از سوی اقتصاددانان کلاسیک، دو ایراد به مطالعات و آزمایش‌های #دانیل_کانمن و #آموس_تورسکی گرفته می‌شد. اول این‌که بشر در فرایند یادگیری سوگیری‌های خود را اصلاح می‌کند و دوم این‌که افراد در تصمیمات مهم بیشتر به عقلانیت روی می‌آورند و سوگیری‌ها در تصمیمات کوچک روزمره رخ می‌نمایند.

#ریچارد_تیلر می‌گوید این دو ایراد متناقض است. ما معمولاً در تصمیمات کوچک و خردمان (مانند خرید از سوپرمارکت) فرصت تکرار و یادگیری داریم و معمولاً تعداد تکرار اقدامات مهم اقتصادی زندگی‌مان به‌قدری کم است که فرصت یادگیری فراهم نمی‌شود. تیلر می‌گوید یکی از این دو ایراد را مطرح کنید.

#مالی_رفتاری
#اقتصاد_رفتاری

#نیمکت
http://T.me/nymkat

#دانیل_کانمن و #آموس_تورسکی در مطالعه‌ای که روی شرط‌بندی مسابقات اسب‌دوانی انجام دادند، متوجه شدند که در دورهای پایانی میزان شرط‌بندی روی اسب‌های کم‌شانس افزایش می‌یابد. آن‌ها توضیح دادند که افراد بازنده ترجیح می‌دهند ریسک کنند تا پول اولیه خود را به جیب‌هایشان برگردانند. به‌خصوص اگر بدانیم که صاحبان بنگاه‌های شرط‌بندی در هر دور ۱۷ درصد از کل مبلغ شرط‌ها را به‌عنوان کمیسیون دریافت می‌کنند، متوجه خواهیم شد که در دورهای پایانی در مجموع بسیاری از شرط‌بندها در زیان قرار دارند.

این موضوع همان #اثر_سربه‌سری (break-even effect) است که #ریچارد_تیلر هم در بازی پوکر مشاهده کرده بود. بازیکنان پوکری هم که در دورهای آغازین مقداری پول از دست داده بودند، در دورهای آخر بازی ریسک‌پذیر می‌شدند تا زیان خود را جبران کنند.

تِیلر البته می‌گوید که نمی‌توان تنها با این اثر (سربه‌سری) توضیح داد که چرا شرط‌بندها مقدار پول بیشتری روی اسب‌های پرشانس شرط نمی‌بندند که زیانشان را جبران کنند. یعنی اگر ۱۰۰ دلار عقب هستند به‌جای شرط‌بندی ۲ دلاری روی اسبی با شانس ۱ به ۵۰ مثلا ۲۵ دلار روی اسبی با شانس ۱ به ۴ شرط بندند.

#اقتصاد_رفتاری
#مالی_رفتاری

#نیمکت
http://T.me/nymkat