مسیحیانِ قلمرو ساسانی، کمتر از مسیحیان رومی مسئول گسترش دین مسیحی در جهان نبودند و حتی جهانی گسترده‌تر از افق دید مسیحیان غربی را در برابر خود داشتند. در دوره‌ی ساسانی و با رواداری دولت مرکزی، کلیساهای پرشماری در ایران و دیگر سرزمین‌های آسیایی ساخته شد و دین مسیحی در آسیا رونقی بی‌سابقه یافت.
متن بالا، کتیبه‌ی ساخت یک کلیسا در زمان فرمانروایی پیروز ساسانی در گرجستان است:

برگردان فارسی کتیبه:
《[به یاری سه‌گانه‌ی مقدس]، ساخت این کلیسای مقدس در سال بیستم [فرمانروایی] شاه پیروز آغاز شد و پانزده سال [بعد] پایان یافت [یعنی در ۴۹۳ م.]. خداوند رحمت کند آنکه اینجا نیایش می‌کند و همچنین رحمت کند آن را که برای اسقف داویت، سازنده‌ی این کلیسای مقدس دعا می‌کند. [آمین]》.

Rapp, Stephen H., 2014, "New Perspectives on "Thr Land of Heroes and Giants": the Georgian Sources for Sasanian History, Sasanika 13.

– Apocalypse scene.

در باورهای مردم میان‌رودان باستان، فاصله‌ی انسان‌ها و خدایان زیاد بود و انسان به واقع، بنده‌وار در خدمت خدایان بود. اساس چندان درستی برای راستی و گناه وجود نداشت و میل خدایان بود که سرنوشت انسان را رقم می‌زد. انسان‌ها در دنیا وظیفه‌ی خاصی جز خشنود کردن خدایان نداشتند و نمی‌توانستند چندان به لطف آنان امید ببندند.

در چنین شرایطی بود که ایرانیان، با باورهایی نو و جذاب سر رسیدند که جهان را عرصه‌ی نبرد خوبی و بدی می‌دانست و هر یک از انسان‌ها، با تکیه بر جایگاهش در جامعه، وظیفه‌ای داشت که در صورت عمل درست به آن، در پیروزی نهایی بر اهریمن سهیم بود.

با این حال به نظر نمی‌رسد که در هیچ دوره‌ای از فرمانروایی طولانی‌مدت ایرانیان بر میان‌رودان، آنان در تلاش جدی برای تحمیل و یا حتی تبلیغ باورهای خود در میان مردم محلی برآمده باشند.

بن‌مایه: بولیو، پل آلن، ۱۳۹۸، "بین‌النهرین"، دین‌های دنیای باستان، ویراسته‌ی سارا آیلز جانستون، ترجمه‌ی جواد فیروزی، تهران: تمدن علمی.

دیدگاه شما نسبت به همجنسگرایی؟
تو دایرکت کانال بگید

در پایان
ممنون از دوستانی که همکاری میکنن و فعال هستن در باب گفتگو در این باره

Episode 4✅

The King in The North

خیلی خوب بود

این شاهکار هم که نیاز به معرفی نیست

کمتر از یک ساعت دیگه یک ماه‌گرفتگی خیلی جالب رخ میده که مردم کل دنیا این پدیده رو خواهند دید
و اون چیزی نیست جز پدیده ماه خونین یا ماه سرخ

بعد شنیدن این خبر این به فکرم رسید که بیام و براتون از باور های مردم و تمدن های باستانی درباره این قضیه بگم

پست های بعدی رو حتما بخونین👇

🐉ماه سرخ در چین باستان

🐲چینی ها وقتی میدیدن که پدیده ماه سرخ رخ داده
فکر میکردن که ماه قراره توسط یه اژدهای بزرگ بلعیده بشه
پس شروع میکردن به پایکوبی و طبل زدن و سروصدا تا حواس اژدها رو از ماه پرت کنن تا ماه بلعیده نشه

ماه سرخ در بابل و آشور و تمدن های میان‌رودان

مردم این تمدن‌ها با دیدن این پدیده فکر میکردن که خدایان ازشون خشمگین هستن و این سرخی ماه هشداری هست برای مرگ پادشاه
پس اون شب یکی از برده هاشون رو پادشاه موقت میکردن تا بلا به اون بخوره و پادشاه سالم بمونه

ماه سرخ در اساطیر نورس و اسکاندیناوی

تو اساطیر نورس(وایکینگها) دو گرگ وجود دارن به نام های اِسکُل(Sköll) و هاتی(Hati)
که یکیشون ماه رو دنبال میکنه
یکی دیگه خورشید رو
وقتی ماه سرخ میشد
میگفتن این گرگها به ماه و خورشید نزدیکند و میترسیدن،چون باور داشتند روزی که ماه و خورشید توسط این دو گرگ بلعیده بشن رگناروک(آخرالزمان) رخ میده

🪶ماه سرخ و سرخ‌پوستان آمریکا

بومیان قاره آمریکا یعنی سرخپوستان باور داشتن وقتی پدیده ماه سرخ رخ میده یعنی ارواح نیاکانشون بهشون نزدیک شدن.
بعضی قبایل هم اونو نشونه یه تغییر یا تحول بزرگ که آغاز یک دوره جدید هست میدونستن.

ماه سرخ و ایران باستان

گرفتگی‌ها بیشتر به جنگ بین نیروهای نیکی (اهورامزدا) و بدی(اهریمن) تعبیر می‌شد.

مردم به آتشکده‌ها می‌رفتن و دعا و نیایش می‌کردن تا روشنی دوباره برگرده.

آزتک ها و ماه سرخ

آزتک‌ها (تمدنی در مکزیک باستان) نگاه خیلی اسطوره‌ای به آسمان داشتن.

ماه‌گرفتگی و سرخ شدن ماه برای آزتک‌ها به معنی این بود که نیروهای اهریمنی یا موجودات آسمانی در حال حمله به ماه هستند.

اونا باور داشتن که اگر ماه کاملاً خورده یا نابود بشه، تعادل جهان به‌هم می‌ریزه.

برای همین، در زمان ماه‌گرفتگی مردم سر و صدا می‌کردن، ساز و طبل می‌زدن یا حتی فریاد می‌کشیدن تا موجودات اهریمنی ماه رو رها کنن.

گاهی هم قربانی انسانی به خدایان تقدیم می‌شد تا مطمئن بشن ماه دوباره به حالت عادی برمی‌گرده.

در تقویم و پیشگویی‌های مذهبی‌شون، ماه سرخ نشونه‌ای از جنگ، بلا یا تغییر بزرگ در سرنوشت امپراتوری بود.


برای آزتک‌ها آسمان و خدایان، مستقیماً با سرنوشت مردم و کشورشون در ارتباط بودن؛ پس هر پدیده‌ای مثل ماه سرخ، اهمیت فوق‌العاده‌ای براشون داشت.