مدت زیادیه که دیگه هیچ آهنگی اونقدر من رو به وجد نمیاره که عمیقا دلم بخواد با کسی اون رو به اشتراک بگذارم، آهنگ‌ها، شعرها، کتاب‌ها و آدم‌ها، به طرز غیرقابل انکاری برام ملال‌آور شدن و این اگه موقتی نباشه؛ حقیقتا ترسناکه!
امیدوارم این به وجد نیومدن ریشه در این داشته‌باشه که خیلی وقته اونقدر فرصت و آسودگی خاطر نداشتم که با تمام وجود چیزی رو گوش بدم، خطی رو بخونم یا با آدمی حرف بزنم.
@narges_sarrafian_toofan

#story
ویدئو و نوشته: #نرگس_صرافیان_طوفان
@narges_sarrafian_toofan

از که دورم که به خود ساختنم دشوار است؟
- بیدل دهلوی

- خب “soulmate” چیه؟
+ مثل یه دوست صمیمی‌ه اما بیشتر. اون تو رو بهتر از دیگران می‌شناسه. اون تورو به آدم بهتری تبدیل می کنه. در واقع اون تو رو آدم بهتری نمی‌کنه، خودت این کارو می کنی چون اون بهت این کارو القا می کنه. اون کسیه که همیشه با خودت داریش. اون کسیه که قبل از هر کس یا هیچ‌کس دیگه ای تورو می‌شناسه، تو رو می‌پذیره و بهت ایمان میاره و مهم نیست که چه اتفاقی بیفته، همیشه دوسش خواهی‌داشت و هیچ چیزی نمی‌تونه این واقعیت رو تغییر بده.
- ناشناس

کاشف دلخوشی های کوچک باش! ˘˘
@ntoofan

0:00 ─〇───── 2:31
⠀ ⇄ ◃◃ ⅠⅠ ▹▹ ↻

چطور انقدر راحت خیانت می‌کنید و همزمان با چند نفر رابطه دارید؟
من واتساپ و تلگرامم رو نمی‌تونم همزمان مدیریت کنم، به اینصورت که یا پیامی در واتساپ دو تیک میخوره فکر می‌کنم الزاما مشاهده شده، یا وقتی در تلگرام پیامم تیک نمی‌خوره فکر می‌کنم الزاما اینترنت فرد مقابل خاموشه.
چطور طاقت میارید و چه ذهن پیچیده‌ای دارید که گیج نمی‌شید؟
@narges_sarrafian_toofan

داشتم مقدمه‌ی #کتاب ملت عشق را می‌خواندم، به ذهنم رسید که آدم‌های عموماً درونگرا شبیه به دریاچه‌های آرام‌ هستند و آدم‌های عموماً برونگرا و معاشرتی شبیه به رودخانه؛ کمترین ارتباط و کنش با دسته‌ی اول، واکنش‌های عمیق‌تری به‌دنبال دارد، چرا که ارتباطات کمتر و حساب‌شده‌تری دارند و حواسشان به حرف‌ها و احساس‌هایی که دریافت می‌کنند هست، عمیق‌تر عاشق می‌شوند و عمیق‌تر احساس می‌کنند و عمیق‌تر به خاطر می‌سپارند و عمیق‌تر غمگین می‌شوند. اما آدم‌های عموماً برونگرا و معاشرتی، روی جزئیات احساس‌ها و آدم‌ها زیاد دقیق نمی‌شوند، زودتر فراموش می‌کنند و در اکثر موارد، سطحی‌تر دلگیر می‌شوند از حرف‌ها و رفتن‌ها و کمتر جدی می‌گیرند و کمتر ضربه می‌خورند معمولاً. چرا که عادت دارند به آمدن‌ها و رفتن‌ها و دل‌ به کسی نبستن‌ها.
خواستم یادآوری کنم که حواس‌مان باشد برای چه منظوری و با چه شخصی ارتباط می‌گیریم. مبادا با هدف کنجکاوی و عبور، دریاچه‌ی آرام و خفته‌ای را برای ابد متلاطم کنیم. که موجی موج دیگری بزاید و از دل ذرات آرام دریاچه، هیاهو به‌پا خیزد. مبادا وقتی قصد ماندن نداریم، آرام و قرار را از کسی بگیریم.
همین!
@narges_sarrafian_toofan

اسمش را گذاشته‌ام «شرمِ آموخته‌شده». ایدئولوژی‌ای را مطابق اهداف و خواسته‌های خودشان حلاجی می‌کنند، به نام «اعتقاد» آن را ذره ذره به وجود تو می‌ریزند، وجدانت را نسبت به آن حساس و به رد و انکارِ آن، شرمگین و خجالت‌زده‌ می‌کنند.
اگر هم از مرگ نترسی، این شرمِ آموخته شده، منطق و شعورت را سرکوب می‌کند تا وادار به سکوت شوی و بدون حرکت بمانی. و طبق «اثر تماشاگر» همه به هم نگاه می‌کنند و وقتی کسی اعتراضی نمی‌کند، این انفعال و بی‌عملی، به شکل قاعده در ذهن تک تک اعضای جامعه نهادینه می‌شود. اینجاست که جمعیت، به نوعی «درماندگیِ آموخته‌شده» می‌رسد، جایی که هرگونه تلاش و تقلا را کاملا بیهوده و بی‌نتیجه تصور می‌کند.
آن‌ها می‌دانند چه می‌کنند، آن‌ها خوب می‌دانند چه می‌کنند.

- نرگس صرافیان

دلم گرفته‌بود، به خیابان رفتم. زمین، خالی بود. انگار کسی اشک‌های پاییز را پاک کرده‌بود و گفته‌بود، هیس!

گذارت اگر به خیابان افتاد، به پاکبان‌ها بگو شلخته جارو کنند، من برگ‌های پاییز را دوست دارم برای وقت‌هایی که حالم خوب نیست و تو نیستی و چتر نیست و موزیک هست و باران هست و سکوتِ شب، تا چندین روز امتداد دارد.

از اتاقم صدای جیرجیرک می‌شنوم، انگار تکه‌ای از شب برای همیشه در اتاق من جا مانده. آدمِ بی‌عشق، همان بهتر که با شب و سکوت و جیرجیرک‌ها رفیق باشد.

جیرجیرک می‌گفت: - چرا دلتنگی؟ چرا اجازه دادی فقدان آدم‌ها غمگینت کند؟ مگر خودت برای خودت کافی نیستی؟ مگر چای و قهوه را نداشتی که به آدم‌ها پناه بردی؟
سرم را پایین انداختم، گفتم تو جیرجیرکی؛ نمی‌دانی آدم را بغل که می‌کنند چه حجم عظیمی از کوه رنج‌های آدم آب می‌شود، آدم را که می‌بوسند چه لذت خوشایندی وجود آدم را لبریز می‌کند و وقتی از چشم‌ها و صدا و رفتارهای آدم تعریف می‌کنند، توی دل آدم چطور ناشیانه قند آب می‌شود.
تو جیرجیرکی، نمی‌فهمی!

حرفی نزد، سکوت کرد، چای‌اش را سرکشید و از پنجره به بیرون نگاه کرد. حتما داشت دنبال جیرجیرک دیگری می‌گشت که عاشقش بشود. شاید می‌خواست قبل از اینکه بمیرد، آغوش و عشق را تجربه کند. شاید می‌خواست مطمئن بشود که در دنیا چیزهای بهتری هم هست که می‌توان به آن‌ها پناه برد.

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

رابطه‌هایی که تمام شدند و انگار نه انگار که تمام شدند و انگار نه انگار که وجود داشتند و انگار نه انگار که جاذبه‌ای، اتصال عمیقی، و خاطرات عزیزی وجود داشته. انگار که از اول هیچ چیز نبوده، هیچ‌چیز.
یک جایی از مسیرْ خسته شده‌اند بدون هیچ دلیلی، نقطه‌ای گذاشته‌اند و رفته‌اند سرخط، فقط یک نقطه! همین.
- نرگس صرافیان

بعیدی نیست که صفحات و سایت‌های خبری، از برخی بازیگران و افراد مبالغی دریافت می‌کنند و به ازای آن، خبرهای بی‌اهمیت و خاله‌زنکی را سرتیتر اخبارشان قرار می‌دهند. وگرنه لباس عروس فلانی و جهیزیه‌ی لوکس فلانی و شیطنت‌های یواشکی فلانی و شال گل‌گلیِ دلبرانه‌ی فلانی و دعوای صوریِ فلانی با فلانی؛ به چه کار مردم می‌آید و کدام مشکل را حل می‌کند؟
من حتی به برخی حاشیه‌سازی‌ها هم مشکوکم، چطور برای یک حرف و یک اتفاق، اینهمه حاشیه؟ اینهمه هدفمند و این‌همه ناگهانی؟ ظاهرا برخی، شهرت و سرتیتر خبرها بودن و به تبع آن، به ثروتِ بیشتر رسیدن را به محبوبیت و منصفانه در اوج ماندن، ترجیح داده‌اند، آن‌هم به هر قیمتی که باشد. البته برخی! پس هر خبری را نپذیرید و روی هر موجی که معلوم نیست چرا و از کجا و برای چه شروع شده، سوار نشوید.

#story
ویدئو و نوشته: #نرگس_صرافیان_طوفان
@narges_sarrafian_toofan

#story
درخت‌های کنار خیابان چقدر معصوم‌اند. پاییز که می‌شود، پاره‌های کوچک جان‌شان را زیر پای عابران می‌ریزند، به این امید که "عشق" اتفاق بیفتد، حتی اگر برای یک‌نفر.
درخت‌های کنار خیابان مظلوم‌اند. شاخه‌هاشان میزبان پرنده‌هایی‌ست که پرواز می‌کنند و گوش‌هاشان پر از صدای مدام عبور ماشین‌ها.
مظلوم‌اند که پرواز و عبور را در باشکوه‌ترین حالت ممکن می‌بینند و با استیصالی پذیرفته و دردناک، ریشه‌هاشان را در آغوش می‌گیرند.
ویدئو و متن:
#نرگس_صرافیان_طوفان‌

@narges_sarrafian_toofan

سلام.
موزیکی که بسیار بسیار آن را دوست دارید یا فکر می‌کنید امکان دارد کسی مثل من از شنیدن آن بسیار بسیار لذت ببرد، برایم بفرستید:
-

عاشقتونم همیشه دنبال کننده تون هستم و خواهم بود خانم صرافیان عزیزم 😘

عزیز ناشناس من؛ شرح وسعت ذوقم از شنیدن این موزیک، در کالبد کلمات نمی‌گنجد. خوشحالم کردی، ممنونم.
از همه‌‌تان ممنونم و موزیک‌هایی که دوست‌تر داشتم را تا شب ارسال خواهم‌کرد.