«جاده‌ای از زمین به سیاره سرخ»
-------------------------------

نور سرخی که در پایان این جاده دیده می شود بهرام است، سیاره‌ی سرخ.

این شب‌ها زمان خوبی برای تماشای بهرام و نشان دادن آن به دوستان و خانواده است زیرا این همسایه‌ی سیاره‌ای ما نه تنها اکنون در درخشان‌ترین شرایطش در ۱۵ سال گذشته است، بلکه تقریبا سرتاسر شب در آسمان دیده می‌شود.

در این ماه، فاصله‌ی #بهرام از خورشید در آسمان به حدود ۱۸۰ درجه رسیده، و تقریبا در نزدیک‌ترین فاصله از سیاره‌ی زمین خواهد بود.

از دید مداری، بهرام دارد به نزدیک‌ترین نقطه‌ی مدار بیضی‌اش به خورشید می‌رسد، و همزمان، سیاره‌ی ما نیز تقریبا میان این دو جای خواهد گرفت- هر سه روی یک خط، همترازی‌ای که به نام "#پادیستان پیراهوری" (مقابله‌ی پیراهوری) شناخته می‌شود.

از دید رصدی، درست همزمان با غروب خورشید در افق باختری، سیاره‌ی بهرام هم از افق خاوری طلوع می‌کند، یعنی درست نقطه‌ی مخالف خورشید در آسمان.

پس از طلوع، این سیاره در آسمان بالا و بالاتر می‌آید تا در زمان نیمه‌شب به بالاترین نقطه‌ی آسمان می‌رسد، و چند ساعت بعد هم درست همزمان با طلوع خورشید در افق خاوری، در افق باختری غروب می‌کند.

این عکس در اواخر اردیبهشت از جاده‌ای در پارک ملی آرچز، نزدیک مواب، ایالت یوتای آمریکا گرفته شده و سیاره‌ی سرخ را به هنگام پایین رفتن آن در آسمان نشان می‌دهد.

#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/ap180709.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«رگه تیره چندشاخه روی مریخ»
------------------------------

هیچ کس به طور دقیق نمی‌داند چه چیزی این رگه‌ها را روی سطح بهرام (مریخ) پدید آورده. نظریه‌های گوناگونی برای آن پیشنهاد شده، مانند بهمن خاک، تکه‌های یخ خشک که همزمان با لغزیدن به پایین، والایش (تصعید) پیدا می‌کنند، و جریان آب مایع.

چیزی که پیداست اینست که این رگه‌ها در خاک روشن سطح پدید می‌آیند و یک لایه‌ی زیرین که تیره‌تر است را نمایان می‌کنند.

نمونه‌های دیگری از این رگه‌ها در این سال‌ها روی #بهرام دیده و به تصویر کشیده شده. این رگه‌ها یکی از کم‌شمار ویژگی‌های سطح سیاره‌ی سرخند که ظاهرشان به طور فصلی تغییر می‌کند.

نکته‌ی جالب اینست که رگه‌های بزرگ‌تر هر چه در سراشیبی پایین‌تر می‌روند به رگه‌هایی کوچک‌تر بخش می‌شوند.

این عکس را فضاپیمای #مدارگرد_شناسایی_بهرام ناسا (ام‌آراو) که در مدار این سیاره است چند ماه پیش به کمک دوربین هایرایز خود (HiRISE) گرفته بود. این روزها یک توفان گرد و خاک سراسری دارد بیشتر سطح بهرام را در می‌نوردد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/ap180718.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«سیاره‌ سرخ در نقطه مخالف خورشید»
-----------------------------------

امشب سیاره‌ی بهرام به نقطه‌ی مخالف خورشید در آسمان سیاره‌ی زمین [نقطه‌ی پادیستان یا مقابله] می‌رسد و در پرنورترین حالت خود دیده می‌شود.

در این چند روز پیرامون پادیستان، طلوع #بهرام همزمان با غروب خورشید است و در بهترین وضعیت درخشنگی و تلسکوپی خود نیز خواهد بود، هر چند که توفان غبار سرتاسری هنوز سطح آن را مانند روکشی سرخ‌رنگ پوشانده.

اینجا دو تصویر از تلسکوپ فضایی هابل را می‌بینیم که نمای بهرام را به هنگام پادیستانی‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۸ نشان می‌دهد.

در سال ۲۰۱۶ هوای سیاره‌ی سرخ پاکیزه و صاف بود. نمای سال ۲۰۱۸ که همین چند روز پیش گرفته شده، تقریبا همان سمت بهرام را نشان می‌دهد.

ساختارهای سطحی پشت غبار پنهان شده و قطب جنوبِ پوشیده در ابر سیاره هم بیشتر از سال ۲۰۱۶ رو به خورشید شده. به نظر می‌رسد افزایش گرمای نیمکره‌ی جنوبی در بهار و تابستان باعث به راه افتادن این توفان‌های غبار می‌شود.

در ضمن، اگر امشب به سمت مخالف خورشید نگاه کنید قرص کاملا روشن ماه را هم کنار بهرام خواهید دید.

امشب یک ماه‌گرفتگی کلی نیز رخ می‌دهد. در هنگام این گرفتگی، همه‌ی آسمان‌دوستان -به جز در آمریکای شمالی- می‌توانند سیاره‌ی سرخ را نزدیک یک "ماه سرخ" تماشا کنند.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/ap180727.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

ماه‌های سیاره‌ی #بهرام (فوبوس و دیموس) اجرامی‌اند که به سختی از پشت تلسکوپ‌های آماتور دیده می‌شوند.

آنها با پهنایی کمتر از ۲۲ کیلومتر، کوچک و کم‌نورند. خود بهرام به اندازه‌ی ۲۴۲۰۰۰ برابر درخشان‌تر از فوبوس، و ۷۴۱۰۰۰ برابر درخشان‌تر از دیموس دیده می‌شود، به گونه‌ای که آنها را در نور خود پنهان می‌کند.

ولی اکنون که بهرام به نزدیک‌ترین فاصله‌اش به زمین در ۱۵ سال گذشته رسیده، این ماه‌های خُرد را هم می‌توان به تصویر کشید. و این کاریست که روز ۲۳ ژوییه، یک عکاس نجومی از جزیره‌ی کرت یونان موفق به انجامش شد.

منبع عکس: spaceweather
@onestar_in_sevenskies

«نمایی رنگین از لایه‌های قطب جنوب مریخ»
-----------------------------------------

چنان چه در روزهای گذشته خواندید، فضاپیمای مارس اکسپرس سازمان فضایی اروپا به کمک امواج رادار که در خاک نفوذ می‌کنند (رادار زمین‌نفوذ)، یک لایه‌ی بازتابنده‌ی روشن را زیر لایه‌های قطب جنوب سیاره‌ی #بهرام شناسایی کرده که می‌تواند نشانگر وجود دریاچه‌ای زیرزمینی از آب شور مایع باشد.

این بازتاب از منطقه‌ای به پهنای ۲۰۰ کیلومتر در ژرفای ۱.۵ کیلومتری زیر سطح می‌آید.

آب مایع به سرعت از سطح بهرام بخار و آزاد می‌شود ولی یک دریاچه‌ی آب شور سربسته، مانند چیزی که گویا این بازتاب راداری نشان می‌دهد، می‌تواند تا مدت‌های بسیار بیشتری دوام بیاورد و حتی زیستگاه احتمالی جانداران ذره‌بینی باشد.

این عکس که از پیوند داده‌های طیفی فروسرخ، سبز، و آبی درست شده، در سال ۲۰۱۲ توسط ماهواره‌ی #مارس_اکسپرس از قطب جنوب بهرام گرفته شده و آمیزه‌ی پیچیده‌ای از لایه‌های خاک، یخ دی‌اکسید کربن، و آب یخ‌زده را نشان می‌دهد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/ap180731.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

ادامه‌ی پست پیشین 👆👆👆👆👆👆

... بدون کربن کافی می‌توانیم سیاره‌ی سرخ را از راه‌های دیگری گرم کنیم، شاید با ساختن کلروفلوئوروکربن (سی‌اف‌سی، CFC) یا بمباران سیاره با دنباله‌دارها و سیارک‌ها. این [گرمایش بهرام] کار دشواری خواهد بود، ولی [حتی پس از انجام آن] باز هم برای زندگی به اندازه‌ی کافی مناسب نخواهد بود. برای این کار نیاز به نیتروژن هم داریم- و این هم چیزیست که نمی‌دانیم موجودی آن در بهرام چقدر است.

مک‌کی می‌گوید: «بدون دی‌اکسید کربن کافی، زمینی‌سازی #بهرام چند هزار سال یا بیشتر زمان می‌برد ولی به هر حال شدنی است. اگر نیتروژن کافی نباشد، ناچارید از پیشتازان فضا کمک بگیرید- "سرعت فرا-نوری" (بالاتر از سرعت نور) و "پرتوهای کششی". باید نیتروژن را از جو مشتری به جو بهرام بکشید. ماجرا علمی-تخیلی می‌شود.»

در همین زمینه: * شاید بتوانیم به زودی بخشی از مریخ را آباد کنیم

-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/terraform.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«این همه خاک در توفان مریخ از کجا آمده؟»
-----------------------------------------

* خودروی اپورچونیتی ناسا روی #بهرام در تلاش برای جان به در بردن از یک توفان سهمگین غبار است که چندیست سرتاسر سیاره را فراگرفته و می‌تواند آن را از کار بیندازد- ولی این همه خاک و غبار در این توفان از کجا آمده؟

دانشمندان اکنون فکر می‌کنند که سرچشمه‌ی اصلی توده‌های غبار بهرام را یافته‌اند: یک شکاف آتشفشانی غول‌پیکر روی سطح سیاره به نام سازند "گوداله‌های مدوزا" یا ام‌اف‌اف.

[درباره‌ی این سازند خوانده بودید: * ساختار شگفت‌انگیز "مدوزا" روی مریخ دستاورد یک اَبَرآتشفشان انفجاری بوده]

کوین لوییس، زمین‌شناس سیاره‌ای از دانشگاه جانز هاپکینز می‌گوید: «اساسا اگر این ته‌نشست‌های غول‌پیکر نبود که در درازنای زمان فرسایش یافته و بهرام را آلوده کنند، این سیاره هرگز این قدر غبارآلود نمی‌شد.»

و این آلودگی بسیار زیاد هم هست. به برآورد دانشمندان، سالانه حدود ۳ میلیون تُن (۳ تریلیون کیلوگرم) غبار میان سطح و جو بهرام جابجا می‌شود. و از این نظر این پدیده یک ویژگی بسیار مهم در سطح سیاره‌ی سرخ است.

این انبوه غبار دانشمندان را به ردگیری سرچشمه‌ی آنها برانگیخت. آنها نخست نگاهی به اثر انگشت‌های شیمیاییِ غباری که در جاهای گوناگون سیاره بررسی شده بود انداختند. شگفت این که این اثر انگشت‌ها با وجود تفاوت جایگاهشان، بسیار یکسان به نظر می‌رسیدند، با تعادل بسیار ویژه‌ای در کلر و گوگرد.

پس دانشمندان بر آن شدند تا این نسبت را در سنگ‌های گوناگون بررسی کنند. یکی از جاهایی که سنگ‌هایش بیشترین همخوانی را با غبارها داشت "گوداله‌های مدوزا" بود، یک شکاف غول‌پیکر نزدیک استوای بهرام که به گمان دانشمندان در اثر فعالیت آتشفشانی پدید آمده. به گفته‌ی ناسا، پهنای این سازند در راستای استوای سیاره به حدود ۱۰۰۰ کیلومتر می‌رسد.

بر پایه‌ی پژوهش‌های گذشته، فعالیت آتشفشانی‌ای که این سازند را پدید آورد حدود ۳ میلیارد سال پیش رخ داده بود و ساختارهای پشته-مانندی که روی سطح آن دیده می‌شود دستاورد فرآیند فرسایش بادی و خورده شدن سطح آنست.

این دانشمندان با در نظر گرفتن اندازه‌ی آغازین این سازند، میزان غباری که در این فرآیندِ فرسایش باید تولید می‌شده را برآورد کردند. در پژوهش‌های گذشته دانشمندان به این نتیجه رسیده بودند که گستره‌ی گوداله‌های مدوزا در آغاز پیدایش در ۳ میلیارد سال پیش، حدود نصف اندازه‌ی سرزمین اصلی آمریکا بوده.

برآوردها نشان می‌دهد میزان خاک و غباری که این سازند تاکنون تولید کرده به اندازه‌ای بوده که می‌توان سرتاسر سطح سیاره ه‌را با لایه‌ای به کلفتی ۲ تا ۱۲ متر پوشاند. و این با میزان غباری که اکنون روی سیاره می‌بینیم به خوبی سازگار است: حدود ۳ متر، بر پایه‌ی سنجش قطب‌ها و چند ناحیه‌ی پرغبارِ ویژه.

این پژوهش‌های تازه کمکی به #آپورچونیتی برای تاب آوردن در برابر توفان کنونی که ذخیره‌ی انرژی خورشیدی‌اش را تهدید می‌کند نخواهد کرد، ولی یافته‌های آنها یک ویژگی بسیار برجسته را در سیاره‌ی سرخ توضیح می‌دهند.

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/MFF.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«ماه و سیاره سرخ بر فراز کوهستان آلپ»
---------------------------------------

در این عکس که با هدف ثبت چشم‌اندازی اخترشناختی گرفته شده، چیزی نامعمول وجود دارد، اگرچه آشکار نیست و تنها پس از پردازش تصویر یافته شد.

این چیز، ماه نیست، هرچند که تصویر زمانی گرفته شده که ماه دارد همزمان با فرو رفتن در سایه‌ی زمین به هنگام #ماه‌گرفتگی کلی، در آسمان بالا می‌اید و نمای بسیار جالبی پیدا کرده.

سیاره‌ی #بهرام (مریخ) هم نیست، گرچه آن هم در آن شب تقریبا در روشن‌ترین حالتش در ۱۵ سال گذشته بود و پایین، سمت راست ماه دیده می‌شد.

کوه‌های آلپ فرانسه در پیش‌زمینه‌ هم نیست، هر چند که این کوهستان همیشه یکی از چشم‌اندازهای شگفت‌انگیز سیاره‌ی زمین بوده.

این چیز، بز روی کوه سمت راست است!!
#apod

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180807.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«چهره بهرام در نزدیک‌ترین بخش مدارش به زمین»
------------------------------------------------

سیاره‌ی #بهرام که همین چند هفته پیش (۳۱ ژوییه، ۱۰ امرداد) از نقطه‌ی پادیستان یا مقابله، و نزدیک‌ترین نقطه‌ی مدارش نسبت به زمین، یعنی فاصله‌ی تنها ۵۷.۶ میلیون کیلومتری آن گذشت، هنوز هم در آسمان پرنور و درخشان دیده می‌شود.

عکس جالبی که اینجا می‌بینید تنها یک هفته پس از آن شب گرفته شده و قرص سیاره‌ی سرخ را تقریبا در بزرگ‌ترین اندازه‌اش از چشم تلسکوپ‌های زمینی نشان می‌دهد، گرچه همین قرص با وجود بزرگ‌ترین بودنش نسبت به زمان‌های دیگر، باز هم ۱/۷۴ (یک هفتاد و چهارم) قطر زاویه‌ای ماه کامل در آسمان زمین است.

در آن هنگام توفان غبار سرتاسری سیاره داشت فروکش می‌کرد و بخش‌های گوناگون و بزرگ سطح آن هم داشتند دوباره نمایان می‌شدند.

پایین تصویر کلاهک قطبی روشن قطب جنوب سیاره دیده می‌شود و در مرکز قرص هم دره‌وار مارینر خود را به رخ می‌کشد.

درست زیر دره‌وار مارینر، منطقه‌ی تقریبا دایره‌ای Solis Lacus (دریاچه‌وار سولیس) را می‌بینیم که گاهی به نام "چشم بهرام" نیز شناخته می‌شود.

کوه‌های آتشفشانی تارسیس هم مانند سه نقطه‌ی تیره‌ای روی یک خط در سمت چپ مرکز دیده می‌شوند.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180831.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«چشم‌انداز ۳۶۰ درجه خودروی کنجکاوی»
-----------------------------------------------

اگر می‌توانستید روی سطح سیاره‌ی بهرام (مریخ) بایستید و به پیرامون نگاه کنید چه می‌دیدید؟

خوب اگر جای خودروی #کنجکاوی ناسا بودید، ماه گذشته نمایی از پشته‌ی ورا روبین را می‌دیدید، یک سازند سنگی فریبنده در پایه‌ی کوه شارپ.

در این سراسرنمای (پانورامای) ۳۶۰ درجه می‌توانید -در بسیاری از مرورگرها- به کمک نشانگر ماوس دور خود چرخیده و چشم‌انداز را از همه‌ی جهت‌ها ببینید.

در این نمای واقعیت مجازی بسیاری از دستگاه‌های خودرو هم با نامشان معرفی می‌شوند، از جمله آنتن‌ها، بازوی روباتیک، و مولد ترموالکتریک رادیوایزوتوپی خودرو (آرتی‌جی).

ماسه‌های تیره و سنگ‌های روشن سطح پیرامون را پوشانده‌اند و آمیزه‌ای را به نام گِلسنگ بستر دریاچه پدید آورده‌اند.

کوه بلند شارپ در پس‌زمینه است ولی به سختی دیده می‌شود زیرا توفان سرتاسری بهرام تازه فروکش کرده و هنوز دید خودرو به دلیل هوای غبارآلود کاملا روشن نیست.

کنجکاوی تاکنون رازهای بسیاری را درباره‌ی سیاره‌ی سرخ آشکار کرده، از جمله این که این سیاره اجزای خام زندگی‌ساز را در بر دارد. [خواندید: * آیا موادی که کنجکاوی در مریخ یافته می‌توانند ریشه زیستی داشته باشند؟ ]

مهمان بعدی سیاره‌ی #بهرام کاوشگر اینسایت ناسا است که در اواخر نوامبر (اوایل آذرماه) بر سطح آن خواهد نشست. هدف این کاوشگر بررسی درونِ سیاره‌ی سرخ با بهره از یک دستگاه لرزه‌سنج است.

#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180910.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky