تئاتر #زهرماری به‌کارگردانی #علی_احمدی یک کمدی سیاه اجتماعی است. نمایشنامه براساس یک ایده جالب نوشته شده اما مثل اکثر متن‌های ایرانی هم دارای اضافات است و هم به شعار آمیخته. در نمایشنامه #رضا_بهاروند و #احمد_سلگی سرکه‌های مادر جان پس از مرگش و با شیطنت ماریا (که اسم اصلی‌اش حلیمه است)، دختر خانواده (#هستی_مهدوی‌) به شراب تبدیل شده و دو برادر (#تینو_صالحی و #علی_شادمان) موافق فروش آن‌ها هستند و برادر بزرگ (#نادر_فلاح) که مداح مسجد محل است و در سودای نشستن بر مسند ریاست بسیج محله و موقعیت خود را در خطر می‌بیند، مخالف است.

کشمکش بین این برادران و البته پدرشوهر حلمیه/ماریا (#خسرو_احمدی) موقعیت‌های طنزی ایجاد می‌کند که در خنداندن تماشاگران موفق است. اما هدف اصلی نمایشنامه طنز نیست، بلکه به نظر مساله تقابل خانواده‌های طبقه فرودست اجتماعی با قدرت محلی و وضعیت از هم پاشیده اجتماعی و به زوال رفتن نسل‌ها ایده اصلی پشت خنده‌های ظاهری است.
پسر اول اسیر "ریا" است. پسر دوم درگیر لات‌بازی شده و مدتی در زندان بوده است. دختر خانواده به‌دنبال کسب درآمد از فروش مسکرات و البته ناخواسته باردار است و پسر سوم هم کاملا بی‌قید و البته سرکش است... پاسلن تلخ داستان هم بن‌بست این خانواده است در مقابل جبر زمان و زور نهاد وابسته به حاکمیت...

به‌جز نادر فلاح بقیه بازیگران متوسط بودند. آن‌ها در زمانی که نقش داشتند و توجه رویشان هست خوب هستند اما در زمان‌های دیگر بلاتکلیف‌اند. این البته اشکال کارگردانی هم هست.

#زهرماری در مجموع تئاتر خوبی است ولی "عالی" نیست.

#هنر
#تئاتر

#نیمکت
http://T.me/nymkat