#نیمکت_بلورین (بخش اول: دیده‌ها)
من طبق روال سال‌های گذشته بهترین آثار خوانده، دیده و شنیده را برای مخاطبان نیمکت معرفی می‌کنم. این سنت از زمان وبلاگ‌نویسی من آغاز شد و چون نام وبلاگ من هم "نیمکت" بود، به بهترین آثاری که در سال گذشته با آن‌ها مواجه شده بودم، جایزه نمادینی با نام "نیمکت بلورین" اهدا می‌کردم. این توضیح لازم است که آثاری که در این‌جا معرفی می‌شوند تنها آثاری هستند که من دیده‌ام، خوانده‌ام و شنیده‌ام و طبیعی است که من همه آثار را نمی‌بینم، نمی‌خوانم و نمی‌شنوم. هدف از معرفی این آثار به اشتراک گذاشتن لذت‌ها و آموزه‌هاست، شاید یکی از خوانندگان من دوست داشته باشد این بهترین‌ها را ببیند، بشنود یا بخواند.
دیده‌ها
در بخش "دیده‌ها" باید به بهترین فیلم‌ها و تئاترهایی که در سال گذشته دیده‌ام اشاره کنم.
سینمای ایران در سال گذشته "شاهکار" نداشت. من البته دو فیلم #بدون_تاریخ_بدون_امضا و #بیست‌ویک_روز_بعد را دوست داشتم. اگرچه از نظر ساختار سینمایی اولی فیلم بهتری بود اما دومی بیشتر به دل من نشست. شاید اگر فیلم‌های جشنواره فیلم فجر نبود سال گذشته برای من بدون فیلم خوب ایرانی سپری می‌شد. در جشنواره اما دو فیلم قابل توجه دیدم؛ #مغزهای_کوچک_زنگ‌زده و #تنگه_ابوقریب. هر دو فیلم استانداردهای بالایی داشتند و به‌خصوص تنگه ابوقریب که پیش از این درباره‌اش نوشته‌ام فیلم بسیار خوبی از آب درآمده بود. بنابراین با احترام به سه فیلم #بدون_تاریخ_بدون_امضا، #بیست‌ویک_روز_بعد و #مغزهای_کوچک_زنگ‌زده، #نیمکت_بلورین سال 1396 در بخش بهترین فیلم ایرانی تقدیم می‌شود به #تنگه_ابوقریب ساخته #بهرام_توکلی.
در بخش بهترین فیلم خارجی اما با معرفی یک دوست قدیمی یک فیلم ایتالیایی دیدم با نام #Perfect_Strangers اثر پائولو جینووز. فیلم یک کمدی درام عالی بود، از آن دست فیلم‌هایی که در جشنواره‌های جهانی نادیده گرفته می‌شوند و بعدها درباره‌شان صحبت می‌شود. باید اشاره کنم که فیلم‌های اسکار سال گذشته از #لالا_لند #La_La_Land گرفته تا #مون‌لایت #Moonlight و #منچستر_کنار_دریا #Manchester_by_the_Sea هیچ‌کدام فوق‌العاده نبودند. بنابراین نیمکت بلورین بهترین فیلم خارجی به Perfect Strangers می‌رسد، با این توضیح که فیلم در سال 2016 ساخته شده است.
در بخش #انیمیشن هم باید به دو اثر ویژه اشاره کنم. #بسکتبال_عزیز #Dear_Basketball بهترین انیمیشن کوتاه سال و #لاک‌پشت_قرمز #Red_Turtle هم بهترین انیمیشن بلند سال 1396 بود. درباره هر دو اثر پیش از این نوشته‌ام. اسکار امسال پر است از انیمیشن‌های فوق‌العاده. هم #Loving_Vincent عالی است و هم #Ferdinand و #Coco. درباره همه این‌ها در دوره بعد نیمکت بلورین خواهم نوشت.
من امسال تئاتر هم زیاد دیدم. تئاتر در ایران همچنان مثل هندوانه در بسته است. می‌روی و یک تئاتر معروف پرمخاطب مثل #الیور_توئیست می‌بینی که خوب است ولی عالی نیست، یا می‌روی یک کار در تئاتر شهر می‌بینی مثل #فتوحات_گلشیری که اصلا افتضاح است و گاهی هم یک تئاتر گمنام از یک کارگردان جوان می‌بینی و ذوق‌زده می‌شوی. #فهرست_مردگان #رضا_ثروتی تئاتر خوبی بود که البته زوائد نمایشنامه‌ای داشت. اجرای فرم این تئاتر جذاب بود اما کیفیت تئاتر در حد بهترین‌ها نبود. بدون هیچ تردیدی بهترین تئاتری که امسال دیدم #این_یک_پیپ_نیست اثر #محمد_مساوات بود. کاری فوق‌العاده با نمایشنامه‌ای درست و دکور و اجرایی عالی. بنابراین نیمکت بلورین بهترین تئاتر سال گذشته تقدیم می‌شود به #این_یک_پیپ_نیست. باید توضیح بدهم که من #صد_در_صد و #اسب را ندیدم.
در ادامه درباره بهترین خوانده‌ها و شنیده‌ها هم خواهم نوشت.
#هنر
#سینما
#تئاتر
#انیمیشن
#نیمکت
http://T.me/nymkat
من طبق روال سال‌های گذشته بهترین آثار خوانده، دیده و شنیده را برای مخاطبان نیمکت معرفی می‌کنم. این سنت از زمان وبلاگ‌نویسی من آغاز شد و چون نام وبلاگ من هم "نیمکت" بود، به بهترین آثاری که در سال گذشته با آن‌ها مواجه شده بودم، جایزه نمادینی با نام "نیمکت بلورین" اهدا می‌کردم. این توضیح لازم است که آثاری که در این‌جا معرفی می‌شوند تنها آثاری هستند که من دیده‌ام، خوانده‌ام و شنیده‌ام و طبیعی است که من همه آثار را نمی‌بینم، نمی‌خوانم و نمی‌شنوم. هدف از معرفی این آثار به اشتراک گذاشتن لذت‌ها و آموزه‌هاست، شاید یکی از خوانندگان من دوست داشته باشد این بهترین‌ها را ببیند، بشنود یا بخواند.
دیده‌ها
در بخش "دیده‌ها" باید به بهترین فیلم‌ها و تئاترهایی که در سال گذشته دیده‌ام اشاره کنم.
سینمای ایران در سال گذشته "شاهکار" نداشت. من البته دو فیلم #بدون_تاریخ_بدون_امضا و #بیست‌ویک_روز_بعد را دوست داشتم. اگرچه از نظر ساختار سینمایی اولی فیلم بهتری بود اما دومی بیشتر به دل من نشست. شاید اگر فیلم‌های جشنواره فیلم فجر نبود سال گذشته برای من بدون فیلم خوب ایرانی سپری می‌شد. در جشنواره اما دو فیلم قابل توجه دیدم؛ #مغزهای_کوچک_زنگ‌زده و #تنگه_ابوقریب. هر دو فیلم استانداردهای بالایی داشتند و به‌خصوص تنگه ابوقریب که پیش از این درباره‌اش نوشته‌ام فیلم بسیار خوبی از آب درآمده بود. بنابراین با احترام به سه فیلم #بدون_تاریخ_بدون_امضا، #بیست‌ویک_روز_بعد و #مغزهای_کوچک_زنگ‌زده، #نیمکت_بلورین سال 1396 در بخش بهترین فیلم ایرانی تقدیم می‌شود به #تنگه_ابوقریب ساخته #بهرام_توکلی.
در بخش بهترین فیلم خارجی اما با معرفی یک دوست قدیمی یک فیلم ایتالیایی دیدم با نام #Perfect_Strangers اثر پائولو جینووز. فیلم یک کمدی درام عالی بود، از آن دست فیلم‌هایی که در جشنواره‌های جهانی نادیده گرفته می‌شوند و بعدها درباره‌شان صحبت می‌شود. باید اشاره کنم که فیلم‌های اسکار سال گذشته از #لالا_لند #La_La_Land گرفته تا #مون‌لایت #Moonlight و #منچستر_کنار_دریا #Manchester_by_the_Sea هیچ‌کدام فوق‌العاده نبودند. بنابراین نیمکت بلورین بهترین فیلم خارجی به Perfect Strangers می‌رسد، با این توضیح که فیلم در سال 2016 ساخته شده است.
در بخش #انیمیشن هم باید به دو اثر ویژه اشاره کنم. #بسکتبال_عزیز #Dear_Basketball بهترین انیمیشن کوتاه سال و #لاک‌پشت_قرمز #Red_Turtle هم بهترین انیمیشن بلند سال 1396 بود. درباره هر دو اثر پیش از این نوشته‌ام. اسکار امسال پر است از انیمیشن‌های فوق‌العاده. هم #Loving_Vincent عالی است و هم #Ferdinand و #Coco. درباره همه این‌ها در دوره بعد نیمکت بلورین خواهم نوشت.
من امسال تئاتر هم زیاد دیدم. تئاتر در ایران همچنان مثل هندوانه در بسته است. می‌روی و یک تئاتر معروف پرمخاطب مثل #الیور_توئیست می‌بینی که خوب است ولی عالی نیست، یا می‌روی یک کار در تئاتر شهر می‌بینی مثل #فتوحات_گلشیری که اصلا افتضاح است و گاهی هم یک تئاتر گمنام از یک کارگردان جوان می‌بینی و ذوق‌زده می‌شوی. #فهرست_مردگان #رضا_ثروتی تئاتر خوبی بود که البته زوائد نمایشنامه‌ای داشت. اجرای فرم این تئاتر جذاب بود اما کیفیت تئاتر در حد بهترین‌ها نبود. بدون هیچ تردیدی بهترین تئاتری که امسال دیدم #این_یک_پیپ_نیست اثر #محمد_مساوات بود. کاری فوق‌العاده با نمایشنامه‌ای درست و دکور و اجرایی عالی. بنابراین نیمکت بلورین بهترین تئاتر سال گذشته تقدیم می‌شود به #این_یک_پیپ_نیست. باید توضیح بدهم که من #صد_در_صد و #اسب را ندیدم.
در ادامه درباره بهترین خوانده‌ها و شنیده‌ها هم خواهم نوشت.
#هنر
#سینما
#تئاتر
#انیمیشن
#نیمکت
http://T.me/nymkat
Telegram
اسلامی بیدگلی
نکات کوتاه اقتصادی، مالی و ...
این روزها نمایش #صد_در_صد نوشته #ماکس_لید و با کارگردانی #مرتضی_اسماعیل‌کاشی در مجموعه تئاتر شهرزاد روی صحنه است.
الیزابت که در اثر یک اتفاق فلج شده و از علاقه‌های خود (رقص باله و نمایش) دور افتاده است، تصمیم دارد به‌بهانه نوشتن یک نمایشنامه با مضمون #آزادی، #هویت و #توانمندی از اتفاق بیستم مارچ انتقام بگیرد. «صد در صد» کنکاشی است در «آزادی» و «تقدیر». تماشاگر از همان ابتدای نمایش مبهوت فضا خواهد بود و متن عالی نمایش اجازه نمی‌دهد که تماشاگر فرصت داشته باشد قضاوت نهایی خود را انجام دهد. این سردرگمی تا پایان نمایش همراه او خواهد بود و حتی اجازه قضاوت در مورد پایان نمایش را هم به تماشاگر نخواهد داد.
«صد در صد» تنها دو بازیگر دارد: #ستاره_پسیانی و #هوتن_شکیبا. پسیانی عالی و حیرت‌انگیز است. تسلط او به حرکت دست‌ها و انگشتانش، گذشته او به‌عنوان یک بالرین را باورپذیر می‌کند. بازی او چنان قدرتمند است که حتی بازی خوب هوتن شکیبا (که اتفاقا در نمایش هم نقش یک بازیگر را ایفا می‌کند) را تحت تأثیر قرار داده است و این موضوع به تم اصلی نمایش هم کمک می‌کند.
تنها ضعف نمایش افت ریتم آن از میانه اجرا است.
#ستاره_پسیانی به‌خاطر ایفای این نقش برنده تندیس بلورین بهترین بازیگر زن سی‌وششمین #جشنواره_تئاتر_فجر شد و #هوتن_شکیبا هم دیپلم افتخار گرفت. «صد در صد» به خاطر طراحی صحنه، کارگردانی و موسیقی هم کاندیدای دریافت جایزه جشنواره فجر بوده است.
دیدن این نمایش را به همه علاقه‌مندان تئاتر توصیه می‌کنم.
#هنر
#تئاتر
#نیمکت
http://T.me/nymkat
الیزابت که در اثر یک اتفاق فلج شده و از علاقه‌های خود (رقص باله و نمایش) دور افتاده است، تصمیم دارد به‌بهانه نوشتن یک نمایشنامه با مضمون #آزادی، #هویت و #توانمندی از اتفاق بیستم مارچ انتقام بگیرد. «صد در صد» کنکاشی است در «آزادی» و «تقدیر». تماشاگر از همان ابتدای نمایش مبهوت فضا خواهد بود و متن عالی نمایش اجازه نمی‌دهد که تماشاگر فرصت داشته باشد قضاوت نهایی خود را انجام دهد. این سردرگمی تا پایان نمایش همراه او خواهد بود و حتی اجازه قضاوت در مورد پایان نمایش را هم به تماشاگر نخواهد داد.
«صد در صد» تنها دو بازیگر دارد: #ستاره_پسیانی و #هوتن_شکیبا. پسیانی عالی و حیرت‌انگیز است. تسلط او به حرکت دست‌ها و انگشتانش، گذشته او به‌عنوان یک بالرین را باورپذیر می‌کند. بازی او چنان قدرتمند است که حتی بازی خوب هوتن شکیبا (که اتفاقا در نمایش هم نقش یک بازیگر را ایفا می‌کند) را تحت تأثیر قرار داده است و این موضوع به تم اصلی نمایش هم کمک می‌کند.
تنها ضعف نمایش افت ریتم آن از میانه اجرا است.
#ستاره_پسیانی به‌خاطر ایفای این نقش برنده تندیس بلورین بهترین بازیگر زن سی‌وششمین #جشنواره_تئاتر_فجر شد و #هوتن_شکیبا هم دیپلم افتخار گرفت. «صد در صد» به خاطر طراحی صحنه، کارگردانی و موسیقی هم کاندیدای دریافت جایزه جشنواره فجر بوده است.
دیدن این نمایش را به همه علاقه‌مندان تئاتر توصیه می‌کنم.
#هنر
#تئاتر
#نیمکت
http://T.me/nymkat
Telegram
اسلامی بیدگلی
نکات کوتاه اقتصادی، مالی و ...