«مثلث بازتابی در ابر مولکولی برساووش»
—------------------------------------------
https://goo.gl/VQkSiY
ابرهایی از غبار ستارگان در این نمای ژرف آسمان شناورند. این چشم‌انداز کیهانی حدود ۲ درجه از #ابر_مولکولی_برساووش در فاصله‌ی ۸۵۰ سال نوری زمین را می‌پوشاند.
سه سحابی غبارآلود که از بازتاب نور ستارگان درونشان می‌درخشند، یک سه گوش زیبا را در این میدان دید تلسکوپی ساخته‌اند.
#سحابی_بازتابی ان‌جی‌سی ۱۳۳۳ در سمت چپ، و وی‌دی‌بی۱۳ پایین، سمت راست، به رنگ آبی که نماد سحابی‌های بازتابیست می‌درخشند ولی بالای سه گوش را سحابی بازتابی کمیابی که به رنگ زرد می‌درخشد و وی‌دی‌بی۱۲ نام دارد ساخته.
در دل این ابرهای مولکولی ستارگان دارند ساخته می‌شوند، هر چند بیشتر آنها پشت غبارهای فراگیر پنهان شده و در طول موج دیدنی (مریی) دیده نمی‌شوند. با این وجود در ان‌جی‌سی ۱۳۳۳ می‌توان نشانه‌هایی از تابش سرخ‌فام #اجرام_هربیگ_هارو، فواره‌ها و گازهای برافروخته‌ای که از ستارگان نوزاد سرچشمه گرفته‌اند را شناسایی کرد.
بلندی ضلع‌های این سه گوش که از سحابی‌های بازتابی درست شده در فاصله‌ی برآوردی ابر مولکولی برساووش به حدود ۲۰ سال نوری می‌رسد.
#NGC_1333 #vdB13 #vdB12 #apod
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/01/PMC.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------------------
https://goo.gl/VQkSiY
ابرهایی از غبار ستارگان در این نمای ژرف آسمان شناورند. این چشم‌انداز کیهانی حدود ۲ درجه از #ابر_مولکولی_برساووش در فاصله‌ی ۸۵۰ سال نوری زمین را می‌پوشاند.
سه سحابی غبارآلود که از بازتاب نور ستارگان درونشان می‌درخشند، یک سه گوش زیبا را در این میدان دید تلسکوپی ساخته‌اند.
#سحابی_بازتابی ان‌جی‌سی ۱۳۳۳ در سمت چپ، و وی‌دی‌بی۱۳ پایین، سمت راست، به رنگ آبی که نماد سحابی‌های بازتابیست می‌درخشند ولی بالای سه گوش را سحابی بازتابی کمیابی که به رنگ زرد می‌درخشد و وی‌دی‌بی۱۲ نام دارد ساخته.
در دل این ابرهای مولکولی ستارگان دارند ساخته می‌شوند، هر چند بیشتر آنها پشت غبارهای فراگیر پنهان شده و در طول موج دیدنی (مریی) دیده نمی‌شوند. با این وجود در ان‌جی‌سی ۱۳۳۳ می‌توان نشانه‌هایی از تابش سرخ‌فام #اجرام_هربیگ_هارو، فواره‌ها و گازهای برافروخته‌ای که از ستارگان نوزاد سرچشمه گرفته‌اند را شناسایی کرد.
بلندی ضلع‌های این سه گوش که از سحابی‌های بازتابی درست شده در فاصله‌ی برآوردی ابر مولکولی برساووش به حدود ۲۰ سال نوری می‌رسد.
#NGC_1333 #vdB13 #vdB12 #apod
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/01/PMC.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«ابرهای آبی شکارچی»
—---------------------------
https://goo.gl/TL6a73
در مجموعه‌ی پهناور ابرهای مولکولی شکارچی (جبار) چندین سحابی درخشان آبی‌فام جلوه‌ی ویژه‌ای دارند.
در این تصویر دو تا از برجسته‌ترین این سحابی‌های بازتابی -ابرهایی از غبار که نور ستارگان درونشان را بازتابانده‌اند- دیده می‌شود:
ام۷۸ که پرآوازه‌تر از دیگرانست در مرکز تصویر به چشم می‌خورد. این سحابی بیش از ۲۰۰ سال پیش، توسط شارل مسیه رده بندی شد. سحابی کمتر شناخته شده‌ی ان‌جی‌سی ۲۰۷۱ را هم سمت چپ ام۷۸ می‌بینیم. اخترشناسان برای آشنایی بیشتر با چگونگی شکل‌گیری درون این سحابی‌های بازتابی به بررسی آنها ادامه می‌دهند.
مجموعه‌ی شکارچی با فاصله‌ی حدود ۱۵۰۰ سال نوری از زمین، سحابی‌های نامدار شکارچی و کله اسبی را در بر دارد و بیشتر #صورت_فلکی_شکارچی را می‌پوشاند.
#سحابی_بازتابی
#M78 #NGC_2071
#سحابی_شکارچی #سحابی_کله‌اسبی #apod
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/01/M78.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskie
—---------------------------
https://goo.gl/TL6a73
در مجموعه‌ی پهناور ابرهای مولکولی شکارچی (جبار) چندین سحابی درخشان آبی‌فام جلوه‌ی ویژه‌ای دارند.
در این تصویر دو تا از برجسته‌ترین این سحابی‌های بازتابی -ابرهایی از غبار که نور ستارگان درونشان را بازتابانده‌اند- دیده می‌شود:
ام۷۸ که پرآوازه‌تر از دیگرانست در مرکز تصویر به چشم می‌خورد. این سحابی بیش از ۲۰۰ سال پیش، توسط شارل مسیه رده بندی شد. سحابی کمتر شناخته شده‌ی ان‌جی‌سی ۲۰۷۱ را هم سمت چپ ام۷۸ می‌بینیم. اخترشناسان برای آشنایی بیشتر با چگونگی شکل‌گیری درون این سحابی‌های بازتابی به بررسی آنها ادامه می‌دهند.
مجموعه‌ی شکارچی با فاصله‌ی حدود ۱۵۰۰ سال نوری از زمین، سحابی‌های نامدار شکارچی و کله اسبی را در بر دارد و بیشتر #صورت_فلکی_شکارچی را می‌پوشاند.
#سحابی_بازتابی
#M78 #NGC_2071
#سحابی_شکارچی #سحابی_کله‌اسبی #apod
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/01/M78.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskie
«جلوه زودگذر یک ستاره جوان»
—----------------------------
https://goo.gl/qgkTPT
در این تصویر رصدخانه‌ی لاسیای ESO در شیلی، ستاره‌ای نوزاد به نام اچ‌دی ۹۷۳۰۰ دیده می‌شود که ابرهای کیهانی پیرامونش را روشن کرده. ذرات غبارِ درون ابر گسترده‌ای که این ستاره را در بر گرفته، نور آن را مانند نور چراغ خودرویی در مه پراکنده و افشان کرده و ابر را به یک #سحابی_بازتابی به نام آی‌سی ۲۶۳۱ تبدیل کرده‌اند. گرچه ستاره‌ی اچ‌دی ۹۷۳۰۰ اکنون در کانون توجه است ولی این ابر به احتمال بسیار در آینده ستارگان بیشتری می‌سازد که نمایش این ستاره را از رونق خواهند انداخت.
این عکس از پشت تلسکوپ ۲.۲ متری MPG/ESO گرفته شده و ناحیه‌ی روشنی که در آن دیده می‌شود یک سحابی بازتابی به نام آی‌سی ۲۶۳۱ است. سحابی‌های بازتابی ابرهایی از غبار کیهانی هستند که نور ستارگان نزدیکشان را به درون فضا باز می‌تابانند و نمایش خیره‌کننده‌ای از نور، مانند همین که اینجا می‌بینید به راه می‌اندازند. آی‌سی ۲۶۳۱ درخشان‌ترین سحابی در مجموعه ابرهای آفتاب‌پرست است، یک ناحیه‌ی بزرگ پر از ابرهای گاز و غبار که زادگاه ستارگان پرشمار است و همچنان دارد ستارگان تازه می‌سازد. این ابرها در فاصله‌ی حدود ۵۰۰ سال نوری، در صورت فلکی جنوبی آفتاب‌پرست جای دارند.
ستاره‌ی اچ‌دی ۹۷۳۰۰ که سحابی آی‌سی ۲۶۳۱ را روشن کرده یکی از جوان‌ترین و همچنین پرجرم‌ترین و درخشان‌ترین ستاره‌ها در ناحیه‌ی نزدیک خودش است. این ناحیه سرشار از مواد ستاره-ساز است که در این تصویر به شکل سحابی‌های تاریک بزرگ در بالا و پایین آی‌سی ۲۶۳۱ دیده می‌شوند. سحابی‌های تاریک به اندازه‌ای چگال و انباشته از گاز و غبارند که جلوی گذشتن نور ستارگان پشتشان، و رسیدن آن به چشم ما را می گیرند و خودشان در برابر نور آنها به حالت ضدنور (سایه‌نما) و تمام تیره دیده می‌شوند.
اچ‌دی ۹۷۳۰۰ ستاره‌ای بزرگ است ولی همیشه اینگونه نمی‌ماند. این ستاره یک ستاره‌ی تی-گاوی یا تی-ثوری (#T_Tauri) است، جوان‌ترین گام از زندگی ستارگانِ به نسبت کوچک که با چشم دیده می‌شوند. این ستارگان با افزایش سن و رسیدن به بزرگسالی، جرم از دست می‌دهند و کوچک می‌شوند. ولی در گام تی-گاوی هنوز کوچک نشده و به ستارگان رشته‌ی اصلی که تا میلیاردها سال در آن باقی خواهند ماند تبدیل نشده‌اند.
ستارگان نوپای تی-گاوی از همین سن دمای سطحشان هم‌اندازه‌ی دمایی که در رشته‌ی اصلی خواهند داشت شده و بنابراین، از آنجایی که جرمشان هم بیش از جرمیست که در آینده خواهد داشت، درخشان‌تر از دوران بلوغشان هستند. این ستارگان هنوز توان همجوشی هیدروژن به هلیوم در هسته‌شان را ندارند، ولی با تولید گرما از راه انقباض (ترنگش)، نرمش ماهیچه‌های گرمایی‌شان را آغاز کرده‌اند.
سحابی‌های بازتابی، مانند همین که از نور اچ‌دی ۹۷۳۰۰ درست شده، تنها نور ستارگان را به فضا می‌پراکنند (از خودشان نوری ندارد). اگر ستاره ای نورش پرانرژی‌تر باشد، مانند پرتوهای فرابنفش ستارگان بسیار داغ و جوان، می‌تواند گازهای پیرامونش را بِیوند (یونیده کند) و باعث شود ابر از خودش نور تولید کند؛ در این صورت یک سحابی گسیلشی پدید می‌آید. سحابی‌های گسیلشی نشانگر وجود ستارگانی داغ‌تر و نیرومندتر [از اچ‌دی ۹۷۳۰۰] هستند که در بزرگسالی، از هزاران سال نوری دورتر هم دیده می‌شوند. اچ‌دی ۹۷۳۰۰ چندان نیرومند نیست و جلوه‌ی امروزش هم چندان نخواهد پایید.
#صورت_فلکی_آفتاب‌پرست
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/02/HD97300.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—----------------------------
https://goo.gl/qgkTPT
در این تصویر رصدخانه‌ی لاسیای ESO در شیلی، ستاره‌ای نوزاد به نام اچ‌دی ۹۷۳۰۰ دیده می‌شود که ابرهای کیهانی پیرامونش را روشن کرده. ذرات غبارِ درون ابر گسترده‌ای که این ستاره را در بر گرفته، نور آن را مانند نور چراغ خودرویی در مه پراکنده و افشان کرده و ابر را به یک #سحابی_بازتابی به نام آی‌سی ۲۶۳۱ تبدیل کرده‌اند. گرچه ستاره‌ی اچ‌دی ۹۷۳۰۰ اکنون در کانون توجه است ولی این ابر به احتمال بسیار در آینده ستارگان بیشتری می‌سازد که نمایش این ستاره را از رونق خواهند انداخت.
این عکس از پشت تلسکوپ ۲.۲ متری MPG/ESO گرفته شده و ناحیه‌ی روشنی که در آن دیده می‌شود یک سحابی بازتابی به نام آی‌سی ۲۶۳۱ است. سحابی‌های بازتابی ابرهایی از غبار کیهانی هستند که نور ستارگان نزدیکشان را به درون فضا باز می‌تابانند و نمایش خیره‌کننده‌ای از نور، مانند همین که اینجا می‌بینید به راه می‌اندازند. آی‌سی ۲۶۳۱ درخشان‌ترین سحابی در مجموعه ابرهای آفتاب‌پرست است، یک ناحیه‌ی بزرگ پر از ابرهای گاز و غبار که زادگاه ستارگان پرشمار است و همچنان دارد ستارگان تازه می‌سازد. این ابرها در فاصله‌ی حدود ۵۰۰ سال نوری، در صورت فلکی جنوبی آفتاب‌پرست جای دارند.
ستاره‌ی اچ‌دی ۹۷۳۰۰ که سحابی آی‌سی ۲۶۳۱ را روشن کرده یکی از جوان‌ترین و همچنین پرجرم‌ترین و درخشان‌ترین ستاره‌ها در ناحیه‌ی نزدیک خودش است. این ناحیه سرشار از مواد ستاره-ساز است که در این تصویر به شکل سحابی‌های تاریک بزرگ در بالا و پایین آی‌سی ۲۶۳۱ دیده می‌شوند. سحابی‌های تاریک به اندازه‌ای چگال و انباشته از گاز و غبارند که جلوی گذشتن نور ستارگان پشتشان، و رسیدن آن به چشم ما را می گیرند و خودشان در برابر نور آنها به حالت ضدنور (سایه‌نما) و تمام تیره دیده می‌شوند.
اچ‌دی ۹۷۳۰۰ ستاره‌ای بزرگ است ولی همیشه اینگونه نمی‌ماند. این ستاره یک ستاره‌ی تی-گاوی یا تی-ثوری (#T_Tauri) است، جوان‌ترین گام از زندگی ستارگانِ به نسبت کوچک که با چشم دیده می‌شوند. این ستارگان با افزایش سن و رسیدن به بزرگسالی، جرم از دست می‌دهند و کوچک می‌شوند. ولی در گام تی-گاوی هنوز کوچک نشده و به ستارگان رشته‌ی اصلی که تا میلیاردها سال در آن باقی خواهند ماند تبدیل نشده‌اند.
ستارگان نوپای تی-گاوی از همین سن دمای سطحشان هم‌اندازه‌ی دمایی که در رشته‌ی اصلی خواهند داشت شده و بنابراین، از آنجایی که جرمشان هم بیش از جرمیست که در آینده خواهد داشت، درخشان‌تر از دوران بلوغشان هستند. این ستارگان هنوز توان همجوشی هیدروژن به هلیوم در هسته‌شان را ندارند، ولی با تولید گرما از راه انقباض (ترنگش)، نرمش ماهیچه‌های گرمایی‌شان را آغاز کرده‌اند.
سحابی‌های بازتابی، مانند همین که از نور اچ‌دی ۹۷۳۰۰ درست شده، تنها نور ستارگان را به فضا می‌پراکنند (از خودشان نوری ندارد). اگر ستاره ای نورش پرانرژی‌تر باشد، مانند پرتوهای فرابنفش ستارگان بسیار داغ و جوان، می‌تواند گازهای پیرامونش را بِیوند (یونیده کند) و باعث شود ابر از خودش نور تولید کند؛ در این صورت یک سحابی گسیلشی پدید می‌آید. سحابی‌های گسیلشی نشانگر وجود ستارگانی داغ‌تر و نیرومندتر [از اچ‌دی ۹۷۳۰۰] هستند که در بزرگسالی، از هزاران سال نوری دورتر هم دیده می‌شوند. اچ‌دی ۹۷۳۰۰ چندان نیرومند نیست و جلوه‌ی امروزش هم چندان نخواهد پایید.
#صورت_فلکی_آفتاب‌پرست
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/02/HD97300.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«هنر "طبیعت بیجان" در آسمان»
—---------------------------—
در بالا، سمت چپِ این شاهکار زیبای آسمانی که گویی با یک قلم‌موی کیهانی و با مضمون "طبیعت بیجان" (Still Life) آفریده شده، سحابی غبارآلود ان‌جی‌سی ۲۱۷۰ می‌درخشد.
ان‌جی‌سی ۲۱۷۰ که نور ستارگان داغ نزدیکش را باز می‌تاباند، در کنار خود چند #سحابی_بازتابی آبی‌فام دیگر را دارد، به همراه یک ناحیه‌ی فشرده‌ی گسیلشی سرخ‌رنگ، و همچنین رگه‌های تیره‌ی غباری که جلوی نور ستارگان زمینه را گرفته‌اند.
همان گونه که نگارگران طبیعت بیجان برای موضوعات خود چیزهایی را بر می‌گزینند که در خانه فراوان است، در این "طبیعت بیجان" کیهانی هم از چیزهایی که در اینجا فراوان و رایج است بهره برده شده: ابرهای گازی، غبار، و ستارگان داغی که با هم یک ابر پرجرم مولکولیِ ستاره‌زا در #صورت_فلکی_تکشاخ را تشکیل داده‌اند.
این #ابر_مولکولی غول‌پیکر که "ام‌او‌ان آر۲" نام دارد، به گونه‌ی چشمگیری به ما نزدیک بوده و فاصله‌اش از زمین تنها حدود ۲۴۰۰ سال نوری برآورد شده است. در این فاصله، این بوم نقاشی حدود ۱۵ سال نوری گستردگی دارد.
#سحابی_گسیلشی #apod
https://goo.gl/Bmkm3A
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2010/12/blog-post_30.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—---------------------------—
در بالا، سمت چپِ این شاهکار زیبای آسمانی که گویی با یک قلم‌موی کیهانی و با مضمون "طبیعت بیجان" (Still Life) آفریده شده، سحابی غبارآلود ان‌جی‌سی ۲۱۷۰ می‌درخشد.
ان‌جی‌سی ۲۱۷۰ که نور ستارگان داغ نزدیکش را باز می‌تاباند، در کنار خود چند #سحابی_بازتابی آبی‌فام دیگر را دارد، به همراه یک ناحیه‌ی فشرده‌ی گسیلشی سرخ‌رنگ، و همچنین رگه‌های تیره‌ی غباری که جلوی نور ستارگان زمینه را گرفته‌اند.
همان گونه که نگارگران طبیعت بیجان برای موضوعات خود چیزهایی را بر می‌گزینند که در خانه فراوان است، در این "طبیعت بیجان" کیهانی هم از چیزهایی که در اینجا فراوان و رایج است بهره برده شده: ابرهای گازی، غبار، و ستارگان داغی که با هم یک ابر پرجرم مولکولیِ ستاره‌زا در #صورت_فلکی_تکشاخ را تشکیل داده‌اند.
این #ابر_مولکولی غول‌پیکر که "ام‌او‌ان آر۲" نام دارد، به گونه‌ی چشمگیری به ما نزدیک بوده و فاصله‌اش از زمین تنها حدود ۲۴۰۰ سال نوری برآورد شده است. در این فاصله، این بوم نقاشی حدود ۱۵ سال نوری گستردگی دارد.
#سحابی_گسیلشی #apod
https://goo.gl/Bmkm3A
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2010/12/blog-post_30.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«تابلوی نقاشی کیهانی با رنگ‌های آبی و سیاه»
—---------------------------------------
سحابی زیبا و آبی‌فام وی‌دی‌بی ۳۱ در صورت فلکی ارابه‌ران، سی و یکمین جرم ثبت شده در کاتالوگ سال ۱۹۶۶ سیدنی ون درن برگ از سحابی‌های بازتابی بود.
در این شاهکار طبیعت بیجان کیهانی، وی‌دی‌بی ۳۱ در کنار ابرهای تیره‌ی غبار که در کاتالوگ ۱۹۱۹ ادوارد ئی. بارنارد از ابرهای تیره‌ی آسمان وارده شده‌اند چیدمانی هنرمندانه را پدید آورده.
همه‌ی این‌ها ابرهای غبار میان‌ستاره‌ای هستند ولی سحابی‌های تاریک بارنارد ابرهاییند که جلوی نور ستارگان پس‌زمنه را گرفته و به حالت ضدنور و تیره دیده می‌شوند. از آن سو، غبارهای وی‌دی‌بی ۳۱ جایگیری‌شان به گونه‌ایست که نور آبی ستاره‌ی داغ و متغیر "آ.بی. ارابه‌ران" را بازتابانیده‌اند.
بررسی محیط پیرامون آ.بی. ارابه‌ران با تلسکوپ فضایی هابل نشان داده که خود این ستاره‌ی جوانِ چند میلیون ساله با قرص تختی از غبار در میان گرفته شده که نشانه‌هایی از فعالیت‌های سیاره‌زایی در آن دیده می‌شود.
آ.بی. ارابه‌ران حدود ۴۷۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. در این فاصله، این بوم نقاشی کیهانی حدود ۴ سال نوری گستردگی دارد.
https://goo.gl/AajfFR
#سحابی_بازتابی #سحابی_تاریک #apod
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/vdB31.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—---------------------------------------
سحابی زیبا و آبی‌فام وی‌دی‌بی ۳۱ در صورت فلکی ارابه‌ران، سی و یکمین جرم ثبت شده در کاتالوگ سال ۱۹۶۶ سیدنی ون درن برگ از سحابی‌های بازتابی بود.
در این شاهکار طبیعت بیجان کیهانی، وی‌دی‌بی ۳۱ در کنار ابرهای تیره‌ی غبار که در کاتالوگ ۱۹۱۹ ادوارد ئی. بارنارد از ابرهای تیره‌ی آسمان وارده شده‌اند چیدمانی هنرمندانه را پدید آورده.
همه‌ی این‌ها ابرهای غبار میان‌ستاره‌ای هستند ولی سحابی‌های تاریک بارنارد ابرهاییند که جلوی نور ستارگان پس‌زمنه را گرفته و به حالت ضدنور و تیره دیده می‌شوند. از آن سو، غبارهای وی‌دی‌بی ۳۱ جایگیری‌شان به گونه‌ایست که نور آبی ستاره‌ی داغ و متغیر "آ.بی. ارابه‌ران" را بازتابانیده‌اند.
بررسی محیط پیرامون آ.بی. ارابه‌ران با تلسکوپ فضایی هابل نشان داده که خود این ستاره‌ی جوانِ چند میلیون ساله با قرص تختی از غبار در میان گرفته شده که نشانه‌هایی از فعالیت‌های سیاره‌زایی در آن دیده می‌شود.
آ.بی. ارابه‌ران حدود ۴۷۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. در این فاصله، این بوم نقاشی کیهانی حدود ۴ سال نوری گستردگی دارد.
https://goo.gl/AajfFR
#سحابی_بازتابی #سحابی_تاریک #apod
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/vdB31.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«سه تکه‌ای به پهنای ماه»
—---------------------
سحابی زیبای سه‌تکه نمادی کیهانی از تضادهاست. این سحابی که به نام ام۲۰ نیز شناخته می‌شود، ۵۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکیِ پر از سحابی کمان دیده می‌شود.
این سحابی که یک منطقه‌ی ستاره‌زایی در صفحه‌ی کهکشان راه شیری است، سه گونه‌ی متفاوت از سحابی‌ها را در بر دارد: سحابی‌های گسیلشی (نشری) سرخ‌فام که از نور اتم‌های [برانگیخته‌ی] هیدروژن می‌درخشند، سحابی‌های بازتابی آبی‌فام که در اثر بازتاب نور ستارگان توسط گرد و غبار پدید آمده‌اند، و سحابی‌های تاریک- توده‌های فشرده‌ی غبار که در برابر نور پس‌زمینه به حالت ضدنور و تیره دیده می‌شوند.
ولی بخش گسیلشی ام۲۰ با رگه‌های تیره‌ای از غبار تقریبا به سه تکه بخش شده و به همین دلیل نام "سه‌تکه" را رویش گذاشته‌اند.
در پایین، سمت چپ سحابی گسیلشی، ستون‌ها و فواره‌هایی که دستاورد ستارگان نوزادند وجود دارد که تلسکوپ فضایی هابل در عکس‌های نمای نزدیکش آنها را به خوبی آشکار کرده.
سحابی سه‌تکه نزدیک به ۴۰ سال نوری پهنا دارد. این سحابی کم‌نورتر از آنست که بدون ابزار دیده شود هر چند که گستره‌ای به اندازه‌ی فرص ماه را در آسمان زمین می‌پوشاند [تصویر دوم را ببینید].
#apod #سحابی_گسیلشی #سحابی_بازتابی #سحابی_تاریک #صورت_فلکی_کمان
https://goo.gl/BeCCGA
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/08/Trifid.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—---------------------
سحابی زیبای سه‌تکه نمادی کیهانی از تضادهاست. این سحابی که به نام ام۲۰ نیز شناخته می‌شود، ۵۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکیِ پر از سحابی کمان دیده می‌شود.
این سحابی که یک منطقه‌ی ستاره‌زایی در صفحه‌ی کهکشان راه شیری است، سه گونه‌ی متفاوت از سحابی‌ها را در بر دارد: سحابی‌های گسیلشی (نشری) سرخ‌فام که از نور اتم‌های [برانگیخته‌ی] هیدروژن می‌درخشند، سحابی‌های بازتابی آبی‌فام که در اثر بازتاب نور ستارگان توسط گرد و غبار پدید آمده‌اند، و سحابی‌های تاریک- توده‌های فشرده‌ی غبار که در برابر نور پس‌زمینه به حالت ضدنور و تیره دیده می‌شوند.
ولی بخش گسیلشی ام۲۰ با رگه‌های تیره‌ای از غبار تقریبا به سه تکه بخش شده و به همین دلیل نام "سه‌تکه" را رویش گذاشته‌اند.
در پایین، سمت چپ سحابی گسیلشی، ستون‌ها و فواره‌هایی که دستاورد ستارگان نوزادند وجود دارد که تلسکوپ فضایی هابل در عکس‌های نمای نزدیکش آنها را به خوبی آشکار کرده.
سحابی سه‌تکه نزدیک به ۴۰ سال نوری پهنا دارد. این سحابی کم‌نورتر از آنست که بدون ابزار دیده شود هر چند که گستره‌ای به اندازه‌ی فرص ماه را در آسمان زمین می‌پوشاند [تصویر دوم را ببینید].
#apod #سحابی_گسیلشی #سحابی_بازتابی #سحابی_تاریک #صورت_فلکی_کمان
https://goo.gl/BeCCGA
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/08/Trifid.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«این واقعا حفره‌ای در فضاست»
—---------------------------
این چشم‌انداز شبح‌وار توسط تلسکوپ فضایی هابل به تصویر کشیده شده و نمایی مانند مِهی دارد که چراغ خیابان با چرخش به گرد یک حفره با شکل عجیب آن را روشن کرده- و یک جورهایی هم همینطور است. اینجا "مه" در واقع گاز و غبار میان‌ستاره‌ای است که توسط یک ستاره روشن شده، و "حفره" هم یک تکه‌ی خالی در آسمان است.
نخستین بار که از این لکه‌ی تیره عکس گرفته شد، آن را به عنوان یک ابر بسیار سرد و فشرده‌ی گاز و غبار شناسایی کردند که به اندازه‌ای چگال است که در طیف نور دیدنی (مریی) به کلی مات است و جلوی همه‌ی نوری که از اجرام پشتش آمده را گرفته. به طور کلی چنین گویچه‌هایی را پیله‌هایی کوچک برای پرورش ستارگان تازه می‌دانند. ولی تلسکوپ فضایی هرشل سازمان فضایی اروپا که می‌توانست هر گونه ردی از ستاره‌زایی را در طیف فروسرخ ببیند، هیچ چیزی در آن ندید و با بررسی‌های دیگر توسط رصدخانه‌های روی زمین، اخترشناسان پی بردند که این به راستی یک بخش کاملا تهی در آسمانست.
به باور اخترشناسان این حفره زمانی پدید آمده که فواره‌های گازیِ برخی از ستارگان جوان در منطقه‌ی گسترده‌ترِ پیرامونی، این لایه‌ی گاز و غبار را شکافت و سوراخی در آن درست کرد. پرتوهای نیرومند یک ستاره‌ی بالغ در آن نزدیکی هم احتمالا به روفتن و تهی کردن حفره کمک کرده.
ستاره‌ی پرنوری که اینجا دیده می‌شود ستاره‌ی "وی۳۸۰ شکارچی" است، ستاره‌ای جوان و متغیر به جرم ۳.۵ برابر خورشید. دمای سطح این ستاره به حدود ۱۰ هزار درجه‌ی سانتیگراد -تقریبا دو برابر دمای سطح خورشید- می‌رسد و به همین دلیل سفیدرنگ دیده می‌شود. این ستاره به اندازه‌ای جوانست که هنوز ابرهای مواد زاینده‌اش آن را در بر گرفته‌اند. مواد درخشان درون تصویر تنها به کمک نور این ستاره روشن و پدیدار شده‌اند و خودشان در طیف دیدنی (مریی) پرتویی نمی‌گسیلند، و این ویژگیِ یک "سحابی بازتابی" است. این #سحابی_بازتابی که به نام ان‌جی‌سی ۱۹۹۹ شناخته می‌شود، پهنایی حدود ۰.۳ سال نوری دارد و با فاصله‌ی ۱۵۰۰ سال نوری از زمین، در راستای #صورت_فلکی_شکارچی (جبار) دیده می‌شود.
https://goo.gl/BfqN6G
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/NGC1999.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—---------------------------
این چشم‌انداز شبح‌وار توسط تلسکوپ فضایی هابل به تصویر کشیده شده و نمایی مانند مِهی دارد که چراغ خیابان با چرخش به گرد یک حفره با شکل عجیب آن را روشن کرده- و یک جورهایی هم همینطور است. اینجا "مه" در واقع گاز و غبار میان‌ستاره‌ای است که توسط یک ستاره روشن شده، و "حفره" هم یک تکه‌ی خالی در آسمان است.
نخستین بار که از این لکه‌ی تیره عکس گرفته شد، آن را به عنوان یک ابر بسیار سرد و فشرده‌ی گاز و غبار شناسایی کردند که به اندازه‌ای چگال است که در طیف نور دیدنی (مریی) به کلی مات است و جلوی همه‌ی نوری که از اجرام پشتش آمده را گرفته. به طور کلی چنین گویچه‌هایی را پیله‌هایی کوچک برای پرورش ستارگان تازه می‌دانند. ولی تلسکوپ فضایی هرشل سازمان فضایی اروپا که می‌توانست هر گونه ردی از ستاره‌زایی را در طیف فروسرخ ببیند، هیچ چیزی در آن ندید و با بررسی‌های دیگر توسط رصدخانه‌های روی زمین، اخترشناسان پی بردند که این به راستی یک بخش کاملا تهی در آسمانست.
به باور اخترشناسان این حفره زمانی پدید آمده که فواره‌های گازیِ برخی از ستارگان جوان در منطقه‌ی گسترده‌ترِ پیرامونی، این لایه‌ی گاز و غبار را شکافت و سوراخی در آن درست کرد. پرتوهای نیرومند یک ستاره‌ی بالغ در آن نزدیکی هم احتمالا به روفتن و تهی کردن حفره کمک کرده.
ستاره‌ی پرنوری که اینجا دیده می‌شود ستاره‌ی "وی۳۸۰ شکارچی" است، ستاره‌ای جوان و متغیر به جرم ۳.۵ برابر خورشید. دمای سطح این ستاره به حدود ۱۰ هزار درجه‌ی سانتیگراد -تقریبا دو برابر دمای سطح خورشید- می‌رسد و به همین دلیل سفیدرنگ دیده می‌شود. این ستاره به اندازه‌ای جوانست که هنوز ابرهای مواد زاینده‌اش آن را در بر گرفته‌اند. مواد درخشان درون تصویر تنها به کمک نور این ستاره روشن و پدیدار شده‌اند و خودشان در طیف دیدنی (مریی) پرتویی نمی‌گسیلند، و این ویژگیِ یک "سحابی بازتابی" است. این #سحابی_بازتابی که به نام ان‌جی‌سی ۱۹۹۹ شناخته می‌شود، پهنایی حدود ۰.۳ سال نوری دارد و با فاصله‌ی ۱۵۰۰ سال نوری از زمین، در راستای #صورت_فلکی_شکارچی (جبار) دیده می‌شود.
https://goo.gl/BfqN6G
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/NGC1999.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
«ابر کیهانی که چهره‌اش را تغییر می‌دهد»
—-------------------------------------
چه چیزی باعث تغییرات سحابی متغیر هابل می‌شود؟
سحابی شگفت‌انگیزی که در این عکس می‌بینید در عرص چند هفته، ظاهر خود را به گونه‌ی چشمگیری تغییر می‌دهد.
این سحابی که نخستین بار بیش از ۲۰۰ سال پیش یافته و پس از آن به عنوان ان‌حی‌سی ۲۲۶۱ رده‌بندی شد، نام ادوین هابل را بر خود دارد، کسی که در آغاز سده‌ی گذشته آن را بررسی کرد. و عکسی که اینجا از آن می بینید را نیز همنام هابل گرفته: #تلسکوپ_فضایی_هابل.
سحابی متغیر هابل یک #سحابی_بازتابی درست شده از گاز و غبار نرم است که با پیکره‌ای بادبزن-مانند از کنار ستاره‌ی "آر تکشاخ" به بیرون گسترده شده.
این سحابی پهنایی نزدیک به یک سال نوری دارد و با فاصله‌ی ۲۵۰۰ سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی تکشاخ دیده می‌شود.
نظریه‌ی اصلی برای چراییِ تغییرات این سحابی اینست که توده‌های فشرده‌ی غبار از کنار ستاره‌ی آر تکشاخ می‌گذرد و سایه‌هایی متحرک بر روی غبارهایی که نور ستاره را باز می‌تابانند می‌اندازد.
#apod
https://goo.gl/7mtVNB
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/RMon.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—-------------------------------------
چه چیزی باعث تغییرات سحابی متغیر هابل می‌شود؟
سحابی شگفت‌انگیزی که در این عکس می‌بینید در عرص چند هفته، ظاهر خود را به گونه‌ی چشمگیری تغییر می‌دهد.
این سحابی که نخستین بار بیش از ۲۰۰ سال پیش یافته و پس از آن به عنوان ان‌حی‌سی ۲۲۶۱ رده‌بندی شد، نام ادوین هابل را بر خود دارد، کسی که در آغاز سده‌ی گذشته آن را بررسی کرد. و عکسی که اینجا از آن می بینید را نیز همنام هابل گرفته: #تلسکوپ_فضایی_هابل.
سحابی متغیر هابل یک #سحابی_بازتابی درست شده از گاز و غبار نرم است که با پیکره‌ای بادبزن-مانند از کنار ستاره‌ی "آر تکشاخ" به بیرون گسترده شده.
این سحابی پهنایی نزدیک به یک سال نوری دارد و با فاصله‌ی ۲۵۰۰ سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی تکشاخ دیده می‌شود.
نظریه‌ی اصلی برای چراییِ تغییرات این سحابی اینست که توده‌های فشرده‌ی غبار از کنار ستاره‌ی آر تکشاخ می‌گذرد و سایه‌هایی متحرک بر روی غبارهایی که نور ستاره را باز می‌تابانند می‌اندازد.
#apod
https://goo.gl/7mtVNB
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/RMon.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
«درخشش هفت خواهر در میان غبار»
—------------------------------—
هفت خواهر پرآوازه‌ی آسمان، خوشه‌ی ستاره‌ای پروین دارد به آهستگی ابری از گاز و غبار که گذرش به آن بخش فضا افتاده را نابود می‌کند.
خوشه‌ی پروین درخشان‌ترین خوشه‌ی ستاره‌ای باز در آسمان سیاره‌ی زمین است و تقریبا در سرتاسر نیمکره‌ی شمالی با چشم نامسلح دیده می‌شود.
گمان می رود ابر غبار جوانی که دارد می‌گذرد بخشی از "کمربند گولد" باشد، حلقه‌ای شگفت‌انگیز از #ستاره‌زایی که خورشید ما را در این بخش از کهکشان در بر گرفته.
اکنون ۱۰۰ هزار سال است که بخشی از کمربند گولد به گونه‌ای شانسی دارد یکراست از درون خوشه‌ی پیرترِ پروین می‌گذرد و گذرَش به یک کنش و واکنش نیرومند انجامیده که میان ستارگان خوشه و غبار درون ابر جریان دارد:
از سویی ذرات غبار که نور آبی را بیشتر و شدیدتر از نور سرخ می‌پراکنند باعث شده‌اند این ابر در فضای پیرامون ستارگان به یک #سحابی_بازتابی آبی‌فام تبدیل شود، و از سویی دیگر فشار نور ستارگان به گونه‌ی چشمگیری غبار درون سحابی را پس می‌زند و در این روند، ذرات کوچک‌تر غبار با شدت بیشتری رانده می‌شوند. یک نتیجه‌ی کوتاه مدتِ چنین فرایندی این بوده که چنان چه در این تصویر ژرف می‌بینید، بخش‌هایی از این ابر غبار رشته رشته و لایه‌بندی شده است.
گفتنی است، #دنباله‌دار سی/۲۰۱۵ ئی‌آر۶۱ (پان‌استارز) را هم می‌توانید در این تصویر، در گوشه‌ی پایین، سمت چپ چارچوب ببینید.
#apod #خوشه_باز
https://goo.gl/xXyvvw
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/Pleiades.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—------------------------------—
هفت خواهر پرآوازه‌ی آسمان، خوشه‌ی ستاره‌ای پروین دارد به آهستگی ابری از گاز و غبار که گذرش به آن بخش فضا افتاده را نابود می‌کند.
خوشه‌ی پروین درخشان‌ترین خوشه‌ی ستاره‌ای باز در آسمان سیاره‌ی زمین است و تقریبا در سرتاسر نیمکره‌ی شمالی با چشم نامسلح دیده می‌شود.
گمان می رود ابر غبار جوانی که دارد می‌گذرد بخشی از "کمربند گولد" باشد، حلقه‌ای شگفت‌انگیز از #ستاره‌زایی که خورشید ما را در این بخش از کهکشان در بر گرفته.
اکنون ۱۰۰ هزار سال است که بخشی از کمربند گولد به گونه‌ای شانسی دارد یکراست از درون خوشه‌ی پیرترِ پروین می‌گذرد و گذرَش به یک کنش و واکنش نیرومند انجامیده که میان ستارگان خوشه و غبار درون ابر جریان دارد:
از سویی ذرات غبار که نور آبی را بیشتر و شدیدتر از نور سرخ می‌پراکنند باعث شده‌اند این ابر در فضای پیرامون ستارگان به یک #سحابی_بازتابی آبی‌فام تبدیل شود، و از سویی دیگر فشار نور ستارگان به گونه‌ی چشمگیری غبار درون سحابی را پس می‌زند و در این روند، ذرات کوچک‌تر غبار با شدت بیشتری رانده می‌شوند. یک نتیجه‌ی کوتاه مدتِ چنین فرایندی این بوده که چنان چه در این تصویر ژرف می‌بینید، بخش‌هایی از این ابر غبار رشته رشته و لایه‌بندی شده است.
گفتنی است، #دنباله‌دار سی/۲۰۱۵ ئی‌آر۶۱ (پان‌استارز) را هم می‌توانید در این تصویر، در گوشه‌ی پایین، سمت چپ چارچوب ببینید.
#apod #خوشه_باز
https://goo.gl/xXyvvw
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/Pleiades.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
«میدان گسترده سرخ و آبی و سیاه»
—------------------------------
ابرهای غبار میان‌ستاره‌ای و سحابی‌های برافروخته و روشن در جای جای صورت فلکی بارور شکارچی پراکنده شده‌اند. یکی از درخشان‌ترین آنها ام۷۸ است که در مرکز این چشم‌انداز گسترده و رنگین که بخشی از ناحیه‌ی شمالی کمربند شکارچی را می‌پوشاند دیده می‌شود.
این #سحابی_بازتابی آبی‌فام حدود ۱۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و پهنایش به حدود ۵ سال نوری می‌رسد. رنگ آن دستاورد غبارهاییست که نور آبی ستارگان داغ و جوان را بیش از دیگر نورها باز می‌تابانند.
سحابی بازتابی دیگری به نام ان‌جی‌سی ۲۰۷۱ درست سمت چپ ام۷۸ دیده می‌شود. در سمت راست، سحابی فریبنده و بسیار جمع و جورترِ مک‌نیل را می‌بینیم که به تازگی به عنوان یک سحابی متغیر با ستاره‌ی خورشیدسان جوانی در آن شناسایی شده است.
اجرام #هربیگ_هارو، فواره‌هایی پرانرژی که از ستارگان نوزاد سرچشمه گرفته‌اند نیز مانند نقطه‌های سرخی در برابر رگه‌های تیره‌ی غبار به چشم می‌خورند.
نوردهی بلند این تصویر همچنین تابش کم‌سو و فراگیر پرتوهای گاز هیدروژن اتمی در این پهنه‌ی آسمان نیز نمایان شده است.
#apod #صورت_فلکی_شکارچی
https://goo.gl/BdVV6H
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/12/ap171229.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—------------------------------
ابرهای غبار میان‌ستاره‌ای و سحابی‌های برافروخته و روشن در جای جای صورت فلکی بارور شکارچی پراکنده شده‌اند. یکی از درخشان‌ترین آنها ام۷۸ است که در مرکز این چشم‌انداز گسترده و رنگین که بخشی از ناحیه‌ی شمالی کمربند شکارچی را می‌پوشاند دیده می‌شود.
این #سحابی_بازتابی آبی‌فام حدود ۱۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و پهنایش به حدود ۵ سال نوری می‌رسد. رنگ آن دستاورد غبارهاییست که نور آبی ستارگان داغ و جوان را بیش از دیگر نورها باز می‌تابانند.
سحابی بازتابی دیگری به نام ان‌جی‌سی ۲۰۷۱ درست سمت چپ ام۷۸ دیده می‌شود. در سمت راست، سحابی فریبنده و بسیار جمع و جورترِ مک‌نیل را می‌بینیم که به تازگی به عنوان یک سحابی متغیر با ستاره‌ی خورشیدسان جوانی در آن شناسایی شده است.
اجرام #هربیگ_هارو، فواره‌هایی پرانرژی که از ستارگان نوزاد سرچشمه گرفته‌اند نیز مانند نقطه‌های سرخی در برابر رگه‌های تیره‌ی غبار به چشم می‌خورند.
نوردهی بلند این تصویر همچنین تابش کم‌سو و فراگیر پرتوهای گاز هیدروژن اتمی در این پهنه‌ی آسمان نیز نمایان شده است.
#apod #صورت_فلکی_شکارچی
https://goo.gl/BdVV6H
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/12/ap171229.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
«جادوگری که به پای یک شکارچی خیره شده»
—----------------------------------------
این رخسار هراس‌آور که در تاریکی ژرفای فضا از نور ستارگان روشن شده، با آن نیمرخ کج و چروکیده‌اش، نامی که رویش گذاشته شده را تداعی می‌کند: سحابی سر جادوگر.
در این چشم‌انداز تلسکوپی فریبنده چنین به نظر می‌رسد که این جادوگر پیر چشم خود را به یکی از ستارگان درخشان #صورت_فلکی_شکارچی، ابرغول "پای شکارچی" (رجل جبار یا بتای شکارچی) دوخته است.
سحابی جادوگر که به نام رسمی آی‌سی ۲۱۱۸ نیز شناخته می‌شود حدود ۵۰ سال نوری گستردگی دارد و ابری از ذرات غبار میان‌ستاره‌ایست که نور ستاره‌ی پای شکارچی را باز می تابانند.
رنگ آبی این سحابی و غبارهای پیرامون ستاره‌ی پای شکارچی تنها به دلیل نور به شدت آبی‌فام خود این ستاره نیست، بلکه به این دلیل نیز هست که ذرات غبار نور آبی را بسیار بیش از نور سرخ می‌پراکنند. همین فرآیند فیزیکی باعث می‌شود آسمان روز زمین را به رنگ آبی ببینیم، هرچند ذراتی که در جو زمین نور را می‌پراکنند غبار کیهانی نیستند بلکه مولکول‌های نیتروژن و اکسیژنند.
پای شکارچی، سحابی سر جادوگر، و گاز و غبار یرامونشان همگی چیزی حدود ۸۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارند.
#apod #سحابی_بازتابی
https://goo.gl/GLksrW
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/ap180115.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—----------------------------------------
این رخسار هراس‌آور که در تاریکی ژرفای فضا از نور ستارگان روشن شده، با آن نیمرخ کج و چروکیده‌اش، نامی که رویش گذاشته شده را تداعی می‌کند: سحابی سر جادوگر.
در این چشم‌انداز تلسکوپی فریبنده چنین به نظر می‌رسد که این جادوگر پیر چشم خود را به یکی از ستارگان درخشان #صورت_فلکی_شکارچی، ابرغول "پای شکارچی" (رجل جبار یا بتای شکارچی) دوخته است.
سحابی جادوگر که به نام رسمی آی‌سی ۲۱۱۸ نیز شناخته می‌شود حدود ۵۰ سال نوری گستردگی دارد و ابری از ذرات غبار میان‌ستاره‌ایست که نور ستاره‌ی پای شکارچی را باز می تابانند.
رنگ آبی این سحابی و غبارهای پیرامون ستاره‌ی پای شکارچی تنها به دلیل نور به شدت آبی‌فام خود این ستاره نیست، بلکه به این دلیل نیز هست که ذرات غبار نور آبی را بسیار بیش از نور سرخ می‌پراکنند. همین فرآیند فیزیکی باعث می‌شود آسمان روز زمین را به رنگ آبی ببینیم، هرچند ذراتی که در جو زمین نور را می‌پراکنند غبار کیهانی نیستند بلکه مولکول‌های نیتروژن و اکسیژنند.
پای شکارچی، سحابی سر جادوگر، و گاز و غبار یرامونشان همگی چیزی حدود ۸۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارند.
#apod #سحابی_بازتابی
https://goo.gl/GLksrW
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/ap180115.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
«عنکبوت و مگس سرخ»
—---------------------
این عنکبوت هرگز نمی‌تواند این مگس را به دام خود بیندازد زیرا هر دوی آنها سحابی‌هایی در دل آسمان، در صورت فلکی #ارابه‌ران هستند.
ابر گازی عنکبوتی-شکل که سمت چپ دیده می‌شود در حقیقت یک #سحابی_گسیلشی (نشری) به نام آی‌سی ۴۱۷ است. ابر کوچک‌ترِ مگس-مانند سمت راست که ان‌جی‌سی ۱۹۳۱ نام گرفته، همزمان هم یک سحابی گسیلشی است و هم یک #سحابی_بازتابی.
این دو که حدود ۱۰ هزار سال نوری از زمین فاصله دارند، هر کدام یک خوشه‌ی ستاره‌ای باز جوان را در دل خود پرورانده‌اند. برای این که اندازه‌ی آنها را با هم بسنجید کافیست بدانید که پهنای ان‌جی‌سی ۱۹۳۱ (مگس) حدود ۱۰ سال نوریست.
#apod
https://goo.gl/WGgBNv
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/ap180129.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—---------------------
این عنکبوت هرگز نمی‌تواند این مگس را به دام خود بیندازد زیرا هر دوی آنها سحابی‌هایی در دل آسمان، در صورت فلکی #ارابه‌ران هستند.
ابر گازی عنکبوتی-شکل که سمت چپ دیده می‌شود در حقیقت یک #سحابی_گسیلشی (نشری) به نام آی‌سی ۴۱۷ است. ابر کوچک‌ترِ مگس-مانند سمت راست که ان‌جی‌سی ۱۹۳۱ نام گرفته، همزمان هم یک سحابی گسیلشی است و هم یک #سحابی_بازتابی.
این دو که حدود ۱۰ هزار سال نوری از زمین فاصله دارند، هر کدام یک خوشه‌ی ستاره‌ای باز جوان را در دل خود پرورانده‌اند. برای این که اندازه‌ی آنها را با هم بسنجید کافیست بدانید که پهنای ان‌جی‌سی ۱۹۳۱ (مگس) حدود ۱۰ سال نوریست.
#apod
https://goo.gl/WGgBNv
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/ap180129.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«زیر سایه "سر اسب"»
—------------------—
در این تصویر سحابی ان‌جی‌سی ۲۰۲۳ را می‌بینیم که ستاره‌ای جوان و درخشان پیکره‌ی آن را در ابرهای مولکولی غبارآلود شکارچی تراشیده، ولی اغلب در برابر زیبایی همسایه‌اش، سحابی کله‌اسبی نادیده گرفته می‌شود.
با این همه ان‌جی‌سی ۲۰۲۳ هم به سهم خود سحابی زیباییست. این جرم یک سحابی ستاره‌زای گسیلشی و بازتابی است که ۱۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.
در این تصویر کمیاب ان‌جی‌سی ۲۰۲۳ رشته‌های رنگین و پیچیده‌ی آن هم با شگفتی دیده می‌شوند.
لکه‌های گسیلشی کوچکی که در گوشه و کنار تصویر دیده می‌شوند اجرام #هربیگ_هارو در این ناحیه‌اند که توسط فواره‌های پرانرژی ستارگان نوزاد پدید آمده‌اند.
پهنای این چشم‌انداز تلسکوپی باکیفیت در فاصله‌ی برآوردی ان‌جی‌سی ۲۰۲۳ حدود ۱۰ سال نوری است. ساختار تیره و آشنای کله‌اسبی بیرون از لبه‌ی سمت راست چارچوب جای دارد.
#apod #سحابی_گسیلشی #سحابی_بازتابی
https://goo.gl/NihnFa
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/ap180329.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—------------------—
در این تصویر سحابی ان‌جی‌سی ۲۰۲۳ را می‌بینیم که ستاره‌ای جوان و درخشان پیکره‌ی آن را در ابرهای مولکولی غبارآلود شکارچی تراشیده، ولی اغلب در برابر زیبایی همسایه‌اش، سحابی کله‌اسبی نادیده گرفته می‌شود.
با این همه ان‌جی‌سی ۲۰۲۳ هم به سهم خود سحابی زیباییست. این جرم یک سحابی ستاره‌زای گسیلشی و بازتابی است که ۱۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.
در این تصویر کمیاب ان‌جی‌سی ۲۰۲۳ رشته‌های رنگین و پیچیده‌ی آن هم با شگفتی دیده می‌شوند.
لکه‌های گسیلشی کوچکی که در گوشه و کنار تصویر دیده می‌شوند اجرام #هربیگ_هارو در این ناحیه‌اند که توسط فواره‌های پرانرژی ستارگان نوزاد پدید آمده‌اند.
پهنای این چشم‌انداز تلسکوپی باکیفیت در فاصله‌ی برآوردی ان‌جی‌سی ۲۰۲۳ حدود ۱۰ سال نوری است. ساختار تیره و آشنای کله‌اسبی بیرون از لبه‌ی سمت راست چارچوب جای دارد.
#apod #سحابی_گسیلشی #سحابی_بازتابی
https://goo.gl/NihnFa
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/ap180329.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky