#رهش (ر‌ه‌ش) #رضا_امیرخانی شد اولین کتابی که در سال ۱۳۹۷ خواندم. امیرخانی اگر‌چه در بعد روایت و متن و حتی گره‌گشایی داستان، همان سبک و سیاق داستان‌های پیشین خود را حفظ کرده -و از این جهت نباید منتظر یک شگفتی یا پیشرفت چشمگیر باشید- اما این‌بار به‌سراغ ماجرای #شهر یا بهتر بگویم #ناشهر تهران رفته و بلاهایی که سال‌ها بر سر آن رفته است. «رهش» که در قصه رضا وارونه «شهر» است، از بسته شدن راه نفس شهر و از بین رفتن تمام سنت‌های دوست‌داشتنی و نابودی خانه‌های قدیمی تهران را روایت کرده تا مجادلات سیاسی و بی‌معنایی #اصولگرایی و #اصلاح‌طلبی در روزگار امروز.

اگرچه جذابیت همیشگی متن‌های امیرخانی در «ر‌ه‌ش» هم وجود دارد، #رهش از نظر متن و روایت و درام برای ادبیات ایران و برای رضا امیرخانی اتفاق ویژه‌ای نیست؛ اما برای شهر تهران اتفاق مهمی است. همه سیاست‌گذاران حوزه شهر باید این کتاب را بخوانند. فهم امیرخانی از بلاهایی که نادان‌ها بر سر شهر آورده‌اند عمیق است و این فهم عمیق وقتی با قلم رضا گره خورده، تبدیل به متنی تأثیرگذار شده است.

باید اشاره کنم که مهم‌ترین اتفاق درباره #رهش همان شور و شوق عجیب و مبارک کتاب‌خوان‌ها برای خرید و خوانش آخرین رمان #رضا_امیرخانی است. این یعنی امیرخانی جایگاه ویژه‌ای در ادبیات ایران پیدا کرده است.

#هنر
#ادبیات

#نیمکت
http://T.me/nymkat

"تحریم و دیکتاتوری دو روی یک سکه‌اند. کشور تحریم‌شده ناچار به دام چاله‌ی تک‌صدایی می‌افتد و تک‌صدایی شروعی‌ست برای دیکتاتوری.

عدم مراوده در سطح حاکمیت، امکان مقایسه را از بین می‌برد. مقایسه نشدن تقدس می‌آورد برای چیزی که مقدس نیست... تقدیس جناب رفیق می‌سازد، جناب ژنرال می‌سازد و..."

از کتاب #نیم‌دانگ_پیونگ‌یانگ
نوشته #رضا_امیرخانی

#کتاب
#هنر
#ادبیات

#نیمکت
http://T.me/nymkat