«سیارهای جهنمی با جو تیتانیوم»
—---------------------------
* گروهی از پژوهشگران به رهبری یک ایرانی، برای نخستین بار در آسمان یک سیارهی فراخورشیدی "اکسید تیتانیوم" شناسایی کردهاند.
اخترشناسان به کمک تلسکوپ بسیار بزرگ (ویالتی) در رصدخانهی جنوبی اروپا در شیلی توانستهاند این ماده را در جو "وسپ-۱۹بی" (WASP-19b)، سیارهای سوزان در فاصلهی ۸۱۵ سال نوری زمین در #صورت_فلکی_بادبان شناسایی کنند.
رایان مکدونالد، اخترشناس دانشگاه کمبریج بریتانیا و یکی از نویسندگان این پژوهش میگوید: «وجود اکسید تیتانیوم در جو وسپ-۱۹بی میتواند اثرهایی چشمگیر بر دما و گردش جو آن بگذارد.»
یکی از این اثرها میتواند "وارونگی گرمایی" باشد. به گقتهی پژوهشگران، اگر اکسید تیتانیوم از اندازهای بیشتر باشد میتواند جلوی ورود و خروج گرما از جو را بگیرد و باعث شود لایههای بالایی جو داغتر از لایههای پایینی شوند (این پدیده در پوشسپهر یا همان استراتوسفر جو زمین نیز رخ میدهد ولی مقصر در اینجا ازون است نه اکسید تیتانیوم).
وسپ-۱۹بی سیارهی غولپیکر شگفتانگیزی با جرمی نزدیک به جرم مشتری است. این فراسیاره (#سیاره_فراخورشیدی) به گونهای باورنکردنی به ستارهی میزبانش نزدیک است و هر ۱۹ ساعت یک بار به گرد آن میچرخد [هر سالش ۱۹ ساعت است! -م]. در نتیجه گمان میرود میانگین دمای جو آن به حدود ۲۰۰۰ درجهی سلسیوس برسد.
این پژوهشگران -به رهبری دانشمند ایرانی، الیار صداقتی از رصدخانهی جنوبی اروپا، مرکز هوافضای آلمان، و دانشگاه فنی برلین- به مدت یک سال، وسپ-۱۹بی را با بهره از دستگاه بازسازی شدهی فورس۲ی ویالتی بررسی کردند. آنها به کمک این رصدها پی بردند که مقدار کمی اکسید تیتانیوم، به همراه آب و ردی از سدیم، در هوای سوزان این فراسیاره در گردش است.
صداقتی میگوید: «ولی آشکارسازی این مولکولها کار سادهای نبود، ما نه تنها نیار به دادههایی با کیفیت استثنایی داشتیم، بلکه تجزیه و تحلیل پیچیدهای را هم باید انجام میدادیم. ما برای نتیجهگیری، الگوریتمی به کار بردیم که میلیونها طیف از دامنهی گستردهای از همنهشهای شیمیایی، دماها، و ویژگیهای ابر یا ریزگرد را بررسی میکرد.»
یکی دیگر از نویندگان، نیکو مادهوسودهان که او هم از دانشگاه کمبریج است میگوید: «این که بتوانیم فراسیارهها را در این سطح از جزییات بررسی کنیم چیزی نویدبخش و بسیار هیجانانگیز است.»
به گقتهی اعضای این گروه، این پژوهش تازه افزون بر آن که آگاهی بیشتری دربارهی وسپ-۱۹بی به ما میدهد، به طور کلی به پژوهشگران در بهبود مدلسازی از جو فراسیارهها نیز کمک میکند. پژوهشنامهی این دانشمندان روز ۱۳ سپتامبر در نگارشِ برخط (آنلاین) نشریهی نیچر منتشر شد.
https://goo.gl/QiziWu
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/WASP-19b.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—---------------------------
* گروهی از پژوهشگران به رهبری یک ایرانی، برای نخستین بار در آسمان یک سیارهی فراخورشیدی "اکسید تیتانیوم" شناسایی کردهاند.
اخترشناسان به کمک تلسکوپ بسیار بزرگ (ویالتی) در رصدخانهی جنوبی اروپا در شیلی توانستهاند این ماده را در جو "وسپ-۱۹بی" (WASP-19b)، سیارهای سوزان در فاصلهی ۸۱۵ سال نوری زمین در #صورت_فلکی_بادبان شناسایی کنند.
رایان مکدونالد، اخترشناس دانشگاه کمبریج بریتانیا و یکی از نویسندگان این پژوهش میگوید: «وجود اکسید تیتانیوم در جو وسپ-۱۹بی میتواند اثرهایی چشمگیر بر دما و گردش جو آن بگذارد.»
یکی از این اثرها میتواند "وارونگی گرمایی" باشد. به گقتهی پژوهشگران، اگر اکسید تیتانیوم از اندازهای بیشتر باشد میتواند جلوی ورود و خروج گرما از جو را بگیرد و باعث شود لایههای بالایی جو داغتر از لایههای پایینی شوند (این پدیده در پوشسپهر یا همان استراتوسفر جو زمین نیز رخ میدهد ولی مقصر در اینجا ازون است نه اکسید تیتانیوم).
وسپ-۱۹بی سیارهی غولپیکر شگفتانگیزی با جرمی نزدیک به جرم مشتری است. این فراسیاره (#سیاره_فراخورشیدی) به گونهای باورنکردنی به ستارهی میزبانش نزدیک است و هر ۱۹ ساعت یک بار به گرد آن میچرخد [هر سالش ۱۹ ساعت است! -م]. در نتیجه گمان میرود میانگین دمای جو آن به حدود ۲۰۰۰ درجهی سلسیوس برسد.
این پژوهشگران -به رهبری دانشمند ایرانی، الیار صداقتی از رصدخانهی جنوبی اروپا، مرکز هوافضای آلمان، و دانشگاه فنی برلین- به مدت یک سال، وسپ-۱۹بی را با بهره از دستگاه بازسازی شدهی فورس۲ی ویالتی بررسی کردند. آنها به کمک این رصدها پی بردند که مقدار کمی اکسید تیتانیوم، به همراه آب و ردی از سدیم، در هوای سوزان این فراسیاره در گردش است.
صداقتی میگوید: «ولی آشکارسازی این مولکولها کار سادهای نبود، ما نه تنها نیار به دادههایی با کیفیت استثنایی داشتیم، بلکه تجزیه و تحلیل پیچیدهای را هم باید انجام میدادیم. ما برای نتیجهگیری، الگوریتمی به کار بردیم که میلیونها طیف از دامنهی گستردهای از همنهشهای شیمیایی، دماها، و ویژگیهای ابر یا ریزگرد را بررسی میکرد.»
یکی دیگر از نویندگان، نیکو مادهوسودهان که او هم از دانشگاه کمبریج است میگوید: «این که بتوانیم فراسیارهها را در این سطح از جزییات بررسی کنیم چیزی نویدبخش و بسیار هیجانانگیز است.»
به گقتهی اعضای این گروه، این پژوهش تازه افزون بر آن که آگاهی بیشتری دربارهی وسپ-۱۹بی به ما میدهد، به طور کلی به پژوهشگران در بهبود مدلسازی از جو فراسیارهها نیز کمک میکند. پژوهشنامهی این دانشمندان روز ۱۳ سپتامبر در نگارشِ برخط (آنلاین) نشریهی نیچر منتشر شد.
https://goo.gl/QiziWu
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/WASP-19b.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«رفتار عجیب یک ستاره دست یک سیاهچاله را رو کرد»
—------------------------------------------------—
اخترشناسان با بهره از دستگاه میوز (MUSE) روی تلسکوپ بسیار بزرگ (ویالتی) در رصدخانهی جنوبی اروپا در شیلی، ستارهای را در خوشهی کروی انجیسی ۳۲۰۱ در فاصلهی ۱۶,۳۰۰ سال نوری زمین یافتهاند که رفتاری بسیار شگفتانگیز دارد. به نظر میرسد این ستاره دارد دور سیاهچالهای به جرم حدود چهار برابر خورشید میگردد- این نخستین سیاهچالهی ستارهوار (با جرم ستاره) غیرفعالیست که در یک خوشهی ستارهای کروی یافته میشود و همچنین نخستین موردیست که به طور مستقیم از روی کشش گرانشیاش شناسایی میشود. این کشف مهم بر شناخت ما از پیدایش این خوشههای ستارهای، سیاهچالهها، و سرچشمههای امواج گرانشی اثر میگذارد.
@onestar_in_sevenskies
خوشههای ستارهای کروی گویهای غولپیکری از دهها هزار ستارهاند که در هالهی بیشتر کهکشانها به گرد آنها میچرخند. آنها از جملهی پیرترین سامانههای ستارهای کیهانند و تاریخ زندگیشان به حدود روزگار آغاز فرگشت کهکشانها میرسد. تاکنون بیش از ۱۵۰ خوشهی کروی برای راه شیری شناسایی شده.
این خوشه در #صورت_فلکی_بادبان جای دارد. یک گروه بینالمللی از اخترشناسان پی بردهاند که یکی از ستارگان این خوشه [۱] بسیار عجیب رفتار میکند: دارد با سرعت چند صدهزار کیلومتر بر ساعت به پس و پیش [نسبت به زمین] جابجا میشود، و این کار را با الگویی ۱۶۷ روزه تکرار میکند.
نویسندهی اصلی پژوهش، بنیامین گایزرز از دانشگاه گوتینگن آلمان، شیفته از رفتار این ستاره میگوید: «این ستاره داشت دور چیزی کاملا پنهان، با جرم بیش از ۴ برابر خورشید میچرخید- این تنها میتوانست یک سیاهچاله باشد! نخستین #سیاهچاله در یک خوشهی کروی که با مشاهدهی مستقیم کشش گرانشیاش یافته شده.»
@onestar_in_sevenskies
رابطهی میان سیاهچالهها و خوشههای ستارهای رابطهای مهم ولی رازگونه است. به باور دانشمندان، این خوشهها به دلیل جرم بسیار و سن بالا شمار فراوانی سیاهچالهی ستارهوار درست کردهاند: ستارگان بزرگی که منفجر شده بوده و [پسماندههایشان] در درازنای عمر بلند خوشه رمبیده و سیاهچاله ساختهاند [۲][۳].
دستگاه میوزِ رصدخانهی جنوبی اروپا این امکان ویژه را به اخترشناسان میدهد تا حرکت هزاران ستارهی دوردست را همزمان بسنجند. با این کشف تازه، اخترشناسان توانستهاند برای نخستین بار سیاهچالهی غیرفعالی را در قلب یک خوشهی کروی ببینند؛ سیاهچالهای که اکنون چیزی نمیبلعد و با قرص درخشانی از گاز [قرص برافزایشی] هم در بر گرفته نشده. آنها این سیاهچاله را از روی حرکت یک ستاره که در دام گرانش نیرومند آن افتاده شناسایی کردند [۵].
این ستاره با توجه به ویژگیهای دیده شدهاش حدود ۰.۸ خورشید جرم دارد و جرم همدم اسرارآمیزش هم چیزی حدود ۴.۳۶ برابر خورشید برآورد میشود- بنابراین تقریبا با قاطعیت میتوان آن را یک سیاهچاله دانست [۶].
@onestar_in_sevenskies
رصد چشمههای رادیویی و پرتو X در خوشههای کروی، و همچنین آشکارسازی امواج گرانشی که در پی ادغام دو سیاهچالهی ستارهوار تولید شده بودند در سال ۲۰۱۶، نشان میدهند که این سیاهچالههای کوچک در خوشههای کروی رایجتر از آنند که در گذشته میپنداشتیم.
گایزرز میگوید: «تا همین اواخر گمان میبردیم که پس از مدت کوتاهی، دیگر تقریبا هیچ سیاهچالهی ستارهواری نباید در خوشههای کروی مانده باشد، و سامانههایی مانند این نمیبایست دیگر وجود داشته باشند! ولی به روشنی میبینیم که چنین نیست- ما برای نخستین بار یک سیاهچالهی ستارهوار را از روی اثرهای گرانشیاش در یک خوشهی کروی یافتهایم. این کشف به ما در شناخت روند پیدایش خوشههای کروی و فرگشت سیاهچالهها و سامانههای دوتایی کمک میکند- چیزی که برای شناخت چشمههای امواج گرانشی کلیدی است.»
🔴 این تصویر یک برداشت هنریست🔴
https://goo.gl/T9EVRk
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/eso1802.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—------------------------------------------------—
اخترشناسان با بهره از دستگاه میوز (MUSE) روی تلسکوپ بسیار بزرگ (ویالتی) در رصدخانهی جنوبی اروپا در شیلی، ستارهای را در خوشهی کروی انجیسی ۳۲۰۱ در فاصلهی ۱۶,۳۰۰ سال نوری زمین یافتهاند که رفتاری بسیار شگفتانگیز دارد. به نظر میرسد این ستاره دارد دور سیاهچالهای به جرم حدود چهار برابر خورشید میگردد- این نخستین سیاهچالهی ستارهوار (با جرم ستاره) غیرفعالیست که در یک خوشهی ستارهای کروی یافته میشود و همچنین نخستین موردیست که به طور مستقیم از روی کشش گرانشیاش شناسایی میشود. این کشف مهم بر شناخت ما از پیدایش این خوشههای ستارهای، سیاهچالهها، و سرچشمههای امواج گرانشی اثر میگذارد.
@onestar_in_sevenskies
خوشههای ستارهای کروی گویهای غولپیکری از دهها هزار ستارهاند که در هالهی بیشتر کهکشانها به گرد آنها میچرخند. آنها از جملهی پیرترین سامانههای ستارهای کیهانند و تاریخ زندگیشان به حدود روزگار آغاز فرگشت کهکشانها میرسد. تاکنون بیش از ۱۵۰ خوشهی کروی برای راه شیری شناسایی شده.
این خوشه در #صورت_فلکی_بادبان جای دارد. یک گروه بینالمللی از اخترشناسان پی بردهاند که یکی از ستارگان این خوشه [۱] بسیار عجیب رفتار میکند: دارد با سرعت چند صدهزار کیلومتر بر ساعت به پس و پیش [نسبت به زمین] جابجا میشود، و این کار را با الگویی ۱۶۷ روزه تکرار میکند.
نویسندهی اصلی پژوهش، بنیامین گایزرز از دانشگاه گوتینگن آلمان، شیفته از رفتار این ستاره میگوید: «این ستاره داشت دور چیزی کاملا پنهان، با جرم بیش از ۴ برابر خورشید میچرخید- این تنها میتوانست یک سیاهچاله باشد! نخستین #سیاهچاله در یک خوشهی کروی که با مشاهدهی مستقیم کشش گرانشیاش یافته شده.»
@onestar_in_sevenskies
رابطهی میان سیاهچالهها و خوشههای ستارهای رابطهای مهم ولی رازگونه است. به باور دانشمندان، این خوشهها به دلیل جرم بسیار و سن بالا شمار فراوانی سیاهچالهی ستارهوار درست کردهاند: ستارگان بزرگی که منفجر شده بوده و [پسماندههایشان] در درازنای عمر بلند خوشه رمبیده و سیاهچاله ساختهاند [۲][۳].
دستگاه میوزِ رصدخانهی جنوبی اروپا این امکان ویژه را به اخترشناسان میدهد تا حرکت هزاران ستارهی دوردست را همزمان بسنجند. با این کشف تازه، اخترشناسان توانستهاند برای نخستین بار سیاهچالهی غیرفعالی را در قلب یک خوشهی کروی ببینند؛ سیاهچالهای که اکنون چیزی نمیبلعد و با قرص درخشانی از گاز [قرص برافزایشی] هم در بر گرفته نشده. آنها این سیاهچاله را از روی حرکت یک ستاره که در دام گرانش نیرومند آن افتاده شناسایی کردند [۵].
این ستاره با توجه به ویژگیهای دیده شدهاش حدود ۰.۸ خورشید جرم دارد و جرم همدم اسرارآمیزش هم چیزی حدود ۴.۳۶ برابر خورشید برآورد میشود- بنابراین تقریبا با قاطعیت میتوان آن را یک سیاهچاله دانست [۶].
@onestar_in_sevenskies
رصد چشمههای رادیویی و پرتو X در خوشههای کروی، و همچنین آشکارسازی امواج گرانشی که در پی ادغام دو سیاهچالهی ستارهوار تولید شده بودند در سال ۲۰۱۶، نشان میدهند که این سیاهچالههای کوچک در خوشههای کروی رایجتر از آنند که در گذشته میپنداشتیم.
گایزرز میگوید: «تا همین اواخر گمان میبردیم که پس از مدت کوتاهی، دیگر تقریبا هیچ سیاهچالهی ستارهواری نباید در خوشههای کروی مانده باشد، و سامانههایی مانند این نمیبایست دیگر وجود داشته باشند! ولی به روشنی میبینیم که چنین نیست- ما برای نخستین بار یک سیاهچالهی ستارهوار را از روی اثرهای گرانشیاش در یک خوشهی کروی یافتهایم. این کشف به ما در شناخت روند پیدایش خوشههای کروی و فرگشت سیاهچالهها و سامانههای دوتایی کمک میکند- چیزی که برای شناخت چشمههای امواج گرانشی کلیدی است.»
🔴 این تصویر یک برداشت هنریست🔴
https://goo.gl/T9EVRk
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/eso1802.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky