"مرد بالشی" پیش از این بارها اجرا شده و این روزها نیز اجرای "نسبتا" قابل قبولی از آن در تماشاخانه پایتخت برقرار است
البته بهتر بود چیزی به متن عالی "مارتین مک دونا" اضافه نمی‌شد

#هنر
#تئاتر
@nymkat

#تئاتر موزیکال #الیور_توئیست اگر‌چه متن خوبی ندارد و شعرها هم خوب نیست، اما از نظر دکور، صحنه، لباس و موسیقی از بهترین تئاترهایی است که دیده‌ام. #هوتن_شکیبا فوق‌العاده بود

#حسین_پارسایی
#هنر

@nymkat

تیزر #تئاتر #دیور (Dior)
کارگردان: #آریان_رضایی
نویسنده: #هاله_مشتاقی‌نیا

نکاتی درباره این تئاتر در یادداشت بعدی نوشته‌ام.

#هنر
#تئاتر

#نیمکت
@nymkat

👆👆👆👆👆👆👆👆

#دیور اولین تئاتری بود که در سال ۱۳۹۷ دیدم. تئاتری تعاملی که تجربه جالبی است برای کسانی که تا به‌حال این‌گونه تئاترها را ندیده‌اند. البته #دیور (Dior) از جمله تئاترهایی است که سطح تعامل در آن پایین است؛ به این معنا که حضور تماشاگر بیشتر از جنس اظهار نظر و تجربه بازیگری است و به پیشبرد داستان کمکی نمی‌کند. عملا پس از هر حضور و گفت‌و‌گوی تماشاگران، تئاتر داستان از پیش تعیین‌شده خود را ادامه می‌دهد.
دیور که درباره قضاوت و به‌ویژه قضاوت در فضای مجازی است، در قصه‌گویی ضعف دارد و این ضعف هم با تعاملی شدن اجرا برطرف نشده است.

تجربه تئاترهای تعاملی جالب است و احتمالا در سال‌های آتی پیشرفت‌های خوبی در این زمینه روی خواهد داد.

#هنر
#تئاتر

#نیمکت
http://T.me/nymkat

#نیمکت_بلورین (بخش اول: دیده‌ها)

من طبق روال سال‌های گذشته بهترین آثار خوانده، دیده و شنیده را برای مخاطبان نیمکت معرفی می‌کنم. این سنت از زمان وبلاگ‌نویسی من آغاز شد و چون نام وبلاگ من هم "نیمکت" بود، به بهترین آثاری که در سال گذشته با آن‌ها مواجه شده بودم، جایزه نمادینی با نام "نیمکت بلورین" اهدا می‌کردم. این توضیح لازم است که آثاری که در این‌جا معرفی می‌شوند تنها آثاری هستند که من دیده‌ام، خوانده‌ام و شنیده‌ام و طبیعی است که من همه آثار را نمی‌بینم، نمی‌خوانم و نمی‌شنوم. هدف از معرفی این آثار به اشتراک گذاشتن لذت‌ها و آموزه‌هاست، شاید یکی از خوانندگان من دوست داشته باشد این بهترین‌ها را ببیند، بشنود یا بخواند. 

دیده‌ها

در بخش "دیده‌ها" باید به بهترین فیلم‌ها و تئاترهایی که در سال گذشته دیده‌ام اشاره کنم.

سینمای ایران در سال گذشته "شاهکار" نداشت. من البته دو فیلم #بدون_تاریخ_بدون_امضا و #بیست‌ویک_روز_بعد را دوست داشتم. اگرچه از نظر ساختار سینمایی اولی فیلم بهتری بود اما دومی بیشتر به دل من نشست. شاید اگر فیلم‌های جشنواره فیلم فجر نبود سال گذشته برای من بدون فیلم خوب ایرانی سپری می‌شد. در جشنواره اما دو فیلم قابل توجه دیدم؛ #مغزهای_کوچک_زنگ‌زده و #تنگه_ابوقریب. هر دو فیلم استانداردهای بالایی داشتند و به‌خصوص تنگه ابوقریب که پیش از این درباره‌اش نوشته‌ام فیلم بسیار خوبی از آب درآمده بود. بنابراین با احترام به سه فیلم #بدون_تاریخ_بدون_امضا، #بیست‌ویک_روز_بعد و #مغزهای_کوچک_زنگ‌زده، #نیمکت_بلورین سال 1396 در بخش بهترین فیلم ایرانی تقدیم می‌شود به #تنگه_ابوقریب ساخته #بهرام_توکلی.

در بخش بهترین فیلم خارجی اما با معرفی یک دوست قدیمی یک فیلم ایتالیایی دیدم با نام #Perfect_Strangers اثر پائولو جینووز. فیلم یک کمدی درام عالی بود، از آن دست فیلم‌هایی که در جشنواره‌های جهانی نادیده گرفته می‌شوند و بعدها درباره‌شان صحبت می‌شود. باید اشاره کنم که فیلم‌های اسکار سال گذشته از #لالا_لند #La_La_Land گرفته تا #مون‌لایت #Moonlight و #منچستر_کنار_دریا #Manchester_by_the_Sea هیچ‌کدام فوق‌العاده نبودند. بنابراین نیمکت بلورین بهترین فیلم خارجی به Perfect Strangers می‌رسد، با این توضیح که فیلم در سال 2016 ساخته شده است.

در بخش #انیمیشن هم باید به دو اثر ویژه اشاره کنم. #بسکتبال_عزیز #Dear_Basketball بهترین انیمیشن کوتاه سال و #لاک‌پشت_قرمز #Red_Turtle هم بهترین انیمیشن بلند سال 1396 بود. درباره هر دو اثر پیش از این نوشته‌ام. اسکار امسال پر است از انیمیشن‌های فوق‌العاده. هم #Loving_Vincent عالی است و هم #Ferdinand و #Coco. درباره همه این‌ها در دوره بعد نیمکت بلورین خواهم نوشت.

من امسال تئاتر هم زیاد دیدم. تئاتر در ایران همچنان مثل هندوانه در بسته است. می‌روی و یک تئاتر معروف پرمخاطب مثل #الیور_توئیست می‌بینی که خوب است ولی عالی نیست، یا می‌روی یک کار در تئاتر شهر می‌بینی مثل #فتوحات_گلشیری که اصلا افتضاح است و گاهی هم یک تئاتر گمنام از یک کارگردان جوان می‌بینی و ذوق‌زده می‌شوی. #فهرست_مردگان #رضا_ثروتی تئاتر خوبی بود که البته زوائد نمایشنامه‌ای داشت. اجرای فرم این تئاتر جذاب بود اما کیفیت تئاتر در حد بهترین‌ها نبود. بدون هیچ تردیدی بهترین تئاتری که امسال دیدم #این_یک_پیپ_نیست اثر #محمد_مساوات بود. کاری فوق‌العاده با نمایشنامه‌ای درست و دکور و اجرایی عالی. بنابراین نیمکت بلورین بهترین تئاتر سال گذشته تقدیم می‌شود به #این_یک_پیپ_نیست. باید توضیح بدهم که من #صد_در_صد و #اسب را ندیدم.

در ادامه درباره بهترین خوانده‌ها و شنیده‌ها هم خواهم نوشت.

#هنر
#سینما
#تئاتر
#انیمیشن

#نیمکت
http://T.me/nymkat

تئاتر #زهرماری به‌کارگردانی #علی_احمدی یک کمدی سیاه اجتماعی است. نمایشنامه براساس یک ایده جالب نوشته شده اما مثل اکثر متن‌های ایرانی هم دارای اضافات است و هم به شعار آمیخته. در نمایشنامه #رضا_بهاروند و #احمد_سلگی سرکه‌های مادر جان پس از مرگش و با شیطنت ماریا (که اسم اصلی‌اش حلیمه است)، دختر خانواده (#هستی_مهدوی‌) به شراب تبدیل شده و دو برادر (#تینو_صالحی و #علی_شادمان) موافق فروش آن‌ها هستند و برادر بزرگ (#نادر_فلاح) که مداح مسجد محل است و در سودای نشستن بر مسند ریاست بسیج محله و موقعیت خود را در خطر می‌بیند، مخالف است.

کشمکش بین این برادران و البته پدرشوهر حلمیه/ماریا (#خسرو_احمدی) موقعیت‌های طنزی ایجاد می‌کند که در خنداندن تماشاگران موفق است. اما هدف اصلی نمایشنامه طنز نیست، بلکه به نظر مساله تقابل خانواده‌های طبقه فرودست اجتماعی با قدرت محلی و وضعیت از هم پاشیده اجتماعی و به زوال رفتن نسل‌ها ایده اصلی پشت خنده‌های ظاهری است.
پسر اول اسیر "ریا" است. پسر دوم درگیر لات‌بازی شده و مدتی در زندان بوده است. دختر خانواده به‌دنبال کسب درآمد از فروش مسکرات و البته ناخواسته باردار است و پسر سوم هم کاملا بی‌قید و البته سرکش است... پاسلن تلخ داستان هم بن‌بست این خانواده است در مقابل جبر زمان و زور نهاد وابسته به حاکمیت...

به‌جز نادر فلاح بقیه بازیگران متوسط بودند. آن‌ها در زمانی که نقش داشتند و توجه رویشان هست خوب هستند اما در زمان‌های دیگر بلاتکلیف‌اند. این البته اشکال کارگردانی هم هست.

#زهرماری در مجموع تئاتر خوبی است ولی "عالی" نیست.

#هنر
#تئاتر

#نیمکت
http://T.me/nymkat

#تئاتر #یک_روز_تابستانی که براساس نمایشنامه‌ای از #اسلاومیر_مروژک اجرا می‌شود، یک کمدی موقعیت درام است که با بازی‌های روان، طراحی صحنه خوب و کارگردانی مناسب به کاری نسبتا قابل توجه تبدیل شده است.

متن مروژک بسیار خوب و بدون اضافات است و یک طراحی صحنه ساده مفهومی بسیار مناسب چنین نمایشنامه‌ای است. #رضا_بهبودی در نقش یک شهروند فرودست، مثل همیشه خوب است و #پارسا_پیروزفر (که کارگردانی را هم بر عهده دارد) به‌خوبی نقش فردی از طبقه فرادست جامعه با پیچیدگی‌های شخصیتی مخصوص به خود را بازی کرده است.

این کمدی موقعیت که در میانه داستان به کمدی درام تبدیل می‌شود، شرحی است از پیروزی همیشگی طبقه مرفه و متمول.

"یک روز تابستانی" این روزها در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است.

#هنر
#تئاتر

#نیمکت
http://T.me/nymkat

«در بحبوحه شلوغی‌ها و درگیری‌های شهریور ۱۳۲۰ در ایران مردم دچار قحطی شده‌اند. مرگ فرماندار آشوب و بلوایی در شهر راه می‌اندازد که کنسول روس، روحانی، نظمیه‌چی و معلم را درگیر می‌کند.»

این خلاصه نمایشنامه #روز_بیست‌ویکم است که به کارگردانی #نیوشا_محرابی این روزها در #خانه_نمایش_مهرگان در حال اجرا است.

نمایش یک روایت داستانی از روزهای قحطی است که با تلفیق با موضوعات عاشقانه و اجتماعی سعی در جذب مخاطب دارد.
برای کسانی که به نمایش‌های داستان‌محور علاقه دارند، «روز بیست و یکم» نمایش جذابی خواهد بود.

نکته مثبت این نمایش این است که علی‌رغم وجود زمینه، در دام شعارهای رایج نیفتاده و بیشتر به روایت خطی داستان می‌پردازد. نمایش خالی از پیچیدگی‌های مرسوم تئاتری است و این‌ها برای مخاطب عام جذاب خواهد بود. هدف اصلی این نمایش نه خلق یک اثر هنری بلکه ارتباط با مخاطب است و دست‌مایه‌های طنز هم درست از همین رو در متن و در اجرا تلفیق شده است. موسیقی زنده هم بسیار در خلق فضا و پیشبرد داستان کمک می‌کند. البته ضعف‌هایی هم در داستان‌پردازی، طراحی صحنه و طراحی لباس وجود دارد.

#هنر
#تئاتر

#نیمکت
http://T.me/nymkat

این روزها نمایش #صد_در_صد نوشته #ماکس_لید و با کارگردانی #مرتضی_اسماعیل‌کاشی در مجموعه تئاتر شهرزاد روی صحنه است.

الیزابت که در اثر یک اتفاق فلج شده و از علاقه‌های خود (رقص باله و نمایش) دور افتاده است، تصمیم دارد به‌بهانه نوشتن یک نمایشنامه با مضمون #آزادی، #هویت و #توانمندی از اتفاق بیستم مارچ انتقام بگیرد. «صد در صد» کنکاشی است در «آزادی» و «تقدیر». تماشاگر از همان ابتدای نمایش مبهوت فضا خواهد بود و متن عالی نمایش اجازه نمی‌دهد که تماشاگر فرصت داشته باشد قضاوت نهایی خود را انجام دهد. این سردرگمی تا پایان نمایش همراه او خواهد بود و حتی اجازه قضاوت در مورد پایان نمایش را هم به تماشاگر نخواهد داد.

«صد در صد» تنها دو بازیگر دارد: #ستاره_پسیانی و #هوتن_شکیبا. پسیانی عالی و حیرت‌انگیز است. تسلط او به حرکت دست‌ها و انگشتانش، گذشته او به‌عنوان یک بالرین را باورپذیر می‌کند. بازی او چنان قدرتمند است که حتی بازی خوب هوتن شکیبا (که اتفاقا در نمایش هم نقش یک بازیگر را ایفا می‌کند) را تحت تأثیر قرار داده است و این موضوع به تم اصلی نمایش هم کمک می‌کند.

تنها ضعف نمایش افت ریتم آن از میانه اجرا است.

#ستاره_پسیانی به‌خاطر ایفای این نقش برنده تندیس بلورین بهترین بازیگر زن سی‌وششمین #جشنواره_تئاتر_فجر شد و #هوتن_شکیبا هم دیپلم افتخار گرفت. «صد در صد» به خاطر طراحی صحنه، کارگردانی و موسیقی هم کاندیدای دریافت جایزه جشنواره فجر بوده است.

دیدن این نمایش را به همه علاقه‌مندان تئاتر توصیه می‌کنم.

#هنر
#تئاتر

#نیمکت
http://T.me/nymkat

"بینوایان"؛ قیل و قال برای هیچ

تئاتر #بینوایان شاید از نظر تعداد مخاطب، حجم تبلیغات و قیل و قال مهمترین اتفاق این هنر در چند دهه گذشته است. #حسین_پارسایی (کارگردان) نمایشی را با انبوهی ستاره و بازیگر و یک ارکستر بزرگ (به‌رهبری #بردیا_کیارس) در تالار هتل مجلل اسپیناس پالاس روی صحنه برده است و مدت‌هاست که بسیاری از بیلبردهای اتوبان‌ها به تصاویر ستارگان حاضر در این نمایش ( #نوید_محمدزاده، #پارسا_پیروزفر، #پریناز_ایزدیار، #اشکان_خطیبی، #سحر_دولتشاهی و #هوتن_شکیبا) مزین شده است. همه این‌ها در خدمت اجرای نمایشی است برگرفته از یکی از مهم‌ترین آثار تاریخ ادبیات جهان: #بینوایان.

تماشاگری که به‌دنبال این‌همه نام بزرگ، با امید بسیار و به‌سختی بلیط حضور در این آوردگاه را تهیه کرده، سرانجام یک نمایش دست چندم و نسبتاٌ ضعیف از اقتباس‌های سینمایی این اثر (به‌ویژه فیلم بینوایان ساخته #تام_هوپر) را تماشا می‌کند. نمایشی سردرگم که هم ارزش‌های روایتی شاهکار #ویکتور_هوگو را در خود ندارد و هم با آن متن پیش پا افتاده‌اش توصیفات حیرت‌انگیز داستان اصلی را کمرنگ کرده است.

متن نمایشی که قرار بوده موزیکال باشد، اتفاقاً هیچ شباهتی به شعر ندارد و بازیگران در اکثر اوقات جمله‌های روزمره را با همراهی موزیک و به‌خیال خودشان به‌شکل آواز می‌خوانند. آیا کارگردان نمایش (که سابقه‌ای طولانی در ابرپروژه‌های تئاتری دارد) نمی‌داند که معنای نمایش موزیکال تنها همراهی موسیقی با دیالوگ‌های بازیگران نیست؟ این متن ضعیف و این حجم از فالش‌خوانی برای نمایشی که شاید ده‌ها میلیارد تومان درآمد بلیط‌فروشی دارد عجیب است.

از میان آن همه ستاره و بازیگر مطرح تنها هوتن شکیبا و سحر دولتشاهی بازی می‌کنند و پارسا پیروزفر هم متوسط است. نوید محمدزاده همان‌قدر که در سینما تحسین‌برانگیز است در تئاتر ضعیف است. حسین پارسایی همکاری با محمدزاده را در نمایش #الیورتوئیست هم تجربه کرده بود. نوید محمدزاده در آن نمایش هم بسیار ضعیف بود. پریناز ایزدیار حتی توانایی آواز خواندن ندارد، هرچند بازیگران دیگر هم آن‌قدر خارج می‌خوانند که گاهی فکر می‌کردم کاش جای همه‌شان خواننده حرفه‌ای می‌خواند.

در مقایسه با نمایش اولیورتوئیست که دکور، بسیاری از ضعف‌های نمایشی را پوشانده بود، «بینوایان» یک دکور متوسط و ایستا داشت و از این حیث هم نسبت به کار قبلی حسین پارسایی چند به گام به عقب بود.

هر چند در پایان تئاتر برخی از مردم که تجربه دیدن چنین نمایش بزرگ و پر زرق و برقی را نداشته‌اند، راضی بودند، اما انتظار بسیاری از تماشاگران حرفه‌ای تئاتر و سینما که اقتباس‌های بسیار بهتری از داستان بینوایان را دیده بودند و یا با مفاهیم و اصول موسیقی و تئاتر آشنایی بیشتری داشتند، برآورده نشده بود.

#هنر
#تئاتر
#ادبیات
#موسیقی

#نیمکت
http://T.me/nymkat

#تن‌شوری نمایشی است که براساس سریال چهل و پنج سال پیش (۱۹۷۳) #اینگمار_برگمان نوشته و توسط #رضا_ثروتی کارگردانی شده است. موضوع تن‌شوری زیر و بم‌هایی از زندگی زناشویی زوجی تقریباً چهل ساله است که تا پیش از این کمتر در عرصه نمایش (و به‌طور کلی هنر ایران) درباره آن‌ها بحث شده است. تن‌شوری از این حیث نمایشی صریح و شجاعانه است.

زن و مرد نمایش تن‌شوری اسیر کلیشه‌هایی هستند که چهار دهه پیش در اروپا مطرح بوده ولی جامعه ایران هنوز از آن کلیشه‌ها رهایی نیافته است. زن هویت مستقلی از خود ندارد و خود را تنها شوهر یوهان و مادر دو دختر معرفی می‌کند. هم #صابر_ابر (در نقش یوهان) و هم #پانته‌آ_پناهی‌ها (در نقش ماریان) بازی‌های خوبی ارائه داده‌اند. البته که «پناهی‌ها» بهتر از «ابر» است و تنها حرکت تکراری دست‌ها آزاردهنده است.

«تن‌شوری» از نظر فرم با کارهای قبلی «رضا ثروتی» تفاوت جدی دارد. ثروتی که در اجرای کارهای شلوغ و پربازیگر تبحر دارد، این‌بار به اجرای نمایشی دو نفره روی آورده است. طراحی خوب و خلوت صحنه هم به اجرا کمک کرده است.

ایراد بزرگ تن‌شوری اما کش‌دار بودن روایت و کش‌دارتر بودن اجرا است. «رضا ثروتی» حتی در نمایش #سمفونی_مردگان هم با ضعف کشدار شدن نمایش مواجه بود، اما این‌جا قصه‌ای آرام و کم‌گره تماشاگر را خسته می‌کند. اجرای متوالی دو سانس حتی بازیگران نمایش را تحت تأثیر قرار داده بود. حتی ویدیویی که در میان نمایش پخش شد هم کشدار بود. تعامل اندک و بی‌فایده با تماشاگران هم کمکی به خروج نمایش از فاز کشداری نکرد.

#هنر
#تئاتر
#نمایش

#نیمکت
http://T.me/nymkat

راه نو، گام نو

مدتی است که با هدف فرهنگ‌سازی، با همراهی یکی از دوستان و با همکاری یک تیم حرفه‌ای از هنرمندان تئاتری به‌دنبال اجرای تئاتری هستیم که درام آن در کش و قوس‌های بازار سرمایه شکل می‌گیرد. دیروز رسانه‌ها خبری درباره این تئاتر منتشر کردند:

«نخستین نمایش با دغدغه التهابات روز بازار سرمایه در حالی به زودی روی صحنه تئاتر می‌رود، که این نمایش برای بازبینی آماده می‌شود.
این نمایش با عنوان «شوبیل» به نویسندگی و کارگردانی محمدرضا قلمبر و تهیه‌کنندگی امین آذریان و سعید اسلامی بیدگلی مدتی است تمرینات خود را در سکوت خبری آغاز کرده و به زودی توسط شورای نظارت و ارزشیابی اداره کل هنرهای نمایشی بازبینی خواهد شد. این نمایش در صورت اخذ مجوز از اواخر ماه جاری در سالن اصلی عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه خواهد رفت.»

#کانون_نهادهای_سرمایه‌گذاری_ایران و #گروه_دانش_شاخص_بازار_سرمایه و احتمالأ چند نهاد دیگر فعال در بازار سرمایه ما را همراهی خواهند کرد.

#هنر
#تئاتر

#نیمکت
http://T.me/nymkat