استنباط من این است که:
یگانه راه نیایش خداوند خوش و خرم بودن است
لزومی ندارد نیایش کلامی باشد. 
در حقیقت نیایش نمیتواند کلامی باشد. کلمات چنان بی خاصیت و تهی هستند که نمیتوانند بار نیایش را بر دوش کشند. تو باید با وجودت خدا را نیایش کنی نه با ذهنت، هر تار وجودت باید در نیایش به ارتعاشی شادمانه درآید. 
هر سلول وجودت باید در نیایش به رقص درآید. 
در حقیقت تو باید خود نیایش شوی
تنها آنگاه عبادت میکنی.

آنگاه که هیچ چیزی گفته نمی‌شود، 
همه چیز گفته میشود. 
لازم نیست به معبد بروی.
هر جا که هستی خوش باش بدان جهت که خدا تو را برای بودن بر گزیده است. فرصتی برای دیدن زیبایی های عالم، دیدن این هستی راز آلود، فرصتی برای جزیی از هستی شدن، در آن شرکت جستن، از آن جرعه ای نوشیدن و مست شدن....

#اشو
@oshoi