«رویای کیوان»
—------------

فضاپیمای کاسینی ناسا این عکس را از بخشی از نیمکره‌ی شمالی کیوان (زحل) گرفته تا نوارهای ابری ظریف و چند-فامی که آنجاست را آشکار کند.

دیدگاه این تصویر رو به #سایه‌مرز سیاره است -مرز میان شب و روز- در پایین، سمت چپ. در بخش‌های پیرامون این مرز، خورشید با زاویه‌ی کم (بسیار کج) می‌تابد و همین باعث شده ساختارهای راه‌راه در ابرها نمایان شوند. یکی از این راه‌راه‌های برجسته در این تصویر، ابری در فراز بالاتر است که بر روی ابرهای پایین‌تر سایه انداخته.

#فضاپیمای_کاسینی داده‌های این عکس را در روز ۳۱ اوت ۲۰۱۷، با دوربین زاویه-باریک خود و با بهره از فیلترهای طیفی سرخ، سبز و آبی گرفته که از پیوندشان این چشم‌انداز با رنگ طبیعی پدید آمده است. در زمان گرفتن عکس، کاسینی حدود ۱.۱ میلیون کیلومتر از #کیوان فاصله داشت. هر پیکسل تصویر هم‌ارز ۶ کیلومتر است.
https://goo.gl/myjhXV
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/DreamySaturn.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

غروب انسلادوس، ماه فعال و فواره‌دار #کیوان پشت این سیاره‌ی غول‌پیکر، در دیدار خداحافظی با #فضاپیمای_کاسینی ناسا.
@onestar_in_sevenskies

نمایی ثابت و رنگی از غروب انسلادوس، ماه فعال و فواره‌دار #کیوان پشت این سیاره‌ی غول‌پیکر، در دیدار خداحافظی با #فضاپیمای_کاسینی ناسا.
@onestar_in_sevenskies

این تصویر چندتکه از پیوند داده‌های "نقشه‌بردار طیفی نور فروسرخ و نور دیدنی" #فضاپیمای_کاسینی درست شده، و نقطه‌ای روی سیاره‌ی کیوان را نشان می‌دهد که این فضاپیما در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷، در آن وارد جو #کیوان شد- جایی در ۹.۴ درجه‌ی عرض شمالی و ۵۳ درجه‌ی طول باختری کیوان.

https://goo.gl/UTgsGo

عکسی که #فضاپیمای_کاسینی روز ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۷، دو روز پیش از مرگش از تیتان، ماه سیاره‌ی #کیوان گرفت.



@onestar_in_sevenskies

#فضاپیمای_کاسینی در واپسین ساعت‌هایی که داشت برای پایان دادن به زندگی پربار ۲۰ ساله‌اش آماده می‌شد، آخرین نگاهش را به #کیوان، حلقه‌ها، ماه‌هایش انداخت و از آنها عکس گرفت.
@onestar_in_sevenskies

«آخرین عکسی که کاسینی گرفت»
—---------------------------—

همانگونه که برنامه‌ریزی شده بود، #فضاپیمای_کاسینی ناسا پس از کاوش ۱۳ ساله‌ی سیاره ی کیوان (زحل) و خانواده‌اش، با برخورد به جو بالایی این سیاره و فرو رفتن در آن به ماموریت بسیار موفق خود پایان داد.

کاسینی که تا پایان کار پیشران‌هایش روشن بود، پیش از فرو رفتن در جو کیوان، در گام "پایان بزرگ" ماموریتش ۲۲ دور مدار بی‌سابقه را پشت سر گذاشت که در آنها از میان کیوان و حلقه‌هایش می‌گذشت.

آخرین سیگنال کاسینی ۸۳ دقیقه در راه بود تا به زمین و به "شبکه‌ی آنتن‌های فضای دوردست" در کانبرای استرالیا برسد، جایی که قطع تماس فضاپیما در ساعت ۱۱:۵۵ به وقت جهانی ثبت شد.

کاسینی با سرعت ۱۱۳ هزار کیلومتر بر ساعت وارد قله‌ی ابرهای چرخان این غول گازی شد؛ در آن هنگام، خورشید از بالا می‌تابید و کیوان از چشم کاسینی روشن دیده می‌شد.

ولی واپسین عکس کاسینی که چند ساعت پیش از برخورد گرفته شده بود و آن را اینجا می‌بینیم، نقطه‌ی برخورد را هم نشان می‌دهد که در آن هنگام هنوز در سمت شب سیاره بود، و ابرهای سیاره از پرتوی حلقه‌تاب (بازتاب نور خورشید از روی حلقه‌ها) روشن بود.

در زمان گرفتن عکس، کاسینی حدود ۶۳۴۰۰۰ کیلومتر از #کیوان فاصله داشت. عکس در نور دیدنی (مریی) گرفته شده و هر پیکسل آن هم‌ارز ۱۷ کیلومتر است.
#apod
https://goo.gl/unL9fD
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/FinalImage.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«آخرین تصویر کامل کاسینی از حلقه‌های کیوان»
—------------------------------------------

#فضاپیمای_کاسینی چگونه از کیوان خداحافظی کرد؟

این فضاپیمای روباتیک سه روز پیش از آن که به سمتِ روزِ کیوان (زحل) شیرجه بزند، با دوربین‌های روشن از فاصله‌ی دورِ سمت شب آن گذشت و از آن عکس گرفت.

اکنون یک شهروند-دانشمند زیرک و چیره‌دست با پیوند ۳۶ تا از این عکس‌ها تصویری را پدید آورده که می‌توان آن را واپسین نمای کاسینی از حلقه‌های کامل میزبان ۱۳ سال گذشته‌اش دانست.

خورشید درست بالای چارچوب می‌تابید و باعث شده بود سایه‌ای تاریک از کیوان بر حلقه‌های گسترده‌اش بیفتد. دیدن سایه‌ای با این زاویه از روی زمین ناممکن است و تا زمانی که فضاپیمای دیگری از زمین راهی این غول حلقه‌دار شود، چنین چیزی را هرگز دوباره نخواهیم دید.

داده‌ها و عکس‌های پایانی کاسینی از شیرجه‌اش در جو #کیوان در ۱۵ سپتامبر هنوز در دست بررسی است.
#apod
https://goo.gl/6FDgwv
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/LastPortrait.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«یکی از چشم‌اندازهایی که دیگر تا سال‌ها نخواهیم دید»
—---------------------------------------------—

دیدن نماهایی خیره‌کننده‌‌ای مانند این عکس که از سمت شبِ سیاره‌ی کیوان (زحل) گرفته شده تنها با کمک فرستادگان روباتیکی مانند کاسینی امکان‌پذیر است. از این نظر، تا زمانی در آینده که کاوشگر دیگری راهی کیوان شود، میراث پربار کاسینی برایمان بسنده خواهد کرد.

از آنجایی که زمین نزدیک ‌تر از کیوان به خورشید است، ما از روی زمین تنها سمت روز این سیاره را می‌بینیم. به کمک فضاپیماها، می‌توانیم نماهایی را ببینیم و داده‌هایی را گرد آوریم که حتی با بزرگترین تلسکوپ‌های روی زمین هم دسترسی‌ناپذیر است.

دیدگاه این تصویر رو به سمت آفتاب‌گرفته‌ی حلقه‌ها و حدود ۷ درجه بالای صفحه‌ی آنهاست. عکس در نور دیدنی (مریی) و به کمک دوربین زاویه-گسترده‌ی فضاپیمای کاسینی در روز ۷ ژوئن ۲۰۱۷ گرفته شده.

در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی کاسینی از کیوان حدود ۱.۲۱ میلیون کیلومتر بود. هر پیکسل تصویر هم‌ارز ۷۲ کیلومتر است.

#فضاپیمای_کاسینی ماموریت پیروزمند خود را در روز ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ با شیرجه در جو #کیوان به پایان برد.
https://goo.gl/mXAtvZ
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/10/nightside.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«پاندورا، آشوبگر ناکام»
—------------------—

فضاپیمای کاسینی ناسا در مسیر رویارویی مرگبارش با سیاره‌ی کیوان (زحل)، دمی رو برگرداند و نگاهی به پاندوورا، ماه کوچک این سیاره در کنار حلقه‌ی F این سیاره که مانند خطی نازک دیده می‌شد انداخت.

کاسینی در درازنای ماموریتش به دانشمندان در شناخت پاندورا کمک کرد و نشان داد که نقش پاندورا در پیکربندی این حلقه‌ی باریک کمتر از چیزیست که در آغاز گمان می‌رفت.

هنگامی که کاسینی در سال ۲۰۰۴ به #کیوان رسید، بسیاری از دانشمندان فکر می‌کردند پاندورا و پرومتئوس (پرومته) هر دو با هم، کار چوپانی حلقه‌ی ‌F که میانشان است را بر عهده دارند و ساختار شگفت‌انگیز آن را می‌تراشند و می‌بافند. ولی داده‌های کاسینی نشان داد که این دو ماه در حقیقت با گرانش خود حلقه‌ی F را به هم می‌زنند و با آشفتن آن، الگوی "شکاف و درفشک" در آن پدید می‌آورند [عکس و ویدیوی بعدی را ببینید].

شبیه‌سازی‌های تازه، که تصاویر کاسینی هم آنها را تایید می‌کرد نشان داده که تنها پرومته است که با ویژگی‌های مداری‌اش، پیکره‌ی حلقه‌ی F را محدود کرده. پرومته مواد حلقه‌ی F را وارد جاهای پایداری می‌کند که در آنها، بازآوایی‌های (رزنانس‌های) گرانشی خودش کمترین تداخل را با گرانش پاندورا دارد.

دیدگاه این تصویر رو به سمت روشن حلقه‌ها و حدود ۲۸ درجه بالاتر از صفحه‌ی آنهاست.عکس در طیف دیدنی (مریی) با دوربین زاویه‌باریک #فضاپیمای_کاسینی ناسا در روز ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۷ گرفته شده.

در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی کاسینی از پاندورا حدود ۵۷۷۰۰۰ کیلومتر، و زاویه‌ی خورشید-فضاپیما-کاسینی (زاویه‌ی گام) ۱۱۹ درجه بود. هر پیکسل تصویر در اندازه‌ی اصلی هم‌ارز ۳.۵ کیلومتر است.

فضاپیمای کاسینی ماموریت خود را در روز ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷، با شیرجه‌ای به درون جو سیاره‌ی کیوان ه پایان برد.
https://goo.gl/oqesB1
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/Pandora.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«آلفا و اُمگا- دو عکس متفاوت کاسینی از کیوان»
—-------------------------------------------

این دو عکس در کنار هم نشان می‌دهند که #فضاپیمای_کاسینی چه راه دور و درازی را باید می‌پیمود تا به #کیوان (زحل) برسد.

سمت چپ یکی از نخستین عکس‌هاییست که کاسینی در سفرش از بخش درونی به بخش بیرونی سامانه‌ی خورشیدی از این غول حلقه‌دار گرفت. سمت راست نیز یکی از واپسین عکس‌های کاسینی از کیوان را نشان می‌دهد و نقطه‌ای از جو سیاره که کاسینی فردای آن روز به درون آن شیرجه زد را هم در بر دارد.

تصویر سمت چپ در سال ۲۰۰۱ گرفته شده بود، حدود شش ماه پس از گذشتن فضاپیما از کنار مشتری برای دریافت کمک گرانشی از آن (عملیات قلاب‌سنگ گرانشی) گرفته شد و بهترین عکسیست که کاسینی با دوربین وضوح بالای خود (زاویه-باریک) گرفت و مانند چیزیست که تلسکوپ هابل از مدار زمین می‌تواند ببیند. تصویر سمت راست یکی از عکس‌هاییست که کاسینی در اواخر ماموریتش و از فاصله‌ی نزدیک، با دوربین کم‌وضوح‌تر خود (زاویه گسترده) گرفته بود و تنها بخش کوچکی از سیاره را در خود جای داده.

در تصویر سمت چپ کیوان را از زاویه‌ی ۲۰ درجه زیر صفحه‌ی حلقه‌ها نشان می‌دهد. عکس در روز ۱۳ ژوییه‌ی ۲۰۰۱ در طول موج‌هایی از نور فروسرخ در محدوده‌ی ۷۲۷ نانومتر، و با بهره از دوربین زاویه-باریک کاسینی گرفته شده. تصویر سمت راست رو به نقطه‌ای در فاصله‌ی ۶ درجه شمال استوای سیاره، و در طیف دیدنی (مریی)، با دوربین زاویه-گسترده‌ی فضاپیما، در روز ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۷ گرفته شده.

به هنگام گرفتن عکس سمت چپ، فاصله‌ی کاسینی از کیوان حدود ۵۱۰ میلیون کیلومتر بود و هر پیکسل تصویر هم‌ارز ۳۱۰۰ کیلومتر است. تصویر سمت راست از فاصله‌ی حدود ۵۷۹۰۰۰ کیلومتری گرفته شد و هر پیکسلش هم‌ارز ۳۵ کیلومتر است.

فضاپیمای کاسینی ماموریت خود را در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ با فرو رفتن در جو سیاره به پایان برد.
https://goo.gl/mGbf7s
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/AlphaOmega.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«تصویر زیبای کاسینی از انسلادوس در کنار حلقه‌های مادرش»
—------------------------------------------------------—

در این تصویر، انسلادوس، ماه سیاره‌ی #کیوان (زحل) را جلوی حلقه‌های روشن از آفتابِ این سیاره می‌بینیم.

انسلادوس زیر پوسته‌ی یخ‌زده‌اش اقیانوسی از آب مایع پنهان کرده و به طور پیوسته فواره‌هایی از ذرات آب یخ‌زده و مواد دیگری که از همین اقیانوس سرچشمه گرفته‌اند را از شکاف ترَک‌های پوسته‌اش در قطب جنوب (پایین تصویر) به بیرون می‌افشاند.

نقطه‌ی روشن سمت راست انسلادوس یک ستاره‌ی دوردست است.

این عکس را #فضاپیمای_کاسینی ناسا در ۶ نوامبر ۲۰۱۱، در طیف دیدنی (مریی) و با دوربین زاویه-بسته‌ی خود گرفته بود. در زمان گرفتن عکس، فضاپیما حدود ۱۴۵ هزار کیلومتر از انسلادوس فاصله داشت.

فضاپیمای کاسینی ماموریت خود را در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ با فرو رفتن در جو سیاره‌ی کیوان به پایان برد.
https://goo.gl/YYFSR4
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/12/AllAglow.html
—-------------------------------------------------
کانال تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«سیاره کیوان از پشت توری از یخ»
—-------------------------------

حلقه‌های سیاره‌ی کیوان (زحل) که از بی‌شمار تکه‌ی یخی درست شده‌اند، در این تصویر مانند یک پرده‌ی نازک حریر دیده می‌شوند.

پان، ماه کوچک کیوان با پهنای ۲۸ کیلومتری‌اش، در مداری درون شکاف اِنکه در حلقه‌ی A به گرد سیاره می‌چرخد. در آن سوی حلقه‌ها کمانی را می‌بینیم که در واقع لبه‌ی خمیده‌ی خود کیوان است. حلقه‌ها بر روی پیکر آن سایه انداخته و قله‌ی ابرهایش را راه راه کرده‌اند.

این عکس را #فضاپیمای_کاسینی ناسا روز ۱۲ فوریه‌ی ۲۰۱۶، در نور دیدنی (مریی) و با دوربین زاویه باریک خود گرفته بود. در آن هنگام، فضاپیما حدود ۱.۲ میلیون کیلومتر از پان فاصله داشت.

کاسینی ماموریت بسیار موفق خود را در روز ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ با شیرجه در جو #کیوان به پایان برد.
https://goo.gl/uBr7s8
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/VeilofIce.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«گرگ و میش رنگین تیتان»
—---------------------—

در این تصویر لایه‌های جدا از همِ ریزگرد در جو بالایی تیتان، بزرگ‌ترین ماه سیاره‌ی #کیوان (زحل) را می‌بینیم. جو تیتان انباشته از مواد شیمیایی پیچیده‌ایست که از متان و نیتروژن ریشه گرفته‌، مولکول‌های پیچیده‌ای را ساخته‌، و در پایان مه‌دودی که تیتان را در میان گرفته را پدید آورده‌اند.

این تصویر رنگ طبیعی در روز ۳۱ مارس ۲۰۱۵، به کمک دوربین زاویه-گسترده‌ی فضاپیمای کاسینی در نور دیدنی (مریی) گرفته شده بود. در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی کاسینی از تیتان حدود ۳۳,۰۸۳ کیلومتر، و دیدگاهش رو به منطقه‌ی قطب شمال تیتان در سمت شب آن بود. بخشی از هلال روشنِ سمت روز تیتان هم در سمت راست دیده می‌شود.

ماموریت پربار #فضاپیمای_کاسینی در روز ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷، با فرورفتن این فضاپیما در جو کیوان به پایان رسید.
https://goo.gl/8WcYSp
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/TitanHaze.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«تیتان، ماه سیاره کیوان هم مانند زمین "سطح دریا" دارد»
—------------------------------------------------—

* تیتان، بزرگ‌ترین ماه سیاره‌ی #کیوان (زحل) از آنچه تاکنون می‌پنداشتیم هم به زمین شبیه‌تر است. بر پایه‌ی پژوهشی تازه، این ماه غول‌پیکر هم یک "سطح دریا"ی سراسری دارد، درست مانند سیاره‌ی خودمان.

بررسی‌های گذشته نشان داده بود که تیتان یک جَوِ چگالِ زمین‌مانند، و همچنین مایعات پایدار روی سطحش دارد- هرچند که پهنه‌های مایع تیتان از هیدروکربن‌هایی چون اتان و متان پر شده‌اند نه آب مایع. به گفته‌ی ناسا، در دو پژوهش تازه‌‌ای که در دانشگاه کرنل انجام شده‌، یک همانندی خیره‌کننده‌ی دیگر میان زمین و تیتان آشکار شده است.

در پژوهش نخست که با بهره از داده‌های #فضاپیمای_کاسینی ناسا انجام شده، دقیق‌ترین نقشه‌ی مکان‌نگاشتی (توپوگرافیک) تیتان تا به امروز به دست آمده. بر پایه‌ی همین نقشه، پژوهش دوم نشان می‌دهد که بزرگ‌ترین دریاها و دریاچه‌های هیدروکربنی #تیتان همگی یک سطح میانگین یا "سطح دریا"ی برابر دارند، بسیار مانند دریاها و اقیانوس‌های زمین. هر دو پژوهش در نشریه‌ی فیزیکال ریویو لترز منتشر شده.

این نقشه‌ی مکان‌نگاری چند ویژگی دیگر را نیز روی تیتان نشان می‌دهند، از جمله کوه‌هایی که بلندی‌شان به ۷۰۰ متر می‌رسد و گودی‌هایی در مناطق استوایی که یا می‌توانند بازمانده‌ی دریاهای خشک شده‌ی باستانی باشند یا دستاورد جریان موادی باشند که از یخ‌فشان‌ها به بیرون سرازیر شده. نقشه‌ی تازه همچنین نشان می‌دهد که تیتان پَخت‌تر از چیزیست که فکر می‌کردیم (یک کره‌گون، حجمی که کره‌ی کامل نیست)، بنابراین کلفتی پوسته‌ی آن متغیرتر از چشمداشت‌هاست.

دانشمندان به کمک این داده‌های مکان‌نگاشتی پی بردند که بزرگ‌ترین دریاچه‌ها و دریاهای مایع تیتان دارای ارتفاع (بلندی) سطح ثابتی نسبت به کشش گرانشی آن هستند- درست مانند اقیانوس‌های اطلس و آرام زمین.

همچنین پژوهش دوم نشان می‌دهد که دریاهای کوچک‌تر تیتان چند صد پا بلندتر از سطح دریا هستند، باز هم مانند آنچه روی زمین می‌بینیم. برای نمونه، دریاچه‌ی تیتی‌کاکا در رشته کوه آند بیش از ۱۲۰۰۰ پا (۳۶۵۰ متر) بالاتر از سطح دریاست.

ولی همانندی‌های زمین و تیتان همین جا پایان نمی‌پذیرد، بر پایه‌ی این پژوهش، پهنه‌های مایع تیتان از زیر سطح آن به هم وصلند، از راه چیزهایی مانند سامانه‌های آبخوان (سفره‌های زیرزمینی) که در زمین می‌بینیم.

در گزارش ناسا آمده: «به نظر می‌رسد زیر سطح تیتان هیدروکربن مایع روانست، همان گونه که آب زیر سطح زمین، از میان سنگ‌ها و منفذها یا شن‌ها جریان پیدا می‌کند و همین باعث می‌شود دریاچه‌هایی که به هم نزدیکند به هم راه پیدا کنند و سطحشان با هم یکسان شود.»

🔴 تصویر: دریای له‌جیا، دومین پهنه‌ی مایع تیتان و یکی از چندین دریا و دریاچه‌ای که شمالگان تیتان را آراسته‌اند.
https://goo.gl/WS1ZCb
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/TitanSeaLevel.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

https://goo.gl/aJTFu1
در این تصویر ره‌آ، ماه سیاره‌ی #کیوان را می‌بینیم که دارد از برابر تیتان می‌گذرد. تفاوت‌های میان این دو ماه بزرگ به سادگی اینجا دیده می‌شود- هر چقدر که ره‌آ پر از دهانه و بی‌هوا است، تیتان جَوی پر از نیتروژن دارد که حتی از هوای زمین هم چگال‌تر است و نمایی یکدست به آن داده.

این تصویر در روز ۱۹ نوامبر ۲۰۰۹، توسط #فضاپیمای_کاسینی ناسا در طیف دیدنی (مریی) گرفته شده. در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی کاسینی از ره‌آ حدود ۱ میلیون و ۱۴۸ هزار کیلومتر بوده.
@onestar_in_sevenskies