‌بندی‌ها و هندسه‌ی دید گوناگون، سایه و روشن‌های عکس‌ها با هم تفاوت دارد.
🔹بالا سمت جپ: نمای سرتاسری از دنباله‌دار #۶۷پی جای پایانی روزتا را نشان می دهد، در منطقه‌ی "ماعت" (Ma’at) روی تکه‌ی کوچک‌ترِ این دنباله‌دار دوتکه. این عکس روز ۵ اوت ۲۰۱۴ به کمک دوربین زاویه-باریک اوسیریس از فاصله‌ی ۱۲۳ کیلومتری گرفته شده بود.
🔹بالا سمت راست: عکسی که دوربین زاویه-باریک اوسیریس از فاصله‌ی ۵.۷ کیلومتری، به هنگام پایین آمدن روزتا در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۶ گرفته بود. تصویر پهنه‌ای به اندازه‌ی حدود ۲۲۵ متر را می‌پوشاند و هر پیکسل آن هم‌ارز ۱۱ سانتیمتر است. نقطه‌ی پایانی برخورد که ساییس (Sais) نام گرفته، پایین، سمت راست تصویر دیده می‌شود و درون یک گودال باستانی کم‌ژرفا جای دارد. زمینه‌ی بدون خاک در دیواره‌های گودال و لبه‌های صخره‌ها دیده می‌شود. توجه داشته باشید که تصویر ۱۸۰ درجه نسبت به زمینه‌ی سرتاسری روزتا در بالا سمت چپ چرخانده شده.
🔹تصویر میانی: عکسی که دوربین زاویه-گسترده‌ی اوسیریس از فاصله‌ی ۳۳۱ متری به هنگام پایین آمدن روزتا در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۶گرفته بود. تصویر پهنه‌ای نزدیک به ۵۵ متر را می‌پوشاند و هر پیکسل آن هم‌ارز تقریبا ۳۳ میلیمتر است. در این تصویر آمیزه‌ای از مواد ریزدانه و درشت‌دانه را می‌بینیم.
🔹پایین سمت راست: تصویر یکی مانده به آخر، که آخرین تصویر کاملی بود که روزتا به هنگام پایین آمدن گرفت و فرستاد؛ در آن هنگام، روزتا ۱.۵±۲۴.۷ متر با سطح دنباله‌دار فاصله داشت.
🔹پایین سمت چپ: واپسین عکس. این تصویر که از فاصله‌ی ۱.۵±۱۹.۵ متر گرفته شده بود، پس از مرگ #فضاپیمای_روزتا بازیابی شده. تصویر پهنه‌ای حدود ۱ متر را می‌پوشاند و هر پیکسل آن هم‌ارز ۲ میلیمتر است.
*****
دو عکس دیگر مربوط به این مطلب را در ادامه ببینید 👇👇👇
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/10/Rosetta.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
#فضاپیمای_روزتا در ژوییه‌ی ۲۰۱۶ این عکس را از دنباله‌دار ۶۷پی گرفت. در همان زمان فواره‌ای مواد زیر سطح را به بیرون پاشید و امکان گردآوری داده‌های بیشتری را به دانشمندان داد.
@onestar_in_sevenskies
@onestar_in_sevenskies
«فواره‌ای که از دنباله‌دار ۶۷پی بیرون زده»
—------------------------------------—
https://goo.gl/xvBH2U
دُم دنباله‌دارها چگونه پدید می‌آید؟
پیش از این، جاهایی در هسته‌ی دنباله‌دارها که فواره‌های سازنده‌ی دُم از آنها بیرون می‌زنند روشن و آشکار دیده نشده بود. ولی پارسال، فضاپیمای اروپایی روزتا نه تنها از فواره‌ای که از #دنباله‌دار ۶۷پی/چوریموف-گراسیمنکو بیرون زد عکس گرفت، بلکه یکراست از درون آن هم گذشت.
[ اینجا: * فواره بزرگی که ناگهان از دنباله‌دار ۶۷پی بیرون می‌زند (https://goo.gl/vwDh3r)]
در این تصویرِ گویا و رسا فواره‌ای روشن را می‌بینیم که از درون یک گودال دایره‌ای کوچک که یک سمتش با دیواره‌ای ۱۰ متری محدود شده بیرون می‌زند. بررسی داده‌های روزتا نشان می‌داد که این فواره هم از غبار و هم از یخ آب تشکیل شده.
سطح خاکی گودال نشان می‌دهد که به احتمال بسیار، چیزی در ژرفای زیر این سطح پُرمنفذ رخ داده که به پیدایش این فواره انجامیده.
#فضاپیمای_روزتا این عکس را در ماه ژوییه‌ی گذشته گرفت، حدود دو ماه پیش از آن که ماموریتش را با برخوردی مهار شده به سطح دنباله‌دار ۶۷پی به پایان برد.
#apod
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/CG.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—------------------------------------—
https://goo.gl/xvBH2U
دُم دنباله‌دارها چگونه پدید می‌آید؟
پیش از این، جاهایی در هسته‌ی دنباله‌دارها که فواره‌های سازنده‌ی دُم از آنها بیرون می‌زنند روشن و آشکار دیده نشده بود. ولی پارسال، فضاپیمای اروپایی روزتا نه تنها از فواره‌ای که از #دنباله‌دار ۶۷پی/چوریموف-گراسیمنکو بیرون زد عکس گرفت، بلکه یکراست از درون آن هم گذشت.
[ اینجا: * فواره بزرگی که ناگهان از دنباله‌دار ۶۷پی بیرون می‌زند (https://goo.gl/vwDh3r)]
در این تصویرِ گویا و رسا فواره‌ای روشن را می‌بینیم که از درون یک گودال دایره‌ای کوچک که یک سمتش با دیواره‌ای ۱۰ متری محدود شده بیرون می‌زند. بررسی داده‌های روزتا نشان می‌داد که این فواره هم از غبار و هم از یخ آب تشکیل شده.
سطح خاکی گودال نشان می‌دهد که به احتمال بسیار، چیزی در ژرفای زیر این سطح پُرمنفذ رخ داده که به پیدایش این فواره انجامیده.
#فضاپیمای_روزتا این عکس را در ماه ژوییه‌ی گذشته گرفت، حدود دو ماه پیش از آن که ماموریتش را با برخوردی مهار شده به سطح دنباله‌دار ۶۷پی به پایان برد.
#apod
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/CG.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
«عکسی که فضاپیمای روزتا از توفان غبار دنباله‌دار ۶۷پی گرفت»
—----------------------------------------------------------
* همراهی با یک #دنباله‌دار در گردش به دور خورشید چندان هم تفریح خوشایندی نیست؛ یک عکسِ تازه منتشر شده این واقعیت را به شیوه‌ی چشمگیری نشان می‌دهد.
این عکس که توسط فضاپیمای اروپایی روزتا گرفته شده صدها ذره‌ی غبار را نشان می‌دهد که از دنباله‌دار ۶۷پی/چوریموف-گراسیمنکو بیرون زده‌اند و با سرعت بسیار در فضا حرکت می‌کنند. فضاپیمای روزتا از اوت ۲۰۱۴ تا سپتامبر ۲۰۱۶ در مداری به گرد این دنباله‌دار می‌گشت.
نوردهی این عکس ۱۴۶ ثانیه زمان برده و از همین رو دانه‌های غبار که در حرکت بودند مانند ردهایی روشن بر زمینه‌ی سیاه فضا دیده می‌شوند.
روزتا این عکس را در روز ۲۱ ژانویه‌ی ۲۰۱۶ گرفت- پنج ماه پس از گذشتن دنباله‌دار ۶۷پی از نزدیک‌ترین نقطه‌ی مدار ۶.۴۵ ساله‌اش به خورشید. این کولاک غبار بی‌شک در نزدیکی خورشید بسیار شدیدتر بوده. در آن زمان، نور خورشید این دنباله‌دار را بسیار گرم‌تر کرده بود. به دلیل همین هم دانشمندان ماموریت، در آن هنگام فضاپیما را از دنباله‌دار دور کردند.
ولی آنها این کار را برای پاکیزه و براق نگه داشتن #فضاپیمای_روزتا نکردند.
مقام‌های سازمان فضایی اروپا (اسا) در توضیح این عکس نوشتند: «افزایش غبار در میدان دید روزتا، ناوبری آن را با یک خطرِ پیوسته روبرو کرده بود: دستگاه‌های ردیاب ستاره‌ی آن بر پایه‌ی تشخیص الگوی ستارگان کار می‌کردند تا فضاپیما بتواند [از روی الگوی ستارگان] جهت خود نسبت به زمین و خورشید را بشناسد.»
آنها افزودند:«در برخی مواقع که فضاپیما بسیار به دنباله‌دار نزدیک می‌شد، وارد منطقهای با گاز و غبار انبوه‌تر می‌شد و دستگاه‌های ردیاب ستاره‌اش این دانه‌های غبار را با ستاره اشتباه می‌گرفتند و روی آنها قفل می‌شدند، در نتیجه دچار خطای هدفگیری شده و در برخی مواقع هم فضاپیما را به طور گذرا وارد حالت امن (safe mode) می‌کردند.»
ولی این غبارها همان اندازه که یک بلا بودند، موهبت هم بودند؛ روزتا در همراهی دو ساله‌اش با ۶۷پی با دقت این مواد را بررسی کرد و آگاهی‌هایی درباره‌ی ساختار و همنهش دنباله‌دار گرد آورد.
روزتا که در ماه مارس ۲۰۰۴ به فضا پرتاب شده بود، در اوت ۲۰۱۴ به دنباله‌دار ۶۷پی رسید و نخستین کاوشگری نام گرفت که وارد مدار پیرامون یک دنباله‌دار می‌شد. این فضاپیما در نوامبر همان سال یک "نخستین" دیگر نیز انجام داد- کاوشگر سطح‌نشین کوچکی به نام فیله را از خود جدا کرد و به سطح این آواره‌ی یخی [دنباله‌دار] فرستاد.
این ماموریت پیشگامانه در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۶ به پایان رسید. در آن هنگام، اعضای گروه ماموریت روزتا آن را در فرآیندی مهارشده و آرام به سطح همسفر ۲ ساله‌اش برخورد دادند. با دور شدن دنباله‌دار، نور آفتابی که برای کار دستگاه‌های این فضاپیما نیاز بود کم و کمتر می‌شد. فاصله‌ی روزتا و دنباله‌دارش از خورشید در آن روز سرنوشت‌ساز بیش از ۵۷۳ میلیون کیلومتر (بسیار دورتر از مدار بهرام) بود و روز به روز هم دورتر می‌شدند.
https://goo.gl/4nynXh
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/CometStorm.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—----------------------------------------------------------
* همراهی با یک #دنباله‌دار در گردش به دور خورشید چندان هم تفریح خوشایندی نیست؛ یک عکسِ تازه منتشر شده این واقعیت را به شیوه‌ی چشمگیری نشان می‌دهد.
این عکس که توسط فضاپیمای اروپایی روزتا گرفته شده صدها ذره‌ی غبار را نشان می‌دهد که از دنباله‌دار ۶۷پی/چوریموف-گراسیمنکو بیرون زده‌اند و با سرعت بسیار در فضا حرکت می‌کنند. فضاپیمای روزتا از اوت ۲۰۱۴ تا سپتامبر ۲۰۱۶ در مداری به گرد این دنباله‌دار می‌گشت.
نوردهی این عکس ۱۴۶ ثانیه زمان برده و از همین رو دانه‌های غبار که در حرکت بودند مانند ردهایی روشن بر زمینه‌ی سیاه فضا دیده می‌شوند.
روزتا این عکس را در روز ۲۱ ژانویه‌ی ۲۰۱۶ گرفت- پنج ماه پس از گذشتن دنباله‌دار ۶۷پی از نزدیک‌ترین نقطه‌ی مدار ۶.۴۵ ساله‌اش به خورشید. این کولاک غبار بی‌شک در نزدیکی خورشید بسیار شدیدتر بوده. در آن زمان، نور خورشید این دنباله‌دار را بسیار گرم‌تر کرده بود. به دلیل همین هم دانشمندان ماموریت، در آن هنگام فضاپیما را از دنباله‌دار دور کردند.
ولی آنها این کار را برای پاکیزه و براق نگه داشتن #فضاپیمای_روزتا نکردند.
مقام‌های سازمان فضایی اروپا (اسا) در توضیح این عکس نوشتند: «افزایش غبار در میدان دید روزتا، ناوبری آن را با یک خطرِ پیوسته روبرو کرده بود: دستگاه‌های ردیاب ستاره‌ی آن بر پایه‌ی تشخیص الگوی ستارگان کار می‌کردند تا فضاپیما بتواند [از روی الگوی ستارگان] جهت خود نسبت به زمین و خورشید را بشناسد.»
آنها افزودند:«در برخی مواقع که فضاپیما بسیار به دنباله‌دار نزدیک می‌شد، وارد منطقهای با گاز و غبار انبوه‌تر می‌شد و دستگاه‌های ردیاب ستاره‌اش این دانه‌های غبار را با ستاره اشتباه می‌گرفتند و روی آنها قفل می‌شدند، در نتیجه دچار خطای هدفگیری شده و در برخی مواقع هم فضاپیما را به طور گذرا وارد حالت امن (safe mode) می‌کردند.»
ولی این غبارها همان اندازه که یک بلا بودند، موهبت هم بودند؛ روزتا در همراهی دو ساله‌اش با ۶۷پی با دقت این مواد را بررسی کرد و آگاهی‌هایی درباره‌ی ساختار و همنهش دنباله‌دار گرد آورد.
روزتا که در ماه مارس ۲۰۰۴ به فضا پرتاب شده بود، در اوت ۲۰۱۴ به دنباله‌دار ۶۷پی رسید و نخستین کاوشگری نام گرفت که وارد مدار پیرامون یک دنباله‌دار می‌شد. این فضاپیما در نوامبر همان سال یک "نخستین" دیگر نیز انجام داد- کاوشگر سطح‌نشین کوچکی به نام فیله را از خود جدا کرد و به سطح این آواره‌ی یخی [دنباله‌دار] فرستاد.
این ماموریت پیشگامانه در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۶ به پایان رسید. در آن هنگام، اعضای گروه ماموریت روزتا آن را در فرآیندی مهارشده و آرام به سطح همسفر ۲ ساله‌اش برخورد دادند. با دور شدن دنباله‌دار، نور آفتابی که برای کار دستگاه‌های این فضاپیما نیاز بود کم و کمتر می‌شد. فاصله‌ی روزتا و دنباله‌دارش از خورشید در آن روز سرنوشت‌ساز بیش از ۵۷۳ میلیون کیلومتر (بسیار دورتر از مدار بهرام) بود و روز به روز هم دورتر می‌شدند.
https://goo.gl/4nynXh
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/CometStorm.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky