#به‌وقت_شام (#ابراهیم_حاتمی‌کیا) فیلمی سفارشی در جهت توجیه حضور نظامی ایران در سوریه بود. فیلم البته خوش‌ساخت بود و احتمالا در بخش‌های فنی زیادی نامزد دریافت سیمرغ خواهد شد، اما فیلم‌نامه به‌شدت شعارگونه بود و به‌دلیل جهت‌دار بودن، سوراخ‌های بسیاری هم داشت. با توجه به سوگیری‌های سیاسی جشنواره، ممکن است در رقابت بهترین فیلم هم نام #به‌وقت_شام از پاکت خارج شود.

#هنر
#سینما
#جشنواره_فیلم_فجر

#نیمکت، کانال تلگرامی #سعید_اسلامی_بیدگلی
http://T.me/nymkat

هرچند دیر است اما دلم نیامد درباره #تنگه_ابوقریب ننویسم.

#بهرام_توکلی بهترین فیلم امسال را روانه جشنواره کرده بود. "تنگه ابوقریب" قصد قصه‌گویی نداشت بلکه روایتی بود از یک موقعیت خاص بدون خط داستانی که عالی ساخته شده است. سکانس-پلان‌های بسیار بلند و پرتحرک #خضوعی_ابیانه از موقعیت‌های جنگی، بسیار موفق بود و یکی از بهترین فیلمبرداری‌های تاریخ سینمای ایران را رقم زد. بازیگران همه خوب بودند، به‌خصوص #جواد_عزتی که درخشان ظاهر شد. موسیقی در خدمت فیلم بود. فیلم‌نامه اگرچه چند دیالوگ‌ شعارگونه داشت (که متاسفانه در اکثر فیلم‌ها مشاهده می‌شود) اما دارای این مزیت بود که اسیر داستان‌های حاشیه‌ای (مثل یک عشق در تهران که منتظر یکی از سرداران جنگ است یا مثلا کمبود درامد خانواده رزمندگان و ...) نشده و فقط خط روایت‌گری خود را در پیش می‌گیرد.

بهرام توکلی فیلم کم‌نقصی ساخته بود در فضایی کاملا متفاوت با آثار پیشین خود.

در عجبم از داوران جشنواره که سیمرغ فیلمبرداری را از "خضوعی ابیانه" دریغ کردند، سیمرغ بازیگر اول را به #امیر_جدیدی دادند؛ حال آن‌که جدیدی هم به‌تنهایی نقش اول نبود (فیلم چند نقش اول داشت) و هم بهتر از جواد عزتی نبود، و نهایتا این‌که جایزه کارگردانی شاهکار این فیلم را با #به‌وقت_شام به اشتراک گذاشتند.

#جشنواره_فیلم_فجر
#هنر
#سینما

#نیمکت
http://T.me/nymkat