आयुष्यात फार कमी गोष्टी असतात जिथे आपल्याला निवडीची संधी असते.. बाकी सगळं तर फक्त स्वीकारत जावं लागतं..

#जगणं

सोंगट्या...

सूर्याला तरी आवडत असेल का खरंच स्वतःला जाळून घेणं.. तप्त ज्वाळा लेऊन सदानकदा तळपत राहणं..

सूर्याचा विषय निघला की न राहवून मोहवणाऱ्या चंद्राची आठवण होतेच.. कधीतरी प्रश्न पडतो की सूर्याला चंद्राचा हेवा वाटत नसेल का? कारण चंद्राला सर्वांचं प्रेम लाभतं. लहान मुलांपासून प्रियकर प्रेयसी पर्यंत सर्वांना तो हवाहवासा वाटतो.. प्रत्यक्ष शिवशंकरानेही शिरावर चंद्र धारण केला आहे. चंद्राच्या कलांवर भाळून कितीतरी कवी शब्दांचे सिंचन करतात.. चंद्र मग तो प्रतिपदेचा असो की पौर्णिमेचा तो हवाहवासा वाटतो. चतुर्थी असो की रमजान चंद्रच पहायचा असतो सर्वांना.. नाही म्हणायला सणांमध्ये सूर्याच्या वाट्यालाही आले आहेत काही सण पण चंद्र येथेही भाव खाऊन जातो. चंद्राला महिनाभरातून एक हक्काची सुट्टी अमावस्येच्या रूपाने मिळते.

पण ज्या सूर्यापासून चंद्राला प्रकाश प्राप्त होतो त्या सूर्याचं अस्तित्व मात्र प्रचंड खडतर असतं..तो सातत्याने पेटता राहतो.. प्रज्वलित राहतो.. असं नाही की माणसांना सूर्य आवडत नाही. आवडतो ना.. पण तो उगवता किंवा मावळता सूर्य.. लोभस वाटणारा.. पण भर दुपारी डोईवर तळपणारा सूर्य मात्र कुणालाही आवडत नाही.. नको नकोसा होतो.. पण सूर्याला मात्र सर्व वेळी सूर्य बणून जगावंच लागतं.. सूर्य म्हणून तळपावं लागतं.. स्वतः प्रज्वलित राहून जगाला उर्जा आणि प्रकाश पुरवावा लागतो.. एवढंच काय तर जगाला लोभस वाटणाऱ्या चंद्रालाही प्रकाशमान करावं लागतं तेही सूर्यालाच. पण सूर्याला आवडत असेल का हे सगळं.. त्याला खरंच मन आणि भावना असत्या तर.. सुदैवाने तसं नाही हे त्या सूर्यावर उपकारच म्हणायचे..

बहूदा नियतीच्या खेळातल्या सोंगट्यांना आवड अन् नावड नसते.. त्यांना फक्त जे नियतीने वाटून दिलंय ते करत रहावं लागतं.. अगदी विनाअट.. विनातक्रार..

माणसाच्या आयुष्यातही काहीवेळा असेच काही प्रसंग येतात.. कधीतरी तर काही काळ सातत्याने चालणाऱ्या काही अवस्था येतात. जेव्हा माणसाला त्याच्या आवडीनिवडी पाहण्याचीही सवड उरत नाही.. उलट त्याला प्रश्न पडतो की नियतीच्या सारीपाटावरच्या सोंगट्याच आहोत आपण तर मन नावाची गोष्ट तरी का दिली असेल आपल्याला..

कधीतरी नियती आपल्याला सूर्यासारखं जगायला लावत असावी.. नियतीच्या खेळातल्या सोंगट्यांसारखं आपलं आयुष्यं सुरू असतं.. सोंगट्या पडतील तसं आयुष्य जगत रहायचं पुढे जात रहायचं.. उगवायचं अन् अस्तापर्यंत तळपत रहायचं..

~निरंजन🌿

#जगणं

माझ्यातला मी...

..माझं हे जे काही चाललंय आणि ज्याला मी लाईफ किंवा जगणं वगैरे म्हणतोय त्यात बरं चाललंय म्हणावं असं फारसं काहीही नाहीये... उलट गंडल्यासारखं वाटतंय सगळंच.. फेक वाटतंय सगळं.. येस.. सगळं फेक वाटतंय.. विचार, बोलणं, आशा, निराशा, अपेक्षा, स्वप्नं, वागणं, जगणं.. सगळंच.. पण या सगळ्यापेक्षा जास्त माझ्यातला 'मी' फेक वाटू लागलाय.. मला सगळं ठाऊक असतं.. सगळं कळतं.. कळूनही मी सोईनुसार कळून न कळल्यासारखं करत असतो.. कळतंय पण वळत नाही असं उगाच स्वतःचं सांत्वन करण्यासाठी म्हणत असतो.. खरंतर मला काही वळवून घ्यायचच नसतं मुळात.. कारण तेच माझ्या सोईचं असतं.. सोय जपली गेली की पुरेसं असतं मला.. सारं काही सोयीस्कर चाललेलं असतं माझं म्हणून माझ्यातला मी मला सर्वाधिक फेक वाटतो.. कबीर साहेब म्हणून गेलेत ना.. "जो दिल खोजा आपना, मुझसे बुरा न कोय ॥" तसंच काहीसं.. कधीतरी काय अगदी कित्येकदा वाटतं यात राम नाही.. सोडून द्यावं हे सगळं.. निघून जावं कुठेतरी..
हे सगळं असूनही.. हे सगळं कळूनही.. मी सगळं निभावून नेत असतो.. पुढे जात असतो.. एक निरर्थकता कळूनही अर्थाशिवाय अर्थ नाही म्हणत दुसऱ्या अर्थाच्या नादात का होईना मी पुढे जात असतो.. कदाचित रडत पडत जात असेल.. कदाचित अडखळत जात असेल.. कदाचित अजून काही असेल.. पण मी पुढे जात असतो.. या पुढे जात राहण्याच्या कौतुकापायी माझ्यातल्या फेक वाटणाऱ्या 'मी' ला आजवर खूप वेळा माफ केलं आहे.. पुढेही करत राहील.. कारण मला माझ्या पुढे जात राहण्याची निकड या सगळ्या विचार कलहापेक्षा मोठी वाटते.. यातही मला कबीर साहेब मदत करतात.. ते म्हणतात ना, "साईं इतना दीजिये, जा मे कुटुम समाय ।
मैं भी भूखा न रहूँ, साधु ना भूखा जाय ॥"

बस्स यासाठीच हे सगळं जगणं बाकी काय...

~निरंजन🌿

#जगणं

बऱ्याच गोष्टी तेवढ्याच किचकट असतात जेवढं आपण त्यांना मनावर घेतो.. मनावर घेणं सोडल्याने गोष्टी सुरळीत होतात असं नाही परंतू मनावरचं ओझं आणि आपली त्यातली गुंतागुंत नक्कीच कमी होऊ लागते.

#जगणं

आडवळनावरती फुलणाऱ्या कुठल्याशा फुलांच्या सुगंधाला धरून ठेवण्याचा अट्टाहास करायचा नसतो. सुगंध धरून ठेवता येत नाही. कुपीत अत्तर असलं तरीही त्याला खऱ्या फुलांची मजा नसते. सुगंध फक्त तेवढ्या काळापुरता अनुभवता येत असतो. आयुष्यात बऱ्याचदा असं होतं. ना तुम्हाला त्या वळनावरती थांबता येत ना तो सुगंध धरून ठेवता येत. अवघड वाटा धुंडाळताना कधीतरी असं होतंच. ना तुम्ही पहिले ना शेवटचे. त्यामुळे खंत म्हणून नाही तर आनंदी आठवण म्हणून तो सुगंधी ठेवा मनात जपून ठेवायचा असतो. वाटा तुडवत पुढे जात रहायचं असतं.

~निरंजन🌿

#जगणं

जसं आहे ते हे असं आहे आणि हे असंच आहे.. आपलं आहे.. आपल्यालाच निस्तरायचं आहे.. आपलं आयुष्य... जसं आहे तसं... जगायचं म्हणा.. एन्जॉय करायचं म्हणा किंवा निस्तरायचं म्हणा.. काय फरक पडतो.. यातलं काहीही म्हटलं तरीही चालेल पण थांबून चालत नाही.. पुढे जात रहायचं.. पुढे जात राहणं हेच आपलं आयुष्य... पुढे जात राहणं हेच आपलं जगणं...

#जगणं

आयुष्याची कहाणी मोठी विलक्षण असते. सुखदुःखाबद्दल सांगताना संत तुकोबाराय म्हणतात,
"सुख पाहता जवापाडे, दुःख पर्वताएवढे।"

गदिमा म्हणतात, "एक धागा सुखाचा, शंभर धागे दुःखाचे ।
जरतारी हे वस्त्र माणसा, तुझिया आयुष्याचे ।।"

तुकड्या तुकड्यांमध्ये आपण सुखी किंवा दुःखी असतो पण आयुष्य हे अशा अनेक तुकड्यांना एकत्र बांधून ठेवतं.. आपण कधीतरी सुखी असतो तर कधीतरी दुःखी असतो पण एकंदरीत आयुष्यात आपण ना आपण सुखी असतो ना दुःखी असतो. आपण फक्त जगत असतो. कुठल्याही विशेषणांविना, कुठल्याही ओझ्याविना, कुठल्याही बंधनाविना, कुठल्याही अपेक्षेविना.. आपण फक्त जगत असतो..

#जगणं

मुक्ततेच्या नादात आपण नवनवीन जाळ्यांमध्ये अडकत जातो... काही जाळे आपल्याला जणू काही वारशातच भेटलेले असतात पण त्यापेक्षाही जास्त त्रासदायक जाळे असतात ते आपण स्वतःच निर्माण करत असतो.. कधी कधी कळत नाही ते ही एक वेळ ठीक असतं पण काही मात्र आपण सगळं कळत असूनही तयार केलेले जाळे असतात... आपण स्वतःच अडकत जातो... आधी आपण त्या जाळ्यांना सोडत नाही मग नंतर नंतर ते जाळे आपल्याला सोडत नाहीत...

#जगणं

'इच्छा आणि त्यांची पुर्तता' यातलं जे अंतर असतं त्या दरम्यान आपण जसं जगतो ते आपलं खरं जगणं असतं.. कारण आयुष्यात इच्छा कधीच संपत नाहीत आणि सगळ्याच इच्छा पूर्ण होतील असंही नाही. बरं इच्छा पूर्ण व्हायच्या म्हटलं तरीही वाट पाहणं आलं.. वेटिंग पिरियड आला.. आपल्या आयुष्यातला बहुतांश काळ असा वेटिंग पिरियड असतो.. म्हणूनच यामध्ये आपण कसं जगतो ते खूप महत्त्वाचं असतं.. तेच आपलं खरं जगणं असतं..

~निरंजन🌿

#जगणं

रेल्वे जेव्हा ट्रॅक बदलते तेव्हा खडखडाट होतोच. आयुष्याच्या प्रवासात कधीतरी अशीच रूळ बदलण्याची वेळ येते. खरंतर पिढ्यानपिढ्या कुणी न केलेलं काहीतरी करू पाहणाऱ्या तरूणाईसाठी तर हे रूळ बदलणं आयुष्याचा खूप मोठा काळ व्यापून टाकतं. हा खडखडाट सहन करावाच लागतो. हा खडखडाट सहन करूनच हा प्रवास पुर्ण होणार आहे. यात महत्त्वाचं आहे ते पुढे जात राहणं.. वाट तुडवताना अनेक चढ-उतार आणि खाचखळगे येत असतात पण चालता चालता सगळंच मागे पडत जातं.. अन् आपण पुढे जात राहतो.. आपल्याला पुढे जात रहायचंय.. आपली आजची गोष्ट कितीही अडचणींची असली तरीही ती उद्या अडचणींवर मात केलेल्या व्यक्तीची गोष्ट म्हणून येईल हे नक्की..

~निरंजन

#जगणं

सुखाला भाषा असते.. दुःख मात्र अव्यक्त असतं...

#जगणं

कधीकधी आपण अगदी निशब्द होऊन जातो आयुष्यात. तसं पाहिलं तर कामापुरतं बोलणं चालणं सुरू राहतं. आयुष्याची गाडी आपल्या गतीने चालत राहते खरी पण आपण कुठेतरी हरवलेले असतो.. बोलत असलो तरीही अव्यक्त असतो.. काही गोष्टी मनाच्या तळाशी तशाच साचून राहणार असतात बहूदा.. बोलक्या माणसांचं निशब्द होऊन जाणं फार त्रासदायक असतं.. आयुष्यात हसणं असतं तशी आसवंही असतातच.. फरक एवढाच आहे की आसवं कधीच कुणाला एकटं सोडत नाहीत.. ते आनंदात असले नसले तरीही दुःखात नक्की सोबत करतात.. कितीही अवघड वाटत असलं तरीही कधीतरी सगळंच मागे पडणार असतं पण तरीही मागे पडेपर्यंत मात्र पुरता कस लागत असतो माणसाचा.. अशात आसवंच सोबत करीत असतात..

आसवांबद्दल साहीर ने लिहून ठेवलंय ना...

कभी ख़ुद पे कभी हालात पे रोना आया

बात निकली तो हर इक बात पे रोना आया

कौन रोता है किसी और की ख़ातिर ऐ दोस्त

सब को अपनी ही किसी बात पे रोना आया


"बात निकली तो हर इक बात पे रोना आया" ही ओळ तर अगदी आतपर्यंत जाते...

#जगणं

वपु म्हणतात ना,

"खर्च झाल्याच दुःख नसत.. हिशोब लागला नाही की त्रास होतो.."


बहुधा त्यामुळेच बऱ्याचदा हिशोब लावत नाही म्हणून सुखी असतो माणूस...

#जगणं

काहीतरी चांगलं घडण्यापुर्वी आपल्या पेशन्सची पुर्ण पुर्ण परीक्षा पाहतं आयुष्य.. आणि आयुष्य जेव्हा द्यायला लागतं तेव्हा भरभरून देतं💙

#जगणं

अधूनमधून स्वतःला आठवण करून द्यावी लागते.. बाबा रे, तुझं स्वतःचं म्हणून काहीही नाहिये इथे.. तुझ्या नावामागे लागलेल्या ओळखीचं अन् खिशातल्या नाण्यांच्या खणखणीचं असेल फार फार तर..

#जगणं

चालता चालता खूप थकून गेल्यानंतरही माणूस बराच काळ चालू शकतो....🌱

#जगणं