#یادداشتهای_پریشانی
#ناخوش_احوالی_همه_گیر_ایرانیان
در کشوری دیگر زاده نشده ام ، در کشوری دیگر نزیسته ام و نبالیده ام. من زاده و پرورده ی همین خاکم .. با همه ی عظمتها و بزرگیهای مردمانش و در کنار همه ی کاستی ها و حقارتهای شان ..
اما می دانم انسان ، این موجود غریب، علیرغم تفاوتهایش در طول زمان و مکان مشابهت‌های عجیبی دارد و این را بسیار شنیده ام از رفتگان و ماندگان در فرنگ و ینگه دنیا که بسیار گاه چیزهایی می بینند در آن ولایات و ایالات که می بردشان به پایین ترین ادوار تاریخی ، جغرافیایی و فرهنگی همین کشور ما ،ایران. پس ممکن است این سخنان حال بسیاری از مردم جهان باشد.
از کودکی همانند بسیاری از همنسلانم #ایران جان جانانم شد و #ای_ایران.. سرودی که قبل از شد جمهوری اسلامی به پا... حفظش بودم.
از دین و مذهب و شعائر و ظواهرش هم لازم نیست که بگویم چرا که میدانم ما ایرانیان همیشه قائل به #مینوی_معنوی بوده ایم و خود را از نخستین پگاه هم_پیمان #مهر دانسته ایم ...
#مهرپرستی از همان آغاز اسطوره از همان تاریخ روح شروع توحید بوده است و بعدها پس از چندهزار سال تاریخ تن ما ایرانیان آن را در #علی یافته ایم ..بدین قرار از نظر من در تاریخ روحی ما ایرانیان حضور اسلام انفکاک نبوده است تداوم است ودر عرصه ی حضور تدوامی طبیعی ، قانون مند و علی است. چنانکه اکنونمان محصول تمام تاثیرات و تاثرات در بستر زمان است.
نمی دانم کجای تاریخ حال این ملت خوب بوده است !؟ دست کم یکی دو دهه یا چند سالی؟
اما تا آنجا که می خوانم و می دانم دست کم حال #اهل_فضل_و_دانش هیچوقت خوب نبوده مگر لحظاتی #کلمح_البصر .. مردم هم بنا به #موقعیتشان و بهره مندی از دانش و فضل بیش و کم حال خوش و ناخوش احوال بوده اند ..اما این دوسه دهه ی اخیر دیگر ناخوش احوالی به سراغ تک تک افراد این سرزمین آمده است . کانه مفصل مشترک اکثریت مردم ایران ، و منطقه نیز ، این حال خراب و دردهای پیاپی است..
من دقیقا برای شرح حال امروزیمان واژه ی #فروپاشی را به کار میبرم .
این مردم در زیر هزاران هزار بار درد و جهل و ندانم کاری و فرصت طلبی و... دیگر خرد شده اند و این را در گفتار و کردار اکثریت میتوان دید.. در ذهن اسطوره ای ام یاد روزگاری می افتم که تمامی دیوان بند گسسته بودند و ایران را پرکرده بودند و جایی در سرزمین فرشتگان برای آنهمه فریشته باقی نگذارده بودند تا صدای بالشان حتی به گوش کر #هرودت هم برسد.
خشم و آز و دروج و رشک و اپوش و جهی و خنئه ای و... همه و همه در تاخت و تازند و تیر یا تشتر و مهر و سروش و رشن و وهومنه و اردیسور آناهیتا و سپنتار_إرمئیتی و امرتات و هورتات و... و تمامی ایزدان و ایزد بانوان ( یادتان باشد ایزد معناش خدا نیست ایزد یعنی چیزی و کسی که قابل ستایش است و برایش سرود میخوانند) به کنج درد بیمار بی تیمارند . و خونیرث از شش جهت در تنگنایی غیرقابل تحمل افتاده است.
حرفم خواندن آیه ی نحوست نیست و ویرانی اتفاقا ما ایرانیان باور داریم سیاهی به حد اعلی برسد ، سپیدی رخ خواهد نمود و چشمه ی جوشان آب زندگی در سیاه ترین تاریکی ها در انتظار است. از حضرت رسالت هم شنیده ایم که چون بیمار میشد خطاب به بیماری میگفت: نیرومند شو شدت بگیر که چون شدید شوی به فرج رسی ..
اتفاقا حرفم این است کمتر پیش آمده ملتی اینچنین در #ویرانی به اشتراکی اکثریتی رسیده باشند ( آلمان پس از جنگ دوم فراگیر) چنین بوده ... حال در ادامه ی سیر تاریخی خویش رسیده ایم به ویران ترین احوال .. اگر این حال بد مورد تایید بسیاران باشد و دردش استخوان اکثریت را بدرد آورد قطعا همه کاری خواهیم کرد کاری واحد و آن گریز از تاریکی است .یادتان باشد انسانها در همه جای جهان خمیرمایه ای یکسان دارند که گاه در برابر یک واقعه ی واحد ، کاری واحد میکنند . ما ایرانیان که جای خود داریم قرنهاست زیر همین سقف کبود برای فرزندانمان آغاز را چنین زمزمه کرده ایم: یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود غیر از خدای مهربون هیچکی نبود...
#محسن_یارمحمدی
@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
#ناخوش_احوالی_همه_گیر_ایرانیان
در کشوری دیگر زاده نشده ام ، در کشوری دیگر نزیسته ام و نبالیده ام. من زاده و پرورده ی همین خاکم .. با همه ی عظمتها و بزرگیهای مردمانش و در کنار همه ی کاستی ها و حقارتهای شان ..
اما می دانم انسان ، این موجود غریب، علیرغم تفاوتهایش در طول زمان و مکان مشابهت‌های عجیبی دارد و این را بسیار شنیده ام از رفتگان و ماندگان در فرنگ و ینگه دنیا که بسیار گاه چیزهایی می بینند در آن ولایات و ایالات که می بردشان به پایین ترین ادوار تاریخی ، جغرافیایی و فرهنگی همین کشور ما ،ایران. پس ممکن است این سخنان حال بسیاری از مردم جهان باشد.
از کودکی همانند بسیاری از همنسلانم #ایران جان جانانم شد و #ای_ایران.. سرودی که قبل از شد جمهوری اسلامی به پا... حفظش بودم.
از دین و مذهب و شعائر و ظواهرش هم لازم نیست که بگویم چرا که میدانم ما ایرانیان همیشه قائل به #مینوی_معنوی بوده ایم و خود را از نخستین پگاه هم_پیمان #مهر دانسته ایم ...
#مهرپرستی از همان آغاز اسطوره از همان تاریخ روح شروع توحید بوده است و بعدها پس از چندهزار سال تاریخ تن ما ایرانیان آن را در #علی یافته ایم ..بدین قرار از نظر من در تاریخ روحی ما ایرانیان حضور اسلام انفکاک نبوده است تداوم است ودر عرصه ی حضور تدوامی طبیعی ، قانون مند و علی است. چنانکه اکنونمان محصول تمام تاثیرات و تاثرات در بستر زمان است.
نمی دانم کجای تاریخ حال این ملت خوب بوده است !؟ دست کم یکی دو دهه یا چند سالی؟
اما تا آنجا که می خوانم و می دانم دست کم حال #اهل_فضل_و_دانش هیچوقت خوب نبوده مگر لحظاتی #کلمح_البصر .. مردم هم بنا به #موقعیتشان و بهره مندی از دانش و فضل بیش و کم حال خوش و ناخوش احوال بوده اند ..اما این دوسه دهه ی اخیر دیگر ناخوش احوالی به سراغ تک تک افراد این سرزمین آمده است . کانه مفصل مشترک اکثریت مردم ایران ، و منطقه نیز ، این حال خراب و دردهای پیاپی است..
من دقیقا برای شرح حال امروزیمان واژه ی #فروپاشی را به کار میبرم .
این مردم در زیر هزاران هزار بار درد و جهل و ندانم کاری و فرصت طلبی و... دیگر خرد شده اند و این را در گفتار و کردار اکثریت میتوان دید.. در ذهن اسطوره ای ام یاد روزگاری می افتم که تمامی دیوان بند گسسته بودند و ایران را پرکرده بودند و جایی در سرزمین فرشتگان برای آنهمه فریشته باقی نگذارده بودند تا صدای بالشان حتی به گوش کر #هرودت هم برسد.
خشم و آز و دروج و رشک و اپوش و جهی و خنئه ای و... همه و همه در تاخت و تازند و تیر یا تشتر و مهر و سروش و رشن و وهومنه و اردیسور آناهیتا و سپنتار_إرمئیتی و امرتات و هورتات و... و تمامی ایزدان و ایزد بانوان ( یادتان باشد ایزد معناش خدا نیست ایزد یعنی چیزی و کسی که قابل ستایش است و برایش سرود میخوانند) به کنج درد بیمار بی تیمارند . و خونیرث از شش جهت در تنگنایی غیرقابل تحمل افتاده است.
حرفم خواندن آیه ی نحوست نیست و ویرانی اتفاقا ما ایرانیان باور داریم سیاهی به حد اعلی برسد ، سپیدی رخ خواهد نمود و چشمه ی جوشان آب زندگی در سیاه ترین تاریکی ها در انتظار است. از حضرت رسالت هم شنیده ایم که چون بیمار میشد خطاب به بیماری میگفت: نیرومند شو شدت بگیر که چون شدید شوی به فرج رسی ..
اتفاقا حرفم این است کمتر پیش آمده ملتی اینچنین در #ویرانی به اشتراکی اکثریتی رسیده باشند ( آلمان پس از جنگ دوم فراگیر) چنین بوده ... حال در ادامه ی سیر تاریخی خویش رسیده ایم به ویران ترین احوال .. اگر این حال بد مورد تایید بسیاران باشد و دردش استخوان اکثریت را بدرد آورد قطعا همه کاری خواهیم کرد کاری واحد و آن گریز از تاریکی است .یادتان باشد انسانها در همه جای جهان خمیرمایه ای یکسان دارند که گاه در برابر یک واقعه ی واحد ، کاری واحد میکنند . ما ایرانیان که جای خود داریم قرنهاست زیر همین سقف کبود برای فرزندانمان آغاز را چنین زمزمه کرده ایم: یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود غیر از خدای مهربون هیچکی نبود...
#محسن_یارمحمدی
@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹