‍ #نیازستان_نکته

گه گاه دوستان نازنینم می گویند: نظر خودت را درباره ی برخی ابیات، آیات یا سخنانی را که به اشتراک میگذاری بنویس.
- چشم
مثلا درباره ی " وَ ما اُتیتُم مِن العلم الّا قیلاً "
فقط اندکی دانش به شما داده شد.
روشی برای فهم برخی سخنان دارم آنهم نه "رفتن_به" که "آمدن_از" است.
یعنی از آخر به اول می آیم. میوه را در نظر می آورم تا کیفیت دانه معلومم گردد.
مثلا دراین آیه نمیگویم علم چیست؟! فرض میگیرم علم بدیهی است بعد میگویم خب علم در زندگی انسان و در منظومه ی وجود مبنا و منشا چه چیزهاست؟!
خب، عمل ما بر اساس دانسته های ماست، گفتار وحتا نوع اندیشه ها و اندیشیدن های ما براساس موجودی ماست(دانش) و مهمتر از همه قضاوتهای ما درباره ی هر چیز و هر کس براساس میزان علم واطلاع ماست نسبت به آن موضوع و...
حالا نتیجه این میشود چون بهره ی #ما ونه حتا #من از علم کم است پس همه ی این نتایج نقص خواهد داشت. چرا ما میگوییم #خدا_بهترین_قضاوت_کننده است چون اورا عالِم الغیب و الشهادة میدانیم این است که داوری او اکمل است..
خب نتیجه ی عملی این میشود که من قضاوت نکنم دیگران را(رجوع کنید به گریز همه ی معرفت طلبان ایران از مسند قضاوت) تصور نکنم کار و گفتارم کامل است و.... فروتن باشم... و دیگر اینکه برای کامل تر شدن وجودم و خداگونه تر شدنم #علمم را لحظه به لحظه افزون کنم...
الحمدلله اولا و آخرا

@niyazestanbarani