لزوم تقویت نظارت عمومی

بررسی راهکارهای مبارزه با #فساد

میزگردی با حضور #سعید_اسلامی_بیدگلی و #محمود_صادقی

سالنامه جامع اقتصاد ایران
هفته‌نامه #تجارت_فردا

http://eslamibidgoli.com/?p=1927

@nymkat

- بسیاری از ساختارهای ما که از دهه ۱۳۶۰ شکل گرفته‌اند، اساساً ساختارهای چپ‌گرایانه ضدبازار و ضدکسب‌وکار بوده‌اند و خروجی این ساختارها حتی اگر تمامی قوانین هم رعایت می‌شد نتیجه‌ای جز فساد نداشت. این رویه در تمامی کشورهایی که اندیشه‌های چپ‌گرایانه و ضدبازار در آن‌ها وجود دارد قابل‌مشاهده است. اتفاقی که در این کشورها رخ داد این بود که هم دولت و هم حاکمیت وارد کسب‌وکار شدند و با طی روندی، وضعیت به گونه‌ای رقم خورد که حتی افراد جامعه هم درگیر مسأله فساد شدند؛ یعنی اکنون نه‌تنها ساختارهای ما درگیر فساد هستند بلکه افراد جامعه نیز به این عارضه آلوده شده‌اند.

- به‌دلیل شکل‌گیری تعادل بد در اقتصاد ایران، همه ما در برخی موارد برنده فسادیم و در برخی موارد دیگر بازنده آن. به‌عنوان مثال من وقتی ساختمان پنج طبقه خود را هشت طبقه می‌سازم برنده هستم و وقتی برای عمل جراحی به پزشک زیرمیزی می‌دهم، بازنده. از آن‌جا که هر یک از ما در مقاطعی پیروز فساد هستیم، در نتیجه هیچ‌کدام حاضر نیستیم قطع حلقه فساد از جایی که ما برنده هستیم، صورت بگیرد. به همین دلیل تقریباً تمامی تحرکات اقتصادی و اصلاحات هم به انحراف کشیده می‌شود. به‌عنوان نمونه این انتظار وجود داشت که یکی از کارکردهای فرآیند خصوصی‌سازی، کاستن از میزان فساد باشد اما هنگامی که این جریان را زیر ذره‌بین می‌گذاریم، ملاحظه می‌کنیم فساد حتی ریشه بیشتری دوانده است.

از میزگرد لزوم تقویت نظارت عمومی؛ بررسی راهکارهای مبارزه با #فساد

با حضور #سعید_اسلامی_بیدگلی و #محمود_صادقی

سالنامه جامع اقتصاد ایران
هفته‌نامه #تجارت_فردا

لینک متن کامل میزگرد:

http://eslamibidgoli.com/?p=1927

#فساد
#شفافیت

@nymkat

- آمارهای ایران تنها در شاخص‌های فساد نگران‌کننده نیست. اکنون وضعیت فضای اقتصادی و حقوق مالکیت نیز تعریف چندانی ندارد. توجه داشته باشید این دو موضوع، خود دو حلقه بالایی هستند که از عوامل ایجادکننده فساد به شمار می‌روند. افزون بر این وضعیت کسب‌وکار و رقابت‌پذیری ایران نیز چندان قابل‌قبول ارزیابی نمی‌شود. اگرچه در شاخص رقابت‌پذیری رتبه بهتری نسبت به سایر گزارش‌های بین‌المللی کسب کرده‌ایم، اما می‌دانیم که از دلایل کسب این رتبه به‌دلیل اندازه بازار ایران، سرمایه انسانی و سلامت است. چراکه این موارد از عوامل مهم تاثیرگذار روی این شاخص هستند. اما در گزارش‌هایی که به وضعیت بازارها مربوط است رتبه‌های خوبی کسب نکرده‌ایم.

- زمانی که فساد در یک جامعه رشد می‌کند، سبب افزایش ریسک و هزینه‌های معاملات می‌شود. ما اکنون در یک معامله ساده از یکدیگر چک و سفته فراوان می‌گیریم. این یعنی این‌که هزینه مبادله (transaction cost) افزایش یافته چراکه طرفین به یکدیگر اعتماد ندارند؛ به‌عبارت دیگر سرمایه اجتماعی به‌دلیل فساد، دچار آسیب شده است. علاوه بر این به دستگاه رسیدگی‌کننده به قراردادها نیز اعتماد وجود ندارد یا این فرض برقرار است که رسیدگی به دعوای احتمالی در معامله ممکن است چندین سال زمان ببرد. بنابراین یک فعال اقتصادی ترجیح می‌دهد، قرارداد سفت و سختی تنظیم کند و از طرف مقابل چک و سفته کافی دریافت کند تا بتواند هرچه زودتر به حق خود برسد. حال آن‌که در بسیاری از کشورها وقتی فردی خانه‌ای خریداری می‌کند، تنها ۵ یا ۱۰ درصد آن را پرداخته و مابقی مبلغ را به‌‌صورت اقساط کامل می‌کند.

- از طرف دیگر، در معاملات، ریسک هم به‌‌شدت افزایش پیدا کرده است. ریسک به‌تنهایی سبب آن می‌شود که نرخ بازده مورد انتظار افزایش پیدا کند و از طرف دیگر نیز به‌دلیل آن‌که هزینه‌ها افزایش پیدا کرده، طبیعتاً کسب‌وکار پیچیده‌تر و دشوارتر صورت می‌پذیرد. این را هم باید اضافه کنم که خود فساد هزینه‌های بسیاری دارد چراکه من فقط این فرض را در نظر گرفتم که سیستم فاسد نباشد. حالا اگر خود سیستم هم آلوده به فساد باشد، هزینه‌های فساد بیشتر و بیشتر می‌شود. به خاطر دارم زمانی که آقای دکتر توکلی ریاست مرکز پژوهش‌های مجلس را بر عهده داشتند، هزینه‌های فساد در کشور را حدود ۳۴ میلیارد دلار برآورد کرده بودند. هرچند که در دنیا هم از حدود ۵ /۱ تا ۵ /۲ تریلیون دلار تنها در قالب هزینه‌های رشوه و زیرمیزی سخن گفته می‌شود.

از میزگرد لزوم تقویت نظارت عمومی؛ بررسی راهکارهای مبارزه با #فساد (بخش دوم)

با حضور #سعید_اسلامی_بیدگلی و #محمود_صادقی

سالنامه جامع اقتصاد ایران
هفته‌نامه #تجارت_فردا

لینک متن کامل میزگرد:

http://eslamibidgoli.com/?p=1927

#فساد
#شفافیت

@nymkat

- اضافه کردن حلقه نظارتی به‌معنای اضافه کردن حلقه فساد است؛ موضوعی که کمتر در ادبیات موجود به چشم می‌خورد. به‌عبارت ساده‌تر، فرض کنید من فکر می‌کنم توان تشخیص فاسد بودن یا نبودن افراد را دارم و می‌دانم آقای x فاسد نیست و می‌توانم او را ناظر بر آقای y بگذارم. اما مسأله این‌جاست که اگر توان تشخیص دارم چرا x را از ابتدا به ‌جای y نگذارم؟ این مساله یعنی معمولاً من توان تشخیص ندارم که فرد غیرفاسد را تشخیص دهم تا او را به‌عنوان ناظر قرار دهم. بنابراین اضافه کردن حلقه نظارت معمولاً به اضافه کردن حلقه فساد می‌انجامد. عجیب نیست اگر در کشورهای فاسد می‌بینیم که بیشترین گلایه و نارضایتی اتفاقاً از حلقه‌های نظارتی وجود دارد. با این حال آیا می‌توانیم قید نظارت را بزنیم؟ خیر! پس راهکار چه می‌تواند باشد؟ راهکار اتفاقاً regulation نیست بلکه راهکار deregulation (مقررات‌زدایی) است. در ادبیات جهانی نظارت به‌معنای نظارت عمومی است و همه‌چیز باید شفاف بشود؛ یعنی نظارت از طریق عموم صورت می‌گیرد. امروز در عموم کشورهای توسعه‌یافته شفافیت به بیشترین میزان رسیده و قانون استثنایی برای کسی یا نهادی ندارد. حتی می‌توان حقوق تک‌تک افراد شاغل در بخش‌های عمومی یا دولتی را مشاهده کرد. بنابراین قوانین ما عمدتاً باید در جهت افشای اطلاعات بوده و در این مسیر استثنایی هم وجود ندارد. از سوی دیگر هدف‌گذاری‌ها نیز حتماً باید قابل‌ اندازه‌گیری باشد. در این راه می‌توان از سازمان‌های بین‌المللی نیز کمک گرفت تا اندازه‌گیری اهداف دقیق‌تر صورت گیرد. همچنین به مجموعه‌ای از اقدامات کوتاه‌مدت هم نیاز داریم که البته کم‌تعداد باشند و در عین حال اثربخش عمل کنند. در واقع ابتدا باید اقتصاد فساد را کوچک کنیم تا زمینه برای اقدامات بزرگ‌تر فراهم شود.

از میزگرد لزوم تقویت نظارت عمومی؛ بررسی راهکارهای مبارزه با #فساد (بخش سوم)

با حضور #سعید_اسلامی_بیدگلی و #محمود_صادقی

سالنامه جامع اقتصاد ایران
هفته‌نامه #تجارت_فردا

لینک متن کامل میزگرد:

http://eslamibidgoli.com/?p=1927

#فساد
#شفافیت

@nymkat‌