#یادستان
نمی‌دانم کسانی که #قمارباز داستایوسکی را خوانده اند، گیر کدام بخش داستان اند؟
من در آن تابستان داغ چهارده پانزده ساله‌گی وقتی دوبار این رمان را خواندم اسیر همان بخشی شدم که شخصیت داستان در یک شب استثنایی رسیده بود به زمانی که #زمان/اش بود... و می‌برد و می‌برد من نه فقط در دل که با زبان فریاد می‌کشیدم بر سرش که پاشو کار تمام است. همه‌ی بدبختی‌ها و فلاکت‌ها و... پایان یافته، پاشو و برو دنبال یک جهان بهتر همین قدر بس است پاشو میز را ترک کن...
و مرد قمارباز میز را ترک نکرد تا به تباهی و افلاسی رقت انگیز تر از پیش برسد.
و من سال‌ها اسیر این حس و حال بودم سال‌ها..
بعدها چیزی را فهمیدم که مشکلم را حل کرد هرچند چیزی از اندوهم نکاست.
من در نوجوانی و بعدها در جوانی طبعا داشتم با ذهن و زبان و جهانی که سالم بود ماجرا را میدیدم و آن خواسته‌ها محصول یک وجود بالنسبه سالم است. کسی که غرق قمار است اساسا وجودی سالم ندارد که به چیزهایی بیندیشد که تو می اندیشی... او با توجه به #بودن/اش نباید از سرمیز برخیزد او خواهد ماند تا تباهی و سیاهی وجودش به حدادنای خود برسد و .... می‌رسد..
باری شما هم گاه درمانده‌ی رفتار عجیب دیگران می‌شوید و فکر می‌کنید که مثلا انجام فلان کار ساده یا گفتن ساده ترین جمله ی جهان که کاری ندارد پس چرا فلانی.... ؟!
یادتان نرود او که غرق یک بیماری ، ناراستی یا ناسالمی است... نهایتا به جایی می‌رسد که می‌شود خود این‌ها او اصلا و ابدا نمی‌تواند به چیزهایی بیندیشد یا عمل کند که یک وجود نسبتا سالم می اندیشد و عمل می‌کند...
@niyazestsnbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
نمی‌دانم کسانی که #قمارباز داستایوسکی را خوانده اند، گیر کدام بخش داستان اند؟
من در آن تابستان داغ چهارده پانزده ساله‌گی وقتی دوبار این رمان را خواندم اسیر همان بخشی شدم که شخصیت داستان در یک شب استثنایی رسیده بود به زمانی که #زمان/اش بود... و می‌برد و می‌برد من نه فقط در دل که با زبان فریاد می‌کشیدم بر سرش که پاشو کار تمام است. همه‌ی بدبختی‌ها و فلاکت‌ها و... پایان یافته، پاشو و برو دنبال یک جهان بهتر همین قدر بس است پاشو میز را ترک کن...
و مرد قمارباز میز را ترک نکرد تا به تباهی و افلاسی رقت انگیز تر از پیش برسد.
و من سال‌ها اسیر این حس و حال بودم سال‌ها..
بعدها چیزی را فهمیدم که مشکلم را حل کرد هرچند چیزی از اندوهم نکاست.
من در نوجوانی و بعدها در جوانی طبعا داشتم با ذهن و زبان و جهانی که سالم بود ماجرا را میدیدم و آن خواسته‌ها محصول یک وجود بالنسبه سالم است. کسی که غرق قمار است اساسا وجودی سالم ندارد که به چیزهایی بیندیشد که تو می اندیشی... او با توجه به #بودن/اش نباید از سرمیز برخیزد او خواهد ماند تا تباهی و سیاهی وجودش به حدادنای خود برسد و .... می‌رسد..
باری شما هم گاه درمانده‌ی رفتار عجیب دیگران می‌شوید و فکر می‌کنید که مثلا انجام فلان کار ساده یا گفتن ساده ترین جمله ی جهان که کاری ندارد پس چرا فلانی.... ؟!
یادتان نرود او که غرق یک بیماری ، ناراستی یا ناسالمی است... نهایتا به جایی می‌رسد که می‌شود خود این‌ها او اصلا و ابدا نمی‌تواند به چیزهایی بیندیشد یا عمل کند که یک وجود نسبتا سالم می اندیشد و عمل می‌کند...
@niyazestsnbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹