🎼
#صدای_اعتراض
«اگر دیوار کشتارگاه‌ها شیشه‌ای بود، تمام آدم‌ها گیاه‌خوار می‌شدند.» پل مک‌کارتنی
اسمیتس (Smiths) یکی از مهم‌ترین گروه‌های موسیقی آلترناتیو راک انگلیسی با انتشار دومین آلبومش از موضوعی ترانه خواند که پیش از آن هیچ گروه و ترانه‌سُرایی از آن نگفته بودند.
نام آلبوم «گوشت [خواری] جنایت است» (Meat Is Murder) می‌باشد آلبومی که حالا ٣٢ ساله شده، و در یکی از ترانه هایش که همنام آلبوم است به کشتار حیوانات که آن روزگار موضوع جدیدی بود می‌پردازد، این اندیشه را موریسی (ترانه‌سرا و خواننده گروه) وارد دنیای موسیقی کرد، ترانه های دیگر این آلبوم اما سیاسی هستند.
شاید سخن از گیاه‌خواری و اعتراض به کشتار حیوانات در قالب ترانه موضوع جدیدی باشد، اما بسیاری از اندیشمندان از دیرباز در این باره بسیار سخنوری کرده اند، و اگر متن ترانه را با دقت بخوانیم اسمیتس نیز از سخن پیشینیان در این ترانه بهره برده است.
مخاطب اسمیتس در این ترانه بربریت مدرن است، و با سوال و جوابهایی که مطرح میکند، تلنگری به مخاطب می زند تا شاید این عادت کهن را که از عصر یخبندان که کشاورزی ابداع نشده بود با انسان است به چالش بکشد.
در بخشی از ترانه می‌خوانیم «بوقلمونی که برای جشن تکه پاره می‌کنی جنایت است» شاید این پاسخی به آن دسته افراد باشد که برای دفاع از کشتار حیوانات دین را سپر می‌کنند و در بسیاری ادیان هنگام جشن و عزا حیوانات را ذبح می‌کنند، هر چند بسیاری از اندیشمندان در حوزه دین نیز موافق گیاه خواری بوده‌اند که در سخن ما در این متن نمی‌گنجد و می‌توان گفت که اگر دین خشونت را ترویج و از آن دفاع میکند نمی‌توانست از صلح و عدالت سخن بگوید.
در بخشی از ترانه نیز علت این کشت و کشتار لذت جویی انسان بیان می‌شود که به خاطر لذت جویی، این بربر مدرن کباب می‌خورد، جای دیگر ترانه نیز می‌خوانیم که «آشپزخانه هایتان بوی چندان خوشی ندارد...» در اینجا نیز به یاد سخنی از نیچه می‌افتیم که می‌گوید: «سلامتی روانی از آشپزخانه شروع می‌شود.»
اما در پایان اسمیتس با طرح سوالی به ترانه پایان می‌دهد؛ «وقت مویه حیوانات، فریادرسشان کیست؟» کنفسیوس فیلسوف چینی چنین می‌گوید: «کسی که یک بار فریاد حیوانی را در حال کشته شدن شنیده باشد هرگز نمی‌تواند گوشت بخورد.»
#قاسم_مظاهری
@Ghasemmazahery
@Absurdmindsmedia
#صدای_اعتراض
«اگر دیوار کشتارگاه‌ها شیشه‌ای بود، تمام آدم‌ها گیاه‌خوار می‌شدند.» پل مک‌کارتنی
اسمیتس (Smiths) یکی از مهم‌ترین گروه‌های موسیقی آلترناتیو راک انگلیسی با انتشار دومین آلبومش از موضوعی ترانه خواند که پیش از آن هیچ گروه و ترانه‌سُرایی از آن نگفته بودند.
نام آلبوم «گوشت [خواری] جنایت است» (Meat Is Murder) می‌باشد آلبومی که حالا ٣٢ ساله شده، و در یکی از ترانه هایش که همنام آلبوم است به کشتار حیوانات که آن روزگار موضوع جدیدی بود می‌پردازد، این اندیشه را موریسی (ترانه‌سرا و خواننده گروه) وارد دنیای موسیقی کرد، ترانه های دیگر این آلبوم اما سیاسی هستند.
شاید سخن از گیاه‌خواری و اعتراض به کشتار حیوانات در قالب ترانه موضوع جدیدی باشد، اما بسیاری از اندیشمندان از دیرباز در این باره بسیار سخنوری کرده اند، و اگر متن ترانه را با دقت بخوانیم اسمیتس نیز از سخن پیشینیان در این ترانه بهره برده است.
مخاطب اسمیتس در این ترانه بربریت مدرن است، و با سوال و جوابهایی که مطرح میکند، تلنگری به مخاطب می زند تا شاید این عادت کهن را که از عصر یخبندان که کشاورزی ابداع نشده بود با انسان است به چالش بکشد.
در بخشی از ترانه می‌خوانیم «بوقلمونی که برای جشن تکه پاره می‌کنی جنایت است» شاید این پاسخی به آن دسته افراد باشد که برای دفاع از کشتار حیوانات دین را سپر می‌کنند و در بسیاری ادیان هنگام جشن و عزا حیوانات را ذبح می‌کنند، هر چند بسیاری از اندیشمندان در حوزه دین نیز موافق گیاه خواری بوده‌اند که در سخن ما در این متن نمی‌گنجد و می‌توان گفت که اگر دین خشونت را ترویج و از آن دفاع میکند نمی‌توانست از صلح و عدالت سخن بگوید.
در بخشی از ترانه نیز علت این کشت و کشتار لذت جویی انسان بیان می‌شود که به خاطر لذت جویی، این بربر مدرن کباب می‌خورد، جای دیگر ترانه نیز می‌خوانیم که «آشپزخانه هایتان بوی چندان خوشی ندارد...» در اینجا نیز به یاد سخنی از نیچه می‌افتیم که می‌گوید: «سلامتی روانی از آشپزخانه شروع می‌شود.»
اما در پایان اسمیتس با طرح سوالی به ترانه پایان می‌دهد؛ «وقت مویه حیوانات، فریادرسشان کیست؟» کنفسیوس فیلسوف چینی چنین می‌گوید: «کسی که یک بار فریاد حیوانی را در حال کشته شدن شنیده باشد هرگز نمی‌تواند گوشت بخورد.»
#قاسم_مظاهری
@Ghasemmazahery
@Absurdmindsmedia