This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🌓آیا ممکن است بدون اینکه به مدار #زمین سفر کنیم بتوانیم سیارهٔ آبی خودمان را از روی سطح آن ببینیم؟
این ویدئو در نگاه اول قدری گنگ به نظر می‌رسد ولی در اصل یک #آینه بزرگِ شبیه سازی شده است که در #مدار زمین می‌چرخد.
ممکن است دور از ذهن باشد ولی اگر روزی بتوانیم به این تکنولوژی دست پیدا کرده و آینه‌ای با این ابعاد در مدار زمین ارسال کنیم، تمام #ساکنان زمین می‌توانند سیارهٔ خودشان را مانند ایستگاه فضایی #ISS روزی ۱۶ بار ببینند.
@NightBelvidere1
این ویدئو در نگاه اول قدری گنگ به نظر می‌رسد ولی در اصل یک #آینه بزرگِ شبیه سازی شده است که در #مدار زمین می‌چرخد.
ممکن است دور از ذهن باشد ولی اگر روزی بتوانیم به این تکنولوژی دست پیدا کرده و آینه‌ای با این ابعاد در مدار زمین ارسال کنیم، تمام #ساکنان زمین می‌توانند سیارهٔ خودشان را مانند ایستگاه فضایی #ISS روزی ۱۶ بار ببینند.
@NightBelvidere1
❇️ سیاراتی با #مدار های عمود بر هم
@NightBelvidere1
♦️ منظومه HD 3167 شامل سیاراتی است که عمود بر مدار یکدیگر می چرخد.HD 3167 ستاره‌ای نامحسوس در فاصله 150 #سال_نوری از ما در صورت فلکی حوت است. بر اساس مطالعات جدید، برخی از سیارات این منظومه در مدارهایی تقریباً عمود بر صفحه استوایی ستاره، دور ستاره میزبان خود می چرخند.
♦️ هر سه سیاره شناخته شده در این منظومه عجیب می‌توانند به راحتی در مدار #عطارد قرار بگیرند.
🔺 درونی‌ترین سیاره HD 3167b است، یک ابرزمین با جرم تقریبی پنج برابر و پهنای 1.7 برابر #زمین که در کمتر از یک روز زمین، دور ستاره خود می چرخد.
🔺 بیرونی ترین سیاره، HD 3167c است که حدود 30 روز طول می کشد تا به دور میزبان خود بچرخد. HD 3176c یک نپتون کوچک با جرم حدود 10 برابر زمین است.
🔺 سیاره HD 3167d یک نپتون کوچک دیگر در حال گردش بین این دو جهان، با دوره زمانی حدودا 8.5 روزه است.
♦️ دانشمندان در تلاش برای درک چگونگی ایجاد این پیکربندی هستند و برای کشف کشش گرانشی چهارمین سیاره عظیم در حال بررسی هستند.
@NightBelvidere1
@NightBelvidere1
♦️ منظومه HD 3167 شامل سیاراتی است که عمود بر مدار یکدیگر می چرخد.HD 3167 ستاره‌ای نامحسوس در فاصله 150 #سال_نوری از ما در صورت فلکی حوت است. بر اساس مطالعات جدید، برخی از سیارات این منظومه در مدارهایی تقریباً عمود بر صفحه استوایی ستاره، دور ستاره میزبان خود می چرخند.
♦️ هر سه سیاره شناخته شده در این منظومه عجیب می‌توانند به راحتی در مدار #عطارد قرار بگیرند.
🔺 درونی‌ترین سیاره HD 3167b است، یک ابرزمین با جرم تقریبی پنج برابر و پهنای 1.7 برابر #زمین که در کمتر از یک روز زمین، دور ستاره خود می چرخد.
🔺 بیرونی ترین سیاره، HD 3167c است که حدود 30 روز طول می کشد تا به دور میزبان خود بچرخد. HD 3176c یک نپتون کوچک با جرم حدود 10 برابر زمین است.
🔺 سیاره HD 3167d یک نپتون کوچک دیگر در حال گردش بین این دو جهان، با دوره زمانی حدودا 8.5 روزه است.
♦️ دانشمندان در تلاش برای درک چگونگی ایجاد این پیکربندی هستند و برای کشف کشش گرانشی چهارمین سیاره عظیم در حال بررسی هستند.
@NightBelvidere1
Night Belvidere
🌗ناسا ۱۳ منطقه را اطراف قطب جنوب ماه انتخاب کرده است که برای فرود فضانوردان در اولین مأموریت سرنشین‌دار برنامه‌ی #آرتمیس در نظر گرفته شده‌اند. 🔹مکان های اعلام شده شامل نقاط متعددی هستند که می‌توانند میزبان فرود ماه‌نشین «#استارشیپ» (Starship) اسپیس‌ایکس باشند.…
🔹هر منطقه شامل چندین سایت فرود است، یعنی مناطقی به عرض ۱۰۰ متر که فضاپیمای غول‌پیکر استارشیپ امکان فرود در آنها را خواهد داشت. به گفته‌ی «جاکوب بلیچر» (Jacob Bleacher) دانشمند ارشد اکتشافات #ناسا هر یک از این مناطق حداقل ۱۰ سایت فرود و اغلب از آنها بیش از این تعداد دارند.
🔸تعیین چندین منطقه فرود به این دلیل است که مناطق مختلف ممکن است بر اساس زمان انجام مأموریت و با توجه به تغییر شرایط نور محیط، متفاوت انتخاب شوند. ناسا در رابطه با این اقدام گفته است: «محل‌های فرود خاص کاملا با زمان‌بندی پرتاب مرتبطند. بدین ترتیب چندین منطقه درنظر گرفته شده، انعطاف‌پذیر بودن زمان‌بندی #پرتاب را در طول سال تضمین می‌کنند.»
🔹این مناطق همچنین به‌خوبی الزامات مأموریت را برآورده می‌کنند. از جمله دسترسی مداوم به نور #خورشید به مدت شش روز و نیم، که مدت زمان فرود آرتمیس ۳ خواهد بود. در عین حال به اندازه‌ی کافی به مناطق سایه‌دار دائم کره ماه نزدیک هستند و فضانوردان هنگام ماه‌گردی به این مناطق هم دسترسی خواهند داشت. مناطق سایه‌دار، می‌توانند ذخایر یخی را در خود جای داده باشند که هم برای کاوش مناسبند و هم منابعی برای مأموریت‌های سرنشین‌دار آینده خواهند بود.
🔸کراسیچ امیدوار است که این فهرست مکان‌های فرود را حدود ۱۸ ماه پیش از مأموریت آرتمیس ۳، که هم‌اکنون برای اواخر سال ۲۰۲۵ درنظر گرفته شده است، محدود کند تا زمان کافی برای درنظر گرفتن نیازهای خاص هر #سایت فرود فراهم باشد. به دلیل تغییرات شرایط نوری در طول زمان، حتی برای یک دوره‌ی پرتاب، چندین مکان احتمالی فرود وجود خواهد داشت. او همچنین در این رابطه گفت: «هنوز تعداد دقیق سایت‌های قطعی برای فرود را نمی‌دانیم و از حالا تا آن زمان چیزهای زیادی باید بیاموزیم.»
🔹برای تعیین دقیق‌تر سایت‌های فرود #ناسا به‌صورت گسترده‌تر با جامعه‌ی علمی و مهندسی در مورد مناطق انتخاب شده مشورت خواهد کرد تا دید بهتری از هر یک به‌دست آورد.
🔸اما فرآیند انتخاب دقیق سایت‌های فرود به داده‌های مأموریت‌های آینده، از جمله مدارگردها، کاوشگرها و ماه‌نوردها بستگی ندارد. جاکوب بلیچر در این‌باره خاطرنشان کرد: «مدارگرد شناسایی ماه (LRO) کار بزرگی انجام داد. فضاپیمایی که در ابتدا برای برنامه‌ی اکتشافی ماه در اواخر دهه‌ی ۲۰۰۰ توسعه یافت، همچنان به ارائه‌ی تصاویر با وضوح بالا ادامه می‌دهد، اگرچه #مدار آن دیگر از مناطق قطبی نمی‌گذرد.»
🔹به گفته‌ی او ناسا از داده‌های مأموریت‌های آینده، مانند مأموریت «سطح‌نورد اکتشافی قطبی بررسی مواد فرار» (Volatiles Investigating Polar Exploration Rover) یا «#وایپر» (VIPER) که اواخر سال ۲۰۲۴ برای جست‌وجوی مواد فرار به مناطق قطب جنوب ماه فرستاده میشود، استقبال خواهد کرد. بلیچر افزود: «هر داده‌ای مفید است و ما از داشتن آن خوشحال خواهیم شد، اما برای تکمیل فرود آرتمیس ۳ در این ۱۳ منطقه، در حال حاضر به داده‌های اضافی نیاز نداریم.»
🔸«سارا نوبل» (Sarah Noble) سرپرست علوم #ماه برنامه‌ی آرتمیس در واحد علوم سیاره‌ای ناسا هم درباره‌ی ۱۳ منطقه‌ی فرود گفت: «ما می‌توانیم در همه‌ی آنها کاوش‌های علمی هیجان‌انگیزی داشته باشیم. بسیاری از دانشمندان ما اکنون به این فهرست دست یافته‌اند و در حال بررسی آن هستند. همه در حال حاضر مکان‌های مورد علاقه‌ی خود را برای کاوش روی ماه درنظر دارند.»
@NightBelvidere1
🔸تعیین چندین منطقه فرود به این دلیل است که مناطق مختلف ممکن است بر اساس زمان انجام مأموریت و با توجه به تغییر شرایط نور محیط، متفاوت انتخاب شوند. ناسا در رابطه با این اقدام گفته است: «محل‌های فرود خاص کاملا با زمان‌بندی پرتاب مرتبطند. بدین ترتیب چندین منطقه درنظر گرفته شده، انعطاف‌پذیر بودن زمان‌بندی #پرتاب را در طول سال تضمین می‌کنند.»
🔹این مناطق همچنین به‌خوبی الزامات مأموریت را برآورده می‌کنند. از جمله دسترسی مداوم به نور #خورشید به مدت شش روز و نیم، که مدت زمان فرود آرتمیس ۳ خواهد بود. در عین حال به اندازه‌ی کافی به مناطق سایه‌دار دائم کره ماه نزدیک هستند و فضانوردان هنگام ماه‌گردی به این مناطق هم دسترسی خواهند داشت. مناطق سایه‌دار، می‌توانند ذخایر یخی را در خود جای داده باشند که هم برای کاوش مناسبند و هم منابعی برای مأموریت‌های سرنشین‌دار آینده خواهند بود.
🔸کراسیچ امیدوار است که این فهرست مکان‌های فرود را حدود ۱۸ ماه پیش از مأموریت آرتمیس ۳، که هم‌اکنون برای اواخر سال ۲۰۲۵ درنظر گرفته شده است، محدود کند تا زمان کافی برای درنظر گرفتن نیازهای خاص هر #سایت فرود فراهم باشد. به دلیل تغییرات شرایط نوری در طول زمان، حتی برای یک دوره‌ی پرتاب، چندین مکان احتمالی فرود وجود خواهد داشت. او همچنین در این رابطه گفت: «هنوز تعداد دقیق سایت‌های قطعی برای فرود را نمی‌دانیم و از حالا تا آن زمان چیزهای زیادی باید بیاموزیم.»
🔹برای تعیین دقیق‌تر سایت‌های فرود #ناسا به‌صورت گسترده‌تر با جامعه‌ی علمی و مهندسی در مورد مناطق انتخاب شده مشورت خواهد کرد تا دید بهتری از هر یک به‌دست آورد.
🔸اما فرآیند انتخاب دقیق سایت‌های فرود به داده‌های مأموریت‌های آینده، از جمله مدارگردها، کاوشگرها و ماه‌نوردها بستگی ندارد. جاکوب بلیچر در این‌باره خاطرنشان کرد: «مدارگرد شناسایی ماه (LRO) کار بزرگی انجام داد. فضاپیمایی که در ابتدا برای برنامه‌ی اکتشافی ماه در اواخر دهه‌ی ۲۰۰۰ توسعه یافت، همچنان به ارائه‌ی تصاویر با وضوح بالا ادامه می‌دهد، اگرچه #مدار آن دیگر از مناطق قطبی نمی‌گذرد.»
🔹به گفته‌ی او ناسا از داده‌های مأموریت‌های آینده، مانند مأموریت «سطح‌نورد اکتشافی قطبی بررسی مواد فرار» (Volatiles Investigating Polar Exploration Rover) یا «#وایپر» (VIPER) که اواخر سال ۲۰۲۴ برای جست‌وجوی مواد فرار به مناطق قطب جنوب ماه فرستاده میشود، استقبال خواهد کرد. بلیچر افزود: «هر داده‌ای مفید است و ما از داشتن آن خوشحال خواهیم شد، اما برای تکمیل فرود آرتمیس ۳ در این ۱۳ منطقه، در حال حاضر به داده‌های اضافی نیاز نداریم.»
🔸«سارا نوبل» (Sarah Noble) سرپرست علوم #ماه برنامه‌ی آرتمیس در واحد علوم سیاره‌ای ناسا هم درباره‌ی ۱۳ منطقه‌ی فرود گفت: «ما می‌توانیم در همه‌ی آنها کاوش‌های علمی هیجان‌انگیزی داشته باشیم. بسیاری از دانشمندان ما اکنون به این فهرست دست یافته‌اند و در حال بررسی آن هستند. همه در حال حاضر مکان‌های مورد علاقه‌ی خود را برای کاوش روی ماه درنظر دارند.»
@NightBelvidere1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🌗مراحل فرآیند دور کردن زمین از خورشید برای کاهش گرمایش زمین:
1 - یک سیارک بزرگ با استفاده از یک #کاوشگر رباتیک به سمت مدار زمین هدایت میشود.
2 - گرانش زمین برای پرتاب سیارک به سمت خورشید با کاهش سرعت آن و افزایش سرعت زمین استفاده میشود.
3 - این پرتاب هر هزار سال یکبار و به مدت یک #میلیارد سال تکرار میشود.
4 - با افزایش سرعت #زمین، و غلبه گریز از مرکز به گرانش، مدار آن از خورشید دورتر میشود.
5 - با روشن تر شدن خورشید به همان سرعتی که زمین از آن فاصله میگیرد، دمای زمین ثابت می‌ماند.
6 - بعد از یک میلیارد سال، #مدار زمین حدوداً سه درصد رشد خواهد داشت.
@NightBelvidere1
1 - یک سیارک بزرگ با استفاده از یک #کاوشگر رباتیک به سمت مدار زمین هدایت میشود.
2 - گرانش زمین برای پرتاب سیارک به سمت خورشید با کاهش سرعت آن و افزایش سرعت زمین استفاده میشود.
3 - این پرتاب هر هزار سال یکبار و به مدت یک #میلیارد سال تکرار میشود.
4 - با افزایش سرعت #زمین، و غلبه گریز از مرکز به گرانش، مدار آن از خورشید دورتر میشود.
5 - با روشن تر شدن خورشید به همان سرعتی که زمین از آن فاصله میگیرد، دمای زمین ثابت می‌ماند.
6 - بعد از یک میلیارد سال، #مدار زمین حدوداً سه درصد رشد خواهد داشت.
@NightBelvidere1
🌗شرکت «#آکسیوم_اسپیس»و شرکای آن از جمله برخی از پژوهش‌های علمی پیشگام را فاش کرده‌اند که در ماموریت «آکسیوم-۳» انجام خواهند شد.
@NightBelvidere1
🔹خدمه آکسیوم-۳، «مایکل لوپز الگریا» فرمانده، «والتر ویلادی»خلبان و «آلپر گزراوچی» و «مارکوس وانت»متخصصان ماموریت هستند که در ژانویه ۲۰۲۴ بر فراز موشک «فالکون ۹»و در کپسول «#دراگون» شرکت اسپیس‌ایکس به «ایستگاه فضایی بین‌المللی» سفر خواهند کرد.
🔸خدمه آکسیوم-۳ پس از رسیدن به مقصد، ۱۴ روز به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل خواهند بود و از شرایط ریزگرانش #مدار پایین زمین برای انجام آزمایش‌ها و بررسی فناوری در طیف گسترده‌ای از رشته‌های علمی، از جمله سلامت انسان، پزشکی، زیست‌شناسی سلولی، مواد و حتی غذاشناسی استفاده خواهند کرد.
🔹یکی از محورهای اصلی این پژوهش‌ها، تسهیل ماموریت‌های فضایی طولانی‌تر انسان و حتی قابلیت سکونت در #فضا خواهد بود.
🔸آکسیوم-۳ شاهد پژوهش‌های بیشتر در مورد فناوری‌های رباتیک است که می‌توان از آنها برای اکتشاف فضایی و در نهایت برای ساختن زیرساخت‌ها در سیاره‌ها و سیارک‌ها از طریق پروژه «سرفیس آواتار»(Surface Avatar) استفاده کرد.
@NightBelvidere1
@NightBelvidere1
🔹خدمه آکسیوم-۳، «مایکل لوپز الگریا» فرمانده، «والتر ویلادی»خلبان و «آلپر گزراوچی» و «مارکوس وانت»متخصصان ماموریت هستند که در ژانویه ۲۰۲۴ بر فراز موشک «فالکون ۹»و در کپسول «#دراگون» شرکت اسپیس‌ایکس به «ایستگاه فضایی بین‌المللی» سفر خواهند کرد.
🔸خدمه آکسیوم-۳ پس از رسیدن به مقصد، ۱۴ روز به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل خواهند بود و از شرایط ریزگرانش #مدار پایین زمین برای انجام آزمایش‌ها و بررسی فناوری در طیف گسترده‌ای از رشته‌های علمی، از جمله سلامت انسان، پزشکی، زیست‌شناسی سلولی، مواد و حتی غذاشناسی استفاده خواهند کرد.
🔹یکی از محورهای اصلی این پژوهش‌ها، تسهیل ماموریت‌های فضایی طولانی‌تر انسان و حتی قابلیت سکونت در #فضا خواهد بود.
🔸آکسیوم-۳ شاهد پژوهش‌های بیشتر در مورد فناوری‌های رباتیک است که می‌توان از آنها برای اکتشاف فضایی و در نهایت برای ساختن زیرساخت‌ها در سیاره‌ها و سیارک‌ها از طریق پروژه «سرفیس آواتار»(Surface Avatar) استفاده کرد.
@NightBelvidere1
🔹قمری کوچک با نامی ترسناک، «فوبوس» از پشت سیاره سرخ در👆تصویر از تلسکوپ فضایی #هابل در مدار زمین بیرون می‌آید.
🔸بیش از 22 دقیقه، 13 نوردهی جداگانه در نزدیک‌ترین نزدیکی مریخ به سیاره #زمین در سال 2016 ثبت شده است.
🔹بااین‌حال مریخی‌ها برای تماشای طلوع قمر کوچک به سمت غرب نگاه می‌کنند. این قمر کوچک از هر #قمر دیگری در منظومه شمسی به سیاره مادر خود نزدیک‌تر است و در حدود 6000 کیلومتر بالاتر از سطح مریخ قرار دارد.
🔸فوبوس یک #مدار را تنها در 7 ساعت و 39 دقیقه کامل می‌کند که سریع‌تر از چرخش مریخ، حدود 24 ساعت و 40 دقیقه است.
🔹بنابراین در مریخ، #فوبوس را می‌توان دید که 3 بار در روز از افق غربی بالا می‌رود.
@NightBelvidere1
🔸بیش از 22 دقیقه، 13 نوردهی جداگانه در نزدیک‌ترین نزدیکی مریخ به سیاره #زمین در سال 2016 ثبت شده است.
🔹بااین‌حال مریخی‌ها برای تماشای طلوع قمر کوچک به سمت غرب نگاه می‌کنند. این قمر کوچک از هر #قمر دیگری در منظومه شمسی به سیاره مادر خود نزدیک‌تر است و در حدود 6000 کیلومتر بالاتر از سطح مریخ قرار دارد.
🔸فوبوس یک #مدار را تنها در 7 ساعت و 39 دقیقه کامل می‌کند که سریع‌تر از چرخش مریخ، حدود 24 ساعت و 40 دقیقه است.
🔹بنابراین در مریخ، #فوبوس را می‌توان دید که 3 بار در روز از افق غربی بالا می‌رود.
@NightBelvidere1
Night Belvidere
🌗سیاره نهم در کار نیست؛ 🔹بر اساس شبیه‌سازی‌ها و شواهد جدید، ممکن است سیاره نهمی وجود نداشته باشد و بی‌نظمی‌های حاشیه #منظومه_شمسی علت دیگری داشته باشند. 🔸در بخش خارجی منظومه شمسی، دور از گرما و نور خورشید، همه چیز اندکی عجیب و غریب است. در این بخش، خوشه‌هایی…
🔸البته ستاره‌ی یادشده حالا در منظومه شمسی نیست. بلکه زمانی حدود میلیاردها سال پیش احتمالا از نزدیکی منظومه شمسی عبور کرد، #مدار اجرام واقع در بخش خارجی منظومه شمسی را برهم‌زد و آنها را به مسیرهایی عجیب فرستاد. برخی از این اجرام خارجی احتمالا در نهایت در فاصله نزدیکی از خورشید قرار گرفتند و حالا به قمرهای تبدیل شده‌اند که توسط سیاره‌های غول‌پیکر به دام انداخته شدند.
🔹گروهی از اخترفیزیک‌دان‌ها برای بررسی تأثیر ستاره‌هایی با جرم و فاصله‌ی متفاوت بر بخش خارجی منظومه شمسی، شبیه‌سازی‌های کامپیوتری را اجرا کردند:بهترین نتیجه‌ی سازگار برای بخش خارجی منظومه شمسی در شرایط کنونی که با شبیه‌سازی‌ها به آن رسیدیم، ستاره‌ای اندکی سبک‌تر از خورشید با حدود ۰٫۸ جرم خورشیدی بود. این #ستاره از فاصله‌ی ۱۶٫۵ میلیارد کیلومتری خورشید که ۱۱۰ برابر فاصله بین زمین و خورشید و اندکی کمتر از چهار برابر فاصله‌ی نپتون، خارجی‌ترین سیاره منظومه شمسی است، عبور کرد.
🔸بخش زیادی از مواد داخل منظومه شمسی در یک آرایش دیسک کمابیش تخت قرار گرفته‌اند. وقتی خورشید در حدود ۴٫۶ میلیارد سال پیش ستاره‌ی نوزادی در حال چرخش بود، مواد حاصل از ابر گاز اطرافش به دور آن چرخیدند و باعث رشدش شدند. به‌مرورزمان این مواد چرخشی در یک #دیسک مسطح شدند. این دیسک شباهت زیادی به توپ خمیر پیتزایی داشت که با چرخش به‌صورت تخت درمی‌آید.
🔹موادی که خورشید نبلعیده بود، بعدا منظومه شمسی و تمام سیاره‌ها و سیارک‌ها و قمرها را شکل دادند. از آنجا که هیچ اتفاق مخرب بزرگی برای منظومه شمسی رخ نداد، دیسک کمابیش به همان محل قرارگیری سیاره‌ها، سیارک‌ها و قمرها گفته میشود.
🔸با این‌حال بخش خارجی منظومه شمسی متفاوت است. مجموعه‌ای از سنگ‌ها در آن سوی نپتون به دور خورشید می‌چرخند که به آنها اجرام #فرانپتونی یا TNO می‌گویند. این اجرام در زاویه‌هایی بسیار شیب‌دار می‌چرخند. برخی از این زاویه‌ها به‌قدری شدید هستند که گویی جرم به‌جای استوا در مدار قطب‌های خورشید می‌چرخد.
🔹به گفته‌ی برخی دانشمندان، مدار برخی اجرام فرانپتونی منطبق با تأثیر گرانشی سیاره‌ای تا پنج برابر جرم زمین است. فضا مملو از اجرام است و هرچند امروزه تقریبا هیچ ستاره‌ای در فاصله بسیار نزدیک از خورشید قرار ندارد، شاید در گذشته ستاره‌های بیشتری در نزدیکی منظومه ما بودند؛ زیرا ستاره‌ها معمولا از ابرهایی مشترک متولد می‌شوند و زندگی خود را در محیط‌های نسبتا شلوغ آغاز می‌کنند.
🔸فالزنر و همکارانش بیش از سه‌هزار شبیه‌سازی را اجرا کردند. آنها ستاره‌های مختلف و فاصله‌ی عبورشان از منظومه‌ی شمسی را اندکی دستکاری و نتایج را با مدارهای شناخته‌شده و هم‌مرکز خوشه‌های TNO مقایسه کردند. براساس یافته‌ها، ستاره‌ای اندکی کوچک‌تر از #خورشید که از بخش خارجی منظومه شمسی گذشت، می‌تواند عامل ایجاد مدارهای درهم‌ریخته‌ی اجرام این منطقه باشد.
🔹عبور ستاره‌ی یادشده باعث ایجاد مدارهای عجیب اجرامی مثل 2008 KV42 و 2011 KT19 شده است که در خلاف جهت سیاره‌ها با زاویه تقریبا عمود می‌چرخند. این اجرام عامل شکل‌گیری نظریه‌هایی درباره سیاره نهم بودند. همچنین بر اساس شبیه‌سازی‌ها، تا ۷٫۲ درصد ازجمعیت اصلی TNO به سمت خورشید در جهت داخل منظومه شمسی حرکت کرده‌اند. سیمون پورتگیس زوارت از #دانشگاه لیدن هلند می‌گوید:برخی از این اجرام احتمالا توسط غول‌های گازی به دام افتاده و به قمر آنها تبدیل شده‌اند. این پدیده نشان می‌دهد چرا سیاره‌های خارجی منظومه‌ی شمسی دو نوع قمر متفاوت دارد.
🔸پژوهش جدید هنوز با نتیجه‌گیری قطعی فاصله دارد. دلایل زیادی در توضیح اینکه چرا هنوز سیاره نهم را رصد نکرده‌ایم، وجود دارد. در وهله‌ی اول این سیاره‌ی احتمالی بسیار کم‌نور و بسیار دور است. همچنین داده‌های کافی را در اختیار نداریم؛ زیرا به سختی می‌توان اجرام دور از خورشید را رصد کرد، بنابراین داده‌های موجود احتمالا حاصل سوگیری در انتخاب هستند که تنها به داده‌های موجود با فناوری فعلی محدود هستند.
🔹با این‌حال، ایده‌ی پرواز #ستاره از کنار منظومه شمسی غیرمحتمل نیست، بلکه راه‌حلی منظم است. به گفته‌ی فالزنر، زیبایی این مدل در سادگی‌اش است؛ زیرا می‌تواند تنها با اشاره به یک دلیل به پرسش‌های بی‌پاسخ زیادی درباره منظومه شمسی پاسخ دهد.
@NightBelvidere1
🔹گروهی از اخترفیزیک‌دان‌ها برای بررسی تأثیر ستاره‌هایی با جرم و فاصله‌ی متفاوت بر بخش خارجی منظومه شمسی، شبیه‌سازی‌های کامپیوتری را اجرا کردند:بهترین نتیجه‌ی سازگار برای بخش خارجی منظومه شمسی در شرایط کنونی که با شبیه‌سازی‌ها به آن رسیدیم، ستاره‌ای اندکی سبک‌تر از خورشید با حدود ۰٫۸ جرم خورشیدی بود. این #ستاره از فاصله‌ی ۱۶٫۵ میلیارد کیلومتری خورشید که ۱۱۰ برابر فاصله بین زمین و خورشید و اندکی کمتر از چهار برابر فاصله‌ی نپتون، خارجی‌ترین سیاره منظومه شمسی است، عبور کرد.
🔸بخش زیادی از مواد داخل منظومه شمسی در یک آرایش دیسک کمابیش تخت قرار گرفته‌اند. وقتی خورشید در حدود ۴٫۶ میلیارد سال پیش ستاره‌ی نوزادی در حال چرخش بود، مواد حاصل از ابر گاز اطرافش به دور آن چرخیدند و باعث رشدش شدند. به‌مرورزمان این مواد چرخشی در یک #دیسک مسطح شدند. این دیسک شباهت زیادی به توپ خمیر پیتزایی داشت که با چرخش به‌صورت تخت درمی‌آید.
🔹موادی که خورشید نبلعیده بود، بعدا منظومه شمسی و تمام سیاره‌ها و سیارک‌ها و قمرها را شکل دادند. از آنجا که هیچ اتفاق مخرب بزرگی برای منظومه شمسی رخ نداد، دیسک کمابیش به همان محل قرارگیری سیاره‌ها، سیارک‌ها و قمرها گفته میشود.
🔸با این‌حال بخش خارجی منظومه شمسی متفاوت است. مجموعه‌ای از سنگ‌ها در آن سوی نپتون به دور خورشید می‌چرخند که به آنها اجرام #فرانپتونی یا TNO می‌گویند. این اجرام در زاویه‌هایی بسیار شیب‌دار می‌چرخند. برخی از این زاویه‌ها به‌قدری شدید هستند که گویی جرم به‌جای استوا در مدار قطب‌های خورشید می‌چرخد.
🔹به گفته‌ی برخی دانشمندان، مدار برخی اجرام فرانپتونی منطبق با تأثیر گرانشی سیاره‌ای تا پنج برابر جرم زمین است. فضا مملو از اجرام است و هرچند امروزه تقریبا هیچ ستاره‌ای در فاصله بسیار نزدیک از خورشید قرار ندارد، شاید در گذشته ستاره‌های بیشتری در نزدیکی منظومه ما بودند؛ زیرا ستاره‌ها معمولا از ابرهایی مشترک متولد می‌شوند و زندگی خود را در محیط‌های نسبتا شلوغ آغاز می‌کنند.
🔸فالزنر و همکارانش بیش از سه‌هزار شبیه‌سازی را اجرا کردند. آنها ستاره‌های مختلف و فاصله‌ی عبورشان از منظومه‌ی شمسی را اندکی دستکاری و نتایج را با مدارهای شناخته‌شده و هم‌مرکز خوشه‌های TNO مقایسه کردند. براساس یافته‌ها، ستاره‌ای اندکی کوچک‌تر از #خورشید که از بخش خارجی منظومه شمسی گذشت، می‌تواند عامل ایجاد مدارهای درهم‌ریخته‌ی اجرام این منطقه باشد.
🔹عبور ستاره‌ی یادشده باعث ایجاد مدارهای عجیب اجرامی مثل 2008 KV42 و 2011 KT19 شده است که در خلاف جهت سیاره‌ها با زاویه تقریبا عمود می‌چرخند. این اجرام عامل شکل‌گیری نظریه‌هایی درباره سیاره نهم بودند. همچنین بر اساس شبیه‌سازی‌ها، تا ۷٫۲ درصد ازجمعیت اصلی TNO به سمت خورشید در جهت داخل منظومه شمسی حرکت کرده‌اند. سیمون پورتگیس زوارت از #دانشگاه لیدن هلند می‌گوید:برخی از این اجرام احتمالا توسط غول‌های گازی به دام افتاده و به قمر آنها تبدیل شده‌اند. این پدیده نشان می‌دهد چرا سیاره‌های خارجی منظومه‌ی شمسی دو نوع قمر متفاوت دارد.
🔸پژوهش جدید هنوز با نتیجه‌گیری قطعی فاصله دارد. دلایل زیادی در توضیح اینکه چرا هنوز سیاره نهم را رصد نکرده‌ایم، وجود دارد. در وهله‌ی اول این سیاره‌ی احتمالی بسیار کم‌نور و بسیار دور است. همچنین داده‌های کافی را در اختیار نداریم؛ زیرا به سختی می‌توان اجرام دور از خورشید را رصد کرد، بنابراین داده‌های موجود احتمالا حاصل سوگیری در انتخاب هستند که تنها به داده‌های موجود با فناوری فعلی محدود هستند.
🔹با این‌حال، ایده‌ی پرواز #ستاره از کنار منظومه شمسی غیرمحتمل نیست، بلکه راه‌حلی منظم است. به گفته‌ی فالزنر، زیبایی این مدل در سادگی‌اش است؛ زیرا می‌تواند تنها با اشاره به یک دلیل به پرسش‌های بی‌پاسخ زیادی درباره منظومه شمسی پاسخ دهد.
@NightBelvidere1