«شاید سپر مغناطسی خورشید ساختاری حبابی داشته باشد نه دنباله‌دارگونه»
—----------------------------------------------------------------
داده‌های تازه‌ی فضاپیمای کاسینی ناسا، به همراه داده‌های دو فضاپیمای وویجر و نیز کاوشگر مرز میان‌ستاره‌ای ناسا (آیبکس، IBEX) نشان می‌دهد که خورشید و سیار‌هایش با یک سامانه‌ی غول‌آسا و کروی از میدان مغناطیسی خورشید در بر گرفته شده‌اند- چیزی که دیدگاه کنونی از میدان‌های مغناطیسی خورشید که می‌گوید این میدان‌ها پشت خورشید کشیده شده و چیزی مانند دم یک دنباله‌دار درست کرده‌اند را به چالش می‌کشد.
خورشید همواره جریانی پیوسته از مواد مغناطیسی به نام #باد_خورشیدی به بیرون می‌دمد که فضای درونی سامانه‌ی خورشیدی را پر کرده و تا آن سوی مدار نپتون هم می‌رسد. این باد خورشیدی یک حباب به پهنای حدود ۲۳ میلیارد کیلومتر ساخته که به نام هورسپهر (هلیوسفر) شناخته می‌شود. کل سامانه‌ی خورشیدی، از جمله خود هورسپهر، در دل فضای میان‌ستاره‌ای به پیش می‌روند. برداشت رایج از هورسپهر این بوده که ساختاری دنباله‌دارگونه دارد، با سری گِرد و دُمی بلند. ولی داده‌های تازه که یک چرخه‌ی ۱۱ ساله‌ی کامل خورشید را در بر دارند چیز دیگری را نشان می‌دهند. بر پایه‌ی این داده‌ها، شاید #هورسپهر در هر دو سمتش گِرد باشد، به گونه‌ای که ساختاری تقریبا کروی پدید آورده است. پژوهشنامه‌ای درین باره در روز ۲۴ آوریل ۲۰۱۷ در نشریه‌ی نیچر آسترونومی منتشر شده است.
@onestar_in_sevenskies
کستاس دیالیانس، دانشمند فضا در آکادمی آتن یونان و نویسنده‌ی اصلی پژوهش می‌گوید: «دلیل این که هورسپهر ساختاری کروی دارد نه دنباله‌دارگونه، نیرومند بودن میدان مغناطیسی میان‌ستاره‌ای (بسیار نیرومندتر از چیزی که در گذشته پیش‌بینی شده بود)، و همچنین این واقعیت که نسبت میان فشار ذرات و فشار مغناطیسی درون هورنیام (غلاف خورشیدی- heliosheath) بالاست.»
یکی از دستگاه‌های #فضاپیمای_کاسینی -که بیش از یک دهه است در سامانه‌ی کیوان به سر می‌برد- سرنخ‌های مهم و تازه‌ای درباره‌ی شکل سمت پشتی هورسپهر را در بر دارد؛ این سمت را اغلب به نام هوردُم (#heliotail) می‌شناسند. هنگامی که ذرات باردار از بخش درونی سامانه‌ی خورشیدی به مرز هورسپهر می‌رسند، گاهی دستخوش رشته‌ای از دادوستَدهای بار با اتم‌های خنثای گاز درون محیط میان‌ستاره‌ای می‌شوند، یعنی به هنگام پیشروی در این منطقه‌ی مرزی گسترده، با برخورد به اتم‌های خنثای منطقه، الکترون می‌دهند و دوباره می‌گیرند. برخی از این ذرات به شکل اتم‌های خنثای پرسرعت دوباره به درون سامانه‌ی خورشیدی پرتاب می‌شوند که کاسینی توانسته آنها را اندازه بگیرد.
تام کریمیگیس، یکی از سرپرستان ابزارها در ماموریت‌های وویجر و کاسینی ناسا در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز در لورل مریلند و یکی از نویسندگان این پژوهش، می‌گوید: «دستگاه کاسینی برای تصویربرداری از ....
ادامه در پست بعد 👇👇👇👇
—----------------------------------------------------------------
داده‌های تازه‌ی فضاپیمای کاسینی ناسا، به همراه داده‌های دو فضاپیمای وویجر و نیز کاوشگر مرز میان‌ستاره‌ای ناسا (آیبکس، IBEX) نشان می‌دهد که خورشید و سیار‌هایش با یک سامانه‌ی غول‌آسا و کروی از میدان مغناطیسی خورشید در بر گرفته شده‌اند- چیزی که دیدگاه کنونی از میدان‌های مغناطیسی خورشید که می‌گوید این میدان‌ها پشت خورشید کشیده شده و چیزی مانند دم یک دنباله‌دار درست کرده‌اند را به چالش می‌کشد.
خورشید همواره جریانی پیوسته از مواد مغناطیسی به نام #باد_خورشیدی به بیرون می‌دمد که فضای درونی سامانه‌ی خورشیدی را پر کرده و تا آن سوی مدار نپتون هم می‌رسد. این باد خورشیدی یک حباب به پهنای حدود ۲۳ میلیارد کیلومتر ساخته که به نام هورسپهر (هلیوسفر) شناخته می‌شود. کل سامانه‌ی خورشیدی، از جمله خود هورسپهر، در دل فضای میان‌ستاره‌ای به پیش می‌روند. برداشت رایج از هورسپهر این بوده که ساختاری دنباله‌دارگونه دارد، با سری گِرد و دُمی بلند. ولی داده‌های تازه که یک چرخه‌ی ۱۱ ساله‌ی کامل خورشید را در بر دارند چیز دیگری را نشان می‌دهند. بر پایه‌ی این داده‌ها، شاید #هورسپهر در هر دو سمتش گِرد باشد، به گونه‌ای که ساختاری تقریبا کروی پدید آورده است. پژوهشنامه‌ای درین باره در روز ۲۴ آوریل ۲۰۱۷ در نشریه‌ی نیچر آسترونومی منتشر شده است.
@onestar_in_sevenskies
کستاس دیالیانس، دانشمند فضا در آکادمی آتن یونان و نویسنده‌ی اصلی پژوهش می‌گوید: «دلیل این که هورسپهر ساختاری کروی دارد نه دنباله‌دارگونه، نیرومند بودن میدان مغناطیسی میان‌ستاره‌ای (بسیار نیرومندتر از چیزی که در گذشته پیش‌بینی شده بود)، و همچنین این واقعیت که نسبت میان فشار ذرات و فشار مغناطیسی درون هورنیام (غلاف خورشیدی- heliosheath) بالاست.»
یکی از دستگاه‌های #فضاپیمای_کاسینی -که بیش از یک دهه است در سامانه‌ی کیوان به سر می‌برد- سرنخ‌های مهم و تازه‌ای درباره‌ی شکل سمت پشتی هورسپهر را در بر دارد؛ این سمت را اغلب به نام هوردُم (#heliotail) می‌شناسند. هنگامی که ذرات باردار از بخش درونی سامانه‌ی خورشیدی به مرز هورسپهر می‌رسند، گاهی دستخوش رشته‌ای از دادوستَدهای بار با اتم‌های خنثای گاز درون محیط میان‌ستاره‌ای می‌شوند، یعنی به هنگام پیشروی در این منطقه‌ی مرزی گسترده، با برخورد به اتم‌های خنثای منطقه، الکترون می‌دهند و دوباره می‌گیرند. برخی از این ذرات به شکل اتم‌های خنثای پرسرعت دوباره به درون سامانه‌ی خورشیدی پرتاب می‌شوند که کاسینی توانسته آنها را اندازه بگیرد.
تام کریمیگیس، یکی از سرپرستان ابزارها در ماموریت‌های وویجر و کاسینی ناسا در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز در لورل مریلند و یکی از نویسندگان این پژوهش، می‌گوید: «دستگاه کاسینی برای تصویربرداری از ....
ادامه در پست بعد 👇👇👇👇
«نخستین سفیران زمین در کهکشان راه شیری ۴۰ ساله شدند»
—----------------------------------------------
فضاپیماهای #وویجر ۱ و ۲ که در سال ۱۹۷۷ برای بررسی بخش بیرونی سامانه‌ی خورشیدی راهی فضا شدند، اکنون پیرترین کاوشگرهای فعال و دورترین فضاپیماها از سیاره‌ی زمینند.
وویجر ۲ که حدود ۱۶ میلیارد کیلومتر از خورشید دور شده، اکنون به لبه‌ی هورسپهر رسیده؛ #هورسپهر یا هلیوسفر پهنه‌ای از فضاست که فلمروی بادهای خورشید و میدان مغناطیسی آنست.
وویجر ۱ هم که نخستین سفیر انسان‌ها در کهکشان راه شیریست، بیش از ۱۹ میلیارد کیلومتر از خورشید دور شده و با بیرون رفتن از هورسپهر، اکنون در دل فضای میان‌ستاره‌ای به پیش می‌رود.
در روز ۵ سپتامبر، چهلمین سالگرد آغاز سفر وویجرها به سوی ستارگان را به همراه ناسا جشن می‌گیریم.
#apod
https://goo.gl/tkn6Zg
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/Voyager.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
—----------------------------------------------
فضاپیماهای #وویجر ۱ و ۲ که در سال ۱۹۷۷ برای بررسی بخش بیرونی سامانه‌ی خورشیدی راهی فضا شدند، اکنون پیرترین کاوشگرهای فعال و دورترین فضاپیماها از سیاره‌ی زمینند.
وویجر ۲ که حدود ۱۶ میلیارد کیلومتر از خورشید دور شده، اکنون به لبه‌ی هورسپهر رسیده؛ #هورسپهر یا هلیوسفر پهنه‌ای از فضاست که فلمروی بادهای خورشید و میدان مغناطیسی آنست.
وویجر ۱ هم که نخستین سفیر انسان‌ها در کهکشان راه شیریست، بیش از ۱۹ میلیارد کیلومتر از خورشید دور شده و با بیرون رفتن از هورسپهر، اکنون در دل فضای میان‌ستاره‌ای به پیش می‌رود.
در روز ۵ سپتامبر، چهلمین سالگرد آغاز سفر وویجرها به سوی ستارگان را به همراه ناسا جشن می‌گیریم.
#apod
https://goo.gl/tkn6Zg
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/Voyager.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies