این انتخاب "کامش" فرهنگستان هم حکایتی شده است ...

فرهنگستان که به‌همت #محمدعلی_فروغی تاسیس شد، در میان ادبا و فضلای دوران خود مخالفانی هم داشت. از جمله #عباس_اقبال_آشتیانی و #رهی_معیری ... عده‌ای هم به ترکیب سیاست‌زده اعضای فرهنگستان انتقاد می‌کردند.
نقدها گاهی تند و غیرمنصفانه بود. رهی شعری دارد درباره واژه‌گزینی در فرهنگستان. فروغی هم که از سیاست‌زدگی فرهنگستان ناخشنود بود زیر شعر رهی تک‌بیتی نوشته که جالب است.

از این‌جای مطلب را از کانال تلگرامی #میلاد_عظیمی، نویسنده کتاب #پیر_پرنیان‌اندیش، بخوانید:

"فروغی با فرهنگستان مخالف نبود با سیاست زده شدن فرهنگستان مخالف بود و کوشید حتی المقدور روش ها و راه های نادرست را اصلاح کند. رحمت خدا بر او باد که منش و روشش چراغ است در تیرگی های سیاست زدگی و تعصب و عصبیت.
شعر کم نمک رهی و بیت حکیم را بخوانید:

خرچنگستان

ابلهی چند بهر حفظ زبان
سالها ابلهانه کوشیدند

علم هِشتند و جهل پروردند
یاوه گفتند و ژاژ خائیدند

بهر لاطائلات بی سر و بُن
معنی یاوه ای تراشیدند

جای الفاظ استوار و بدیع
ترّهاتی شگفت بگزیدند

فارسی را به گُه زدند همی
الغرض بر زبان خود ریدند!!

و بیت فروغی که با مداد ذیل شعر رهی « پاراف» کرده:

چون‌که دیدند بد گُهی خوردند این بساطی که بود برچیدند"

برگرفته از:
https://t.me/n00re30yah

#نیمکت، کانال تلگرامی #سعید_اسلامی_بیدگلی

#مغزهای_کوچک_زنگ‌زده شعر "باغ بی‌برگی" از #مهدی_اخوان‌ثالث، غزل "در این سرای بی‌کسی" از #هوشنگ_ابتهاج، شعر "به کجا چنین شتابان" از #محمدرضا_شفیعی‌کدکنی، غزل "جوانی" از #رهی_معیری، شعرهای "مهتاب" و "داروگ" از #نیمایوشیج، یک داستان از #بزرگ_علوی، نام #صادق_هدایت، #محمود_دولت‌آبادی و #ایرج‌میرزا و حتی رباعیات #خیام و داستان "حلاج" از تذکرہ‌الاولیا را از کتاب‌های درسی حذف کرده‌اند.

اما احتمالا چرک‌نوشته‌هایی (چون نمی‌شود نام "متن" و "شعر" بر آن‌ها گذاشت) از #غلامعلی_حداد_عادل، #حمید_سبزواری، #سپیده_کاشانی و #علیرضا_قزوه در کتاب‌ها باقی خواهد ماند.

شاید هم حق دارند. شاهکارهای ادبیات را مردم خودشان خواهند خواند، اما ترشحات ویروسی آن‌ها تنها با گنجاندن در کتاب‌های درسی و به‌زور خوانده خواهند شد.

خدا به فرزندان این سرزمین رحم کند...

#نیمکت
http://T.me/nymkat