کانال علمی افق رویداد

من، از مخالفان جدی رژیم حاکم، مجاهدین خلق و کمونیسم هستم؛ اما با تمام مخالفت‌ها و نقدهایی که به این جریان‌ها دارم، تهدید تجزیه‌طلبی را بزرگ‌ترین خطر و دشمن می‌دانم. تجزیه‌طلب، در نگاه من، نه صرفاً یک مخالف سیاسی، بلکه مهاجم به تمام موجودیت من است. چرا که هویت من با مردم و میهنم تعریف می‌شود؛ با آذری‌، کرد، فارس‌، لر، بلوچ‌، ترکمن، عرب، گیلک و مازنی زبانان، و همه‌ی مردمانی که این سرزمین را خانه می‌دانند.

اولویت من خانواده، خواسته‌های شخصی یا آرزوهای فردی نیست_من چیزی برای از دست دادن ندارم جز مردمم و میهنم. و اگر این دو از من گرفته شوند، دیگر منی باقی نمی‌ماند.

این تعهد، تعهدی شعاری یا احساسی نیست؛ تعهدی عمیق، ریشه‌دار و برآمده از درک هویت جمعی، تاریخ مشترک، دردهای مشترک، و پیوندهای ناگسستنی فرهنگی‌ست که قرن‌ها در دل این سرزمین تنیده شده‌اند.

تجزیه‌طلبی برای من یعنی خیانت. یعنی پشت‌کردن به تاریخ، فرهنگ، مردم و سرزمینی که ما را ساخته است. یعنی خیانت به آینده مردمم.
کسی که دست به چنین کاری می‌زند، از نگاه من، دیگر اهل این خاک نیست. او دیگر مردمی ندارد، وطنی ندارد، بلکه به نمایندگی از طمع بیگانگان، خنجر به قلب یک ملت واحد فرو می‌کند.

به همین دلیل، در برابر تجزیه‌طلبی، جایی برای مدارا و دیپلماسی وجود ندارد. تنها زبان قابل فهم در برابر آن، زبان زور است. اگر نیاز باشد، می‌جنگم؛ اگر مجبور شوم، می‌کشم یا برای میهن و مردمم کشته میشوم؛ چرا که این دفاع، دفاع از موجودیت من است. این انتخاب خودم است.

من نژادپرست نیستم.
من به همه‌ی فرهنگ‌ها، زبان‌ها و هویت‌های انسانی احترام می‌گذارم.
من به آزادی زبان‌های مادری باور دارم.
من طرفدار سکولاریسم، دموکراسی، و حقوق برابر برای همه‌ی اقوام هستم.

اما این‌ها هیچ تضادی با دفاع قاطع از وحدت ملی و تمامیت ارضی ایران ندارند. اتفاقاً تحقق این ارزش‌ها فقط در قالب یک ایران یکپارچه، آزاد، و متکثر ممکن است. اول باید خانه‌ای باشد تا قواعد بالا در آن جاری شود، بدون خانه، قواعد بالا فقط شعار هستند.

این منم. یک انسان تعریف‌شده با مردمش و میهنش؛ با آرزویی که دیگر شخصی نیست، بلکه جمعی‌ست. تنها چیزی که برایم باقی مانده، همین حس تعلق است. و تا روزی که زنده‌ام، آن را با جانم پاس می‌دارم.

مانیفست یک ایرانی
خط قرمز: ایران

2.4K viewsسام آریامنش, 12:19